Ολυμπιακός – Barcelona, ένα ακόμα ζευγάρι με πλούσια προϊστορία, με ρεκόρ 19-12 υπέρ των Καταλανών, που ξεκίνησε την περίοδο 1993-94 στην φάση των ομίλων του τότε ευρωπαϊκού πρωταθλήματος μπάσκετ και έχει επιφυλάξει πολλές συγκινήσεις. Τέσσερις συναντήσεις σε F4 (1997, 2009, 2010 και 2012) και στο top-16 του 2003, όταν ο φτωχός και ταπεινός Ολυμπιακός έφτασε πολύ κοντά να πετάξει από το Final Four την Dream Team της Barcelona με Jasikevicius, Navarro, Bodiroga, Fučka μεταξύ άλλων. Επίσης την μεγάλη ευκαιρία στο top-16 του 2006 με τον Ολυμπιακό έτοιμο να συντρίψει την Barcelona στο ΣΕΦ και να πάρει το αναπάντεχο πλεονέκτημα της έδρας στα προημιτελικά. Οι Καταλανοί όμως επέστρεψαν και έφυγαν με το διπλό, αναγκάζοντας τους ερυθρόλευκους να παίξουν με μειονέκτημα απέναντι στην Maccabi, φτάνοντας σε εκείνη την σειρά ένα σουτ του Παπαμακάριου μακριά από το F4. Και φυσικά και την ευχάριστη εμπειρία των προημιτελικών του 2015, όπου ο Ολυμπιακός έσπασε το πλεονέκτημα της έδρας της Barcelona και εξασφάλισε την παρουσία του στο Final Four της Μαδρίτης.
Φέτος ο Ολυμπιακός προσπαθεί να επιστρέψει στην ευρωπαϊκή κανονικότητα που καλομάθαμε, ενδεχομένως όντας ικανός και για θέση στην πρώτη εξάδα. Μετά όμως το καλό ξεκίνημα με 5 νίκες και 3 ήττες ο covid-19 τον έβγαλε εκτός ρυθμού, με αποτέλεσμα 2 άνετες ήττες από Baskonia και CSKA, ένα αρνητικό σερί που θα διευρυνθεί κατά πάσα πιθανότητα στις 3, αφού ή Barcelona έχει την δυναμική και το σχεδόν σίγουρο εισιτήριο για το ραντεβού των τελευταίων 4. Για πολλούς είναι το μεγάλο φαβορί της διοργάνωσης. Καταλαβαίνετε λοιπόν πως αυτό είναι το πιο εύκολο ματς της season για τον Μπαρτζώκα, που δεν έχει να χάσει τίποτα, αν και θα ήθελε να ξεχάσει την τραυματική εμπειρία του στην Βαρκελώνη με την ατυχία να είναι μόνιμη συνοδός του στο πέρασμα του από εκεί για έναν χρόνο.
Όπως σε πολλές ταινίες και σειρές, σας έχω καλά και κακά νέα. Το καλά είναι ότι η Barcelona, σαν την Zenit, είναι από τις ομάδες που βασίζεται λιγότερο στα κλεψίματα (8η/40 λεπτά), είναι ομάδα που υποπίπτει η ίδια σε πολλά λάθη (15.8, 2η/40 λεπτά) και επιτρέπει αρκετά επιθετικά rebounds όντας 6η σε αυτό (8.3/40 λεπτά ). Ίσως το πιο σημαντικό είναι ότι δεν διακρίνεται στα επιθετικά rebounds (10η/ 40 λεπτά), ένα πρόβλημα που απασχολεί τον Ολυμπιακό αυτήν την season, μια και η ομάδα του Πειραιά είναι η τέταρτη χειρότερη ανάμεσα σε 18 (8.5 επιθετικά rebounds αντιπάλων/40 λεπτά). Τα κακά νέα είναι φυσικά πολύ περισσότερα γιατί το μπάσκετ αντιγράφει την τέχνη και αυτό το λεκτικό σχήμα συνήθως χρησιμοποιείται για να φέρει άσχημα μαντάτα και τα, λεγόμενα, καλά νέα, στην καλύτερη, απλά εξομαλύνουν τον πόνο ή δίνουν χρόνο στο να φέρει κάποιος πιο μαλακά κάτι δυσάρεστο.
Η Barcelona, όπως και τα άλλα φαβορί, δεν τρόμαξαν τους υπολοίπους με την εικόνα τους στην αρχή της χρονιάς. Βέβαια πλέον αποτελεί την ομάδα με το καλύτερο ρεκόρ, με μόλις 2 ήττες. Και η Barcelona, του με πολλή τύχη προπονητικού δαίμονα του Ολυμπιακού Sarunas Jasikevicius, εκτός ότι είναι στην πρώτη θέση της Euroleague, είναι αδιαμφισβήτητα από τα φαβορί, το σύνολο με την μεγαλύτερη ισορροπία ανάμεσα σε επίθεση και άμυνα. Όχι μόνο στατιστικά, ο Ολυμπιακός θα αντιμετωπίσει την καλύτερη άμυνα με 68.9 πόντους/40 λεπτά και την καλύτερη ομάδα στο προηγμένο στατιστικό του eDiff, αλλά φυσικά και βάσει roster. Οι Καταλανοί έχουν θεωρητικά την πολυτέλεια να παρατάξουν σχήματα στα όρια του αμυντικού overkill, για παράδειγμα με τρεις 2-way παίκτες στην περιφέρεια ταυτόχρονα στην πεντάδα (Καλάθης, Higgins, Hanga). Παράλληλα διαθέτει ένα από τα καλύτερα υβρίδια center, με μέγεθος αλλά και ευελιξία, τον Davies, o οποίος, μαζί με τον Oriola, είναι ικανός για δυναμικά hedge out. Το ακόμη χειρότερο για τον Ολυμπιακό είναι ότι ο Λιθουανός γνωρίζει ότι οι πόντοι του Martin προέρχονται κατά 65.9% της εκατό από assists. Επίσης η ομάδα του υποχρεώνει τους αντιπάλους της σε χαμηλά ποσοστά στα τρίποντα, της τάξεως των 31.7%, δίνοντας τα έκτα λιγότερα (22.7%/40 λεπτά). Παρά την παραδοσιακή αγάπη του Μπαρτζώκα προς το τρίποντο παιχνίδι, ενδέχεται να τζογάρει ο Λιθουανός με αυτά, καθώς ο Ολυμπιακός είναι το λιγότερο απειλητικό σύνολο από τα 6 και 75 (32.9% ευστοχία), και βρίσκεται μόλις 10ος στις προσπάθειες στα τρίποντα (23.6/40 λεπτά). Τουλάχιστον όμως οι ερυθρόλευκοι θα έχουν 2 από τους πιο επικίνδυνους σουτέρ τους, τον Vezenkov και τον Harrison. O Αμερικάνος, αν δεν μεσολαβούσε ο κορονοϊός, θα έχανε το παιχνίδι της Βαρκελώνης, αν είχε διεξαχθεί στην αρχική του ημερομηνία δηλαδή.
Ο Jasikevicius είναι μια από τις εμβληματικές φιγούρες του λιθουανικού, ευρωπαϊκού και παγκόσμιου μπάσκετ, και ήταν ο εγκέφαλος 2 από των πιο θεαματικών ομάδων που πέρασαν από το μπασκετικό στερέωμα, της Εθνικής Λιθουανίας του 2003-04 και της Maccabi Tel Aviv του Pini Gershon. Προπονητικά όμως αποτελεί την ντροπή των Λιθουανών, όχι για τα αποτελέσματα που φέρνει γιατί αυτά που είδαμε στην Zalgiris ήταν πειστικά, αλλά επειδή φάνηκε να επηρεάστηκε σαν coach από τους Σέρβους με τους οποίους συνεργάστηκε, τους Pesic και Obradovic. Κάτι όχι παράλογο, λόγω της αξιοπιστίας της συγκεκριμένης σχολής αλλά και επειδή η λιθουανική προπονητική σχολή δεν είναι τόσο περιζήτητη όσοι οι Σέρβοι και εμείς οι Έλληνες. Εμείς βέβαια γνωρίσαμε την συγκεκριμένη σχολή από την κακή πλευρά της με Kemzura, αλλά και από την καλή της, με τον Kazlauskas και εκείνο τον Ολυμπιακό του 2005-06.
Επιστρέφοντας όμως στον Sarunas, ενώ πολλοί παραπονιόταν για παρωχημένο Pesic, ο πρώην playmaker του Παναθηναϊκού ναι μεν παίζει σε πιο ανεβασμένο ρυθμό συγκριτικά με την Zalgiris, αλλά και πάλι συγκρατημένα δεδομένου του πλούσιου υλικού που διαχειρίζεται, όντας 7ος στο pace με 69,9. Σαφώς πιο χαμηλά δηλαδή από την αντίστοιχη περσινή επίδοση της Barca στην ίδια κατηγορία υπό τον Pesic με 72.7. Ο Σέρβος ασφαλώς, λόγω ηλικίας και φημολογούμενων κακών σχέσεων, δεν είχε μέλλον στην Barcelona, δεν σημαίνει όμως ότι δεν θα μπορούσε να αποχαιρετήσει την περσινή season με καλύτερα αποτελέσματα, παρά την παταγώδη αποτυχία στο Κύπελλο. Πιθανότατα δικαιολογημένα δεν τον έχουμε τόσο ψηλά όσο άλλους κορυφαίους coach, καθώς δεν έχει περάσει τόσο μεγάλο μέρος της καριέρας του σε ομάδες κορυφαίου επιπέδου. Παρόλα αυτά, αν συνεχιζόταν η περσινή Euroleague ίσως είχε τύχη, καθώς έχει δείξει ικανός να διαχειριστεί σύνολα με αστέρες. Το έχει αποδείξει παίρνοντας 3 τρόπαια με την Barcelona το 2003 και σπάζοντας την κατάρα της Euroleague, έστω και εντός έδρας, και κερδίζοντας 2 χρυσά στο Eurobasket του 2001 και στο Mundobasket του 2002 με την υπερομάδα της Γιουγκοσλαβίας, εκμεταλλευόμενος το κόλπο των σχημάτων χωρίς δεύτερο κλασσικό ψηλό και στις 2 εκείνες διοργανώσεις της FIBA.
Ο συντάκτης του κείμενου είναι διστακτικός να του καταλογίσει υπερβολικές ευθύνες για το φιάσκο στην ACB, στην οποία ειδικές συνθήκες εξαιτίας της πανδημίας άφησαν την Real πχ εκτός ημιτελικών στην φούσκα που διοργανώθηκε το καλοκαίρι. Κυρίως διότι έπρεπε η Barcelona, από εκεί που διέθετε υπερπληθώρα playmaker με Delaney, Pangos και Heurtel, να μείνει μόνο με τον τελευταίο, με αμφίβολη νοοτροπία νικητή, έχοντας να αντιμετωπίσει μια ομάδα με πολύ δυνατή γραμμή guard, την Baskonia των Vildoza, Henry, σε μια εποχή που οι περιφερειακοί, ως γνωστόν, καθορίζουν την μοίρα του παιχνιδιού στο μπάσκετικό στερέωμα.
Ίσως όμως ήταν αναπόφευκτός ο ερχομός ενός προπονητή με σαφώς μεγαλύτερο μέλλον σαν τον Jasikevicius, ένας γνώστης του περιβάλλοντος της Barcelona από την προηγούμενη θητεία του σαν παίκτης εκεί. Φιλοδοξεί να καταφέρει να πειθαρχήσει τα μεγάλα ονόματα της ομάδας και να αρπάξει από τα μαλλιά αυτήν την ευκαιρία ζωής. Αν κάποιος θέλει να είναι αισιόδοξος για τον Λιθουανό δίπλα στην μεγαλύτερη ισορροπία επίθεσης και άμυνας ανάμεσα στα φαβορί που έχει η Barcelona, μπορεί να συγκαταλέξει:
-Ο καλύτερος παίκτης του μεγαλύτερου εγχώριου αντιπάλου πήγε ΝΒΑ, και αυτό κάνει αρκετά καλύτερες τις πιθανότητες για την κατάκτηση του πρωταθλήματος σε μορφή κανονικών πλει-οφ, ένα βήμα μπροστά δηλαδή ό,τι και αν συμβεί στην Ευρώπη.
-Το τσουκου-τσουκου με την έμφαση στο σετ παιχνίδι μπορεί να φέρει την Efes εκτός ρυθμού, και να ευνοήσει την Barcelona.
-Η Armani παρά τους επιμέρους σπουδαίους παίκτες έχει ξεχάσει σαν οργανισμός την εμπειρία του F4.
-Και δεν αποκλείεται στο ματς με την CSKA ο Καλάθης να εκνευρίσει τον James και αυτός να πάει στις γνωστές απονενοημένες του ενέργειες, γέρνοντας το ματς υπέρ των Καταλανών.
Η ιστορία έχει πάντως αποδείξει ότι αν και το μπάσκετ είναι άθλημα που δυνητικά με τον τρόπο που παίζεται δυσκολεύει τα αουτσάιντερ περισσότερο από το ποδόσφαιρο, οι εκπλήξεις δεν λείπουν, το αντίθετο. Και αν δεν γνωρίζουμε πόσο δύσκολη θα είναι η Euroleague, είναι σίγουρα η πιο απρόβλεπτη λόγω της εκμηδένισης του παράγοντα έδρας και των απωλειών από τον κορονοϊο, που προστίθενται δίπλα στις ας πούμε κανονικές απώλειες που είχαν οι ομάδες κάθε χρόνο. Οπότε η Barcelona πρέπει να ιδρώσει για να ξεπεράσει το κακό διάστημα των τελευταίων χρόνων, χωρίς πρωτάθλημα από το 2014, χωρίς Euroleague από το 2010, το τελευταίο Final 4 να είναι η ντροπιαστική συντριβή από την Real στον ημιτελικό του Μιλάνου το 2014, και τα 2 Κύπελλα του 2018 και 2019 να είναι παρηγοριά στον άρρωστο και τίποτε παραπάνω.
Για να ξεπεράσει τα φαντάσματα του παρελθόντος ο Λιθουανός προπονητής κράτησε 13 παίκτες από το roster που δεν πήρε απολύτως τίποτα την περσινή περίοδο, ούτε καν το Supercopa, και προχώρησε σε μετρημένες προσθήκες, τον Badio που ανέβηκε από την θυγατρική της Barcelona και τον πολύ γνωστό μας Νικ Καλάθη. Παρόλο όμως τις ελάχιστες αφίξεις, είχαμε αποχώρηση μεγάλων ονομάτων με Pangos, Tomic και Delaney και λιγότερων μεγάλων αλλά όχι ασήμαντων, όπως ο Ribas. Ταυτόχρονα αναβάθμισε τον ρόλο του Abrines και του Smits. Έχει μεταφέρει ξεκάθαρα τον Oriola από τεσσαρο-πεντάρι που χρησιμοποιούταν, με αρκετό χρόνο σαν power forward, σε καθαρό πεντάρι. Έτσι έχει συνδυασμό ποιοτικού roster και ομοιογένειας, η οποία είναι ο τρίτος σταθερός πυλώνας της ομάδας, δίπλα σε άμυνα και σετ παιχνίδι.
Από τους 3 αυτούς παράγοντες η άμυνα είναι σαφώς το πιο αξιόπιστο στοιχείο της Barcelona, αφού στα ήδη προαναφερθέντα δεδομένα των αμυντικών δυνατοτήτων του roster και του καλύτερου αμυντικού μέσου όρου 40 λεπτών, η καταλανική ομάδα μαζεύει μεγάλο αριθμό αμυντικών rebounds (3η με 22.9/40 λεπτά ) και δεν επιτρέπει ανάλογο αριθμό αμυντικών στους αντιπάλους (17.8/40 τα λιγότερα από όλους), μάλιστα παρά τις ελπιδοφόρες για τους αντιπάλους στατιστικές των επιθετικών rebounds στο χρονικό διάστημα των 40 λεπτών, στο προηγμένο στατιστικό του ORB% είναι η ομάδα με το πέμπτο μεγαλύτερο ποσοστό (27.4%), και στο αντίστοιχο των συνολικών rebounds, το TRB%, είναι τρίτη (49%). Βρίσκεται επίσης έβδομη στις τάπες (2.7/40 λεπτά ) και τέταρτη στα λάθη που προκαλεί στους αντιπάλους της (14.6/40 λεπτά ). Και ισχυροποιεί το αμυντικό τείχος της με το καλύτερο DRtg της λίγκας (99.1) και, εκτός των χαμηλών ποσοστών που υποχρεώνει τους αντιπάλους της στα τρίποντα, επίσης κάνει το ίδιο στα δίποντα (1η με 48.89%), και στα σουτ εντός παιδιάς (1η με 42.3%), στα όποια συμπεριλαμβάνονται προφανώς τα δίποντα και τα τρίποντα μαζί.
Όσο και ισχυρή και να είναι στην άμυνα, που αντικειμενικά είναι παράγοντας κατάκτησης τίτλου, είναι αναγκαία και η δόμηση μιας καλής επίθεσης. Οι ρόλοι εκεί μοιάζουν ξεκάθαροι και η προσθήκη Καλάθη προσφέρει σίγουρα πολλά πράγματα που δεν φαίνονται μόνο στην άμυνα ή στο κομμάτι των assists που ή Barcelona είναι στην τρίτη θέση των δημιουργικών επιδόσεων στην ανά 40 λεπτά στατιστική. Από την άλλη πλευρά ο Jasikevicius γνωρίζοντας τις αδυναμίες του δόμησε και ανάλογα τους blaugrana, για να πάρει το μέγιστό από τον Έλληνα διεθνή. Σε μια ισχυρή περιφέρεια, όπου ατομικές μονάδες και τα χαρακτηριστικά των 2 playmaker Καλάθη και Heurtel αλληλοσυμπληρώνονται, ο Καλάθης είναι πιο δυνατός στο drive, οι αντίπαλοι του ρισκάρουν το σουτ για τους λόγους που ξέρει και ο τελευταίος μπασκετόφιλός, και στον Heurtel αρκεί ένα screen πάνω στην μπάλα για να σουτάρει από μέση απόσταση και τρίποντο.
Ο Jasikevicius τολμάει και τους δοκιμάζει μαζί σε πεντάδες αν και Higgins και Hanga είναι ικανοί να ανταποκριθούν ως κατά συνθήκη πλει-μεικερ ακόμα και χωρίς τους 2 βασικούς άσσους της ομάδας δίπλα τους. Και ο Higgins βγάζει άνετα plays βασιζόμενα σε pick n’ roll, εκτός από το δυνατό κάθετο παιχνίδι του. Το αξιοσημείωτο σε αυτήν την τετράδα των περιφερειακών είναι ότι ενώ ο Καλάθης έχει πρόβλημα με το σουτ, ο Heurtel των μόλις 14 λεπτών και κάτι μέσο όρο έχει μόλις 8.6% των πόντων του να προέρχονται από assists. Συγκριτικά ο Καλάθης έχει παραπάνω από τριπλάσια, με 25.6 των πόντων να είναι από πάσες άλλων. Το κουαρτέτο αυτό της backcourt καλύπτει πληθώρα επιθετικών και αμυντικών αναγκών, δεν διαθέτει όμως στο ρεπερτόριο του την κίνηση χωρίς την μπάλα, για να εκτελέσουν σουτ μετά από off the ball screen. Αυτό είναι δουλειά 2 πλάγιων περιφερειακών, του αναγεννημένου Abrines και του Kyle Kuric, οι οποίοι καλύπτουν και με το παραπάνω την συγκεκριμένη ανάγκη, βοηθούμενοι όποτε χρειαστεί και από τα hand off των ψηλών της Barcelona, καθιστώντας έτσι ακόμα πιο πολύπλευρη ή, όπως θα έλεγε και ο μακαρίτης Αλέφαντος για την περιφερειακή γραμμή των δευτεραθλητών Ισπανίας, έχει τα πάντα όλα.
Όπως θα ήταν αναμενόμενο σε μια ομάδα με Νικ Καλάθη βασικό άσσο, όλοι οι ψηλοί και φόργουορντ της ομάδας σουτάρουν, είτε o Davies είτε ο Claver που θεωρητικά κατεβαίνει και στο 4, είτε ο Oriola είτε ο σούπερσταρ Mirotic, είτε ο πιο βελτιωμένος μαζί με τον Abrines, Smits. Ο Λεττονός έχει ανεβάσει αισθητά τους μέσους όρους του σε πόντους και χρόνο συμμετοχής στην Euroleague με βασικό ρόλο, από εκεί που ήταν κυρίως για να δίνει ανάσες στους βασικούς στα ματς της ACB, μια και ή επιβάρυνση της Euroleague είναι ακόμη χειρότερη για τις ισπανικές ομάδες. Πιθανότατα όμως δεν είναι τα σουτ καθαυτά από την γραμμή του τριπόντου ή από mid-range απόσταση αλλά η έμμεση επίδραση της απειλής που μπορούν να εκπέμψουν που κάνουν την διαφορά. Διότι απελευθερώνουν τον Καλάθη και τον οποιοδήποτε guard της Barcelona σε καταστάσεις pick n’ roll, παρέχοντας χώρο για διεισδύσεις ή για συνεργασία pick n’ pop ή πάσα στον ψηλό που θα κάνει pop put, αλλά και επειδή διευκολύνει τις high-low καταστάσεις. Είναι συνεργασίες που αποτελούν πολύ βασικό κομμάτι της Barcelona δίπλα στο pick n’ roll παιχνίδι της, οι οποίες επιδιώκονται με on και off the ball screens τα οποία προσπαθούν να βγάλουν τους ψηλούς των θέσεων 4 και 5 σε μις-ματς κατάσταση υπέρ τους, περιμένοντας να πάρουν την πάσα από έξω για να ολοκληρώσουν μέσα στο ζωγραφιστό. Πολλές από τις καταστάσεις αυτές πραγματοποιούνται μεταξύ των ψηλών της, δεν είναι λίγες όμως και αυτές με εναρκτήριο πόλο τον Καλάθη.
Ασχέτως όμως των εμπλεκομένων, σε αυτές τις φάσεις τα high-low είναι ένα μέρος της πρόθεσης της Barcelona να επιτίθεται κοντά στο καλάθι, ομαδικά με 57.66% στα δίποντα, στα οποία είναι η δεύτερη αποτελεσματικότερη στην Euroleague, και ατομικά με Καλάθη, Higgins στους κοντούς, αλλά και τους Mirotic (12ος σε εκτελεσμένες βολές 78.43% στα δίποντα) και Davies (10ος σε μ.ο. προσπάθειών στα δίποντα και 11ος σε μέσο όρο εκτελεσμένων βόλων) στους ψηλούς. Έχοντας ταυτόχρονα πάντως τις τρίτες λιγότερες προσπάθειες τριπόντων (20.4 /40 λεπτά) χωρίς να σημαίνει ότι υπάρχει περιθώριο για εφησυχασμό και σε αυτό το κομμάτι για όσους την βρίσκουν απέναντι της, όταν το ομαδικό ποσοστό των Καταλανών εκεί είναι στο 38.1%. Στο ματς με την Alba είχαμε και κάποιες pick n’ roll φάσεις προς το τέλος του ματς με τον ψηλό στο short roll ή σε πλάγιο πικ εν ρολ να δίνει την έξτρα πάσα προς τον τρίτο παίκτη που βρισκόταν στο ζωγραφιστό. Συνήθως όμως τέτοιες επιθετικές εκδοχές με τρίτο εμπλεκόμενο παίκτη θα καταλήξουν είτε σε πάσα για τρίποντο, είτε μια pick n’ roll και pick n’ pop συνεργασία θα αποτελέσει έναν δούρειο ίππο για να στηθεί high-low με τον σκρίνερ να μπορεί να γίνει ο δημιουργός του high-low. Πέρα πάντως από τους καλούς δημιουργούς που έχει η Barcelona περιφερειακά, οι 2 centers, Davies και Oriola έχουν 1.7 και 1 assist μέσο όρο αντίστοιχα, ενώ ο Mirotic μοιράζει 1,4 assists/ματς. Οπότε ο Ολυμπιακός πρέπει να τους προσέξει σε αυτό το κομμάτι σε pick n’ roll, high-low και post δημιουργία.
Είναι μάταιο το ταξίδι στην Βαρκελώνη για τον Ολυμπιακό, και θα μπορούσε να το αποφύγει αν δεν χαλούσε την εικόνα του συλλόγου με τα παρεπόμενα σχόλια; Η Barcelona προέρχεται από 8 νίκες στα τελευταία 9 ευρωπαϊκά παιχνίδια, και με την τώρινη ερυθρόλευκη φόρμα, αν θελήσει να υπερβάλει κανείς θα είναι επιτυχία αν ο Ολυμπιακός περάσει τους 60 πόντους. Όμως, από την μια πλευρά δεν έχουμε δει ακόμα την πλήρη δύναμη της γιατί έλλειπαν παίκτες σε κάποια ματς, με τον Mirotic για παράδειγμα να χάνει μερικά από τα πρώτα ευρωπαϊκά παιχνίδια. Από την άλλη η Barcelona δεν έδειξε κυριαρχική εικόνα ανάλογης της τεράστιας αξίας roster που διαθέτει, πλην των 2 αναμετρήσεων με την ταλαιπωρημένη από covid-19 Alba και την ελλιπή στις θέσεις των κοντών, άνευ De Colo, Fenerbahce. Έπαιξε με την CSKA χωρίς η τελευταία να έχει Milutinov και Strelnieks, και τον Clyburn να επιστρέφει σε υψηλό επίπεδο Euroleague μετά από μήνες, έχασε από Zenit, αντιμετώπισε την Real, που βρίσκονταν σε μια από τις χειρότερες καταστάσεις που την έχουμε δει. Δυσκολεύτηκε περισσότερο ή λιγότερο στα 2 Ισπανικά ντέρμπι με Valencia και Baskonia, ζορίστηκε με Zalgiris, παρέδωσε χαρακτηριστικά εύκολα τα όπλα με Villeurbanne και πήγε παράταση με τον Παναθηναϊκό, που θεωρητικά δεν έχει τις φιλοδοξίες του παρελθόντος.
Επιπλέον, παρόλο τις εκτός μπάλας δραστηριότητές της κοντά και μακριά από το καλάθι, και το ότι οι επιθετικές επιδόσεις των Ισπανών καλλωπίστηκαν με Alba και Fener, η Barcelona στα υπόλοιπα ματς δεν ξεπέρασε ποτέ τους 80 σε 40 λεπτά αγώνα, πλησίασε μια φορά στο όριο των 80 πόντων με 79, και στα υπόλοιπα παιχνίδια σκόραρε 76, 70, 71, 75 και 72, 76, 68 και 73. Το αποτέλεσμα; Είναι η μόλις έβδομη καλύτερη επίθεση/40 λεπτά με 79.7 πόντους και το όγδοο καλύτερο Ortg, φτωχές επιδόσεις για την πρωτοπόρο της Euroleague.
Σε μια εβδομάδα όμως με διπλά παιχνίδια, δεν αποκλείεται οι παίκτες του Ολυμπιακού στο πίσω μέρος του μυαλού τους να έχουν να κρατήσουν τις δυνάμεις για το σαφώς πιο εφικτό παιχνίδι της εβδομάδας στην Σερβία απέναντι στον Ερυθρό, ή να χρησιμοποιήσουν το ματς για να πάρουν ρυθμό έπειτα από την περιπέτεια με τον covid-19, εάν βέβαια η εξέλιξη του παιχνιδιού με Barcelona τους αφήσει περιθώρια για τέτοιες σκέψεις και διλλήματα. Όσο όμως και αν η Barcelona έχει καλή άμυνα, ελέγχει σε αρκετές κατηγορίες τα rebounds και επιβάλει το 5 εναντίον 5, σε περίπτωση που επιμείνει σε συγκρατημένο σετ παιχνίδι, αυτό μπορεί να βολέψει υπο προϋποθέσεις ένα αουτσάιντερ σαν τον Ολυμπιακό. Θα μπορούσε να έχει ως plan-b το ευέλικτο σχήμα που χρησιμοποίηση με την Alba κι έφερε την ανατροπή, αναλογιζόμενοι ότι εναντίον της Barcelona ο Παναθηναϊκός βρήκε πολλούς πόντους από αιφνιδιασμούς, ιδιαίτερα στο πρώτο ημίχρονο. Η CSKA δοκίμασε δίδυμο ψηλών με Clyburn και Shengelia. Και τέλος η Real βελτίωσε πολύ την εικόνα της στο μπασκετικό El Clasico με Randolph και Tompkins, και αργότερα τους Taylor και Abalde να πλαισιώνουν τον 2ο, σε σχήμα χωρίς δεύτερο κλασσικό ψηλό.
Η απουσία του Harrison και ο κορονοϊός ομολογουμένως μπέρδεψαν τα πράγματα. Ο Ολυμπιακός παρουσιάζει ακόμα αντιφατικά πράγματα έχοντας μια από τις χειρότερες επιθέσεις με δυο από τους καλύτερους διαχρονικά πασέρ στο τιμόνι του και παρουσία στην πρώτη πεντάδα των πιο εύστοχων ομάδων στα δίποντα, καταστρέφοντας εξαιρετικά το ομαδικό παιχνίδι των αντιπάλων του αλλά ταυτόχρονα με το έβδομο χειρότερο ποσοστό διπόντων (53.64%) που δέχεται από τους αντιπάλους του και το έκτο χειρότερο ποσοστό στα τρίποντα αντιπάλων (39.3%). Ποιος εαυτός του Ολυμπιακού θα είναι αυτός που θα εμφανιστεί; Δεδομένο είναι πως αν ο Ολυμπιακός κερδίσει τον Ερυθρό Αστέρα τότε θα νιώθει αρκετά τυχερός που στα 3 πρώτα ματς μετά τον κορονοϊό, έδωσε τα 2 από αυτά σε έδρες ομάδων φαβορί για το Final 4, ήττες δηλαδή εντός προγράμματος στην προσπάθεια να επανέλθει πιο κοντά στην κατάσταση των πρώτων 8 αγώνων.
