Καλησπέρα φίλοι και φίλες. Καλωσήρθατε σε ακόμα ένα μπασκετικό ορεκτικό, εμπνευσμένο αυτή τη φορά από την Ιβηρική γαστρονομία, καθότι η Ισπανική εισβολή στα τείχη του Φαλήρου θα είναι διπλή αυτή τη βδομάδα και μένει να δούμε κατά πόσο το πειραιώτικο στομάχι μας θα αποδειχθεί γερό, αντέχοντας τις επιθέσεις από Βαλεντσιάνους και Μαδριλένους αντίστοιχα.
Όχι δεν πρόκειται να αναφερθούμε στη συνταγή της Παέγια, αλλά θα προσπαθήσουμε να δώσουμε μια γεύση από τον αποψινό και το μεθαυριανό αντίπαλο της ομάδας μας. Διπλή αγωνιστική λοιπόν, δεύτερη συνεχόμενη μετά το απίστευτο 2/2 της προηγούμενης εβδομάδας που μας έφερε στο διόλου ευκαταφρόνητο 7-5. Είχαμε τονίσει τη σημασία του διπλού στο Βελιγράδι αμέσως μετά από το εμφατικό της Βαρκελώνης, ώστε να παραμείνουμε σταθερά σε τροχιά οχτάδας, ενώ το γεγονός ότι ήταν αμφότερα εκτός έδρας καθιστά ακόμα μεγαλύτερη τη σπουδαιότητα τους. Κι αν η κόπωση με συνεχόμενα ταξίδια την προηγούμενη βδομάδα διαμόρφωσε κάπως το rotation της ομάδας (ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο με Ερυθρό), τούτη τη βδομάδα τα παιχνίδια είναι εντός έδρας και θέλω να πιστεύω ότι θα βοηθήσει περισσότερο αυτό στα σχήματα και στις αγωνιστικές ισορροπίες.
Προσωπικά, λαμβάνοντας υπόψιν και την επικινδυνότητα και των 2 αντιπάλων, οι οποίοι αποτελούν ομάδες οχτάδας, ότι είναι μια καλή συγκυρία την Παρασκευή το βράδυ να μας βρει στο 9-5. Η αριθμητική επάρκεια στις προπονήσεις (πλην της εξαίρεσης με τον Παπανικολάου), σε συνδυασμό με την καλή ψυχολογία των τελευταίων νικών, με κάνει να πιστεύω ότι η ομάδα βρίσκεται σε καλό αγωνιστικό φεγγάρι και κάθε μέρα που θα περνά – με μηδενικό απουσιολόγιο – θα μας επιφέρει σταδιακό αγωνιστικό upgrade που λέμε και στο χωριό. Συν τοις άλλοις, η ευμετάβλητη κατάσταση στη φετινή Ευρωλίγκα έχει αρχίσει να αυξάνει τα vibes αισιοδοξίας για το τελικό πλασάρισμα. Όλο και περισσότερα αλλόκοτα αποτελέσματα ανακατεύουν την κατάταξη ενώ ομάδες που ήταν καταχωρημένες στη συνείδηση μας ως ακλόνητα φαβορί… κλονίζονται περισσότερο κι από την κίνηση στα εμπορικά καταστήματα ελέω covid. Η CSKA κονιορτοποιεί την προβληματική φέτος Efes με 35αρα, η Zalgiris καθαρίζει σαν αυγό τη Baskonia, η Alba σημειώνει νίκες εκτός προγράμματος, η Armani ψάχνει να βρει σταθερές, η Fenerbahce βυθίζεται στη δίνη του προχείρου ρόστερ που στελέχωσε η ίδια και γενικά φέτος η διοργάνωση είναι η χαρά των bookmaker. Άρα γιατί όχι να μην εκμεταλλευτούμε τη διαφαινόμενη συγκυρία;
Αρκετά μακρηγορήσαμε όμως με τα γενικά συμπεράσματα, πάμε λίγο να εντρυφήσουμε στους αντιπάλους μας ξεκινώντας από την αποψινή Valencia. Η αρχική μου διάθεση με ωθούσε στο να παρομοιάσω την αποψινή αναμέτρηση με ταυρομαχία. Κάτι τα κόκκινα χρώματα της φανέλας μας, κάτι η προέλευση της αντιπάλου κ.ο.κ. Μελετώντας όμως καλύτερα την ισπανική κουλτούρα διαπίστωσα ότι οι ταυρομαχίες είναι αμφιλεγόμενη παράδοση και παρόλο που συμβαίνει σχεδόν σε όλη την Ισπανία, ωστόσο οι περισσότερο λαϊκές περιοχές διατηρούν το προβάδισμα, πχ Κόρδοβα, Σεβιλλη, Μάλαγα, γενικότερα στην περιοχή της Ανδαλουσιας, καμία σχέση δηλαδή με τα περίφημα πορτοκάλια της περιοχής της Comunitat Valenciana, εξ ου και το χρώμα της φανέλας τους. Επιπροσθέτως, μόνο με ταύρο δε μπορείς να παρομοιάσεις την Valencia λαμβάνοντας υπόψιν την προϊστορία των δυο ομάδων. Συνολικά έχουμε αναμετρηθεί 10 φορές με το σκορ να είναι 9-1 υπέρ μας, ενώ αυτή η μια και μοναδική ήττα σημειώθηκε το μακρινό 2003 στα αλησμόνητα χρόνια του Κορυδαλλού. Πέρυσι ειδικά σημειώθηκε κάτι το αξιοσημείωτο. Το εντός έδρας παιχνίδι στο ΣΕΦ ήταν το ντεμπούτο του Κεστούτις Κεμζούρα στη διαδοχή του Ντέιβιντ Μπλατ ενώ η νικηφόρα ρεβάνς στη φωλιά των νυχτερίδων έμελλε να είναι το τελευταίο του πριν την επιστροφή του coach B.
Το πέρυσι ήταν πέρυσι όμως και το φέτος είναι φέτος. Το σύνολο του Jaume Ponsarnau μόνο ευκολοκατάβλητο δεν είναι, εξ ου και το 8-5 που βρίσκονται μέχρι τώρα έχοντας σημειώσει αρκετές εμφατικές νίκες όπως τα διπλά στη Μαδρίτη (77-93), στο Κάουνας (82-94) στη Fenerbahce (86-90) ή τις οριακές εντός έδρας όπως με Efes (76-74) και Maccabi (82-80). Βασικοί πυλώνες δημιουργίας είναι ο παλιός σαν το καλό κρασί Van Rossom και ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία του συλλόγου Μαυροβουνιος Bojan Dubljevic, οι οποίοι σαν άλλοι Pablo Aimar και John Carew πρωτοστατούν στο σύνολο. Ιδιαίτερη προσοχή στον αγαπημένο του Μανώλο (του δικού μας, όχι του τυμπανιστή των οργανωμένων οπαδών τους) σύγχρονο ψηλό 7footer Mike Tobey, ο οποίος απειλεί και με το εντυπωσιακό 44% από το τρίποντο. Γενικά είναι ένα σύνολο που στηρίζεται αρκετά στην καλή κυκλοφορία (20 assist), το σωστό spacing και το γρήγορο τέμπο, παρόλο τις πολλές λευκές γάμπες που την επανδρώνουν. Γενικά μας πάνε οι αντίπαλοι με τις πολλές λευκές γάμπες, κάτι που ενισχυθεί την αισιοδοξία μου. Kalinic, Derrick Williams και Labeyrie είναι ό,τι πιο σκληρό έχουν να αντιπαραθέσουν ενώ και οι Hermansson, Vives αποτελούν γκαρντ που ρολάρουν το παιχνίδι τους. Αυτονόητη προσοχή στους ελεύθερους σκοπευτές Prepelic και San Emeterio. Σίγουροι απόντες οι Marinkovic και Sastre.
Πάμε και 2 λόγια για τη μεθαυριανή και θεωρητικά πιο δύσκολη αντίπαλο Real Madrid.
Έκατσα και παρακολούθησα το χθεσινό παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό, το πρώτο στην μετά Καμπάτσο εποχή. Είναι δεδομένο ότι έχει επηρεαστεί το παιχνίδι τους και θα επηρεαστεί και κατά τη διάρκεια της σεζόν. Μου έκαναν εντύπωση οι δηλώσεις του coach Laso ότι δε θα προβούν σε μεταγραφή γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει άλλος Καμπάτσο τούτη την ώρα εκεί έξω. Επομένως, προκειμένου να μην διαταραχθούν οι ισορροπίες, το κενό θα καλυφθεί εκ των έσω όχι με κάποια εσωτερική προσθήκη (φαινομενικά τον αλλάζει ο Λαπροβίτολα) αλλά μέσα από την συνολική λειτουργία της δωδεκάδας. Δείγμα νοοτροπίας σωστής ομάδας. Ήδη είδαμε χθες τον Abalde να βγαίνει μπροστά και να αποβαίνει καθοριστικός για το διπλό στο ΟΑΚΑ. Άλλωστε αν για κάτι διακρίνεται το σύνολο του Laso αυτά είναι το τρομακτικό μέγεθος σε όλες τις θέσεις και η ικανότητα να παίρνει δημιουργία από το ένα μέχρι το τέσσερα εξίσου αποτελεσματικά. Ναι μεν ψάχνεται ακόμα κι εκείνη με όλες αυτές τις ανακατατάξεις (βρίσκεται στο 9-5), έχει όμως αποδείξει ότι σαν οργανισμός ξέρει να βαδίζει το σωστό δρόμο. Άλλωστε πρόκειται για την πρώτη ομάδα σε PIR, με την δεύτερη καλύτερη επίθεση και τρίτη σε συνολικά ριμπάουντ, ασσίστ και μπλοκ, δηλαδή συγκαταλέγεται στις πρωτιές στις βασικότερες στατιστικές κατηγορίες. Είναι περιττό να αρχίσω να αραδιάζω ονόματα (Randolph Thompkins, Tavares Llull, Rudy κτλ). Είναι ομάδα που μπορεί να σε πνίξει με την άμυνά της, ειδικά ο Taylor είναι μανούλα στο man to man, ενώ το χθεσινό πενιχρό και πρωτόγνωρο 18% στο τρίποντο με τον ΠΑΟ θα πρέπει να μας θέσει σε επιφυλακή γιατί δύσκολο να επαναληφθεί. Αν για κάτι είμαι περίεργος είναι να δω πως θα βρει αντίδοτο coach B στα match up της ρακετας και το κατά πόσο θα μπορέσουμε να ελέγξουμε το αμυντικό ριμπάουντ. Αυτό θα κρίνει όλη την εξέλιξη. Τα υπόλοιπα θα τα δούμε στο παρκέ. Vamos αδέρφια!
(Σημ. του Διορθωτή) Για το τέλος ένα σκληρό ανδρικό τραγούδι, όπως το διάλεξε και μας το ζήτησε τελευταία στιγμή ο Πιο Σκλερός Όλων (πλην Σκινδήλια, good job with the offspring there gov’nor), Μανος aka Filman, ο συντάκτης του πονήματος αυτού της ανυπέρβλητης μπασκετικής σοφίας.
—
