Γενικά η περίοδος των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς είναι πολύ όμορφη στον Αστακό. Πολύς κόσμος έρχεται εδώ και κυρίως όλη η νεολαία του τόπου, που στην συντριπτική πλειοψηφία της έχουν φύγει είτε για εργασία είτε για σπουδές, συνθέτουν μια όμορφη ατμόσφαιρα που σε συνδυασμό με την αύρα που αναβλύζουν οι μέρες αυτές ανεβάζουν κατά πολύ την ποιότητα της καθημερινότητας μας εδώ, την περίοδο αυτη.
Γενικά, επειδή μένω μόνιμα εδώ, περιμένω πως και πως αυτές τις μέρες και παρότι σε μεγάλο βαθμό τις περνώ παθητικά, εγκλωβισμένος στην εργασία μου, περιμένω να τελειώσει το ωράριο μου να βγω και εγώ να ξεσκάσω και να διασκεδάσω.
Πέρα από την προσμονή από το να τελειώσει το ωράριο μου, υπάρχει μια ακόμη μεγαλύτερη προσμονή. Ο επόμενος αγώνας της παθολογικά αγαπημένης μου ομάδας!
Και αφού σας κούρασα με τον πρόλογο ζωης μου, πάμε σε αυτό που μας ενδιαφέρει, το ζουμί, το κυρίως θέμα.
Μετά τα στραπάτσα στο Αστρομπάλ και στο ΣΕΦ από την Βιλερμπάν και τον Ερυθρό Αστέρα, προηγούμενη χρονιά έκλεισε αλλά και η καινούργια άρχισε με τον πιο όμορφο τρόπο αλλά και με ελπίδες!
Ο Ολυμπιακός στο ΟΑΚΑ ήταν κυριαρχικός και επιβλητικός και δεν άφησε περιθώρια στο αιώνιο να τον ανταγωνιστεί επεκτείνοντας το μεταξύ μας σερί σε 10-0, αλλά παράλληλα δείχνοντας πως ο αιώνιος είναι αρκετά πίσω από το επίπεδό μας. Ο Ολυμπιακός έπαιξε ολοκληρωτικό μπάσκετ και στις δύο πλευρές του γηπέδου με ομορφιές και ποικιλίες μπροστά αλλά και με μεγάλη αυτοσυγκέντρωση πίσω. Αλλά για να τα λέμε όλα σε αυτό βοήθησε πολύ και η στασιμότητα και χωρίς ιδέες επίθεση του αιώνιου σε αυτό.
Δεν θέλω να πω άλλα για το ματς στο ΟΑΚΑ, οπότε πάμε παρακάτω στο πρώτο παιχνίδι του 2023 που θέλω να σταθώ πιο πολύ. Ήμουν πολύ ανήσυχος στο παιχνίδι με το Μιλάνο γιατί σε καμία περίπτωση δεν είναι πλέον η ομάδα που ήταν πριν ένα μήνα. Η Αρμάνι ήταν από καλό σερί νικών και επίσης είναι μια από τις καλύτερες άμυνες της διοργάνωσης.
Η ομάδα στο πρώτο ημίχρονο κατάφερε έχοντας καλό ρυθμό να πάρει μια διαφορά, όμως με ένα νεκρό διάστημα την χάσαμε πηγαίνοντας στο ημίχρονο με 6 πόντους προβάδισμα. Αυτό με αγχωσε περισσότερο για την συνέχεια του παιχνιδιού. Ευτυχώς ο Ολυμπιακός μας μπήκε συγκεντρωμένος στο δεύτερο ημίχρονο και με όπλο την άμυνά μας οδηγήσαμε το Μιλάνο σε πολλά λάθη, κάνοντας πολλά κλεψίματα, τελειώσαμε πολλές φάσεις στο τρανζισιον είτε σε πρώτο είτε σε δεύτερο χρόνο, ανακτήσαμε ψυχολογία και την διαφορά που “επιτέλους” κρατήσαμε και φτάσαμε σε μια ακόμη μάλλον εύκολη νίκη…
Από το παιχνίδι αυτό κρατάω 1ον το ότι επιτέλους παίξαμε με διάρκεια άμυνα σε υψηλό επίπεδο, 2ον τον πλουραλισμό που είχαμε στο σκοράρισμα από τους παίχτες μας και 3ον την άνοδο των μεταγραφών μας και την εμπιστοσύνη που τους δείχνει πλέον ο κοουτς Μπαρτζώκας, ανεβάζοντας τους όλο και πιο πολύ στο ροτεισον. Στα μάτια μου, το μπάσκετ που εφαρμόζει ο κοουτς Μπαρτζώκας με τις πολλές πάσες, την γρήγορη κυκλοφορία, με την συνεχή κίνηση είτε με την μπάλα, είτε χωρίς αυτήν, σε συνεχή μεγάλη ένταση καταναλώνει και απαιτεί πολύ ενέργεια. Οπότε για να έχουμε την καλύτερη δυνατή απόδοση που μπορούμε πρέπει να έχουμε όσο το δυνατόν περισσότερους παίχτες στο ροτεισον. Όλους τους έχουμε ανάγκη!
Πάμε τώρα στην επόμενη μέρα. Ο Ολυμπιακός τον Γενάρη έχει ίσως το πιο δύσκολο πρόγραμμα που ξεκινάει έξω με Μονακό και Μπολόνια, κορυφώνεται μέσα με Ρεάλ και Μακάμπι και τελειώνει έξω με Φενέρμπαχτσε και στις αρχές Φλεβάρη με την Εφές.
Οποίες δυσκολίες και να συναντήσουμε, που θα είναι πολλές εμείς ο κόσμος πρέπει να μείνουμε ενωμένοι και να φωνάζουμε και να στηρίζουμε την ομάδα με το βλέμμα παγωμένο μπροστά από τις τηλεοράσεις και με την καρδιά σαν έτοιμη να σταματήσει μπροστά στην προσμονή της νίκη!
Καλή χρονιά σε όλους εύχομαι με υγεία, αγάπη και ευτυχία!
Να έχουμε μια χρονιά γεμάτη νίκες και κούπες!!!
Τα λέμε την επόμενη φορά!
ΖΉΤΩ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ!!!
Σκαντζόχοιρος
