Most of what you see my dear is purely for show

Η πρώτη «διαβολο-εβδομάδα» για την φετινή περίοδο έφτασε. Ο Ολυμπιακός μετά την απρόσμενα καλή εμφάνιση στην Μόσχα – δυσκολεύτηκε απέναντι την Κύμη και με ξεκούραση (2 ημερών) ταξίδεψε στην Ισπανία όπου σήμερα θα αντιμετωπίσει την Μπασκόνια, ενώ την Παρασκευή 19/10 υποδέχεται στο ΣΕΦ την Αρμάνι. Ακολουθεί ο Ήφαιστος εντός την Δευτέρα 22/10, και μετά Πέμπτη 25/10 σε 3ο σερί εντός έδρας – υποδέχεται την Μακάμπι. Το γκρουπ των αγώνων της επόμενης εβδομάδας κλείνει την Κυριακή 28/10 στη Θεσσαλονίκη απέναντι στον Άρη και στο Αλεξάνδρειο. Αυτό το συνεχόμενο και απαιτητικό πρόγραμμα χρειάζεται και μια ιδιαίτερη διαχείριση τόσο από τους αθλητές όσο και από το τεχνικό επιτελείο. (Π.χ. το scouting του Ολυμπιακού μάλλον δεν εστίασε στην Κύμη και αυτό πέρασε ίσως και λάθος μήνυμα (χαλαρότητας) σε ορισμένους στην ομάδα. Ταυτόχρονα θέτει και ορισμένα ερωτήματα – μάλλον φιλοσοφικά.

Έχει μεγαλύτερη αξία να φορτσάρεις να πάρεις όσα περισσότερα παιχνίδια μπορείς στην Regular Season για να διασφαλίσεις το πλεονέκτημα έδρας ή πρέπει να κερδίσεις το δικαίωμα διεκδίκησης της πρόκρισης στο Final 4 συντηρώντας ταυτόχρονα τους παίκτες κλειδιά και τους ταλαιπωρημένους σου βετεράνους – ώστε να φορτσάρεις στα Play Off? Τελικά πόση σημασία έχουν τα ρεκόρ της κανονικής περιόδου και το πλεονέκτημα έδρας όταν στο τέλος όλα κρίνονται σε μια μικρή σειρά αγώνων play off ή τελικών? Μήπως δίνουμε μεγαλύτερη αξία από όση τους αρμόζει σε αυτούς τους αγώνες της κανονικής περιόδου?

“Most of what you see my dear
Is worth letting go
Because not everything that goes around comes back around you know
Holding on too long is just fear of letting go
Fear of wanting to show”

Θα επανέλθουμε αργότερα στο ποιός έγραψε αυτούς τους στοίχους. (αν κρατηθείτε και δεν το γκουγκλάρετε) Πίσω στο ερώτημα μας.  Δεν νομίζω πως υπάρχει χρυσή φόρμουλα αλλά σίγουρα υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις ο coach Σφαιρόπουλος επέλεγε την 1^η εκδοχή και τώρα πρέπει να δούμε την αντιμετώπιση από τον coach Blatt.

Αλλά αφού μιλάμε για αυτή την εβδομάδα το μενού έχει Μπασκόνια και Αρμάνι. Σε αντίθεση με πολύ κόσμο που κρίνει τις ομάδες με βάση την τελευταία τους εικόνα εμένα μου αρέσει να τις κρίνω με πολλές παραμέτρους. H Μπασκόνια είναι ένα από τα μεγαλύτερα club στην Ευρώπη και παρότι αυτό δεν συνοδεύεται από αρκετούς τίτλους (τελευταίος το πρωτάθλημα του 2010)

Έχει παρουσία και τις 2 τελευταίες χρονιές στα Play Off και ταυτόχρονα μακρά παρουσία στην Ευρωλίγκα από την αρχή της το 2000-01 με ρεκόρ 247-177 (Win% 58%). Σε ότι αφορά τις αναμετρήσεις με τον Ολυμπιακό είναι 15-21 υπέρ των ερυθρόλευκων αλλά εντός έδρας είναι 12-6 υπέρ των Βάσκων. Και ειδικά πέρυσι η ομάδα γνώρισε την συντριβή στο Fernando Buesa Arena με 32π διαφορά (86-54) ως εκ τούτου το σημερινό παιχνίδι όπως και της προηγούμενης αγωνιστικής δεν είναι κυκλωμένο στο calendar ως must win σε αντίθεση με το επόμενο απέναντι στην Αρμάνι που πρέπει να το πάρουμε οπωσδήποτε.

Άλλωστε το πρώτο milestone είναι οι 16 νίκες που σε βάζουν στα Play Off και μετά με +1 έως 3 συν τις διαφορές κρίνεται το πλεονέκτημα έδρας. Ως μια άλλη παράμετρο πρέπει να δούμε το κίνητρο (την στιγμή που αναμετρούνται) και την φόρμα της κάθε ομάδας. H Μπασκόνια έχει κερδίσει τα 4 από τα 5 τελευταία της παιχνίδια, έκανε σημαντικό διπλό στο Κάουνας (αν θεωρήσουμε την Ζαλγκίρις εκ των διεκδικητών θέσης στα Play Off) και με νίκη απέναντι στο Ολυμπιακό μπαίνει ψυχολογικά πολύ δυνατά στην Ευρωπαϊκή της σεζόν – η οποία έχει και το F4 στο σπίτι της.

Από την άλλη η Αρμάνι παρότι ομάδα κολοσσός σε μέγεθος με πλειάδα εγχώριων και ευρωπαϊκών τίτλων και με επίσης συνεχή παρουσία στην Euroleague από την περίοδο 2005-06. 

Είναι ένα πολύ μεγάλο club για τα Ιταλικά και Ευρωπαικά δεδομένα, αλλά σε ότι αφορά την ανταγωνιστικότητα της στο κορυφαίο επίπεδο (από το 2005 και έπειτα) αποτελεί μάλλον τον σάκο του μποξ για τις ομάδες που κάθε χρόνο πρωταγωνιστούν. (Με εξαίρεση την σεζόν 2013-14 που έχοντας στο τιμόνι τον Λουκα Μπιάνκι και τους εξίσου γνωστούς μας τους Λάνγκφορντ, Μέλι, Χάκετ, Τζεντίλε) μπήκε στα Play Off. Το ρεκόρ της στην Ευρωλίγκα είναι 79-134 (Win% 37%) και απέναντι στον Ολυμπιακό στο ΣΕΦ έχει κερδίσει μόνο μια φορά και έχει χάσει 7. Με αυτά τα δεδομένα η μη νίκη επί της Μπασκόνια είναι εντός προγράμματος αλλά η μη νίκη με την Αρμάνι σε βάζει πιθανότατα σε μπελάδες και αυτό είναι το must win παιχνίδι της εβδομάδας.

Αν λοιπόν στραβώσει το ματς με τους Βάσκους εκτιμώ πως ο Blatt θα προστατέψει τα εργαλεία του εν όψη του αγώνα της Παρασκευής. Η Αρμάνι έχει κάνει για άλλη μια χρονιά επιλογές από το πάνω ράφι με παίκτες στην περιφέρεια (James, Nedovic, Jerrells) που δίνουν την απαιτούμενη αθλητικότητα για τον τρόπο που παίζεται το παιχνίδι πλέον και στην Ευρώπη. Οι ψηλοί της δεν είναι καθόλου αμελητέα ποσότητα (Gudaitis, Tarczewski) ενώ οι Forward με Micov και Kuzminskas έχουν την εμπειρία, τα fundamentals και το μέγεθος. Σε αυτή την φάση της Euroleague η Αρμάνι ακόμα πιστεύει πως μπορεί να διακριθεί (ίσως και να μπορεί) και το κίνητρο της θα είναι πολύ υψηλό. Η εκτός έδρας νίκη της απέναντι στην Buducnost και το γεγονός πως έχει 5/5 στα τελευταία της παιχνίδια δείχνει πως μπορεί να βάλει την ομάδα σε περιπέτειες αν το παιχνίδι δεν προσεχθεί πολύ και από όλους.

Σε ότι αφορά την στατιστική απεικόνιση των αντιπάλων μας – χρειαζόμαστε ένα δείγμα τουλάχιστον 5 αγώνων για να έχει κάποιο νόημα η οποιαδήποτε παρατήρηση.

Την άποψη τους για το Pre Game των δύο αγώνων κατέθεσαν και άλλοι 2 της παρέας. Για να μην χαθεί ο λόγος τους μέσα στο γενικό κείμενο το κράτησα για το τέλος αφού εδώ περισσότερο εστιάζουμε σε αγωνιστικά και τακτικά κριτήρια.

Red&Gun

1η διπλή αγωνιστική της σεζόν λοιπόν. Ένα εκτός έδρας, 2ο συνεχόμενο πολύ δύσκολο και ένα εντός. Το 1ο με μία ομάδα που προσωπικά θεωρώ ότι δεδομένων των συνθηκών θα μπορέσει να διεκδικήσει επάξια μια θέση στο final 4 και το 2ο με μία ομάδα που και πάλι χτίζει από το 0, ίσως αυτή τη φορά λίγο πιο ορθολογικά.

Θα έχει ενδιαφέρον πως θα αντιμετωπίσουν οι “ερυθρόλευκοι” την frontline των (τύποις) Βάσκων. Όπως και με τη Χίμκι έτσι και τώρα οι αντίπαλοι ψηλοί μοιάζουν να έχουν το πλεονέκτημα, με τη διαφορά ότι έχουν αρκετή παραπάνω εμπειρία σε τέτοια ματς σε σχέση με τους αντίστοιχους των Ρώσων. Από την άλλη πλευρά crash test για τα guard το ματς με την (για ακόμα μια χρονιά) ανανεωμένη Armani. Αν και νομίζω ότι, αν οι Ιταλοί δεν παλέψουν όπως πρέπει για αυτό το επίπεδο στην άμυνα, εύκολα ή δύσκολα ο Ολυμπιακός θα πάρει το ματς της Παρασκευής.

Το ματς με την Κύμη “τράβηξε” απρόσμενα πολύ. Ίσως ο Blatt να είχε στο μυαλό του να χρησιμοποιήσει τον Μπόγρη, κατά κύριο λόγο, και τον Τολιόπουλο για να μην παίξει τόσο ο Strelnieks. Τα ματς στη Baskonia είναι αυτά που ίσως απαιτούν τον πιο υψηλό ρυθμό και θα έχει ενδιαφέρον η αντιμετώπιση και το πως θα μοιραστούν οι χρόνοι.

Σε 5 μέρες 3 εκτός δεν είναι ποτέ εύκολα Ακόμα κι αν το ένα από αυτά δεν είναι τόσο μακριά, η καταπόνηση είναι μεγάλη για οποιονδήποτε οργανισμό. Βέβαια για να είμαστε δίκαιοι ούτε η 1η ομάδα είμαστε ούτε η τελευταία. Κι ούτε οι αποστάσεις στα εντός των τειχών ματς είναι ίδιες με τα αντίστοιχα των ρωσικών ή των ισπανικών ομάδων

8a_nice

Κάθε ματς έχει ξεχωριστό ενδιαφέρον για τον τρόπο προσέγγισης από το τεχνικό επιτελείο της ομάδας καθώς δεν υπάρχει ακόμα το δείγμα για το τι μπορούμε να περιμένουμε. Θεωρώ ότι πολλοί βιάστηκαν βλέποντας τον Ολυμπιακό σε αρκετά πιο up tempo ρυθμό κατά τη διάρκεια των φιλικών. Είχαμε πει και τότε ότι ο Blatt δεν είναι αφελής να αλλάξει τελείως δέρμα στην ομάδα και να την μετατρέψει σε fast paced ανεξαρτήτως αντιπάλου. Στο προηγούμενο ματς με Χίμκι ο Ολυμπιακός αντιμετώπισε μια εξαιρετικά αθλητική frontline. Στο συγκεκριμένο (με την Μπασκόνια) καλείται να αντιμετωπίσει μια ομάδα που διαθέτει ταυτόχρονα αθλητικότητα & μέγεθος αλλά και ικανότητα στη δημιουργία.

Στα λεπτά που θ απουσιάζει ο Μιλουτινοφ από το παρκέ θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον ο τρόπος αντιμετώπισης των ψηλών της Μπασκονια που σε αντίθεση με αυτούς της Χίμκι υστερούν ψηλά υπερτερούν όμως σε όγκο κ μέγεθος. Αυτή σημαίνει εκ νέου τεστ για τον LeDay και τους υπολοίπους ψηλούς. Τέλος θεωρώ τη γραμμή των forwards του Ολυμπιακού το μεγαλύτερο του όπλο τόσο σε άμυνα όσο κ σε επίθεση (με τον Timma τον πιο κομβικό παίκτη του ματς με Χίμκι) και με την επιστροφή Παπανικολάου – η επίδραση που θα έχουν οι forwards στο παιχνίδι θα καθορίσουν τις πιθανότητες νίκης της ομάδας.

Red Emerald

Σε ότι αφορά το σημερινό παιχνίδι. Τακτικά περιμένω να δώ συνέπεια στις αρχές του μπάσκετ Μπλατ. Διαρκή κίνηση, γρήγορη κυκλοφορία και cuts. Στοχευμένο PnR όσο είναι ταυτόχρονα οι Σπανούλης και Goss στο παρκέ και δημιουργία inside out από τους Milutinov και Πρίντεζη.

Σε ότι αφορά το παιχνίδι με την Αρμάνι. Η αντιμετώπιση των James και Nedovic στην περιφέρεια (από Παπανικολάου, Τουπάν και Goss) και η αμυντική συμπεριφορά του LeDay απέναντι στα ψηλά κορμιά των Ιταλών. Και για τα 2 παιχνίδια θα πρέπει να ελεγχθεί και η σταθερότητα και η αξιοπιστία του μακρινού σουτ – καθώς είναι σημαντικό για το στυλ που πλέον αγωνιζόμαστε καθώς και ο έλεγχος των Rebound. Στοιχεία που μας έδωσαν την νίκη στη Μόσχα και κατά κανόνα δίνουν νίκες στην σύγχρονη Euroleague.

Εν κατακλείδι και με αφορμή αρκετά σχόλια που γράφονται στα social media σχετικά με την ικανότητα της ομάδας με τον Σπανούλη στο cockpit είτε χωρίς αυτόν. Την σημασία να κερδίζεις με εμφατικό τρόπο τον κάθε Χολαργό και Κυμη μου θύμισαν ένα στοίχο των αγαπημένων Queens of the Stone Age “Most of what you see my dear is purely for show – Because not everything that goes around comes back around you know – Holding on too long is just fear of letting go” Και αυτό είναι μια μπασκετική πραγματικότητα που θα τη σχολιάσουμε σε κάποιο από τα επόμενα κείμενα..

Αυτά για την ώρα περισσότερα μετά τους 2 αγώνες.