Αποφάσισα να επιβεβαιώσω το γραφικό στοιχείο του χαρακτήρα μου κάνοντας μια ανάλογα γραφική εισαγωγή, στο πόνημα μου, με αφορμή την σημαντική νίκη του Ολυμπιακού επί της Fenerbahce την Πέμπτη το βράδυ. Τα παιδιά του coach Μπαρτζώκα είπαν «ΟΧΙ» στην πάνοπλη και ισχυρά οπλισμένη στρατιά του Sasa Djordjevic και μαχόμενοι υπέρ βωμών και εστιών διατήρησαν απόρθητο το ΣΕΦ, επιβιώνοντας σε μια μάχη χαρακωμάτων.
photo credit: Locopicos
Ωραία, τώρα που ολοκλήρωσα το γραφικό μου όνειρο, γεμάτο κλισεδιές και αφού με αυτό τον τρόπο αύξησα λίγο το περιεχόμενο του κειμένου, μπορώ να συνεχίσω ανάλαφρος στην καταγραφή των παρατηρήσεών μου.
Βασικά η παρομοίωση με μάχη αναχωμάτων του παιχνιδιού δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα εδώ που τα λέμε. Ειδικά στο 2ο ημίχρονο η κατάσταση θα μπορούσε να περιγράφει λέγοντας πως οι δυο ομάδες είχαν βασικό μέλημα να αποκρούσουν τα χτυπήματα του αντιπάλου και, αν δοθεί η ευκαιρία, να περάσουν κάποιο χτύπημα.
Και τα δυο σύνολα, για διαφορετικούς λόγους το καθένα, μοιάζουν να δυσκολεύονται να οργανώσουν την επίθεση τους σε συνθήκες σετ και αμφότερα προσπαθούν, μέσα από την αμυνα, να δημιουργήσουν συνθήκες ιδανικές για επίθεση νωρίς στο ρολόι, πριν η αμυνα οργανωθεί (early offense το λένε στα Πηγάδια Κυνουρίας).
Όταν δεν συμβαίνει αυτό ο coach Μπαρτζώκας επενδύει στην ικανότητα των guards του να διαβάσουν και να αποφασίσουν μετά το screen στην μπάλα, στην γρήγορη κυκλοφορία και στην κίνηση πριν το screen. Από την άλλη, ο Sale προτιμά εμφανώς να φορτώνει post παιχνίδι, με τα πάρα πολλά μεγάλα κορμιά που διαθέτει, από τη θέση “3” και πάνω. Δευτερευόντως υπάρχει πάντα ο σπουδαίος De Colo, που θα βρει λύσεις όταν παραστεί η ανάγκη.
photo credit: Cartman
Στην περίπτωση μας όμως, ο Σέρβος coach πήρε ελάχιστα πράγματα από το βάθος της ρακέτας, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο και από αυτό εγκλωβίστηκε, κάτι που φάνηκε στο ευρύ rotation και στις συνεχόμενες δοκιμές που έκανε στα πρώτα 2 δεκάλεπτα για να βρει λύση σε αμυνα κι επίθεση.
Αρχικά η επιλογή του να στείλει τον Booker πάνω στον Fall, με το σκεπτικό πως ο Vesely πρέπει να αφοπλίσει τον Vezenkov, αναγνωρίστηκε και χτυπήθηκε αρκετά από τον Ολυμπιακό. <Hedge out> ο Booker στο screen, γρήγορο ξεφόρτωμα της μπαλας στην μεριά του <tag> ή καλύτερα της <nail help>, τρίγωνο με πάσα στον Fall, που ήταν συχνά μόνος. Καλύτερη τύχη δεν είχε ούτε όταν δοκίμασε τον Duverioglu. Σλούκας και Dorsey τον χτύπησαν στα πόδια κερδίζοντας φάουλ αλλά και προκαλώντας domino περιστροφών (ειδικά ο Σλούκας), όταν τον ανάγκαζαν να αλλάξει πάνω τους επιτιθέμενοι μέχρι την βασική.
Ο Fall γενικά ανάγκασε τους Τούρκους να είναι ιδιαίτερα επιφυλακτικοί στο να απομακρυνθούν από το post σε φάση άμυνας, με αποτέλεσμα ο Ολυμπιακός να βρει και να ευστοχήσει σε αρκετά ελεύθερα σουτ.
Όμως και επιθετικά ο Σέρβος coach δεν πήρε πολλά. Ο Booker ενώ πήρε προσπάθειες με πλάτη δεν τις κεφαλαιοποίησε, η deny αμυνα του Παπανικολάου πάνω στον Pierre τον έβγαλε από την άνεση του post και τον έστειλε σε άβολες για αυτόν καταστάσεις (μέχρι και PnR χειριστή τον είδαμε). Ο coach B είχε σαν πρώτο στόχο να μην δώσει στον Henry και στον De Colo τη δημιουργία και ειδικά στον πρώτο επέτρεπε μόνο την διείσδυση, εκεί που πάντα περίμενε ο Fall.
Για να τα λέμε όλα , με την είσοδο του De Colo η Fener επιθετικά ρόλαρε κάπως καλύτερα. Βασικά ο Γάλλος superstar μέσα από <high PnR> (στο ύψος του κέντρου σε σχεδόν) τιμώρησε το drop του Fall, αλλά και αυτό δεν είχε διάρκεια, αφού με το δεύτερο rotation ο Ολυμπιακός έκλεψε μπάλες και βρήκε γήπεδο να τρέξει.
Στο 2ο ημίχρονο, ενώ ο Ολυμπιακός ξεκίνησε καλά και με τη συνταγή του πρώτου, κάποια πράγματα έδειχναν πως η Fener θα επέστρεφε. Αρχικά, γιατί στην επίθεση άρχισε να δίνει ρόλο στο Vesely, είτε για να δημιουργήσει από το high post (<elbow>) είτε σαν roller. Ταυτόχρονα φάνηκε πως με τον Guduric σαν 2ο-3ο χειριστή μια στατική επίθεση έγινε λίγο, ελάχιστα, πιο ευκινητη.
Όταν μάλιστα σταμάτησαν τα αδιέξοδα σχήματα στο post και ο υπέροχος Τσέχος συνδυάστηκε με τον υπερτίμιο Polonara, και μεγαλύτερη ένταση έβγαλαν στην άμυνα, πιέζοντας πολύ το Σλούκα, ώστε να μην πάρει την εισαγωγική πάσα, που σε συνδυασμό με την αστοχία του Ολυμπιακού τους έδωσαν αυτοπεποίθηση και μπήκαν στο ματς.
Εκεί όμως οι γηπεδούχοι επιβίωσαν στηριζόμενοι στην καταπληκτική τους αμυνα. Συνέχισαν να μην επιτρέπουν στον Henry και στον De Colo να δημιουργήσουν. Η επαναφορά του Fall τρόμαξε τους πάντες, ο Walkup έδινε ακόμα ένα σεμινάριο άμυνας, τόσο απέναντι σε κοντους όσο κι σε ψηλότερους αντιπάλους, κι όταν ο Παπ κουράστηκε και ο Pierre αποχώρησε, ο Mckissic έβγαλε ενέργεια και έβαλε τα χέρια του σε κάθε πιθανή πάσα.
Όμως η άμυνα φέρνει ασφάλεια αλλά, για να κερδίσεις, πρέπει και να σκοράρεις. Πάντα στα κρίσιμα γυρνάς σε αυτό που κάνεις καλά. Έτσι λοιπόν, στο δυσκοίλιο κλείσιμο, ο Ολυμπιακός αφέθηκε στα χέρια και στο μυαλό του εξαιρετικού Σλουκα και στα <stacked screens>, που τόσο συχνά εφαρμόζει. Μέσα από 2 τέτοια ήρθαν τα δυο σημαντικότερα καλάθια. Το τρίποντο του Σλούκα, που είναι στο βίντεο, και το νικητήριο που το παρέλειψα γιατί πολύ απλά το έχετε δει περίπου 1.500 φορές.
Ο Ολυμπιακός λοιπόν επιβίωσε της κυνομαχίας, συνεχίζει με αισιοδοξία την ευρωπαϊκή του πορεία, αλλά πρέπει και να βελτιώσει κάποια ζητήματα, κυρίως στο επιθετικό κομμάτι. Είναι τρομερά εξαρτημένος από την εκτέλεση των guards του και μοιάζει να πνίγεται όταν τα σουτ δεν μπαίνουν. Ζήτημα είναι και η τροφοδοσία του Sasha, που δείχνει να ταλαιπωρείται εκτελεστικά. Η αδυναμία του στο post παιχνίδι είναι μία τροχοπέδη, που φάνηκε και στο παιχνίδι με τη Fenerbahce και ίσως να εξηγεί γιατί ο coach φαίνεται να καταλήγει στην προσθήκη έξτρα ψηλού, μαζί φυσικά με τον τραυματισμό του Hassan. Ο Sasha πρέπει να βρει καλύτερα σουτ και ίσως μεταφέροντάς τον κάποια λεπτά στο “3” (όπως ο Peters στην Baskonia) να του τα δώσει.
Το καλό κλείσιμο του Οκτώβρη πρέπει να αποτελέσει εφαλτήριο για την πονηρή συνέχεια. Η Monaco είναι μια καλή και σκληρή ομάδα που δεν γίνεται να υποτιμηθεί.
