Red Small Forwards – Team of the Century

Συνεχίζεται το αφιέρωμα του Red Point Guard, στους καλύτερους παίκτες του Ολυμπιακού για τον 21^ο αιώνα, βάσει αριθμών και σειρά παίρνουν σήμερα οι SF, που αγωνίστηκαν με τα ερυθρόλευκα από το 2000 μέχρι και σήμερα. Στα προηγούμενα κείμενα διαβάσατε για τις άλλες περιφερειακές θέσεις, των PG και SG, καθώς και αναλυτικά για τη μεθοδολογία που εφαρμόστηκε για την τελική κατάταξη.

Βλέποντας τον πίνακα, η σειρά για τα 3αρια μοιάζει αρκετά αντιπροσωπευτική για την εικόνα που έχουμε «πλάσει» στο μυαλό μας για τους συγκεκριμένους παίκτες, με μικρές μόνο εξαιρέσεις. Το παράδοξο βέβαια είναι ότι τα τελευταία 5 – 6 χρόνια, αν εξαιρέσουμε τους Lojeski, McKissic και Παπανικολάου, η ομάδα δεν έχει πάρει μεγάλη βοήθεια από αυτή τη θέση, σε σχέση με το παρελθόν, όπου είχαν περάσει σπουδαίοι παίκτες. Ας αφήσουμε όμως τα πολλά λόγια και ας δούμε λεπτομερώς την κατάταξη των 22 SF, οι οποίοι είναι στη σχετική λίστα.

22. JANIS TIMMA

Ένα από τα μεγαλύτερα μεταγραφικά bust των τελευταίων ετών είναι ο Λετονός, ο οποίος ήρθε μετά βαΐων και κλάδων, για να αντικαταστήσει τον Παπαπέτρου, έκανε ένα καλό παιχνίδι με τον ΠΑΟ στο ΟΑΚΑ και στη συνέχεια αποχώρησε δανεικός για την Khimki, προσφέροντας ελάχιστα. Ο Timma έκανε το μπαμ στη Zenit και μετακόμισε στην Baskonia, όπου ωστόσο είχε μέτρια παρουσία. Το καλοκαίρι του 2018, σε μια πολυσυζητημένη μεταγραφική περίοδο, ο Ολυμπιακός «φόρτωσε» τη γραμμή των πλάγιων, όπου ήδη υπήρχε ο Παπανικολάου, με τους Toupane και Timma, αφήνοντας την ομάδα μόνο με 2 κλασικούς χειριστές (Σπανούλη, Goss και με το Μάντζαρη να έχει σαφώς μικρότερο ρόλο). Ωστόσο, αυτή δεν ήταν η μόνη δικαιολογία για το Λετονό, ο οποίος είχε μεταπτώσεις στην απόδοση του, δεν έδειχνε μεγάλη διάθεση στην άμυνα και γενικά … πέρασε και δεν ακούμπησε! Θεωρώ ότι είναι δίκαιη η θέση που κατέλαβε και αντικατοπτρίζει τη μηδαμινή προσφορά που είχε στην ομάδα.

21. VASSILIS CHARALAMPOPOULOS

Άλλος ένας παίκτης που δε δικαίωσε τις προσδοκίες, έστω και αν στην περίπτωση του Έλληνα άσου μιλάμε για ένα χαμένο ταλέντο, το οποίο ποτέ δεν κατάφερε να επαναλάβει στο ελάχιστο τα κατορθώματα της νεανικής ηλικίας του. Ο παίκτης πάνω στον οποίο ο ΠΑΟ ονειρευόταν ότι θα «χτίσει» για να επανέλθει στην κορυφή της Ευρώπης, αφότου έφυγε από το τριφύλλι, ταλαιπωρήθηκε από τραυματισμούς, αγωνίστηκε σε ομάδες μικρού βεληνεκούς και ήρθε στον Ολυμπιακό σε μια περίεργη συγκυρία, χωρίς παιχνίδια για την Α1 και όσες φορές πήρε την ευκαιρία να αγωνιστεί στην Euroleague, αποδείχθηκε κατώτερος των περιστάσεων, δίχως να μπορεί να απειλήσει σταθερά με το καλό μακρινό του σουτ και μακριά από τα επίπεδα αθλητικότητας που απαιτούνται στη διοργάνωση. Δεν μπορώ να γνωρίζω τι σκοπεύει να κάνει ο coach Μπαρτζώκας μαζί του, αλλά δύσκολα ο δρόμος που πήρε ο Χαραλαμπόπουλος έχει πια επιστροφή. Μακάρι να μας διαψεύσει.

20. MICHALIS PELEKANOS

Άλλο ένα μεγάλο ταλέντο, της πρώτης δεκαετίας του Millennium όμως, ένα 3αρι με αθλητικότητα και πολυσύνθετο στυλ παιχνιδιού στην επίθεση ήταν ο Μιχάλης Πελεκάνος. Ξεκίνησε την καριέρα του στο Περιστέρι, ενώ έφτασε να αγωνιστεί μέχρι και τη Real, έστω και αν συνέπεσε με τα «πέτρινα χρόνια» της βασίλισσας. Στον Ολυμπιακό ήρθε το 2008 για να δώσει βάθος στη θέση “3”, ενισχύοντας και τον ελληνικό κορμό, όπου τότε δέσποζε ο μεγάλος άτυχος Παναγιώτης Βασιλόπουλος, χωρίς πάντως να διαπρέψει, καθώς μιλάμε για εποχές που η ομάδα είχε star στους forwards. Παρόλα αυτά ο Πελεκάνος πάντα θα μνημονεύεται θετικά και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ήταν στην ομάδα του 2012, έστω και αν δεν είχε ουσιαστική συμμετοχή, η οποία κατέκτησε την Euroleague!

19. GIORGOS GIANNOUZAKOS

Η ελληνική παροικία στα χαμηλά στρώματα της κατάταξης συνεχίζεται, αυτή τη φορά με το Γιαννουζάκο, έναν G/F, ο οποίος πάντως για τα δεδομένα της τότε ομάδας, ήταν μια τίμια back up λύση, με θετική παρουσία σε επίθεση και άμυνα. Δυστυχώς ο Έλληνας άσος ήρθε σε δύσκολα χρόνια για την ομάδα, όπου έλειπε η μεγάλη ποιότητα στη βασική 5αδα και ζητούνταν από όλους τους παίκτες να κάνουν παραπάνω από όσα μπορούσαν. Παρόλα αυτά έχω σε ιδιαίτερη εκτίμηση το Γιαννουζάκο, ο οποίος έκανε καλή καριέρα στον Ηρακλή και διέθετε καλό spot shooting και ικανοποιητικά αθλητικά / φυσικά προσόντα. Θεωρώ ότι σε μια άλλη εποχή, θεωρητικά θα μπορούσε να σταθεί ως ρολίστας και να προσφέρει παραπάνω, αλλά σε κάθε περίπτωση η εικόνα που μου έχει αφήσει είναι θετική.

18. KOSTAS VASILEIADIS

Σε αντίθεση με το Γιαννουζάκο, ο Βασιλειάδης, ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες bomber όλων των εποχών, δεν κατάφερε να πετύχει στην ομάδα όσα μπορούσε βάσει του ταλέντου του, αν και έμεινε μόνο μια σεζόν. Ήρθε στον Ολυμπιακό από τη Malaga, ενώ είχε ξεκινήσει την καριέρα του με τον ΠΑΟΚ, όπου άφησε τα διαπιστευτήρια ως ένας από τους κορυφαίους σουτέρ της εποχής. Παρόλα αυτά το καλοκαίρι του 2008, με την ομάδα στο peak του «νεοπλουτισμού» της και έχοντας μόλις αποκτήσει τον Josh Childress, ενώ είχε ήδη και το Βασιλόπουλο στο “3”, δεν ανανέωσε το συμβόλαιο του. Ο Βασιλειάδης, ωστόσο, έκανε μια σπουδαία καριέρα στη συνέχεια, αγωνιζόμενος σε ομάδες όπως οι Obradoiro, Bilbao, Malaga και Efes, έχοντας αρκετές συμμετοχές στην Euroleague.

17. AXEL TOUPANE

Άλλη μια πολυδιαφημισμένη μεταγραφή, όπως και εκείνη του Timma, το καλοκαίρι του 2018, η οποία έληξε άδοξα, με την ομάδα να είναι στα δικαστήρια με το Γάλλο παίκτη για οφειλόμενα. Ο Toupane έχοντας εντυπωσιάσει την προηγούμενη σεζόν με τη Zalgiris και όντας ένας από τους δήμιους του Ολυμπιακού στη σειρά των P/O απέναντι στη λιθουανική ομάδα, ήρθε στο λιμάνι για να δώσει 3&D στοιχεία, δηλαδή καλό μακρινό σουτ και περιφερειακή άμυνα, σε ένα σύνολο όπου έλειπε η αθλητικότητα τον προηγούμενο χρόνο. Ο Γάλλος είχε κάποιες καλές στιγμές, αλλά ούτε και εκείνος βρήκε ποτέ στη διάρκεια της χρονιάς σταθερότητα και το ρόλο του. Και σε αυτόν υπάρχει βέβαια το ελαφρυντικό της «προβληματικής» περιφερειακής στελέχωσης, καθώς και της γενικότερα περίεργης σεζόν, αλλά σε κάθε περίπτωση το πρόσημο είναι αρνητικό.

16. MARKO KESELJ

Μπορεί και στην περίπτωση του Σέρβου άσου, να έχουμε να κάνουμε με έναν παίκτη, ο οποίος δεν έφτασε το «ταβάνι» του στον Ολυμπιακό, αλλά μόνο και μόνο η 2η σεζόν του με την κατάκτηση της Euroleague, με εκείνον να βάζει το λιθαράκι του με κάποια τρίποντα, ήταν αρκετή για να τον θυμόμαστε με ευχάριστες αναμνήσεις. Κλασικό παιδί της σερβικής σχολής, έκανε το μπαμ στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010, όταν η Σερβία κατέκτησε την 3η θέση, με τον ίδιο να είναι εντυπωσιακός σε αρκετά παιχνίδια. Ο Ivkovic δεν έχασε την ευκαιρία εκείνο το καλοκαίρι και ένας από τους παίκτες που ήρθε να πλαισιώσει το μεγάλο μεταγραφικό απόκτημα, το Σπανούλη, ήταν ο Keselj. Ένας πλάγιος, ικανός για το καλύτερο και το χειρότερο, ο οποίος είχε ως όπλο το μακρινό σουτ και αποδείχθηκε τελικά κάπως μονοδιάστατος, αλλά όπως είπαμε θα τον θυμόμαστε για τη συμμετοχή του σε μια ιστορική στιγμή της ομάδας, την επική ανατροπή στον τελικό με την CSKA!

15. TREMELL DARDEN

Ίσως η μόνη «αδικία» της κατάταξης, βάσει προσφοράς στην ομάδα, να είναι ο συμπαθής Αμερικάνος άσος, ο οποίος μπορεί να έμεινε μόλις μια σεζόν, αλλά ήταν αθόρυβος και ουσιαστικός στην πορεία του Ολυμπιακού στην κατάκτηση του ελληνικού πρωταθλήματος και στη συμμετοχή στον τελικό της Euroleague. Ένας έμπειρος G/F, ο οποίος αγωνίζεται μέχρι και σήμερα, στα 39 του, με τη Ludwigsburg στη Γερμανία, είχε πολλά χιλιόμετρα στην κορυφαία διοργάνωση, κυρίως με Real, Zalgiris και ήρθε στον Πειραιά για να αποτελέσει το alter ego του Lojeski, συμπληρώνοντας τον ιδανικά. Μετρ στο man to man, με πλούσια φυσικά προσόντα και παίκτης «οικονομίας» στην επίθεση, ο οποίος μπορεί να μην ήταν θεαματικός, αλλά βοηθούσε όταν έπρεπε και κυρίως στα μεγάλα παιχνίδια, ο Darden ήταν εκ των X-factors εκείνου του συνόλου. Μάρκαρε σχεδόν πάντα τον κινητήριο μοχλό του αντιπάλου και ήταν από τους παίκτες που κατάφερναν σταθερά να περιορίζουν τη δράση του Διαμαντίδη. Δυστυχώς έμεινε μόνο μία σεζόν με τα ερυθρόλευκα, καθώς αντικαταστάθηκε από το νεότερο και πιο πολυσύνθετο, θεωρητικά, DJ Strawberry, που όμως ποτέ δεν κατάφερε να «μπει στα παπούτσια του». Από τις πιο συμπαθητικές φιγούρες ξένων παικτών στην ομάδα τα τελευταία χρόνια!

14. HOLLIS THOMPSON

Αν σας πω πόσες ώρες έφαγα εκείνο το καλοκαίρι στο Youtube, ψάχνοντας να βρω στοιχεία για αυτόν και τον Jarell Eddie, τον άλλο υποψήφιο για τη θέση “3”, στην ομάδα της σεζόν 2017 – 18, θα μας πάρει το βράδυ… Ο Thompson είναι από τις περιπτώσεις παικτών με το καλό βιογραφικό, που ενώ φαινομενικά έχει το κατάλληλο «πακέτο» για να μπει σε μια ομάδα και με τα στοιχεία που έχει, να αποτελέσει πολύτιμο εργαλείο, στον Ολυμπιακό δεν τα κατάφερε. Από τις χαρακτηριστικές φυσιογνωμίες του περίφημου Trust the process στη Philly, έμεινε αρκετά χρόνια στους Sixers, αγωνιζόμενος ως SG ή SF και έχοντας μάλιστα πολλές φορές το χρίσμα του βασικού. Η εμπειρία του από το ΝΒΑ και κυρίως το αξιόπιστο μακρινό σουτ (35% μ.ο. καριέρας) φάνηκε ότι αποτελούν τα καλύτερα εφόδια για να πετύχει, σε μια ομάδα που την περασμένη σεζόν δεν πήρε βοήθεια από τον τραυματία Lojo και έψαχνε τον αντικαταστάτη του. Και στην περίπτωση του, τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν ιδανικά, καθώς για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, ήταν καθαρό 3αρι, σε μια θέση όπου ήδη υπήρχαν και οι Παπανικολάου, Παπαπέτρου. Τελικά μας χαιρέτησε νωρίς και νομίζω ότι οι περισσότεροι τον έχουμε ήδη ξεχάσει, αρκετά «άνοστος» παίκτης.

13. BRANDON PAUL

Μια από τις πιο «δυνατές» μεταγραφικές κινήσεις του Ολυμπιακού την περσινή σεζόν, με τη θητεία του στο λιμάνι να … σηκώνει μεγάλη συζήτηση, καθώς είχε κάποιες κακές στιγμές, αλλά και αρκετές πολύ καλές. Άλλος ένας 3&D παίκτης, ο οποίος ήρθε για να δώσει λύσεις σε επίθεση με το καλό μακρινό σουτ του και σε άμυνα. Σε μια ομάδα – συνονθύλευμα, σε αρκετά διαστήματα της περσινής σεζόν, δεν κατάφερε να λάμπει πάντα, ωστόσο υπήρχαν στιγμές, όπως στα παιχνίδια με ΠΑΟ στο ΟΑΚΑ και με CSKA στη Μόσχα, όπου έδειξε τις πραγματικές δυνατότητες του! Με θητεία σε Badalona, Efes, με πέρασμα από το ΝΒΑ (Spurs) και ένα διάλειμμα στην Κίνα, ο Paul φαινόταν ο ιδανικός για τη θέση “3”, ωστόσο οι πολλές αλλαγές μέσα στην ομάδα και ο off ball αγωνιστικός χαρακτήρας του ίδιου, τελικά δεν τον βοήθησαν, παρά το γεγονός ότι ακόμη και προς το τέλος της περσινής σεζόν, όπου ο ρόλος του είχε περιοριστεί, εκείνος συνέχιζε να παίζει με την ίδια ένταση και να είναι καθοριστικός. Κοιτώντας πίσω, ίσως να άξιζε μια 2η ευκαιρία φέτος, αρκεί βέβαια να υπήρχε κάποιος έξτρα χειριστής στην περιφερειακή γραμμή.

12. QUINCY LEWIS

Πλησιάζοντας προς την πρώτη 10αδα, συναντάμε άλλον ένα Αμερικάνο με αμφιλεγόμενη προσφορά. Για τον Lewis έχω ξακάθαρη άποψη δια ζώσης, καθώς έχω παρακολουθήσει από κοντά, όλα σχεδόν τα παιχνίδια εκείνης της σεζόν. Μάλιστα, να σας πω ότι ένα πρωινό, το καλοκαίρι του 2005 στον Αστέρα, που τύχαινε να είμαι σε γειτονική ξαπλώστρα με τον Παναγιώτη Αγγελόπουλο (ναι είναι αλήθεια!), έτυχε να είμαι ωτακουστής σε μια τηλεφωνική συνομιλία του, που έκανε λόγο για ένα μυστηριώδες 3αρι, που θα αποκτούσε η ομάδα! Το όνομα του τελικά ήταν Quincy Lewis, ένας smooth παίκτης, με ικανότητα στο 1on1 επιθετικά, αλλά χωρίς το «νεύρο» και την ένταση που επιζητούσε η ομάδα στις δύο πλευρές του παρκέ. Εκτιμώ ότι το σκεπτικό της απόκτησης του, είχε επίσης να κάνει με το να δοθεί χώρος και χρόνος στον ταλαντούχο Seibutis στο “2”, αλλά σε κάθε περίπτωση ο Αμερικάνος δεν έφυγε με τις καλύτερες των εντυπώσεων, παρά κάποιες πολύ καλές εμφανίσεις του. Θα ήταν χρησιμότερος μάλλον σε ένα από τα ρόστερ των επόμενων σεζόν, με ένα πιο συμπληρωματικό ρόλο, καθώς δεν ήταν ο ηγέτης που ήθελε τότε η ομάδα του Kazlauskas.

11. IOANNIS PAPAPETROU

Άλλος ένας πολυσυζητημένος παίκτης για διαφορετικούς όμως λόγους. Ο Έλληνας forward ήρθε στο λιμάνι επί θητείας Μπαρτζώκα, κατευθείαν από το NCAA, αλλά στάθηκε άτυχος, καθώς την πρώτη σεζόν δεν αγωνίστηκε. Στη 2η του χρονιά στο λιμάνι, επί Σφαιρόπουλου, μπήκε σταδιακά στο rotation και μας έκανε να «παραμιλάμε» στον αξέχαστο ημιτελικό με την CSKA, όπου τα έβαλε με επιτυχία με τον «πολύ» Kirilenko! Η συνέχεια της καριέρας του στο λιμάνι είχε μερικά ups και περισσότερα downs, με τον ίδιο να έχει παράπονα για την απόπειρα καθιέρωσης του ως 4αρι και το μειωμένο (;) χρόνο συμμετοχής. Μια από τις τελευταίες αναμνήσεις από αυτόν, με τα ερυθρόλευκα, είναι το χαμένο ακροβατικό lay up στον τελικό κυπέλλου με την ΑΕΚ και η σκισμένη φανέλα του σε ένα ντέρμπι αιωνίων. Το 2018 αποχώρησε για τον ΠΑΟ, παρόλο που μέχρι τελευταία στιγμή δήλωνε το αντίθετο.

10. DIMITRIS PAPANIKOLAOU

Φτάνοντας στο top 10 συναντάμε άλλον έναν Έλληνα με θητεία στους δύο αιωνίους. Για τον Παπανικολάου έχουν συνυπολογιστεί τα στατιστικά του από τη σεζόν 2000 – 01 μόνο, που η αλήθεια είναι ότι δεν έχω πλήρη εικόνα… Ένας SF από τα μεγαλύτερα ταλέντα της γενιάς του, «χρυσός» με την εθνική Εφήβων στο Παγκόσμιο του 1995 και ο οποίος φερόταν ως ο νέος Φάνης, χωρίς πάντως να φτάσει στα επίπεδα του Μπέμπη. Στον Ολυμπιακό πιο πολύ τον θυμόμαστε από την περιπετειώδη πρώτη του θητεία (πρωταθλητής Ευρώπης 1997) και πέραν από της απόφασης του να πάει στον ΠΑΟ το 2001, η συνολική του προσφορά, τουλάχιστον εκείνη την περίοδο, κρίνεται συζητήσιμη.

9. PANAGIOTIS VASILOPOULOS

Ένας μεγάλος άτυχος, ένας από τους πρώτους που έχουν «χτυπηθεί» από την κατάρα των τραυματισμών είναι αυτό το μεγάλο ταλέντο των 00ς, ο Βασιλόπουλος. Ερχόμενος από τον ΠΑΟΚ μπήκε κατευθείαν στα βαθιά και άμεσα ανταποκρίθηκε σε ηγετικό ρόλο, αποτελώντας ένα από τα αναπόσπαστα κομμάτια της ομάδας πριν το 2010. Παρών σε όλα τα μεγάλα παιχνίδια με σπουδαίες εμφανίσεις, αλλά και με ατυχίες, είναι σίγουρα ένα από τα μεγαλύτερα what if, όχι μόνο του Ολυμπιακού, αλλά και του ελληνικού μπάσκετ γενικότερα. Δε θα μάθουμε ποτέ τι μπορούσε να πετύχει αν έμενε υγιής, αλλά τουλάχιστον η μοίρα του έπαιξε ένα καλό παιχνίδι, αφού ήταν ο αρχηγός και αυτός που σήκωσε, με τον Σπανούλη, στον αέρα της Κων/πολης, το τρόπαιο της Euroleague το 2012. Για τα ψυχικά του αποθέματα, αρκεί να σας αναφέρουμε ότι παρά τους τόσους τραυματισμούς, διάγει δεύτερη νιότη, αγωνιζόμενος με επιτυχία μέχρι σήμερα στο Περιστέρι!

8. QUINTELL WOODS

Ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς Αμερικάνους που φόρεσαν τα ερυθρόλευκα και αγαπήθηκε από τους οπαδούς και ας έμεινε μόλις μια σεζόν στο λιμάνι. Ο Woods ήταν ένας αθλητικός forward και συνάμα χαρισματικός σκόρερ, ο οποίος μαζί με τον Greer, ήταν οι πρωταγωνιστές της ομάδας την περίοδο 2007 – 08. Θα έχουμε σίγουρα να τον μνημονεύουμε για τα περίφημα «μπουνίδια» με τον Tomasevic, αλλά και για μερικά θεαματικά καρφώματα στα οποία επιδόθηκε εκείνη τη χρονιά. Συνέχισε την καριέρα του στην πολωνική Prokom Trefl, με την οποία μάλιστα 2 χρόνια αργότερα, τέθηκε αντιμέτωπος με τον Ολυμπιακό.

7. MAURICE EVANS

Όσο πλησιάζουμε στην κορυφή, τόσο ανεβαίνει και η ποιότητα των παικτών. Ένα σπουδαίο μεταγραφικό χτύπημα για την ομάδα τότε, που έφερε το καλοκαίρι του 2002, απευθείας από το ΝΒΑ, έναν ταλαντούχο SF, ιδιαίτερα αλτικό και ικανό στο 1on1. Ο Evans ήταν από τους ηγέτες εκείνης της πολύ καλής ομάδας, η οποία λίγο έλειψε να αποκλείσει από το final 4 τη μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης, Barcelona. Τον θυμόμαστε για τις επιδόσεις του στο σκοράρισμα και για τα θεαματικά καρφώματα που προσέφερε. Συνέχισε στην Benetton και από εκεί και έπειτα, για 8 χρόνια αγωνίστηκε στο ΝΒΑ, σε συνολικά 562 παιχνίδια, έχοντας μ.ο. καριέρας 6.7 pts (36.3% στα σουτ 3 πόντων) και 2.5 rebs.

6. SHAQUIELLE MCKISSIC

Ο πιο πρόσφατος παίκτης στη λίστα μας και νο6 στην κατάταξη είναι ο Shaq, άλλος ένας άκρως θεαματικός παίκτης που έχει περάσει από την ομάδα. Γυρολόγος μέχρι πέρυσι το Φεβρουάριο, έχοντας αλλάξει πολλές ομάδες στην Ευρώπη και όχι μόνο, από τη Saratov και την Gran Canaria, μέχρι την Besiktas, βρήκε το … λιμάνι του στον Πειραιά και θα συνεχίσει και του χρόνου να φοράει τα ερυθρόλευκα. Μας συστήθηκε με τον καλύτερο τρόπο στο ντέρμπι με τον ΠΑΟ με τα θεαματικά του tomahawk dunks και έκτοτε είναι fan favorite! Φέτος είχε παραγωγική χρονιά, καταφέρνοντας μάλιστα να βελτιώσει το ποσοστό του στα τρίποντα και τον περιμένουμε και τη νέα περίοδο να είναι από τους πιο καθοριστικούς παίκτες της ομάδας…

5. STRATOS PERPEROGLOU

Μια από τις πιο ουσιαστικές μεταγραφές της περασμένης δεκαετίας είναι ο Περπέρογλου. Ήρθε κατευθείαν από τον ΠΑΟ, γνωρίζοντας το ρόλο του και με «πνεύμα νικητή» και για μια διετία αποτέλεσε τον καλύτερο back up SF που θα μπορούσε να έχει η ομάδα. Πέραν του καλού του σουτ, μπορούσε να απειλήσει και στο post και γενικά ήταν ένας «αθόρυβος», αλλά πολύ αποτελεσματικός πλάγιος. Θα έλεγα ότι ένας τέτοιου τύπου forward λείπει τα τελευταία χρόνια από την ομάδα, να έρχεται από τον πάγκο και να δίνει πολλά πράγματα σε λίγα λεπτά. Δεν είναι τυχαία η θέση του στην κατάταξη, λαμβάνοντας υπόψιν ότι και τις δύο σεζόν του στον Ολυμπιακό είχε μπροστά του τους Παπανικολάου και Lojeski αντίστοιχα. Τη σεζόν 2014 – 15 τον πήρε στην Efes ο Ivkovic, ενώ αργότερα πέρασε και από την Barcelona, δείγμα του πόσο πολύ «μετρούσε» ως παίκτης. Η τελευταία παρουσία του στην Euroleague ήταν με τα χρώματα του Ερ. Αστέρα. Άξια ο Στράτος στην πρώτη 5άδα!

4. STEFAN RISACHER

Ο πιο επιτυχημένος Γάλλος που έχει φορέσει τα ερυθρόλευκα είναι ο Risacher, ο μακρυμάλλης small forward, που έμεινε μόλις μία σεζόν στον Ολυμπιακό, αλλά υπήρξε καθοριστικός στην επιτυχία της ομάδας της κατάκτησης του Κυπέλλου. Ένας 2-way παίκτης, ο οποίος προσέφερε σε άμυνα και επίθεση, αποτελώντας το ιδανικό συμπλήρωμα στην περιφέρεια των Παπαλουκά και Ford. Δυστυχώς η σταδιακή μείωση στο μπάτζετ από την επόμενη σεζόν, δεν επέτρεψε την παραμονή του, αλλά ακόμη και έτσι, οι αναμνήσεις μας από το πρόσωπο του θα είναι πάντα ευχάριστες!

3. KOSTAS PAPANIKOLAOU

Άλλος ένας εν ενεργεία παίκτης του Ολυμπιακού ψηλά στην κατάταξη. Ο Έλληνας άσος τα έκανε όλα νωρίς, ήρθε με μεταγραφή – ρεκόρ ύψους €1 εκατ. από τον Άρη, αποτέλεσε αναπόσπαστο κομμάτι της ομάδας που πέτυχε το αλησμόνητο back2back, έφυγε για την Barca και έφτασε μέχρι το ΝΒΑ, όπου αγωνίστηκε με Rockets και Nuggets. Όταν γύρισε στην Ευρώπη ήθελε μόνο για τον Ολυμπιακό και κάπως έτσι οι Καταλανοί παραιτήθηκαν από τα δικαιώματα του. Και στη 2η θητεία του στο λιμάνι είχε καλές στιγμές, έστω και αν δε συνοδεύτηκαν με αντίστοιχους τίτλους, αλλά η συνεισφορά του είναι πολύπλευρη και φαίνεται πολύ περισσότερο όταν απουσιάζει, με την ομάδα να χάνει το συνεκτικό της ιστό, ειδικά στην άμυνα. Ας ελπίσουμε ότι η περιπέτεια της υγείας του είναι πρόσκαιρη και σύντομα θα τον δούμε στα παρκέ, όπως και πριν, να παίζει με τη γνωστή απαράμιλλη ενέργεια και πάθος του!

2. MATT LOJESKI

Ο Αμερικανός sharpshooter έφθασε κοντά στην κορυφή και δίκαια, γιατί υπήρξε ένας από τους καλύτερους ξένους των τελευταίων ετών. Μπορεί ο τρόπος της αποχώρησης του για τον αιώνιο αντίπαλο να ήταν άκομψος, αλλά όσο αγωνίστηκε στην ομάδα, ο Lojo ήταν υπόδειγμα επαγγελματία και ένας από τους πλέον κομβικούς παίκτες. Δεν ήταν μόνο το φονικό του σουτ, το οποίο ακόμη και μέχρι σήμερα δεν το έχουμε βρει από άλλον παίκτη, όσον αφορά τη σταθερότητα και τη συνέπεια έξω από τα 6.75, αλλά το γενικότερο αγωνιστικό πακέτο του, καθώς άμεσα μπήκε στο κλίμα της ομάδας βοηθώντας τη στην κατάκτηση δύο πρωταθλημάτων και στη συμμετοχή σε ισάριθμους τελικούς της Euroleague. Την τελευταία σεζόν αγωνίστηκε στην ΑΕΚ, με διάλειμμα ενός έτος από την ελληνική του παρουσία, πέρυσι, όταν ήταν μέλος της Tofas Bursa.

1. JΟSH CHILDRESS

Στο νούμερο 1, λοιπόν, είναι ο Αμερικάνος σταρ, ο παίκτης για τον οποίο γράφτηκαν τόσα πολλά σε Ευρώπη και ΗΠΑ, αλλά τελικά δεν έφερε την επανάσταση ούτε στο σπορ στη Γηραιά Ήπειρο, όπως πολλοί νόμιζαν, ούτε και στην ομάδα μας, καθώς με αυτή κατάκτησε μόνο ένα κύπελλο Ελλάδας και έφτασε σε έναν τελικό της Euroleague. Ήταν η επιλογή της διοίκησης να αποτελέσει τον ηγέτη των ερυθρόλευκων και παρόλο που εκ του αποτελέσματος δεν τα κατάφερε, σε επίπεδο τίτλων, δε γίνεται να μην του αναγνωρίσουμε ελαφρυντικά. Κλασικός on ball forward, που τα έβρισκε δύσκολα με κλειστές άμυνες και ήθελε ανοιχτό γήπεδο, δυσκολεύτηκε αρχικά, αλλά στη συνέχεια όλο και βελτιωνόταν και νομίζω ότι έχει αδικηθεί από πολλούς. Δεν τον βοηθούσε το ρόστερ, όπου έλειπαν οι καλοί σουτέρ και η συνύπαρξη του με Παπαλουκά, δεν ήταν τόσο λειτουργική, αλλά δεν υπήρξε ποτέ βεντέτα, έπαιζε πάντα για την ομάδα και όχι για τα στατιστικά του, βελτιωνόταν συνεχώς, μέχρι που έφτιαξε και συμπαθητικό μακρινό σουτ. Η ιστορία, του άξιζε έναν τίτλο πρωταθλήματος, αλλά ας όψονται τα «μαγικά» που έγιναν στον 3ο τελικό της ντροπής το 2010 για την Α1. Συνέχισε την καριέρα του στο ΝΒΑ και στην Αυστραλία, αλλά ποτέ ξανά δεν ήταν ο παίκτης που κάποτε θαυμάσαμε στους Hawks… Ωστόσο, πάντοτε θα τον έχουμε και θα μας έχει στην καρδιά του, όπως δείχνουν οι αναρτήσεις του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με πιο πρόσφατη αυτή που υποδεικνύει τους οπαδούς του Ολυμπιακού ως τους πιο πιστούς στον κόσμο!

@olympiacosbc

— Josh Childress (@JChillin) June 1, 2021

Στον ακόλουθο πίνακα μπορείτε να βρείτε αναλυτικά τους παίκτες και τις επιδόσεις τους ανα κατηγορία:

<ΜΕΓΕΘΥΝΣΗ>