Είμαστε λίγο μετά την έναρξη της καλοκαιρινής μεταγραφικής περιόδου 2024 για τον μπασκετικό Ολυμπιακό μας και έχουμε ήδη τις τρεις πρώτες κινήσεις με Έβανς, Ντόρσυ και Βιλντόζα, ενώ σιγοψήνεται η υπόθεση επιστροφής του Σάσα (επί του πιεστηρίου, «σου λέω γύρισεεεε», όλα τα παιδιά το λεν ότι επιστρέφει). Οπότε με τρώει να τοποθετηθώ.
Αρχικά να κάνω μια αναδρομική αξιολόγηση της περσινής πολύμηνης μεταγραφικής περιόδου, σε σύνδεση με τη γενικότερη κριτική μου ως προς την λειτουργία του οργανισμού, που έκανα πέρυσι τέτοιο καιρό. Αυτή αφορούσε σε μεγάλο βαθμό την κατάσταση που προέκυψε μετά την απώλεια (και την απουσίας προετοιμασίας για αυτό το πιθανό ενδεχόμενο) των Σάσα και Σλούκα, εξαιτίας λάθος κινήσεων. Έλεγα τότε ότι, με την ως εκείνη την στιγμή κατάσταση, ήθελες δύο πολύ δυνατές κινήσεις. Ποια κατάσταση; Είπαμε, η απώλεια των δύο, η μη ύπαρξη Ντόρσεϋ (αφού δεν έχεις προβλέψει να τον έχεις φέρει τον Φλεβάρη του ’23, ως όφειλες) και η έλευση Γκος – Μίλου – Σίκμα. Ποιες δυνατές κινήσεις; Είχα γράψει έναν Αβέντζερ στο 4-5, να έχει κυρίως αθλητικότητα και έναν Ακέφαλο Εκδικητή στο 1-2 (ή 2-3), με σκορ, χειρισμό, δημιουργία και προσωπικότητα, «τα πάντα όλα».
Τελικά στο 4-5 ήρθε τον Δεκέμβρη ο Πετρούσεφ, τρομερό ταλέντο, με MVP ποτέντσιαλ και τον Γενάρη ο Ράητ, μεγάλη αποκάλυψη, που βοήθησε και αυτός με την αθλητικότητά του, την σαν βροχή στο διψασμένο λιβάδι, για το 10-1 στην RS από την στιγμή που ήρθε, καλύπτοντας τον τραυματισμό του Μίλου. Στο 1-2(ή-3), μετά την απώλεια του Τζέημς και του Ναν (ασχολίαστος σε αυτό το κείμενο ο τρόπος), καταλήξαμε Σεπτέμβρη σε Μπραζντέηκις και Γενάρη στο γέμισμα Λονγκ.
Στο 4-5 οι ανάγκες από τύχη, σωστή κινητικότητα στην αγορά και καλά αντανακλαστικά, σε μεγάλο βαθμό καλύφθηκαν (ωστόσο εκτέθηκε συνολικά η γραμμή, νομίζω έλειψε η αθλητικότητα και η σκληράδα). Χρειάστηκαν όμως 2 παίκτες, κάτι που στοίχησε κυρίως στους ελληνικούς τελικούς. Στο 1-2(ή-3) οι ανάγκες δε καλύφθηκαν ούτε κατά διάνοια. Ο Μπραζντέηκις εξαρχής φάνηκε δύσκολο φιτ, καθώς την καλή του απόδοση την είχε πιάσει σε ένα τελείως διαφορετικό πλαίσιο, ενώ ο Λονγκ δίνοντας τα λίγα για τα οποία τον περιμέναμε, δεν έφτασε.
Αν το δούμε συνολικά, ο Γκος έδωσε αυτά που περιμέναμε από έναν δευτερεύοντα χειριστή δίπλα στον Σλούκα, αλλά δεν κάλυψε την ανάγκη για τον Ακέφαλο Καβαλάρη, που βγήκε να προσπαθήσει, ελλείψει άλλου. Ο Μίλου, εξαρχής διφορούμενη, λόγω της ύπαρξης του Μουσταφά, επιλογή, περισσότερο κύρους παρά αγωνιστικής ανάγκης, δεν κατάφερε να είναι σημαντικός παράλληλα και ταυτόχρονα με τον Φαλ. Δεν τον βοήθησαν οι τραυματισμοί του, ίσως το αγωνιστικό πλαίσιο της ομάδας, ο αντικαταστάτης του φάνηκε πιο χρήσιμος. Με την τρομερή του ποιότητα κατατρόπωσε τον Λεσσόρτ στα πρώτα δύο ματς των τελικών, αλλά η, και λόγω τραυματισμών, μέτρια φυσική του κατάσταση τον ανάγκασε να υποχωρήσει στους τρεις σερί χαμένους. Ο Λιούκ, έδωσε λιγότερα και από όσα περιμέναμε οι σκεπτικιστές, σίγουρα λιγότερα από όσα σχεδίαζε ο Μπι και βεβαίως καμμιά σχέση με όσα φαντασιώνονταν κάποιοι γνώστες, για το τρομερό κρυφό όπλο μέσα στο «μπάσκετ Μπι». Ο Μπραζντέηκις ελάχιστα, αρνητικό αποτύπωμα, ένα γενικά αρκετά αποτυχημένο καλοκαίρι. Οι δύο κινήσεις του χειμώνα ωστόσο, αναβάθμισαν την γραμμή ψηλών μας και η πεντάδα Πίτερς – Πετρούσεφ – Φαλ – Μίλου – Ραήτ είναι από τις ποιοτικότερες της Ευρωλίγκας. Το τελικό μπαλάντζο είναι αρνητικό, με υποσχόμενο αντίβαρο όμως το σετ απ στους ψηλούς.
Τελειώνει λοιπόν η σεζον, αποτυχημένα καθώς χάσαμε τους σημαντικούς τίτλους της χρονιάς, παρά την υπεραπόδοση σε σχέση με το διαθέσιμο ρόστερ. Την άποψή μου σχετικά, όπως και των περισσότερων μελών του RedPointGuard, μπορείτε να την διαβάσετε εδώ. Συνοπτικά, παταγώδης αποτυχία για μια ομάδα που έφτασε πέρυσι ένα καλάθι από την ΕΛ, ωστόσο καλή χρονιά για μια ομάδα που βάσει ποιότητας τρύπησε ταβάνι, έφτασε στο Φ4 και μια δυο λεπτομέρειες από το απόλυτο στην Ελλάδα. Τι πιο φυσιολογικό για τον μπασκετικό Ολυμπιακό μας ε; Πρέπει να αξιολογήσουμε τι μας έλειψε, ώστε να καταρτίσουμε τους στόχους της φετινής καλοκαιρινής offseason, και τελικά να την αξιολογήσουμε και αυτήν.
Για μένα, η βασική έλλειψη ήταν σε χαρακτηριστικά στην περιφέρεια. Αυτά που ζήταγα πέρυσι από τον Ακέφαλο Καβαλάρη, έτσι όπως είχε διαμορφωθεί η κατάσταση. Σκορ, αυτόφωτο κυρίως, χειρισμό, δημιουργία (αξιόπιστο pnr, ανάγνωση πάνω από μίας πάσας πχ), προσωπικότητα (δυνατότητα επιτυχημένης ανάληψης ευθύνης αποφάσεων σε κρίσιμες στιγμές) και αμυντική επάρκεια. H ομάδα δεν ανανέωσε τον Κάνααν, που είχε μόνο το σουτ σε πραγματικά πολύ ελιτ επίπεδο, αλλά τα υπόλοιπα σε μέτριο στην καλύτερη, ενώ οι αντίπαλοι τον έβγαζαν εύκολα εκτός ματς. Θεωρώ επίσης ότι πιθανότατα θα φροντίσει να αποδεσμεύσει τον Μπραζντέηκις, που δεν κούμπωσε. Υπάρχει πάντα βέβαια το ενδεχόμενο να «μη βρεθεί κάτι καλύτερο», να μη μπορέσουμε να τον αποδεσμεύσουμε ή ακόμα και να δείξει ένα πολύ καλύτερο πρόσωπο φέτος, όπως έχει γίνει κάποιες φορές με ομάδες Μπι. Αλλά θεωρώ καλύτερο το να αποχωρήσει, για να υπάρξει και ο χώρος για το 3-2 που θα περιγράψω. Έκανε στην συνέχεια λοιπόν η ομάδα την απόλυτα ταιριαστή κίνηση με την υπογραφή του Κίναν Έβανς, μία κίνηση που είχε όλα τα φόντα να ανεβάσει πολλά επίπεδα την περιφέρεια και να φέρνει σε ελίτ επίπεδο όλα αυτά τα ζητούμενα. Είναι παίκτης που είχε δείξει έτοιμος να ανέβει επίπεδο και να γίνει ένα από τα τρια-τέσσερα ελιτ γκαρντ της Λίγκας. Δυστυχώς, η παροιμιώδης ατυχία του Ολυμπιακού μας (ο Κίναν έχει σχέση με την Λιθουανία, τυχαίο;) επανεμφανίστηκε και ο παίκτης υπέστη έναν πολύ σπάνιο και επικίνδυνο τραυματισμό, που αφήνει λίγες πιθανότητες να επανέλθει στα ίδια στάνταρ και αυτό αν γίνει, θα συμβεί αργά μέσα στην σεζόν. Οι επόμενες κινήσεις, πολύ σωστά αφού έχει αναγνωστεί φαίνεται η ανάγκη στην περιφέρεια, ήταν δύο παιδιά που φέρνουν μαζί πολλά από τα στοιχεία που λείπουν. Ο Ντόρσυ και ο Βιλντόζα.
 |
 |
Ο Τάυλερ, όπως εύστοχα παρατήρησε ο Ναβάχο, είναι ένα παιδί που έχει υποστηρίξει πολύ επιτυχημένα τον διττό ρόλο οφ και ον μπωλ γκαρντ που χρειάζεται ο Ολυμπιακός του Μπι στον ρόλο του χειριστή δίπλα στον Γουώκαπ. Φέρνει το, πολύ σημαντικό δεδομένο, ταίριασμα με το υπάρχον ρόστερ, αυτόνομο σκορ, αυτό το κάτι απρόβλεπτο, με καλό σουτ από στάση και μετά από τρίπλα, καλό χειρισμό, όχι τρομερή αλλά ικανοποιητική δημιουργία, με ψυχοσύνθεση που να μπορεί να πάρει αποφάσεις στα κρίσιμα, μια ανιωθίλα που μπορεί ωστόσο να είναι και δίκοπο μαχαίρι. Ενώ και η άμυνά του είναι πάνω από το μέσο όρο, με αρκετή διάθεση, με μέγεθος που μπορεί να υποστηρίξει αλλαγές και τα ριμπάουντ. Είναι κίνηση που όποιος διάβασε το περσινό κείμενό μου, θεωρούσα απαραίτητο να γίνει ήδη από τον Φλεβάρη του ’23, πέρα από τα χαρακτηριστικά του και για το διαβατήριο.
Ο Λούκα, είναι ένα παιδί με flair, με επιθετικό ταλέντο και ταπεραμέντο που μπορεί να τρέξει με ταχύτητα στην επίθεση, καλός πικενρόλερ που θα αναδείξει και τον Μιλουτινοφ, με σουτ υπό όλες τις καταστάσεις, με μπούκα και μια, παρόμοια με του Τάυλερ, ευλογημένη και ταυτόχρονα επικίνδυνη ανιωθίλα. Έχει κίνητρο λόγω του ότι είναι ίσως η τελευταία του ευκαιρία να δείξει ότι ανήκει στο ελιτ επίπεδο και ένα έξτρα λόγω της κακής παρουσίας του στον αιώνιο. Βέβαια, η σύγκριση με την αντίθετη πορεία του Σλούκα, είναι απλά γραφική, αλλά το κίνητρο ισχύει. Το παιδί είναι μέτριος αμυντικός, αλλά έχει μέγεθος και θεωρώ ότι θα είναι ζήτημα αμυντικά, που πρέπει να απαντηθεί.
Το πρόβλημα και με τους δύο είναι ότι ασταθείς και αναξιόπιστοι, αλλά και ότι ο Λούκα είναι επιρρεπής στους τραυματισμούς. Ίσως για αυτό αποκτήθηκαν και οι δύο, παρουσία του επίσης επιρρεπούς Νάητζελ, αν και διαφωνώ με αυτή την επιλογή. Με τα ως τώρα δεδομένα, έχουμε Θωμά, Γκος, Ντόρσυ, Λούκα, Σακ, Λάρρυ, Λούντζη και ΝΜΛ για τις θέσεις 1-2, ενώ είμαστε ακάλυπτοι (θεωρώ είπαμε ότι ο Μπραζ θα πρέπει να αποχωρήσει) πίσω ή δίπλα στο Παπανικολάου στο 3. Οκτώ παίκτες δλδ, με τους τέσσερις υψηλού (αν και ίσως όχι ελίτ σε πολλά στοιχεία) επιπέδου. Τα δύο παιδιά με αρκετό χρόνο, Λάρρυ–Σακ, που αν ο Λάρρυ δεν έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη του Μπί για το κλείσιμο, ο Σακ το έχει, και επιπλέον οι δυο κατέχοντες διαβατήριο, σε θέση γεμίσματος ΝΛΜ και Λούντζης. Και ένας ένατος, γρίφος ακόμα, που έχει (μικρή βέβαια) πιθανότητα όμως να είναι ο καλύτερος όλων και για αυτό επιμείναμε στην απόκτησή του παρά τον τραυματισμό.
Ιδανικά εκεί, θα προτιμούσα λοιπόν αυτά τα λεφτά και τα λεπτά που αφιερώνονται για τον Λούκα, να αφιερωθούν συναθροιστικά σε ένα γκαρντίζον τριάρι. Ένα 3άρι που να στέκεται άνετα στο 2, δηλαδή με αρκετό μέγεθος για 3, αλλά με επαρκέστατο χειρισμό και όλα τα άλλα που συνεχίζουμε να αναζητούμε, δηλαδή σουτ, προσωπικό σκοράρισμα, δημιουργία και υπερεπάρκεια στην άμυνα. Τον φαντάζομαι κάτι σαν τον Φουρνιέ που ακούγεται, και αν όχι κάτι τόσο ποιοτικό και ακριβό, κάτι κοντά σε αυτό. Επίσης θα έπρεπε να αποδεσμεύσουμε Λούντζη και ο ρόλος του να είναι αποκλειστικά για τον ΝΜΛ. Δηλαδή θα προτιμούσα μια γραμμή με Θωμά–Γκος–ΝΜΛ στον άσσο, Ντόρσυ–«Φουρνιε»–Λάρρυ–Σακ στο 2, Παπ–«Φουρνιέ»–Σακ–Λάρρυ στο 3. Είναι οκτώ παίκτες για 3 θέσεις, ένας ελίτ (το 3αρόδυο), 3 υψηλού επιπέδου, 2 βοηθητικοί, με αποδεδειγμένη ποιότητα και κούμπωμα στον κορμό και ένας αρκετά ποιοτικός για γέμισμα. Χωρίς να υπολογίζω την επιστροφή Έβανς, που προβλέπεται το νωρίτερο τον Μάρτη και είναι μεν αμφίβολο το επίπεδο επαναφοράς του, αλλά υποτίθεται ποντάρουμε ότι θα είναι αρκετά υψηλό. Αν όντως είναι, θα πρέπει να έχει χώρο να ενταχθεί στην ομάδα.
Προφανώς τώρα έχουμε τετελεσμένο με τον (ποιοτικότατο, αλίμονο) Λούκα. Θεωρώ ότι με αυτήν την πραγματικότητα, θα πρέπει να εξετάσουμε την περίπτωση αποχώρησης του Σακ. Ένας σημαιοφόρος της νέας εποχής, ένα δικό μας παιδί, πολυαγαπημένος, με συγκεκριμένα ποιοτικά στοιχεία αλλά και άλλες τόσες αδυναμίες. Επίσης, χωρίς ελληνικό διαβατήριο, κάτι που δυστυχώς μετράει για να αποφύγουμε την εκ νέου κατάσταση των 2 ομάδων σε Ελλάδα και Ευρώπη, μια κατάσταση που πληρώσαμε πέρυσι και δημιουργήθηκε από τις λάθος επιλογές του περασμένου καλοκαιριού. Ίσως η πρόταση που ακούγεται για τη Μονακό είναι μια θετική για όλους εξέλιξη. Διότι και με την παρουσία του Λούκα, για μένα ένας παίκτης όπως τον περιγράφω στο 3-2 είναι απαραίτητος και μετά μαζευόμαστε πολλοί.
Παρένθεση. Ο Μπι για τα 3 πρώτα χρόνια είχε εκπεφρασμένη προτίμηση σε κοντό ρόστερ με ας το πούμε διθεσίτες, ώστε να έχουν όλοι χρόνο και ίσως να αποφεύγονται σχετικές γκρίνιες. Όμως πέρυσι ο ίδιος παραδέχθηκε ότι πλέον χρειάζεται μεγάλο ρόστερ, εξαιτίας των τραυματισμών και των πολλών παιχνιδιών. Είναι άλλο όμως να έχει μεγάλο και ενεργό ρόστερ, και άλλο να έχεις παρκαρισμένα εξ ανάγκης παιδιά που μπορούν να προσφέρουν. Πληρότητα ναι μεν, λεωγω, αλλά όχι στριμωξίδι και συνωστισμός.
Συνωστισμός που θα παρατηρηθεί αν όντως ισχύουν οι φήμες, οι Ράπτορς αφήσουν τον Σάσα (όχι τόσο εύκολο ε) να γυρίσει Ευρώπη και ο Σάσα έχει όντως συμφωνήσει για να το κάνει σε εμάς. Η ποιοτικότατη γραμμή 4-5 μας θα υποστεί ένα σοκ ένεσης ποιότητας και ελιτ χαρακτηριστικών, που όμως δεν είναι σίγουρο ότι κουμπώνουν με τα υπάρχοντα ή καλύπτουν τις αδυναμίες μας ή ακόμα και με το στάτους των υπαρχόντων όπως έχει διαμορφωθεί ή ακόμα και τις φιλοδοξίες τους. Επειδή μου αρέσει να απεραντολογώ και να πηγαίνω μπρος-πίσω στον χρόνο, να πω ότι βασικό ζήτημα της γραμμής μας είναι η συνύπαρξη του Μους με τον Νικόλα. Δυο τρομεροί και ποιοτικότατοι παίκτες, που όμως χρειάζονται και οι δύο διαφορετικό σετάπ γύρω τους και κυρίως, χρειάζονται πολλά λεπτά (δλδ 20+) για να δείξουν την αξία τους, και μάλιστα όντες «βασικοί». Αυτό τους κάνει αλληλοεξουδετερούμενους, μόνο ένας μπορεί να πιάνει τη καλή του απόδοση και όχι και οι δύο ταυτόχρονα, ενώ υπάρχει κάπου εκεί το «λαχείο» Μωυσής, με απαραίτητα χαρακτηριστικά που ελλείπουν και πολλά υποσχόμενη απόδοση πέρυσι για σκάρτη μισή χρονιά.
Εξ αρχής είχα ενστάσεις ακριβώς για αυτό, δε φαινόταν ότι η συνύπαρξη των δυο πύργων θα ήταν συμβατή. Όμως υπάρχει το αξίωμα ότι αν ο Μίλου (ή ο… Σάσα) βγει στην αγορά, ο Ολυμπιακός «πρέπει» να τον πάρει. Όχι ακριβώς, αλλά καταλαβαίνετε. Διότι, και άλλη παρέκβαση, θα προτιμούσα τον Παπαγιάννη αντί του Μίλου και μαζί με «Ράητ», δίπλα στον Φαλ, διαβατήριο, ύψος, ηλικία, διαφορετικά στοιχεία. Όμως δεν ξέρω αν είναι παίκτης που ενδιαφέρει τον Μπι. Οπότε, επιστρέφοντας λοιπόν, σκεφτόμουν ότι για έναν χρόνο θα συνυπήρχαν Μιλου με τον Φαλ, με διαφορετική στελέχωση γύρω τους και στην φροντ λάην (όχι τον μαθητή του Οπενχάιμερ και σίγουρα τον Αβέντζερ με την αθλητικότητα που έλεγα) αλλά και στην περιφέρεια (κάποιον καλύτερο αμυντικό και κυρίως pnr χειριστή για να προστατέψει και ταΐσει τον Νικόλα), ώστε να είναι αποδοτική η (συν)ύπαρξή τους στον Πειραιά. Με σκοπό να περάσουμε σε μη ανανέωση Φαλ που, ενώ είναι κομβικός και θεμελιώδης (επίσης, σοβαρό παιδί και αγαπητό) για μας, είναι ήδη 32μισό, και να στήσουμε την ομάδα με βασικό ψηλό το Νικόλα, λόγω ποιότητας, ερυθρόλευκης ιστορίας και ηλικίας. Αυτό δεν συνέβη και ο Φαλ ανανέωσε για άλλα τρία (3!) χρόνια. Οπότε με δεδομένη την παρουσία και των δύο, θα πρέπει η υπόλοιπη ρακέτα να γεμίσει με συμπληρωματικά στοιχεία. Στην τριάδα Πίτερς – Πετρούσεφ – Ράητ υπάρχουν τρομερά ποιοτικά στοιχεία, αλλά συνολικά θα ήθελα απλωμένα σε περισσότερους σουτ και σκληράδα – αθλητικότητα – ταχύτητα. Η πεντάδα αυτή λειτούργησε καλά εν τη απουσία του Νικόλα, με τα δίδυμα Φαλ – Πίτερς και το (για πολλά γούστα) Πετρούσεφ – Ράητ. Κανείς από τους 3 δεν κουμπώνει ιδιαίτερα καλά με τον Νικόλα, εκτός ίσως από τον Φίλιππο, λόγω της πολυποίκιλης απειλής. Προσωπικά, θα έλεγα ότι με δεδομένους (λάθος αλλά έτσι είναι), για… φέτος, τους Φαλ – Μίλου, θα έπρεπε να προσαρμόσουμε την υπόλοιπη φροντ λάην σε αυτούς, με παιδιά αθλητικά, γρήγορα, ψηλά βεβαίως, και με σουτ στο 4. Ο Ράητ λοιπόν για μένα είναι απαραίτητο συμπλήρωμα στο 5 λόγω αθλητικότητας. Αν θεωρήσουμε δεδομένη την επιστροφή Σάσα, θα πρέπει να εξετάσουμε τι θα γίνει με Πίτερς και Φίλιππο. Εδώ να πω ότι θα προτιμούσα να έμενε ο Σάσα στο ΝΒΑ, και ιδανικά να επέστρεφε του χρόνου. Η τωρινή πεντάδα ψηλών μου αρέσει, αν και ξαναλέω μου λείπει κυρίως η αθλητικότητα και θέλω ιδανικά να την δω μια ολόκληρη χρονιά πως θα αποδώσει.
Ο Αλέκος φέρνει ελίτ σουτ, καλό τρέξιμο του γηπέδου, χωρίς ιδιαίτερο αλλά όχι και ανύπαρκτο iso. Αμυντικά είναι καλός κάτω από το καλάθι, όχι κάτι τα εξαιρετικό ωστόσο, καθώς δεν είναι ιδιαίτερα αλτικός ή γρήγορος, με ζητήματα όταν βγαίνει στην περιφέρεια. Φέτος έκανε αληθινό στεπ απ, γέμισε σε μεγάλο βαθμό τα παπούτσια του Σάσα, κέρδισε ένα καλό συμβόλαιο για δύο ακόμα χρόνια στον Ολυμπιακό μας.
Ο Φίλιππος έχει κατ’ εμέ δυναμικό για MVP Ευρωλίγκας, ένα ψηλό παιδί που ενώ μάλλον είναι σέντερ, μπορεί να ανταποκριθεί άνετα στο 4, ειδικά αν συνυπολογίσει κανείς την άμυνα. Έχει μπασκετικό IQ, πλαστικότητα, με τρομερή ποικιλία στην επίθεση, απειλεί με πόστ, κλόουζ άουτ, μιντ ρέηντζ, με τίμιο αλλά όχι φονικό σουτ. Στην άμυνα, έχει το μέγεθος να αντιμετωπίσει οποιονδήποτε, αλλά όχι πάντα την ταχύτητα για τα 4άρια ή την δύναμη για τα 5άρια.
Οι δυο τους φτιάχνουν ένα πολύ καλό δίδυμο στο 4 και σε περίπτωση ερχομού τελικά του Σάσα, δεν βλέπω πως θα ήταν ικανοποιημένοι με τις προοπτικές τους ή ακόμα και ταιριαστοί με όλο το σεταπ στην φροντλάην. Θα προτιμούσα λοιπόν να βρούμε τρόπο να φύγουν και οι δύο, ιδανικά με μπάη άουτ, και για τον Φίλιππο ιδανικότερα με δανεισμό, να πάνε κάπου που θα βρουν τον χρόνο που αξίζουν. Εμείς το καλύτερο που θα είχαμε να κάνουμε είναι φέρναμε ένα παιδί με σκληράδα, ικανό μέγεθος, αθλητικότητα και σουτ στο 4, ιδανικά να μπορεί να καλύψει την θέση ψηλού τριαριού, να κάποιον σαν τον Χέηζ (που ήθελα αντί Πίτερς το 2022). Καλά ίσως και ο Χέηζ να είναι υπερβολή, αλλά σουτ, αθλητικότητα, σκληράδα, απαραίτητα. Κάποιον που να κουμπώνει και με Μίλου και με Φάλ, λόγω σουτ και περιφερειακού παιχνιδιού, να μπορεί να βγει περιφέρεια να μαρκάρει, αλλά να μπορεί να τις παίξει στο καλάθι, να πάρει ριμπάουντ και να κάνει με Ράητ ένα σούπερ αθλητικό δίδυμο για defence death lineup.
Συνολικά, η ομάδα, σε συνέχεια την λάθος ίσως ανάγνωσης της χρονιάς ’22-’23, της κακής οφσήζον ’23 και της ουσιαστικά αποτυχημένης χρονιάς ’23-’24, καλείται να λύσει πολλούς και δύσκολους γρίφους την οφσήζον ’24, ώστε η χρονιά ’24-’25 να είναι επιτυχημένη. Συνοπτικά με υπάρχοντες τώρα και «δεδομένους» τους Θωμά, Νάητζελ, Τάυλερ, Λούκα, Κίναν, Ναζ, Μιχάλη, Σακ, Γιαννούλη, Ιγκυ, Παπ, Αλέκο, Φίλιππο, Σάσα, Μουσταφά, Νικόλα, Μωυσή (17 παίκτες, χωρίς Ζούγρη κλπ., 10 ξένοι), θα πήγαινα σε αποδέσμευση Μιχάλη, Σακ, Ίγκυ, Αλέκου, Φίλιππου και θα έφερνα πραγματικά ελίτ 3-2 («Φουρνιέ») και αθλητικό σουτέρ αμυντικάρα 4 ή 4-3 («Χέηζ» ή κάτι λιγότερο). Η ομάδα να γινόταν Θωμάς, Νάητζελ, Τάυλερ, Λούκα, Κίναν, Ναζ, Γιαννούλης, “Ακέφαλος Καβαλλάρης” 3-2, Παπ, “Αβέντζερ” 4 ή 4-3, Σάσα, Μουσταφά, Νικόλα, Μωϋσής (14 παίκτες, 8 ξένοι, με 6+2 από φέτος στο Ελληνικό πρωτάθλημα). Αν κάποιος επιπλέον κοβόταν, θα ήταν ο Γκος, μόνο λόγω ευπάθειας, καθώς με αυτό το ρόστερ πιστεύω θα αποδώσει ακόμα καλύτερα. Αν δεν έρθει ο Σάσα, μένουμε ως έχει στο 4-5, δεν παίρνουμε Αβέντζερ και ίσως πάλι την πάταγε ο Γκος, για τον αριθμό των ξένων. Απλά τότε, το 3-2 θα έπρεπε να είναι ακόμα πιο παικταράς. Ωστόσο, το ιστορικό της ομάδας στον τρόπο που κινείται γενικά, αλλά και στις μεταγραφικές περιόδους, δεν με κάνει τόσο αισιόδοξο για την κατάληξη των ζητημάτων της οφσήζον. Δηλαδή φοβάμαι ότι θα βαφτίσουμε τον Μπραζ το 3-2 που χρειαζόμαστε ή θα πάρουμε κάποιον λιγότερο καλό/ταιριαστό από ότι θέλουμε, διότι θα έχουμε σπρώξει πολύ χρήμα στον Σάσα και δεν θα έχουμε περιθώρια για παραπάνω. Και ίσως παραμείνουν με Σάσα Πίτερς ή/και Πετρούσεφ, που ναι μεν τους θέλω λόγω ποιότητας και συμπάθειας, αλλά ίσως να μην είναι οι πιο ταιριαστοί ή ευθυγραμμισμένοι παίκτες βάσει των φιλοδοξιών και του στάτους τους. Είναι πολλά που μένουν να φανούν, εδώ θα είμαστε στο τέλος να πούμε την μπαλαφάρα μας. Πάντως, υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να πάει στραβά τελικά και αυτή η καλοκαιρινή οφσήζον. Για παράδειγμα, μια καθυστέρηση στην κατάληξη της υπόθεσης Σάσα (ίσως θα έπρεπε αναμενόμενη, εξαρχής λέγαμε ότι το νωρίτερο αρχές ’25 θα μπορεί να επιστρέψει), να μπερδέψει την κατάσταση στο 4, και να επηρεάσει και την εξέλιξη στο 3(-2), όπου π.χ. εκεί δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι να φύγει ο Ίγγυ. Μην μείνει τελικά και διαβάζουμε πόσο αποφασισμένος είναι και ότι την δεύτερη χρονιά δείχνουν οι παίκτες Μπαρτζώκα. Ωστόσο, συνεχίζω φύσει αισιόδοξος. Δεν γίνεται άλλωστε αλλιώς να παραμείνεις μπασκετόγαυρος. Οι πρώτες κινήσεις άλλωστε, είναι αρκετά ενθαρρυντικές.
Επίσης χρειάζεται μια γενική προσέγγιση για το τι είναι, τι ίσως θα έπρεπε να είναι το Our Way, αν αλλάζει άρδην με την διαφαινόμενη αύξηση του προϋπολογισμού ή αν απλά διαφοροποιείται. Ανάλογα, αν ο Μπι φέτος μένει πιστός στις αρχές του ή κάνει προσαρμογές, για να επιτύχει την απόλυτη καταξίωση με μια δεύτερη Ευρωλίγκα με τον Ολυμπιακό μας. Αλλά ήδη μιλάμε για ένα προικοσέντονο για κείμενο. Ελπίζω να παρουσιάσω την άποψή μου σχετικά σε ένα γενικότερο κείμενο για τους Αφούς (20 έτη κλείνουν φέτος στο τιμόνι μας, ουσιαστικά) και σε ένα άλλο για τον λατρεμένο Μπι.
Αυτά τα ολίγα, καλή οφσήζον και καλό καλοκαίρι να έχουμε.
