του @Goodfella711
Για το ευρωπαϊκό μπασκετικό προσκήνιο, το φετινό καλοκαίρι είναι ιδιαίτερα καυτό. Οι εξελίξεις τρέχουν, οι ομάδες της Ευρωλίγκας, αλλά και του Γιούροκαπ, ολοένα και δυναμώνουν, αυξάνοντας περισσότερο τον ανταγωνισμό. Nέες δυνάμεις βγαίνουν σιγά σιγά στον αφρό, έχοντας τεράστια ελπίδα και δίψα για διάκριση. Οι προσδοκίες έχουν ανέβει στα ύψη για τη χρόνια που έρχεται, για αρχή, αλλά και για το εγγύς μέλλον μετέπειτα. Προσδοκίες για δυνατές μονομαχίες, θέαμα και εκπλήξεις, στοιχεία που θα απογειώσουν την αξία του προϊόντος που πουλάει ο Τζόρντι Μπερτομέου, μιας και η FIBA δείχνει να μην μπορεί να προλάβει τις εξελίξεις.
Και κάπου μέσα σε αυτό τον χαμό… εμφανίζεται και ο Ολυμπιακός.
Οι ερυθρόλευκοι (οι οποίοι πέρυσι ξεκίνησαν με τις καλύτερες των προσδοκιών που εν τέλει δεν δικαιώθηκαν) θέλουν φέτος να παρουσιαστούν πιο προσεκτικοί και σωφρονισμένοι πλέον. Να αρπάξουν την ευκαιρία από τα μαλλιά και να διεκδικήσουν με αξιώσεις το χρυσοφόρο εισιτήριο που θα τους φέρει στην 8αδα, μετά από τρία χρόνια απουσίας.
Κατά πόσο όμως αυτό είναι εφικτό ή ρεαλιστικό;
Για να δούμε.
Τα δεδομένα για το σύνολο του Γιώργου Μπαρτζώκα, καταρχάς, έχουν αλλάξει. Στη μέση υπάρχει η πιθανή συμμετοχή στη Μπάσκετ Λιγκ. Αρκετά κενά τα οποία υπήρχαν έκλεισαν, κατά το δυνατόν τουλάχιστον. Ωστόσο ζητήματα προς επίλυση υπάρχουν ακόμη. Και για να γίνει το κάτι παραπάνω στη φετινή Ευρωλίγκα και ίσως στο ελληνικό πρωτάθλημα, θα πρέπει οι τρύπες που χάσκουν να κλείσουν.
Το σοβαρό πρόβλημα, για αρχή, βρίσκεται στην άμυνα και όχι τόσο στην επίθεση. Οι ερυθρόλευκοι δέχονται κατά μέσο όρο 79 πόντους, ενώ βάζουν 78. Σίγουρα με τέτοια αναλογία, χωρίς τις κατάλληλες αλλαγές, οχτάδα δεν μπορεί να χτυπήσει μια ομάδα. Και πόσο δε μάλλον μία ομάδα σαν τον Ολυμπιακό, που κάποτε φημιζόταν για τη σκληράδα και το ζόρι μέσα στο οποίο είχε βάλει πολλούς αντιπάλους εντός της φροντλάιν. Όμως τώρα μιλάμε για το παρόν και όχι το παρελθόν.
Επιθετικά, η ομάδα του Πειραιά έκανε μία κίνηση που μπορεί να την ανεβάσει επίπεδο. Απέκτησε τον Τόμας Γουόκαπ, έναν παίκτη που κολλάει ταμάμ με αυτό που έχει ο Μπαρτζώκας στο μυαλό του. Ένας ακόμα τρομερός χειριστής της μπάλας, που έχει τη δυνατότητα να αποφορτίσει και να ξεκουράσει τον Κώστα Σλούκα, ο οποίος πέρυσι κουβαλούσε μόνος του τις φάσεις έχοντας τον αποκλειστικό έλεγχο της οργάνωσης, όπως φαινόταν και στο παρκέ. Ο πρώην παίκτης της Ζαλγκίρις μπορεί να πάρει τη μπαγκέτα και να κουβαλήσει τη μπάλα με μεγάλη επιτυχία, ενώ η ικανότητά του στο να μοιράζει παιχνίδι θα βοηθήσει τον Ολυμπιακό στο πικ εν ρολ. Και εδώ να πούμε ότι έχει πολύ μεγάλη άνεση να συνεργάζεται με παίκτες σαν τον Φαλ, όπως φάνηκε και πέρυσι με τον Λοβέρν στη Ζαλγκίρις. Παρενθετικά να πούμε ότι ο Γάλλος είναι ίσως και η λύση σε πολλά ζητήματα, μιας και ο Έλις γενικά είχε αργές αντιδράσεις σε τέτοια plays, τόσο σε άμυνα όσο και σε επίθεση, με την κατάσταση να σώζεται από τον πιο εκρηκτικό και αποφασιστικό Μάρτιν. Ένα ακόμα υπέρ για μια τέτοια συνεργασία των δύο είναι το πολύ καλό παιχνίδι με πλάτη του Γάλλου, σε συνδυασμό με τη σωματοδομή του.
Επίσης, ο Γουόκαπ θα μπορεί να παίζει σε σχήμα με αυτόν στον άσσο και τον Σλούκα στο 2. Το μεγάλο κέρδος από αυτό μπορεί να είναι ένα στοιχείο που έχασε ο Ολυμπιακός με την αποχώρηση Σπανούλη και πρέπει να δείξει περισσότερο ο Σλούκι Λουκ φέτος, αφού χάρη στην αναδιανομή των ρολών στον άσσο θα απαλλαχτεί από ένα μεγάλο βάρος. Αυτό το στοιχείο είναι το stagger παιχνίδι, από το οποίο ο Ολυμπιακός μπορεί να πάρει πολλούς πόντους. Και αυτό διότι ο Σλούκας έχει τόσο την ικανότητα να κινηθεί κατάλληλα, όσο και το στατικό σουτ. Κάτι τέτοιο μπορεί να τον βοηθήσει και στο θέμα που υπήρχε πέρυσι, αναφορικά με το desicion making του παίκτη, παρόλο που τα νούμερά του σε ασίστ είναι εξαίρετα. Σε stagger screen υπάρχουν κι άλλοι σύμμαχοι, όπως ο all around Βεζένκοφ που και μπορεί να κάνει ένα ικανοποιητικό σκριν και να πάρει την έξτρα πάσα αν χρειαστεί, ώστε να βάλει κάποιο τρίποντο, μιας και είναι ο μόνος to the fullest σταθερός σουτέρ των ερυθρόλευκων.
Τώρα στο 2, ίσως υπάρχει το μόνο χτυπητό πρόβλημα της ομάδας επιθετικά. Αυτό είναι η έλλειψη ενός καθαρού σουτέρ, που θα μπορεί να δίνει κάποια τρίποντα και να είναι και clutch αν γίνεται, καθώς και να έχει σωστές τοποθετήσεις και γρήγορη αντίληψη και κίνηση μέσα σε διάφορα pick n roll plays. Μεγάλη ανάσα θα αποτελέσει η μεταγραφή αυτού του παίκτη, αν γίνει, για τα flare screen και zipper παιχνίδια, όπου ο Ολυμπιακός έχει μεν την οργάνωση, αλλά του λείπει η σίγουρη εκτέλεση. Θα ήθελα μαζί με αυτό να δω μία αναβάθμιση αυτής της πολύτιμης μονάδας που λέγεται Γιαννούλης Λαρεντζάκης, ώστε να μοιράζεται κιόλας ο χρόνος σε ματς όπου η ομάδα χρειάζεται σουτ.
Πέραν αυτού, στο 2 υπάρχει και ο εκρηκτικός Μακκίσικ, που στο ζωγραφιστό μοιάζει ασταμάτητος, αλλά πρέπει να δουλέψει λίγο με τη λήψη αποφάσεων, ενώ δεν θα λέγαμε ότι το σουτ είναι βασικό στοιχείο του ρεπερτορίου του. Ο Αμερικανός παράλληλα μπορεί υπό προϋποθέσεις να ανεβαίνει και στο 3, κυρίως λόγω physicality. Σε ψηλό σχήμα θα μπορεί να βρίσκεται εκεί και ο πασπαρτού Βεζένκοφ, που είναι ο στυλοβάτης της ομάδας και μπορεί με την ίδια άνεση να παίξει και στο 3 αλλά και στο 4. Έχει περιφερειακό σουτ (ειδικά από τις 45 μοίρες), παίρνει ριμπάουντ, τα σκριν του είναι πολύτιμα, μπορεί να τελειώσει και με διείσδυση στο καλάθι, ενώ έχει και τη δύναμη που χρειάζεται η άμυνα.
Και μέσα σε όλα αυτά επιστρέφει ο Παπανικολάου στο 3, η ψυχή της ομάδας, το hustling του στην άμυνα θα δώσει ώθηση στους Πειραιώτες, σε συνδυασμό με το πάθος του. Επιθετικά, αν γυρίσει με ψυχολογία μπορεί να προσφέρει σε όλους τους τομείς, θέλω να πιστεύω. Στο 4 υπάρχουν φυσικά τα γρήγορα πόδια στις αλλαγές του Λιβιό Ζαν Σαρλ, σε συνδυασμό με το εκπληκτικό ποστ παιχνίδι του Πρίντεζη, ο οποίος όμως δεν μπορεί πλέον, λόγω και ηλικίας, να κάνει αυτά που έκανε. Σε συνδυασμό με την απόκτηση εμπειρίας από το περυσινό ταξίδι των ερυθρόλευκων στην κορυφαία ευρωπαϊκή διοργάνωση, ο Λιβιό μπορεί να έχει τη δυνατότητα μέσω αυτών να αναβαθμίσει το ρόλο του. Κάτι τέτοιο θα βοηθήσει ώστε να ανέβει ψυχολογικά και να δείξει την πραγματική του αξία ευκολότερα. Στο 5, πέραν του Φολ, πιστεύω πολύ στο Μάρτιν φέτος, αφού έχει και την εκρηκτικότητα και το physicality, ενώ πλέον έχει και αυτός παιχνίδια στην πλάτη του από Ευρωλίγκα. Οι δύο τελευταίοι ειδικά, μέσα στο καλάθι μπορούν να προσφέρουν αρκετούς πόντους.
Αμυντικά τώρα, το μεγαλύτερο πρόβλημα όλων είναι τα ριμπάουντ. Σε πολλά ματς χάνονται εύκολα μαζέματα, ο αντίπαλος ανανεώνει την επίθεσή του και εν τέλει σκοράρει, κοντά στη ρακέτα επί παραδείγματι. Και σε αυτό η λύση μπορεί να έρθει από τον Φολ, μιας και μιλάμε για rim protector παίκτη, με την προσφορά του να μην περιορίζεται εκεί αλλά να επεκτείνεται και στον ικανοποιητικό αριθμό μπλοκ που έχει. Υπάρχουν παίκτες που έχουν το μπλοκ, αλλά όχι με τη συχνότητα του Γάλλου, που έχει τεράστιο ύψος, κάτι που με τη σωστή τοποθέτηση του κορμιού, βοηθά απίστευτα στην άμυνα και τον περιορισμό της αντίπαλης επίθεσης. Και εδώ θα φανεί το βάρος που θα φύγει από τις πλάτες του Ολυμπιακού με την αποχώρηση του σοφτ Έλις, σε συνάρτηση με την έλευση ενός σέντερ δεινόσαυρου, που ο Ολυμπιακός επιζητούσε χρόνια. Μίλησα για την αναβάθμιση της αμυντικής λειτουργίας με την επιστροφή του Παπανικολάου και το πάθος που θα δώσει, αλλά θα πω και για τα πολύτιμα κλεψίματα που κατά καιρούς δίνει ο Γουόκαπ και θα βοηθήσουν πολύ, μιας και ο Σλούκας έχει επίσης θετικό πρόσημο σε αυτό το ρόλο. Μην ξεχνάμε ότι μετά από αυτά έρχεται transition παιχνίδι, στο οποίο η ομάδα του Μπαρτζώκα έχει τη δυνατότητα να χτυπήσει τον αντίπαλο αλύπητα. Τα γρήγορα πόδια για την αποφυγή των σκριν πιστεύω πως υπάρχουν και θα επισημάνω το γεγονός ότι Μάρτιν – Λιβιό, τώρα που έχουν την εμπειρία, μπορούν να πάρουν το θράσος και να τοποθετήσουν το σώμα τους πιο δυναμικά στη φάση, αφού αυτοί οι δύο μαζί με τον Βεζένκοφ, και τώρα τον Φαλ, είναι οι μόνοι που έχουν τη μεγαλύτερη ικανότητα στο ριμπάουντ.
Όλα αυτά, σε περίπτωση που υλοποιηθεί, εν τέλει, η επιστροφή στην Α1, μπορούν να γίνουν ευκολότερα μιας και οι παίκτες θα έχουν τη δυνατότητα να παίρνουν έξτρα παιχνίδια στα πόδια τους. Παράλληλα, περιπτώσεις όπως ο Λούντζης που μπαίνει και δεν μπαίνει στη δωδεκάδα, θα έχει την ευκαιρία να παίξει και να κάνει την κατάλληλη προεργασία στο παιχνίδι, στα προτερήματα και στα ελαττώματά του, ώστε να μπορεί να βοηθήσει στην Ευρωλίγκα, όταν χρειαστεί. Έδειξε τη δυναμική του στον Προμηθέα, αποδεικνύοντας ότι έχει και το ball handling, και τα πόδια αλλά και τη διεισδυτικότητα που απαιτείται, και θέλει (θεωρώ ότι μπορεί κιόλας) να αποδείξει στους ιθύνοντες της ομάδας ότι ορθά τον επέλεξαν. Δεν θα πω κάτι για περιφερειακή άμυνα και ανάγκη για παίκτη που θα είναι σκυλί στα αμυντικά του καθήκοντα, λόγω του περσινού, αποτυχημένου παραδείγματος Τζένκινς. Καλό θα ήταν το 2 πάντως που θα έρθει, αν έρθει φυσικά, να είναι συνεπής στα αμυντικά του καθήκοντα.
Υπάρχει όμως και το γεγονός της διαμόρφωσης του ελληνικού μπάσκετ. Και αυτό διότι, αν οι ερυθρόλευκοι γυρίσουν και πέσουν σε λούπα, βλέποντας μηδέν αλλαγές, λόγω κυρίως σάπιου παρελθόντος του συστήματος που δύσκολα φτιάχνεται, θα επηρεαστούν ψυχολογικά με απίστευτη κούραση, μην αποδίδοντας τα αναμενόμενα, τόσο σε Ελλάδα όσο και σε Ευρώπη.
Συνοψίζοντας προς το παρόν, είμαι αρκετά αισιόδοξος για φέτος από άποψη υλικού, διότι έχουν γίνει τα σωστά replacements, ενώ ο Μπαρτζώκας και οι παίκτες του θα μπουν (ή θέλω να πιστεύω ότι θα μπουν) στη νέα σεζόν έχοντας κάνει χρήσιμα μαθήματα τα μεγάλα παθήματα της περσινής σεζόν. Ο ίδιος ο coach B θα έχει μεγάλη ευθύνη και για τη φετινή εικόνα, αφού πέρυσι είδαμε ότι σε ματς, όπως αυτό με την Εφές στην Τουρκία, και γενικά στα παιχνίδια από ένα σημείο και μετά, έδειχνε να χάνει τον έλεγχο της διαχείρισης του υλικού του και να κάνει πολλές παρακινδυνευμένες επιλογές. Σίγουρα θα δούμε έστω και λίγο καλύτερη πορεία, αλλά η οχτάδα μόνο εγγυημένη δεν είναι. Αν δεν έρθει εν τέλει ο σουτέρ που χρειάζεται (άποψή μου, λόγω διαβατηρίου, δεν υπάρχει άλλη επιλογή πέραν του Ντόρσει) ο Ολυμπιακός θα δυσκολευτεί πάρα πολύ στο να διεκδικήσει, έστω, με αξιώσεις το πολυπόθητο εισιτήριο για την επόμενη φάση.
Δεν ξέρω τώρα τι θα ισχύσει και με την περίπτωση Κάρτερ που φαίνεται να έχει κλείσει, όμως θεωρώ ότι δύσκολα θα μπει σε βαθιά νερά από τώρα, διότι, παρά τα εκπληκτικά δείγματα που δείχνει στο Λαύριο, θέλει αρκετή ζύμωση ακόμη για να φτάσει στο επιθυμητό επίπεδο και να προσφέρει βοήθεια σε τόσο υψηλό επίπεδο. Θα ήταν φρόνιμο να παραμείνει για ακόμη ένα χρόνο δανεικός στην ομάδα που βρίσκεται τώρα, κυρίως λόγω Σερέλη και BCL, και μετά να έρθει στο Λιμάνι, να κάνει την αρχή από το ελληνικό πρωτάθλημα και μετά να μπει και σε πιο δυνατές καταστάσεις. Θα ήταν ωραίο σενάριο να μπει από τώρα στην ομάδα που θα παίζει, κυρίως, στο πρωτάθλημα, όμως η συμμετοχή των ερυθρόλευκων στην Basket League δεν είναι ακόμα εξασφαλισμένη, συν το γεγονός ότι πρέπει να σταθεροποιήσει κάποια στοιχεία του και να εξελίξει λίγο ακόμα το παιχνίδι του. Αυτό θα του δώσει και το απαραίτητο κίνητρο, ώστε να κυνηγήσει την ομαλή ένταξή του και στο ροτέισιον που θα υπάρχει στην Ευρωλίγκα. Αν τώρα, επιλεχθεί να βαδίσει στον δύσκολο δρόμο και ο Μπαρτζώκας τον κάνει παίχτη που, τουλάχιστον, θα είναι στη δωδεκάδα σε κάθε ευρωπαϊκό παιχνίδι, τότε το ρίσκο θα είναι τεράστιο και απλά θα κάνουμε εικασίες για το αν του βγει ή όχι, παρακαλώντας να μας τύχει, έστω, ο λήγοντας και να αποδειχθεί λίρα εκατό. Πολύ αισιόδοξο σενάριο, άλλα φαίνεται ότι θα κυριαρχήσει η αβεβαιότητα. Κάπως έτσι βλέπω τον Ολυμπιακό να το παλεύει, κυρίως, για Ντόρσεϊ (αν και η περίπτωσή του αρχίζει να κουράζει) ή να κοιτάει για άλλες, value for money, λύσεις , με στοιχειώδη , τουλάχιστον, εμπειρία από το ανώτερο ευρωπαϊκό διασυλλογικό επίπεδο. Πράγμα που, όπως εξηγώ και πιο πάνω, δεν συγκεντρώνει έστω τις στοιχειώδεις πιθανότητες να γίνει.
Με βάση τα παραπάνω, να τονίσω κάπου εδώ ότι ο ανταγωνισμός έχει ανέβει. Ομάδες όπως η Φενέρμπαχτσε, η Ζενίτ, η Αρμάνι και ο Ερυθρός Αστέρας, ακόμα και η Ούνικς Καζάν, που μπορεί να αποτελέσει και την ευχάριστη έκπληξη της διοργάνωσης, έχουν κινηθεί εξαιρετικά στο μεταγραφικό παζάρι. Σκεφτείτε την περίπτωση, να υπήρχαν, πέραν αυτών και η Μπολόνια με την Παρτιζάν στην Ευρωλίγκα. Εκεί θα πράγματα θα γίνονταν ακόμα πιο περίπλοκα. Φυσικά, αυτονόητη είναι η ύπαρξη των μεγάλων παραδοσιακών δυνάμεων στην εξίσωση, δηλαδή ομάδες σαν την Μπαρτσελόνα, τη Ρεάλ Μαδρίτης και την ΤΣΣΚΑ Μόσχας.
Για να κλείσω, θα πω ότι ο Ολυμπιακός με τη φανέλα θα παίξει σίγουρα. Πρέπει να παίξει, κυρίως για αυτά που έπαθε την προηγούμενη σεζόν, στα παιχνίδια κατά μεσούσης της χρονιάς και έχασε την πρόκριση, κυριολεκτικά, μέσα από τα χέρια του. Το θέμα είναι να του βγουν και οι επιλογές που θα κάνει μέσα στον αγωνιστικό χώρο, ο τρόπος με τον οποίο θα παίξει. Ένας από τους λόγους, επιπροσθέτως, που πριν μίλησα για τη σημαντικότητα που έχει η παρουσία του Μπαρτζώκα στην άκρη του ερυθρόλευκου πάγκου, σε σχέση με το πως αυτή αντικατοπτρίζεται στους παίκτες και στα συστήματα που κάνουν την εμφάνισή τους στο παρκέ. Θα παίξει δηλαδή τεράστιο ρόλο και η ψυχολογία του κόουτς. Από κει και πέρα αναμένουμε την ολοκλήρωση των κινήσεων για το ρόστερ, την οριστική απόφαση των Αγγελόπουλων για την Α1 και την έναρξη της σεζόν. Και φυσικά να ξεκαθαρίσει το τοπίο με το τι μέλλει γενέσθαι στην ομάδα γενικότερα.
Μέχρι τότε υπομονή, όλα φαίνονται στο γήπεδο. Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον.
Έναν ήλιο που οι ερυθρόλευκοι θέλουν να αντικρίσουν ξανά, μετά την κακοκαιρία και τη μάχη που έδωσαν με τις πολλές φουρτούνες που είχαν να αντιμετωπίσουν το τελευταίο διάστημα.
Για να δούμε…
