14η – 15η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ
Καλησπέρα σε όλους! Ελπίζω να είστε όλοι καλά. Το Photo Finish(er) μετά από απουσία μια εβδομάδας επιστρέφει. Αυτή η διαβολοβδομάδα σίγουρα άφησε μια πολύ πικρή γεύση σε εμάς τους Ολυμπιακούς. Όμως είναι μια καλή ευκαιρία για να θυμηθούμε τι εστί Euroleague, οπου πρέπει να ξεπεράσεις τον εαυτό σου για να πετύχεις Όμως αρκετά σας προβλημάτισα. Πάμε να δούμε τι κρατάμε από την 3η διαβολοβδομάδα.
Αίμα και άμμος
Η φράση περιγράφει πολύ σωστά το πολύ ωραίο ματς που έγινε στο ΟΑΚΑ, ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και την Real για την 14η αγωνιστική (93-97). Οι πράσινοι έκαναν ό,τι μπορούσαν για να πάρουν μια πολύ σπουδαία νίκη απέναντι στους Μαδριλένους, όμως το βάθος πάγκου ήταν αυτό που ουσιαστικά έδωσε ένα ελάχιστο πλεονέκτημα στους αντιπάλους τους. Στην λήξη της κανονικής περιόδου, η ομάδα του coach Βόβορα δεν ήταν ψύχραιμη στην crunch time, κάτι που φάνηκε και στην πολύ κρίσιμη για μένα φάση του Saint Roos, ο οποίος στο 68-66, ενώ είχε ελεύθερο διάδρομο για drive, προτίμησε να σταθεί και να εκτελέσει για τρεις, δίνοντας έτσι ουσιαστικά την ευκαιρία στην Ρεάλ να πάει το ματς στην παράταση, μετά από το εύστοχο follow του Llull. Στην παράταση οι πράσινοι δεν εκμεταλλεύτηκαν το πρώιμο +5 που εξασφάλισαν (73-68) και μάλιστα λίγο έλειψαν να χάσουν το ματς, ωστόσο ο Μποχωρίδης ήταν εύστοχος στις 2 βολές που έστειλαν το ματς σε 2η παράταση. Εκεί μίλησε ο Alberto Abalde, ο οποίος ήταν ο X – Factor του παιχνιδιού με 19 πόντους και 6 assists. Η Real εν τέλει επιβλήθηκε με 93-97 με πολυτιμότερο παίκτη τον Walter Tavares (ακολουθεί αναλυτικό κείμενο παρακάτω), ενώ για τους πράσινους ξεχώρισε ο Nedovic με 27 πόντους και οι 2 σωματοφύλακες (Παπαγιάννης – Παπαπέτρου) με 18 και 14 πόντους αντίστοιχα. Πενήντα λεπτά έπαιξε η Ρεάλ στο ΟΑΚΑ, και ήρθε και στο ΣΕΦ για να πάρει 2ο σερί ματς στην παράταση. Περίεργα πράγματα!
Ένας πύργος είναι αρκετός
Ο καλύτερος center της διοργάνωσης έδωσε δύο υπέροχες παραστάσεις στα μέρη μας στην 3η διαβολοβδομάδα που μας πέρασε, έστω και αν πλήγωσε και τους μεν και τους δε. Ο λόγος για τον Walter Tavares, ένα πραγματικό τέρας της φύσης που αποτελεί φόβητρο για όποιον βρεθεί στο δρόμο του. Στο ΟΑΚΑ ο ψηλός από το Κάπο Βέρντε έδειξε τα δόντια του απέναντι (και) στον, πολύ ανεβασμένο φέτος, Γιώργο Παπαγιάννη, δείχνοντας ότι έχει ακόμα πολλά σκαλοπάτια να ανέβει για να θεωρείται ένας από τους κορυφαίους ψηλούς στην Euroleague (οι διαβασμένοι με πιάσατε). Για να επιστρέψουμε όμως στα του Tavares, στο ματς με τον Παναθηναϊκό πέτυχε double – double με 20 πόντους(9/13 δίποντα) και 14 rebounds (6 επιθετικά), ενώ το ranking έφτασε στο εντυπωσιακό +36. Τρεις μέρες αργότερα, ο Tavares τα βρήκε λίγο περισσότερο σκούρα στην επίθεση, αφού ο Γιώργος Μπαρτζώκας προσάρμοσε εν πολλοίς το αμυντικό πλάνο του Ολυμπιακού πάνω του. Ωστόσο, στην άμυνα ήταν πραγματικά απροσπέλαστος αφού κατάφερε να μοιράσει απλόχερα και ωραία 5 τάπες (και να απωθήσει τον Mckissic από το να μας στείλει στον έβδομο ουρανό στην τελευταία φάση). Ένα ακόμα double – double ήταν γεγονός με 13 πόντους και 10 rebounds, επιβεβαιώνοντας πως αποτελεί, μακράν για μένα, τον καλύτερο center της διοργάνωσης.
Ένα serial με άδοξο(;) τέλος
Ένα από τα πιο hot ονόματα στην μεταγραφική περιόδου το καλοκαιριού ήταν ο Lorenzo Brown. Πολλές ομάδες της Euroleague τον είχαν πολύ ψηλά στις λίστες τους, μετά την εξαιρετική χρονιά που είχε με τον Ερυθρό Αστέρα. Μετά από ένα μίνι ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, η Fener τελικά εξασφάλισε την υπογραφή του, δίνοντας του την μπαγκέτα του βασικού point guard. Αν και ξεκίνησε αρκετά καλά, στην συνέχεια κάπου χάθηκε στην μετάφραση και πλέον βρίσκεται με το ένα πόδι εκτός ομάδας μετά και την επικείμενη έλευση του Marko Guduric. Στην διαβολοβδομάδα ο Lorenzo Brown πραγματοποίησε πολύ άσχημες εμφανίσεις, οι οποίες συνάδουν απόλυτα με την τραγική εικόνα της Fener. Στην εντός έδρας ήττα από την Armani ο Αμερικανός guard έπαιξε 17 λεπτά και σημείωσε 4 πόντους (χωρίς να πάρει πολλές προσπάθειες), ενώ μάζεψε 2 rebounds και μοίρασε 2 assists. Παρόμοια εικόνα και στην εκτός έδρας συντριβή από την Zalgiris, όπου χρησιμοποιήθηκε για μόλις 7 λεπτά με απολογισμό 2 πόντους και 1 assist. Το μόνο που μπορώ να πω για τον Brown είναι πως ελπίζω να μην ξυπνήσει στο ματς που έρχεται απέναντι στην ομάδα μας (έχουμε δει πολλά τέτοια έτσι και αλλιώς).
Οι διαολεμένοι επιστρέφουν
Και αναφέρομαι στην Zalgiris. Και νομίζω ξέρετε όλοι γιατί τους λέω διαολεμένους (κακά τα ψέματα έχουμε αναπτύξει μια πελατειακή σχέση με δάυτους). Μετά από πολλές μαζεμένες ήττες, ο Martin Shiller φέρεται να βρήκε τα πατήματα της ομάδας του και να την οδηγήσει στο πολύ σημαντικό 2/2 στην διαβολοβδομάδα. Αρχής γενομένης από το ματς με την Baskonia (92-73), οι Λιθουανοί επιβλήθηκαν σχετικά άνετα έναντι των αντιπάλων τους. Ο Arthuras Milaknis απέδειξε πως η τέχνη χρόνια δεν κοιτά ,αφού σημείωσε 15 πόντους με 5/7 τρίποντα. Στα ίδια επίπεδα, όμως, κινήθηκε πάνω κάτω και όλη η ομάδα αφού σούταρε με το εκπληκτικό 69.2% (18/26) από την γραμμή των τριών πόντων, όταν οι Βάσκοι έμεναν στο 40%. Η δεύτερη νίκη ήρθε απέναντι στην τραγική (έως τώρα, γιατί από Τετάρτη όλως τυχαίως θα πετάξει φωτιές) Fener, με 99-62. Πέντε παίκτες διψήφιοι για την Zalgiris, με πρώτο σκόρερ τον δικό μας Rubit με 18 πόντους. Με 18 περισσότερα rebounds (31-23) και 20 παραπάνω assists (31-11) δύσκολα χάνεις παιχνίδι και κάτι τέτοιο αποδείχθηκε και στην Zalgirio Arena. Οι Λιθουανοί ανέβηκαν στο 8-7 και στο τελευταίο ματς για το 2020 υποδέχονται την Bayern, σε ένα ματς το οποίο δύναται να την καθιερώσει στην 8άδα.
Ενός κακού μύρια έπονται
Περίεργη, δύσκολη και τελικώς αποτυχημένη διαβολοβδομάδα για τον Ολυμπιακό. Το άτυπο σερί που είχε η ομάδα μας, όντας η μόνη που είχε τουλάχιστον μια νίκη σε όλες τις διαβολοβδομάδες έλαβε τέλος. Αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της ομάδας είναι η έλλειψη ισορροπίας, η οποία φαίνεται με γυμνό μάτι. Και θα μου πείτε είναι λογικό, αφού πρόκειται για μια νέα ομάδα με μια νέα φιλοσοφία. Και θα συμφωνήσω, όμως αφενός κάθε παιχνίδι και κάθε βαθμός μετράει σε αυτήν την Euroleague, αφετέρου η ομάδα δεν παράγει όμορφο μπάσκετ, ούτε στις ήττες μα ούτε και στις νίκες (και αυτό είναι το πιο ανησυχητικό). Το ματς με την Valencia, πραγματικά σκόρπισε την απογοήτευση (σε εμάς τους απαισιόδοξους ακόμα περισσότερο) στις τάξεις των φίλων της ομάδας, όχι για το αποτέλεσμα αλλά κυρίως για την εικόνα που έδειξε η ομάδα, η οποία έδινε την εντύπωση πως 5 μέρες να έπαιζαν πάλι δεν θα κατάφερνε να κερδίσει την πολύ πιο διαβασμένη Valencia. Το 23/35 δίποντα των Νυχτερίδων νομίζω τα λέει όλα για την άμυνα του Ολυμπιακού σε αυτό το παιχνίδι. Ο Dubljevic είχε 20, ο Derrick Williams 16, ο Kalinic 14 και ο Tobey 12. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, πόσο άσχημη ήταν η αμυντική συμπεριφορά ειδικά μέσα στην ρακέτα. Σε ένα ματς που ο Martin δεν ήταν στα καλύτερά του, και ο Ellis ήταν ο… φετινός Ellis είναι σχεδόν απίθανο να κερδίσεις μία ομάδα σαν τις “νυχτερίδες”. Ένας Σλούκας (με 18 πόντους και 7 assists) και ένας Livio (με 14 και 7 rebounds) δεν γίνεται από μόνοι τους να σου φέρουν την άνοιξη.
Στο ματς με την Real τα πράγματα ήταν σαφώς καλύτερα, αφού οι ερυθρόλευκοι το πάλεψαν με όλες τους τις δυνάμεις, αλλά ίσως ούτε αυτές να είναι αρκετές. Πάλι μπήκαμε σχετικά νωθρά στο ματς, ωστόσο δεν επιτρέψαμε στους Ισπανούς να επιβάλουν τον ρυθμό τους και να ξεφύγουν στο ματς. Όποιος και να πήρε διαφορά στο παιχνίδι, ο αντίπαλος κατάφερε να την καλύψει. Και αν ο McKissic μπούκαρε στην τελευταία φάση της κανονικής διάρκειας ίσως και να μιλάγαμε διαφορετικά τώρα. Αλλά με τα ΄αν΄ δεν γράφεται καμία ιστορία. Η ήττα στην παράταση ήταν σκληρή. Και ήταν σκληρή γιατί ήρθε με χαζό τρόπο. Με το σκορ στο 81-79, η άμυνα κόλλησε και ο Llull βρέθηκε να εκτελεί ελεύθερος για τρεις και να ευστοχεί. Στο σημείο αυτό στρώνεις και χαλί με ροδοπέταλα για να μην φας τρίποντο, και δη ελεύθερο. Μετά η κούραση και η έλλειψη καθαρού μυαλού έδωσαν την νίκη στην Ρεάλ με 82-86 και έστειλαν τον Ολυμπιακό στο απολύτο ισορροπημένο (αντίθετα με την ανισόρροπη εικόνα) 7-7. Η Real σούταρε με ένα 40% στο τρίποντο (σιγά μην δεν τα έβαζε με εμάς) και κυρίως κατόρθωσε να βάλει 2 τρίποντα στο τελευταίο λεπτό της τρίτης περιόδου, σε ένα σημείο που είχαμε ξεφύγει με 8 πόντους. O McKissic με τον Martin με 18 πόντους και ο Σλούκας με 11 και 5 assists ήταν οι πολυτιμότεροι για τον Ολυμπιακό, ενώ από κοντά ήταν ο Σπανούλης με τον Vezenkov. Για να τα λέμε και όλα, ο Ellis ήταν αρκετά καλός σε αυτό το παιχνίδι. Για την Real ξεχώρισε ο Laprovittola (σε ποιον να το πω και να το πιστέψει) με 19 πόντους με το εξοργιστικά άψογο 8/8 βολές και ο Tavares με τον Thompkins (15 πόντοι με 3/3 δίποντα και 3/3 τρίποντα).
Γρήγορες σημειώσεις:
• Η ομάδα θεωρώ πως θέλει ενίσχυση και στα guards και στους ψηλούς(οπωσδήποτε). Μόνο με τον Martin, και με τον Jean – Charles να μην ανεβαίνει πολύ στο ΄5΄ δεν βγαίνει η χρονιά.
• Η ομάδα, όντας πολύ κακή στο τρίποντο, ΔΕΝ ΝΟΕΙΤΑΙ να μην προσπαθεί να εκμεταλλευτεί στο έπακρο τον Harrison. Δυστυχώς το παιδί μπαίνει στο παρκέ και δεν ξέρει τι ακριβώς πρέπει να κάνει, και δεν νομίζω ότι ευθύνεται ο ίδιος.
• Ο Σπανούλης ήταν πολύ καλός, ειδικά στην 3η περίοδο που με μπροστάρη εκείνον η ομάδα γύρισε την εις βάρος της κατάσταση. Δεν μπορώ να καταλάβω για ποιον λόγο δεν έκανε ούτε ένα πέρασμα, έστω στην τελευταία επίθεση.
• Το 2020 άνοιξε με ήττα από την Fener. Ελπίζω να μην κλείσει με τον ίδιο τρόπο.
Έλεγχος προόδου
Σλούκας: 8
Jenkins: 4
Harrison: 5
Σπανούλης: 6
Παπανικολάου: 7
McKissic: 8
Πρίντεζης: –
Vezenkov: 6
Jean – Charles: 7
Χαραλαμπόπουλος: 6
Λαρετζάκης: 5
Ellis: 4
Martin: 7
