Επόμενο ματς για τον Ολυμπιακό στην Τουρκία με την Fenerbahce και τι να πει κανείς για μια ομάδα με οπαδούς που θυμηθήκανε το σπορ την δεκαετία του 2010, θρήσκους, σε κοινωνία που είναι διαδεδομένη η κομματοκρατία, το μέσο και o νεποτισμός, με επεκτατικά όνειρα σε διπλανά κράτη, άρρωστα φανατικούς και εξαρτημένους από τον αθλητισμό, που υποστηρίζουν μια ομάδα με φθηνότερους ξένους σε σχέση με το ένδοξο παρελθόν, μερικούς γερασμένους star και μέτρια προς κακή επιθετική παραγωγή. Η ομάδα τους διαθέτει έναν προπονητή που είναι υπερεκτιμημένος, για μερίδα κόσμου της ομάδας, και τον πιο ποιοτικό νεοφερμένο guard να μην ανταποκρίνεται πλήρως στις προσδοκίες του ηγέτη. Αρκετά όμως με τον Ολυμπιακό, ας ασχοληθούμε με την προσεχή αντίπαλο την Fenerbahce (δεν σας χάλασε η στροφή). Πολλοί μιλάνε για την κατάρα που αφήνει ο Obradovic στις ομάδες του. Η αλήθεια είναι όμως ότι ο Σέρβος είναι η προσωποποίηση του «ο Σέρβος είναι επάγγελμα», που ψάχνει πάντα για τις μέγιστες καλύτερες δυνατές συνθήκες, με τεράστια μπάτζετ και κάποιες φορές και με πλεονέκτημα κόσμου ή έδρας σε Final-4. Με εξαίρεση φυσικά την πρώτη προπονητική χρονιά, στην Partizan, και ίσως την περίοδο 2002-2004/2005, όχι γιατί ο Obradovic φιλοτιμήθηκε να ρισκάρει αλλά επειδή προερχόταν από χρόνια αποτυχιών σε εγχώριες λίγκες άλλων χωρών και στην Ελλάδα ο Παναθηναϊκός ήταν με διαφορά ο ισχυρότερος σε οικονομικό επίπεδο. Έτσι, αρκούσε να ζήσει 2-3 έτη σε μια από τις πιο όμορφες χώρες για να μείνει κάποιος με οικονομική ευχέρεια, μέχρι να επιστρέψει ο Παναθηναϊκός στο ΟΑΚΑ και, κατά συνέπεια, να αυξηθεί το μπάτζετ. Ακόμα και στην περίπτωση της Badalona, που αποτέλεσε την έκπληξη το 1994, είχε παραλάβει μια ομάδα η οποία είχε φτάσει στον Τελικό του Κυπέλλου πρωταθλητριών ως φαβορί το 1992, είχε κατακτήσει 2 πρωταθλήματα το 1991 και το 1992 και ήταν φιναλιστ στο ισπανικό πρωτάθλημα το 1993, διατηρώντας αρκετούς παίκτες από εκείνες τις ομάδες.
Ένα άλλο κοινό της Fenerbahce με άλλες ομάδες τις όποιες προπόνησε ο Obradovic στην καριέρα του, είναι ότι μείωσε το μπάτζετ της όταν έφυγε ο Ζοτς. Παρόλα αυτά η εικόνα διάλυσης που εμφανίζει η Fener στα τελευταία ματς με Alba, Armani και Zalgiris ή η γενικότερη εικόνα της στην διοργάνωση, με σκαμπανέβασματα στην καλύτερη των περιπτώσεων, δεν ήταν μονόδρομος. Μιλάμε για μια ομάδα που έχει προπονητή τον Kokoskov, ξεκίνησε με περιφερειακό δίδυμο Lorenzo Brown και De Colo, που θα ζήλευαν κορυφαίες ομάδες της Euroleague και πήρε έμπειρους παίκτες, όπως οι Ulanovas και Barthel. Και έχει στο 5 ένα από τα πιο μεγάλα ονόματα center της Euroleague εδώ και χρόνια, τον Vesely, και τον Hamilton, με ένα πακέτο μέγιστης αθλητικότητας αλλά και σεβαστού μεγέθους, 2 μέτρων και 13 εκατοστών. Η Fener μάλιστα έκανε και μερικές καλές εμφανίσεις στην αρχή απέναντι στα φαβορί της διοργάνωσης, παίρνοντας διπλό στην Efes και χάνοντας με έναν πόντο από την CSKA. Τώρα όμως βρίσκεται προτελευταία στην βαθμολογία της Euroleague.
“Πως γκένεν ατό;” που θα έλεγε και ο Patrick Ogunsoto; Ένα αρκετά μεγάλο μέρος της ευθύνης βρίσκεται στην περιφέρεια, όπου η Fener πλήρωσε την σχετική ανυπαρξία ποιοτικών παικτών πίσω από De Colo και Brown, το γεγονός ότι ο De Colo έλλειψε σε μερικά ματς και ότι ο Brown δεν ικανοποιεί με την απόδοση του τους ανθρώπους και φιλάθλους της Fener, πολυτέλεια που δεν έχουν οι Τούρκοι. Οι άλλες λύσεις είναι ο 37, προς 38, χρονών Dixon, ικανός πια για ορισμένες αναλαμπές μόνο, o Mahmutoglou, που παραμένει ρολίστας περιορισμένης εμβέλειας με 3.5 πόντους μέσο όρο χωρίς ούτε καν να σουτάρει τόσο καλά στην φετινή Euroleague, όσο μας έχει συνηθίσει. Ο Westerman είναι θεωρητικά ένα καλό εργαλείο για επίπεδο Euroleague, ψαχνόταν όμως κι αυτός με 4.8 πόντους μέσο όρο και η τουρκική ομάδα τον αποδέσμευσε. Όταν οι De Colo και Brown έχουν συνολικά 22.3 πόντους και 7.2 assists/παιχνίδι οδηγούμαστε εύκολα στο συμπέρασμα πως όλη η περιφέρεια της Fenerbahce πέρασε κάτω από την βάση των προσδοκιών. Ήταν αναπόφευκτο λοιπόν να γίνουν αλλαγές, με τις προσθήκες των Guduric, Perez αλλά και με την αποχώρηση που προαναφέραμε. Μια Fenerbahce που, έτσι και αλλιώς, στο παιχνίδι της θέλει να ξεφύγει από την pick n’ roll εξάρτηση που υπήρχε στην εποχή Obradovic και, του νυν παίκτη μας, Σλούκα, που θα παίξει για πρώτη φορά απέναντι στην πρώην ομάδα του. Αυτό προσπαθεί να το κάνει με off the ball παιχνίδι του Jarell Eddie, ο οποίος για προφανείς λόγους μας θυμίζει τον δικό μας Eddie Johnson των 90s, με το κάθετο παιχνίδι των Brown και De Colo, συνδυασμένο με μπόλικο post-up παιχνίδι από Ulanovas, Pierre, Barthel. Μαζί με αυτά βάλτε τις συνεργασίες που προέρχονται από ψηλούς, ή γίνονται μεταξύ των παικτών που είναι στις θέσεις 4 και 5 και προσέξτε τα νούμερα των assists από forwards και centers των Τούρκων (Barthel 1.7, Pierre 1.6, Ulanovas 1.5 και Vesely 2 κατά μέσο όρο).
Η Fenerbahce έχει παρουσιάσει 2 διαφορετικές εκδοχές σχημάτων, τις πιο βαριές και δεινοσαυρικές με κανονικό center και τεσσάρι μερικές φορές τον Vesely, και τις πιο light και ευκίνητες με Barthel πεντάρι να απειλεί με όλους τους τρόπους (pick n pop, drive και παιχνίδι με πλάτη) και να παίρνουν χρόνο στην θέση του power forward παίκτες που η κανονική τους θέση είναι small forward, σαν τους Eddie και Pierre. Αν όμως η περιφερειακή απόδοση ευθύνεται αρκετά για την κατάντια της Fenerbahce μέχρι τώρα δεν είναι καθόλου αμελητέα τα προβλήματα στην θέση του center. Ο Vesely έλλειψε οδυνηρά στα ματς με Armani και Zalgiris, δεν είναι όμως ο παλιός Vesely, αν και εξακολουθεί να είναι σημαντικός για το παιχνίδι της ομάδας. Και ο Jonnhy Hamilton, όχι μόνο δεν απειλεί να του πάρει την θέση του βασικού αλλά, έχει βρεθεί πίσω και από τον Duverioglu, αναγκάζοντας την Fenerbahce να βγει στην αγορά για ενδεχόμενη προσθήκη ψηλού. Αναπάντεχη εξέλιξη, όσο και αν ο Hamilton επιθετικά είναι σχεδόν μόνο πάρε-βάλε και αμυντικά οι αντίπαλοι του είναι ικανοί να ξεπεράσουν το καλό αμυντικό του παιχνίδι πάνω από στην στεφάνη, με δράσεις μακριά από την μπάλα και το ζωγραφιστό.
Ο Ολυμπιακός είναι πληγωμένος αγωνιστικά και ψυχολογικά από την ισπανική διαβολόεβδομάδα, όσο απαισιόδοξοι όμως και να θέλουμε να το παίξουμε, ή απλά να ακολουθήσουμε την τακτική των προπονητών να λένε καλά λόγια για τον προσεχή αντίπαλο τους ακόμα και αν πρόκειται για την Ασπίδα Ξάνθης, δεν βρίσκει την Fener σε πολύ καλύτερη περίοδο από πλευράς φόρμας. Είναι ικανός χάρη στον Livio να ματσάρει τα πιο ελαφριά σχήματα της, και θεωρητικά οι Τούρκοι είναι μια ομάδα της όποια τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά βολεύουν την ομάδα του Πειραιά. Η Fenerbahce έχει σχετικό έλλειμα αθλητικότητας στο roster της, κερδίζει λίγες βολές, συγκεκριμένα τις λιγότερες από όλους/40 λεπτά, και οι ερυθρόλευκοι θα βρουν ταυτόχρονα μια από τις 5 χειρότερες άμυνες της διοργάνωσης, και την χειρότερη επίθεση με μοναδικό σταθερό off the ball παίκτη τον Eddie.
Η Fener δεν δημιουργεί τις προϋποθέσεις για πολλές έξτρα κατοχές, είτε πρόκειται για κλεψίματα (11η/40 λεπτά ) είτε για επιθετικά rebounds, που έχει τα δεύτερα λιγότερα ανά 40 λεπτά και το δεύτερο χαμηλότερο ποσοστό στο προηγμένο στατιστικό του ORB%. Αντιθέτως, σε σχέση με τον Ολυμπιακό που είναι ο δεύτερος καλύτερος στα λάθη αντιπάλων/40 λεπτά, η ομάδα του Kokoskov χαρίζει μπάλες στους αντιπάλους της ευρισκόμενη στην πρώτη πεντάδα με τα περισσότερα λάθη/40 λεπτά, είναι μια μέση ομάδα στην δημιουργία ως 10η/40 λεπτά, προτελευταία στα κοψίματα/40 λεπτά ενώ εμφανίζει και την τρίτη χειρότερη επίδοση στα συνολικά rebounds/40 λεπτά και την πιο αδύναμη στατιστική εικόνα στα συνολικά rebounds που μαζεύουν οι αντίπαλοι της στο ίδιο χρονικό διάστημα. Μάλιστα είναι τόσο αδύναμη που στα επιθετικά θα έχουμε το ντέρμπι των 2 χειρότερων ομάδων στα επιθετικά rebounds αντιπάλων στην στατιστική κατηγορία των 40 λεπτών. Με όλα αυτά τα δεδομένα, το ότι οι Τούρκοι σουτάρουν με το ικανοποιητικό ποσοστό του 37.8% από το τρίποντο μοιάζει μικρή παρηγοριά. Βέβαια ο Ολυμπιακός εξακολουθεί να χτίζει από το τρίποντο και να δέχεται υψηλά ποσοστά στα εντός παιδιάς από τους αντιπάλους σε τρίποντα και δίποντα.
Αν η ομάδα του Μπαρτζώκα ξεκινήσει χαλαρά, όπως μας συνηθίζει σε πολλά ματς της φετινής Euroleague, τότε θα κάνει το μισό βήμα για μια τρίτη συνεχόμενη ήττα, απέναντι σε μια Fener που θα βγάλει κάποτε αντίδραση. Δεν είναι μακριά άλλωστε το παράδειγμα του Ολυμπιακού που όλοι σχεδόν προέβλεπαν άνετη ήττα στην Βαρκελώνη, με χαμηλή επιθετική παραγωγή, και ο Ολυμπιακός πήρε διπλό σκοράροντας 96 πόντους, σε μια Euroleague που εξακολουθεί να σε κάνει να πρέπει να φυλάγεσαι από παντού. Γενικότερα ένας μεγάλος αντίπαλος του Ολυμπιακού είναι ο ίδιος ο εαυτός του, πράγμα που δεν θα έπρεπε να συμβαίνει τόσο, με δεδομένη την μη συμμετοχή στην τοξική για τον Ολυμπιακό Basket League, τις άδειες εξέδρες και το ότι ο Ολυμπιακός αγωνίζεται απλά και μόνο για μια συμμετοχή στην οκτάδα και τίποτε παραπάνω, κάτι που θα ήταν επιτυχία την δεκαετία του ‘70, αλλά τώρα πια θεωρείται χαμηλός στόχος για την συνολική ιστορία του στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, από την δεκαετία του ‘90 και μετά. Και όμως δεν απέχουν πολύ η σχετική ευφορία της εβδομάδας με Barcelona και Ερυθρό Αστέρα με απόλυτη απαισιοδοξία λόγω Valencia και Real, με το ζντο που δεν έκανε ο Σπανούλης να μεγεθύνεται και να ξεσπάνε οι γνωστές συζητήσεις για τον “ηλικιωμένο”, εγωιστή μπασκετικά, Σπανούλη, που κρατά πίσω την ομάδα, τον κακό ελληνικό κορμό, ενώ οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού θυμήθηκαν να ξεκινήσουν, λίγο πριν την αυλαία του 2020, εκστρατεία ανανέωσης του McKissic και, όπως θα έλεγε και ο Ντίνος Ηλιόπουλος “είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα”, αν και υποθέτουμε όχι ακόμα σε επίπεδο Ολυμπιακού στο Παρίσι το 2010 ή Παναθηναϊκού του 2017 με το πούλμαν.
Πρέπει όμως να αποδεχτούμε την πραγματικότητα, οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού θα έχουν πιο ευάλωτα νεύρα και θα ξεσπούν πιο εύκολα στο τμήμα από ότι οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού, που το μπασκετικό τμήμα είναι σχεδόν το μόνο στήριγμα τους τα τελευταία χρόνια, με όλο τον σεβασμό στους βολεϊμπολίστες του Παναθηναϊκού που κατέκτησαν το πρωτάθλημα στο βόλεϊ. Ούτε φυσικά να περιμένουμε από τους Αγγελόπουλους να φτιάξουν άμεσα δημοσιογραφικό στρατό, στον ίδιο βαθμό με άλλους επιχειρηματίες που ασχολούνται με τον χώρο του αθλητισμού. Αυτή η εβδομάδα είναι μια εβδομάδα κρίσης, με 2 νίκες απέναντι σε Fener και Khimki τα play-off είναι ρεαλιστικά, ενώ με 1 ή 2 ήττες τα πράγματα δυσκολεύουν σημαντικά. Θα πρέπει βέβαια να σκεφτούν στον Ολυμπιακό τι θα γίνει με τις προσθήκες, καθώς τα κοψίματα από το ΝΒΑ κάνουν πιο ενδιαφέρουσα την αγορά. Είμαστε όμως στο μεταίχμιο, μεταξύ του προβλήματος να δέσει η ομάδα και του πλεονεκτήματος στον δεύτερο γύρο, που θα έχει “βρεθεί” περισσότερο και θα είναι πιο ξεκούραστη από τον ανταγωνισμό. Θα μείνουν όλοι; Θα την πληρώσει ο Ellis όπως φημολογείται; Ή θα γίνει μια προσθήκη στην περιφέρεια; Mε τον Harrison ακόμα να μην έχει βρει σταθερό ρόλο, και το ταίριασμα Σπανούλη και Σλούκα να είναι ένας, ελπίζουμε όχι άλυτος, γρίφος αυτό που είναι αρκετά σίγουρο είναι πως το συγκεκριμένο pre-game θα είναι αρκετά άχρηστο για να πάρει κάποιος μια γεύση για την ανανεωμένη Fener που θα δούμε από εδώ και πέρα, είτε έχει θετικά είτε αρνητικά αποτελέσματα, αφού Perez – Guduric και η επιστροφή Vesely θα αλλάξουν αδιαμφισβήτητα την Fener, ακόμα και αν δεν έρθει κάποιος επιπλέον παίκτης στους Τούρκους.
