Ευρωμπάσκετ!
Μια μαγική περίοδος για όσους αγαπούν την καλαθόσφαιρα και θέλουν να δουν κάτι εξωτικό.
Η διοργάνωση στην οποία ο Κέσελ, ο Έρτσεγκ, ο Πονίτκα, ο Πρέπελιτς και διάφοροι απίθανοι χίπστερ κεντροευρωπαίοι και βορειοευρωπαίοι, θα μοιάζουν με διαμάντια κρυμμένα στη λάσπη και θα διεγείρουν τη φαντασία των απανταχού μπασκετόφιλων ,που θα τους φαντάζονται σε διάφορα ρόστερ να κυριαρχούν .
Αυτή η διοργάνωση ξεκίνησε χτες σε Ρίγα και Τάμπερε και δεν άφησε κανένα παραπονεμένο.
Αρχικά το απόλυτο φαβορί η Σερβία πέρασε πάνω από τα κορμιά της παρέας του, αιώνιου φοιτητή γλωσσολογίας σε Εράσμους στη χώρα των Βάσκων για να μελετήσει τη γλώσσα, Ραϊέστε.
Το πρόβλημα με τους Σέρβους δεν είναι ούτε το ανεπανάληπτο μέγεθός τους σε κάθε θέση, ούτε το πόσο versatile είναι στις θέσεις 1 έως 4, ούτε ότι έχουν καταπληκτική ισορροπία σε άμυνα-επίθεση, ούτε η καταπληκτική κυκλοφορία μπάλας και μπόλικο transition κυρίως με τον Γιόβιτς των Heat, που διεμβολίζει με τη μύτη τους πάντες. Ούτε καν ότι οι τρεις χειρότεροι παίχτες της 12αδας τους είναι above average ρολίστες σε ομάδες play in της EuroLeague είναι πρόβλημα .
Το πρόβλημα είναι ότι έχουν άψογη χημεία, καυλαντίζουν παρέα εκτός παρκέ και έχουν σαν κίνητρο το καταπληκτικό ξεφτίλισμα που θα ακολουθήσει με ρακές και μπύρες μετά την κατάκτηση του χρυσού.
Στη συνέχεια η Γερμανία έκανε και αυτή τον περίπατο της ταλαιπωρώντας Βουτσεβιτς – Σιμόνοβιτς με τον υπέρτατο Σρέντερ να τους κάνει ώπα όπως και όποτε ήθελε, τον Φρανς να ρέει στο παρκέ και γενικά μετά το αναγνωριστικό πρώτο ημίχρονο ο πυρήνας της Γερμανίας έβγαλε τους γνωστούς αυτοματισμούς του. Ενδιαφέρουσα η χρήση του 2-1-2 zone press από Γερμανούς που φωνάζει Σερβία, θα χρειαστεί να μπει περισσότερο στο κλίμα ο μικρός Ντα Σίλβα και μάλλον λείπει ο Βάιλερ Μπαμπ σε κάποια σχήματα. Στα μετάλλια θα είναι αλλά θέλω να φανώ δραματικός.
Κάπου εδώ να πω πως υποτίμησα την Τουρκία. Πίστευα πως έχει μια καλή 5αδα και μετά 2-3 μπαλώματα. Δεν είναι πολύ μακριά από την αλήθεια αλλά το Λάρκιν – Σιπάχι – Οσμάν – Σενγκούν – Οσμάνι είναι ισορροπημένο σκληρό, ψηλό και έχει δράσεις .
Ο Σενγκούν με το playmaking του και την άνεση με την οποία κινείται στο high post, είτε μετά από short roll είτε με dribble drive, δίνει βάθος στην ανάπτυξη της Τουρκίας και χώρους σε Λάρκιν και Όσμαν να εκτελέσουν χωρίς να υπερφορτωθούν.
Τα σχήματα με 2 5αρια επί της ουσίας είναι πρόβα για το ντέρμπι κορυφής με τη Σερβία, αλλά και ένας πιθανός τρόπος επιβολής στη συνέχεια απέναντι σε κοντές ομάδες (Γαλλία; Ελλάδα; Ιταλία;).
Κάθε ήττα ομάδων σαν τη Λετονία ή την Τσεχία ηρεμεί την καρδιά μου και το μυαλό μου, αφού με κρατάει μακριά από σχόλια και συζητήσεις που αφορούν την καταπληκτική εξέλιξη αυτών των χωρών στο άθλημα κτλ κτλ κτλ.
Οκ το 5 out είχε και έχει εφαρμογή αλλά έχει και όριο. Θες κάτι παραπάνω από καλό passing game και συνεχόμενα cuts ειδικά απέναντι σε ψηλές και ευέλικτες ομάδες .
Το έχουμε ζήσει εμείς οι Γαύροι στο πετσί μας.
Έτσι λοιπόν ο τίμιος Ζάγκαρς δεν έφτανε, άλλων πλην αυτού οι Λετονοί δε διαθέτουν και φυσιολογικά πνίγηκαν.
Το ίδιο έπαθαν και οι Τσέχοι αναμενόμενα αφού πέραν του Κρέιτσι δεν έχουν κάτι άλλο να αντιπαρατάξουν, χημεία της Νιμπουργκ του παρελθόντος δεν υφίσταται, Βεσελι και Σατοράνσκι δεν υπάρχουν, έμπλεξαν με τον Κέτα και τον Λισμπόα σε ένα ματς βγαλμένο από τη χρυσή δεκαετία της πάλης στο άθλημα 2000-10. Καμία στεναχώρια εδώ.
Οι Λιθουανοί στη φετινή εκδοχή τους φαίνεται ότι θυμήθηκαν της τευτονικές καταγωγές τους. Σταμάτησαν να φορτώνουν ξανθούς φασαίους τεκ εξπερτς, που δουλεύουν σε στάρταπς της Βαλτικής και έφεραν σκληρά άσβερκα κοντοκουρεμένα παιδιά (Μπουτκεβίτσιους λείπει) με τατουάζ βγαλμένα από μεσαιωνικές ταινίες. Ομάδα ταιριαστή στο φυζικ του πιο γνωστού τουρίστα υγείας της χώρας μας, του Βαλαντσιούνας. Παραμένουν συγκυριακά εύστοχοι από το τρίποντο αλλά είναι ψηλοί, σκληροί και θα δείρουν χωρίς έλεος. Πέραν του Γιοκουμπάιτις άλλο γκαρντ δεν έχουν, αλλά αν τους υποτιμήσει κάποιος μπορεί και μπλέξει.
Το Φιλανδία – Σουηδία είχαμε την ανάδυση του επόμενου Σουηδού που θα κυριαρχήσει για κάποιο διάστημα στις κουβέντες του ελληνικού μπασκετικού κοινού. Μετα τον Έρικσον είμαστε έτοιμοι να υποδεχτούμε τον Χάκανσον που παρότι έχει φάτσα αριστερού εξτρέμ και όνομα αμυντικού χαφ πήγε να κάνει χαμό ολομόναχος στο Τάμπερε. Λιγες βοήθειες βρήκε από τον Μπριγκάντιερ (καταπληκτικό όνομα στόπερ) και ίσως αν ο Πελέ (να σε λένε Πελέ και να παίζεις Μπάσκετ) έμπαινε λίγο νωρίτερα στο κλίμα να είχε πετύχει η Σουηδία το μπαμ.
Οι Φινλανδοί κλασικά έχουν Μάρκανεν αλλά έχουν και άγχος. Εφαρμόζουν όλο το 5 out playbook, αν ξεπεράσουν το Τρακ θα πάνε και καλά στον όμιλο.
Σήμερα ξεκινάει και το ταξίδι της εθνικής. Προφανώς όλα εξαρτώνται από το πως είναι ο Γιάννης, που επίσης προφανώς είναι ο μόνος σταρ που έρχεται και κάνει πάρτι τάιμ προετοιμασία και αυτό δυσκολεύει λίγο την εύρεση χημείας.
Καταλαβαίνω πως πρέπει να είναι χαρούμενος αλλά είναι υπερβολή η κλίση όλων των επαγγελματιών αθλητών της οικογένειάς του. Ναι αναφέρομαι στο Θανάση που προέρχεται και από αποχή λόγω αχιλλείου αλλά και γιατί παίζει μπάσκετ μόνο τα καλοκαίρια, λες και είναι μαθητής γυμνασίου σε διακοπές στις Σπέτσες.
Όποια ομάδα μας πιέσει θα μας προκαλέσει πανικό, με την εικόνα της frontline μας μάλλον πρέπει να επενδύσει η ομάδα στο Σαμοντούροφ, περισσότερο από όσο υπολογίζει.
Η Ιταλία υπερτερεί σε πλήθος σε κάθε θέση αλλά δεν έχει Γιάννη. Έχει όμως Παγιόλα, Σπίσου, Πρόσιντα και κορμιά να ξοδέψει για να μας πνίξει. Ο Φοντέκιο είναι πρόβλημα και ο Μέλι είναι παλιά πόρνη, που μπορεί να εκνευρίσει τους πάντες .
Αν δε βγούμε πρώτοι νομίζω το ταβάνι μας είναι η 8αδα. Αν βγούμε πρώτοι με κάμποση τύχη και αρκετή αυτοθυσία μπορούμε να τρυπώσουμε 8αδα .
Τελευταία σημείωση, η Ισπανία μπορεί να έχει χειρότερα γκαρντ από εμάς, αλλά έχει πολλά κορμιά σε κάθε θέση. Και επίσης είναι μπαμπάδες μας.
Τα φιλιά μου.
