Εμμονές … και μέταλλα

Κανονικά δεν θα έπρεπε να γράψω σήμερα γιατί είμαι ακόμα υπό την επήρεια της χθεσινής ήττας. Αλλά προτιμώ να τα γράψω παρά να ξεχαστούν!

Στο δια ταύτα η ομάδα εχθές συνέχισε την απογοητευτική της πορεία στο ΤΟΠ16 με μια ήττα που μόνο Ολυμπιακό δεν θυμίζει. Ήττα που ήταν αποτέλεσμα λανθασμένων προπονητικών επιλογών κυρίως αλλά και εμμονών που διέπουν την ομάδα συνολικά από την διοίκηση, το τεχνικό Team τον κόσμο μέχρι και τους παίκτες. Ας προσπαθήσουμε να δούμε τι έγινε εχθές και πως φτάσαμε ως εδώ.

Game Facts

Το ματς ήταν κλειστό όπως αναμενόταν με τον Ολυμπιακό να έχει 65 κατοχές και την Μπαμπεργκ 62 (και για τις 2 ομάδες είναι χαμηλότερο τέμπο για φέτος – ο Ολυμπιακός είχε 65 κατοχές με Μπαρτσελόνα και Μιλάνο στο ΣΕΦ και τα κέρδισε και τα 2 παιχνίδια)
Ο Ολυμπιακός επιθετικά ήταν πολύ χειρότερος από τους Γερμανούς στα ποσοστά ευστοχίας (EFG% 44% vs 57%, 2P% 40% vs 49%, 3P% 35% vs 44%, FT% 65% vs 80%)
Η Μπαμπεργκ μοίρασε εξαιρετικά τις προσπάθειες ανάμεσα στα midrange shot και into the paint (16/33) και στο 3π (12/27) αλλά στην άμυνα δεν μπορέσαμε να περιορίσουμε ούτε τους ψηλούς ούτε τους περιφερειακούς της Μπαμπεργκ. Όταν έπαιξε ο Τρινκιερι μέσα στο καλάθι ο Ραντοσεβιτς έκανε πάρτυ και όταν έπαιξε με το περιφερειακό σουτ πήρε πόντους από 7 παίκτες!
Το πιο τραγικό ήταν πως είχαμε 15 επιθετικά rebound έναντι 8 των Γερμανών και 6 κλεψίματα!! (+13 κατοχές κόντρα στη ροή του αγώνα που αντί να τις εκμεταλλευτούμε τις πουλήσαμε δεξιά και αριστερά π.χ. δεχόμενοι 7 μπλοκ)

ΠΙΝΑΚΑΣ Α

(μεγέθυνση)

Ο Ολυμπιακός προηγήθηκε 63-69 στο 39’ και κέρδιζε 2 πόντους μερικά δευτερόλεπτα πριν το τέλος όμως κατόρθωσε να χάσει το ματς! Πως? Επιλέγοντας να μην κάνει γρήγορο φάουλ στην τελευταία επίθεση της Μπάμπεργκ. Ακόμα και να σκόραραν τις βολές θα είχε την μπάλα στα χέρια του και μια επίθεση να πάρει το ματς ή στη χειρότερη να το πάει στην παράταση. Μάλιστα μας ενημέρωσαν μετά το τέλος πως δεν είχε δοθεί εντολή να γίνει φάουλ γιατί παίζουμε πάντα άμυνα! Αν εξαιρέσουμε την παταγώδη αποτυχία της επιλογής που ενδεχομένως να στοιχίσει και την πρόκριση στα Play Off μετά λύπης μου διαπιστώνω πως το τεχνικό team πάσχει από εμμονές!

ΕΜΜΟΝΕΣ – ΜΕΡΟΣ Α (ΣΦΑΙΡΟΠΟΥΛΟΣ & ΠΡΟΠΟΝΗΤΙΚΟ ΤΕΑΜ)

Από πού και ως που προκύπτει αυτή η ευλαβική εμπιστοσύνη στην άμυνα μας και πολύ περισσότερο στην περιφερειακή μας άμυνα???? Στο Τοπ16 ο Ολυμπιακός έχει επιτρέψει σε 6 από τα 10 παιχνίδια (60%) στο αντίπαλο να σουτάρει με ποσοστό υψηλότερο από τον μέσο όρο του στη σαιζόν στο 3π! Και από τα 6 ματς αυτά ΕΧΑΣΕ ΤΑ 5!!! (ΠΙΝΑΚΑΣ Β) Στο δε χθεσινο παιχνίδι ο αντίπαλος έχει 11/26 και έχει ευστοχήσει σε 2 συνεχόμενες επιθέσεις στο τελευταίο λεπτό – πριν το τελευταίο σουτ. Με ποια λογική του δίνεις την επιλογή να σου πάρει το ματς???

ΠΙΝΑΚΑΣ Β

Κάποιοι ανέφεραν πως αυτό είναι ένα από τα αιώνια διλλήματα των προπονητών και πως ο Ομπράντοβιτς πήρε τελικό Ευρωλίγκας αφήνοντας τον Σισκάουσκας να πάρει το τελευταίο σουτ παίζοντας τον άμυνα. ΣΩΣΤΟ αν διδάσκεις θεωρία σε σεμινάρια προπονητών η το παιχνίδι δεν είναι do or die. Όσο για την επιλογή του Γκαστόνε η διαφορά είναι πως ο τότε ΠΑΟ είχε εξαιρετική περιφερειακή άμυνα ενώ ο Ολυμπιακός έπαιζε εκτός και ειδικά στο φετινό ΤΟΠ16 πάσχει ειδικά εκεί (περιφεριακή άμυνα και εκτός έδρας αγώνες)! Επίσης ο ίδιος ο Ομπράντοβιτς λέει πως αυτή του η απόφαση θα τον ακολουθεί μια ζωή. (Μάλλον από εχθές και τον Σφαιρόπουλο η δική του.. )

Και εντάξει μπορεί να έκανε λάθος ο coach – ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος είναι – αλλά δεν είναι δικαιολογία να λες στη συνέντευξη τύπου πως εμείς παίζουμε πάντα άμυνα. Πολύ απλά Coach γιατί η άμυνα που ευαγγελίζεσαι πως είναι το σημείο αναφοράς μας δεν είναι τόσο καλή όσο νομίζεις ή όσο θα έπρεπε. Για την ακρίβεια στο ΤΟΠ16 και μετά τα χθεσινά αποτελέσματα έχουμε την 4^η χειρότερη άμυνα με κριτήριο τους πόντους που δεχόμαστε ανά κατοχή (DRAT)! (ΠΙΝΑΚΑΣ Γ) Δεν βρέθηκε ένας από το staff να του πει κάνε το φάουλ και πάμε να το πάρουμε στη χειρότερη στην παράταση? Με ποιόν παίζαμε με την Γιουγκοπλάστικα και δεν θέλαμε την παράταση?

ΠΙΝΑΚΑΣ Γ

ΕΜΜΟΝΕΣ – ΜΕΡΟΣ Β (ΔΙΟΙΚΗΣΗ)

Η στιγμή που θα ήθελα να ξεχάσω περισσότερο από το χθεσινό ματς δεν είναι η τελευταία φάση. Γιατί αυτό ήταν απόδοση δικαοσύνης … δύστυχώς. Είναι ένα time out στην 3^η περίοδο όπου για όσους έβλεπαν τον παιχνίδι από το Euroleague TV ακούγεται ο Coach να ρωτάει τον Warrick “Do you remember 3 moves?” Ο συμπαθής Χακιμ (Not the dream) τον κοιτάει με βλέμμα απορίας μέχρι που μιλάει ο Σπανούλης και λέει “Pick and Roll and get the back screen” το οποίο και στην συνέχεια προσπάθησε να κάνει αλλά δεν βγήκε η φάση. Φταίει ο παίκτης για το γεγονός πως δεν έχει προφτάσει να προσαρμοστεί? ΟΧΙ! Φταίει ο Σφαιρόπουλος? (μπορεί) αλλά δεν μπορώ να τον κατηγορήσω όταν η διοίκηση του έφερε παίκτη 2 ημέρες πριν το ματς με την Μπαρτσελόνα … και 9 ημέρες πριν το χθεσινό παιχνίδι από την Αυστραλία!! Ούτε να συνηθίσει τις ώρες ύπνου δεν θα έχει μπορέσει ο άνθρωπος.

Η καθυστέρηση αντικατάστασης του James όπως και το γεγονός πως έχουμε μια λίστα με nice to have attributes για κάθε νέα μεταγραφή (να είναι καλός χαρακτήρας, να έχει γρήγορα πόδια, έμφαση στην άμυνα, ευρωπαϊκή εμπειρία, φιλόδοξος και με χαμηλές οικονομικές απαιτήσεις) θυμίζει την ταινία “Moneyball” όπου ο περιγράφει μια πραγματική ιστορία από το αμερικάνικο baseball όπου ένας managing director επέλεξε να παρακάμψει την πεπατημένη να αγνοήσει τους Scouters και να προχωρήσει σε επιλογή παικτών με Cost / benefit analysis. Όπως Στατιστικά κριτήρια / προς αξία συμβολαίου παίκτη. Η επιλογή αυτή τον δικαίωσε και οδήγησε σε αντίστοιχες κινήσεις και σε άλλες επαγγελματικές ομάδες και αθλήματα – αλλά δεν είναι αξίωμα επιτυχίας αλλιώς όποιος το έκανε θα κέρδιζε ασταμάτητα!

Η δική μας διοίκηση μετά τις συνεχόμενες επιτυχίες των τελευταίων ετών στηρίζει πολλά στο παρόν μοντέλο λειτουργίας της ομάδας – και καλά κάνει αφού τα αποτελέσματα την δικαίωναν. Μήπως όμως πιστέψαμε περισσότερο από όσο έπρεπε στην μακροχρόνια προοπτική επιτυχιών και παραλείψαμε να δούμε και την προϊστορία. Αναρωτηθήκαμε ποτέ πόσες ομάδες παρέμειναν σε υψηλό επίπεδο μειώνοντας την επένδυση τους και για πόσο καιρό? Αναρωτηθήκαμε αν ο συγκεκριμένος τρόπος παιχνιδιού με τους ίδιους πάνω κάτω αστέρες (που μεγάλωσαν) μπορεί να γίνει προβλέψιμος είτε απλά αναχρονιστικός? Αναρωτηθήκαμε αν υπάρχει θεωρία εξέλιξης στο σύγχρονο Ευρωπαϊκό ή παγκόσμιο Μπάσκετ? Είναι δυνατόν να γυρίζει ο κόσμος γύρω από εμάς …

Κάθε επιτυχημένο μοντέλο ομάδας κάνει τον κύκλο του και αν δεν δουλέψεις στο transformation / rebuild έγκαιρα θα βρεθείς σε πτώση και εν τέλει εκτός ανταγωνισμού. Ο Bruce Wayne Tuckman καθηγητής ψυχολογίας από το Ohio State University ο οποίος ασχολήθηκε με την δυναμική των ομάδων και τα στάδια βελτίωσης κατέληξε πως υπάρχουν 4 στάδια ανάπτυξης και εξέλιξης μιας ομάδας (Forming, Storming, Norming, Performing) και μόλις ολοκληρωθεί ο κύκλος των 4 σταδίων όπου η ομάδα σχηματίζεται, αντιμετωπίζει ως ομάδα τα προβλήματα της, ομαλοποιεί τον τρόπο λειτουργίας της καταλήγει να αποδίδει τα μέγιστα. Τότε υπάρχουν πλέον 2 επιλογές α) Transformation – Να προσπαθήσεις να ξεκινήσεις τον κύκλο από την αρχή μέσω της μεταμόρφωσης της ομάδας σε κάτι άλλο είτε β) Rebuild διάλυσης της ομάδας και της δημιουργίας μιας νέας. Αυτή η διαδικασία δεν ισχύει μόνο στον αθλητισμό αλλά σε οποιαδήποτε ομαδική δραστηριότητα ατόμων. Και εμείς δεν θα αποτελούσαμε την εξαίρεση στον κανόνα.

ΕΜΜΟΝΕΣ ΜΕΡΟΣ Γ – (ΠΑΙΚΤΕΣ & ΚΟΣΜΟΣ)

Όταν χάνεις όπως χάσαμε και ακούς από ένα από τα πιο σοβαρά και έμπειρα παιδιά της ομάδας πως ο “Ο Ολυμπιακός έχει μέταλλο νικητή και όποιος το ξέχασε να πάει να το θυμηθεί στο youtube” καταλαβαίνεις πως κάποιοι ζουν ακόμα με τις δάφνες του παρελθόντος! Προφανώς και δεν θα κατηγορήσω τον ΠΑΠ που υποστηρίζει τους συμπαίκτες του και την ομάδα αλλά δυστυχώς εχθές χάσαμε το 6^ο από τα 10 παιχνίδια που δώσαμε στο ΤΟΠ16 λόγω ελλιπούς ικανότητας και προπονητικής αλαζονείας και μια τέτοια δήλωση μου ακούγεται εκτός πραγματικότητας! Δεν θα επικαλεστώ ποτέ πως δεν ήταν και είναι καλοί παίκτες ούτε πως ο Σφαιρόπουλος δεν είναι καλός προπονητής η λίγος – αλλά βάση αποτελεσμάτων φέτος ο Ολυμπιακός είναι μια κακή ομάδα στο ΤΟΠ16! Μέταλλο νικητή σημαίνει πως ομάδες όπως η Μπαμπεργκ τις σκουπίζεις μέσα έξω και ξεκουράζεις και τους βασικούς ή αν είσαι σε κακή ημέρα κερδίζεις no matter what! Όταν χάνεις μέσα/έξω και 6 στα 10 ματς οι δηλώσεις περί μετάλλων είναι λόγια του αέρα …

Τέλος εδώ και περίπου 1 μήνα ο περισσότερος κόσμος τα έχει βάλει με έναν παίκτη (Μάντζαρη – ο οποίος πραγματικά σέρνεται, τον Σπανούλη, τον Μιλουτίνοφ κλπ) και ψάχνει αποδιοπομπαίους τράγους. Μακάρι το πρόβλημα να ήταν ένας παίκτης … το πρόβλημα είναι η ομάδα που απλά δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του επιπέδου του ομίλου και της φανέλας της. Όποιος πιστεύει πως ένας παίκτης (πλην Σπανούλη, Πρίντεζη) είναι τόσο σημαντικός για την απόδοση αυτής της ομάδας τότε δεν την παρακολουθεί αρκετό καιρό. Όσο οι οπαδοί δεν είναι διατεθειμένοι να δουν την πραγματικότητα και να αποδεχθούν πως όλοι μαζί χάνουν η κερδίζουν θα τους φταίει κάποιος άλλος ακόμα και αν το «κόλλημά τους» φάει πάγκο η εκδιωχθεί.

Η ομάδα έχει σχεδόν αποκλειστεί και όταν θα γίνει αυτό κατανοητό και μαθηματικά θα πρέπει να διαχειριστεί την αποτυχία τις επιλογές και τα λάθη της – και να συγκεντρωθεί σε όποιον ρεαλιστικό στόχο της έχει απομείνει. Αλλά αυτό δεν είναι καταστροφή είναι υγεία αρκεί να μάθει από τα λάθη της – να αποβάλουν όλοι τις εμμονές τους και να γίνει ένα ένα νέο ξεκίνημα. Η φετινή σαιζόν θα είναι η ολοκλήρωση της πορείας μιας ομάδας / παρέας που πέτυχε απίστευτα πράγματα και μας χάρισε μοναδικές στιγμές – αλλά όχι το τέλος της ομάδας. Ελπίζω οι ιθύνοντες να έχουν αντιληφθεί πως χρειαζόμαστε ανασυγκρότηση, απόδοση ευθυνών, νέες ιδέες, νέα υλικά και ίσως να προκύψουν νέα μέταλλα ισχυρότερα των προηγουμένων ετών. Και αφού αναφέρθηκα σε μέταλλά και δικαιοσύνη ας αφήσω τον Χετφιλντ να τα πει καλύτερα …