Περίεργο παιχνίδι την Πέμπτη, με τον Ολυμπιακό να κατεβάζει 11άδα απέναντι στην Baskonia και να αγωνίζονται τελικά οι 9 από αυτούς, αφού Nικολαΐδης – Χρηστίδης δεν χρησιμοποιήθηκαν. Πολλές απουσίες λοιπόν, και οι περισσότερες στη front-line, κάτι που δημιουργούσε παραπάνω προβλήματα απέναντι σε μια ψηλή, γενικά, ομάδα. Κάτι που ο coach Ιvanovic προσπάθησε να εκμεταλλευτεί από πολύ νωρίς, όχι μόνο με τον Fall απέναντι στον Martin, αλλά ψηλώνοντας γενικότερα την 5άδα του. Από τα μισά της πρώτης περιόδου, που πέρασε τον Peters στο “3” και με τον Polonara στο “4”, τα miss-match ήταν όλο και περισσότερα.
Η Baskonia προσπάθησε από την αρχή να τρέξει, κάτι που κάνει όλη τη season, και να ψάξει το γρήγορο τελείωμα, είτε στον αιφνιδιασμό είτε σε early offense μ’ ένα γρήγορο pick στην κορυφή και την μπάλα στα φτερά για να βρει την άμυνά μας ανοργάνωτη. Αν δεν βρισκόταν το σουτ ξαναγύριζε η μπάλα στην κορυφή για το pick n roll, παράλληλα όμως έτρεχαν δράσεις μακριά από την μπάλα. Όταν ο αμυνόμενος στον Henry κολλούσε πάνω στο screen και αυτός έμπαινε μέσα από τη γραμμή των 3 πόντων, η άμυνα μας έκλεινε προς τα μέσα με αποτέλεσμα να υπάρχει το εύκολο kick-out και τους καλούς πλαϊνούς σουτέρ της Baskonia να περιμένουν στις γωνίες. Την ίmδια ώρα, μεγάλο πρόβλημα δημιουργούσε ο Fall, με τον Martin να έχει οδηγία να τον παίξει από μπροστά, για να μην τροφοδοτηθεί εύκολα. Αυτό σημαίνει ότι οι πλαϊνοί μας αμυντικοί πρέπει να είναι always alerted, που λεν και στο χωριό μου, γιατί αν περάσει τελικά η λόμπα-πάσα στην πλάτη του Martin ο πλαϊνός της μεριάς του πρέπει να προστατέψει το καλάθι και να βρεθεί μπροστά στον Fall. Πράγμα που σημαίνει ότι την ίδια στιγμή που συμβαίνει αυτό ένας (ή και παραπάνω) από τους πολλούς σουτέρ των Βάσκων, βρίσκεται ελεύθερος σε κάποια γωνία. Έτσι ο Fall με την τεράστια υψομετρική διαφορά μπορεί και να δει την πάσα έξω αλλά φυσικά και το τελείωμα (7 πόντοι, 3 επιθετικά rebound και 1 assist μόνο στην πρώτη περίοδο).
Eδώ βλέπουμε μια πολύ συχνή δράση της Baskonia, κάτι που μας είχε δείξει και ο Νάβα στο pre-game βιντεάκι του με τον Vildoza να παίρνει το screen, τον Fall να κάνει το dive και τον Παπ να μένει στη ρακέτα για βοήθεια. Ο Polonara λειτουργεί σαν δόλωμα πηγαίνοντας προς τη ρακέτα, αφήνοντας έτσι εντελώς ελεύθερο τον Giedraitis στη γωνία.
Εδώ πάλι ένα play που ξεκινάει από τα πλευρά, με τον Dragic να δίνει αυτός screen στον ψηλό του για να πάρει θέση και να ξεκινάει ένα cross από την baseline, για να το ολοκληρώσει τελικά μέχρι το καλάθι και την εύκολη πάσα του Fall.
Στην επίθεσή μας, ξαναείδαμε μετά από καιρό τον Κόνιαρη να ξεκινάει τα play με την πρώτη εισαγωγική πάσα, την ώρα που ο Σλούκας ξεκινούσε από την baseline ή από τη γωνία για να βγει από stagger συνήθως και να πάρει την μπάλα στην κορυφή. Αν η πρώτη πάσα είχε γίνει σε κάποιον ψηλό τότε θα έπαιρνε με hand-off την μπάλα για να επιτεθεί αμέσως, με το stagger να ανοίγει ουσιαστικά στην αδύνατη πλευρά και να έχει την επιλογή της πάσας έξω (βλέπε Πρίντεζη), και τον έτερο ψηλό να κόβει προς τη ρακέτα για δεύτερη επιλογή μέσα. Με τον Σλούκα ουσιαστικά όμως μοναδικό χειριστή, η άμυνα της Baskonia ήταν εύκολο να προσαρμοστεί και να κόψει τις εύκολες πάσες του Σλούκα με τα δυνατά hedge-out του Fall.
Φάσεις σαν αυτή ίσως να έπρεπε να τρέξουν περισσότερες φορές, με την μπάλα να ακουμπάει στον Martin στο πλάι και τον Παπ να δίνει ένα οff screen στον Σλούκα, για να ξαναπάρει την μπάλα και να επιτεθεί σ’ ένα σημείο στο πλάι που υπάρχουν μόνο οι εμπλεκόμενοι στο pick n roll. Έτσι, χωρίς τα πολλά χέρια των πλαϊνών της Baskonia, η πάσα στη 2-2 κατάσταση γίνεται αμέσως πιο εύκολή για τον Κώστα.
Συνεχίζοντας με τον Σπανούλη να έχει περάσει πια στο παιχνίδι και τον Ιvanovic να συνεχίζει με το ψηλό του σχήμα, προσπαθούσε όλο και περισσότερο να εκμεταλλευτεί τα miss-match του. Έτσι με τους Πρίντεζη – Σπανούλη συχνά στην αδύνατη πλευρά, κάποιο fake hand-off ή ένα γρήγορο pindown screen μπορεί να έφερνε τη γρήγορη αλλαγή στην άμυνά μας. Με τον Βασίλη να βρίσκεται από νωρίς πάνω σε κάποιον εκ των Polonara–Peters και να προσπαθεί είτε να αλλάξει ξανά είτε να μην τροφοδοτηθεί ο παίχτης του παίζοντας από μπροστά. Μια φάση πριν βγει ο Σπανούλης, ο Jenkins έφυγε από την μπάλα πηγαίνοντας στο πλάι να παίξει κατευθείαν στον Peters με τον Σπανούλη να βρίσκεται απέναντι στον Henry, έτσι χάνεις θεωρητικά την πίεση στην μπάλα αλλά γλιτώνεις το miss-match στο πλάι. Αnyway όμως, η ζωή συνεχίστηκε το πρόβλημα όμως με τον Peters στο “3” έμοιαζε άλυτο αφού ούτε ο Mckissic μπορούσε να τον αντιμετωπίσει, με τον Παπανικολάου πια να έχει περάσει στο “4”, ο Peters είτε με κοψίματα στην πλάτη είτε ξεκινώντας κάποιο play παίζοντας ψηλά πλάτη δημιουργούσε συνεχώς ρήγματα.
Την ίδια ώρα επιθετικά, με τον McKissic πια δίπλα στον Σλούκα, η άμυνα πάνω στον Κώστα προσαρμοζόταν ακόμα περισσότερο. Αφού, όχι μόνο χέντζαρε (κύριε Μπαμπινιώτη, κύριε Αταραξία συγγνώμη*) αλλά είχε και έναν έξτρα παίχτη πια σε βοήθεια στο pick n roll. Αυτόν που μάρκαρε τον McKissic δηλαδή, είτε λοιπόν ως άμεση βοήθεια στο screen αν γινόταν από τη μεριά του, είτε σαν κάλυψη στη ρακέτα πάνω στον ψηλό μας αν ερχόταν από την αδύναμη. Αυτή η επιλογή του Ivanovic είχε φυσικά να κάνει με το πολύ ασταθές σουτ του Αμερικάνου, και φυσικά τον δικαίωσε αφού ναι μεν βρισκόταν ελεύθερος στο τρίποντο αλλά αστοχούσε όλο το βράδυ (0/6), μειώνοντας παράλληλα έτσι και τη δράση του στο close-out που είναι σαφώς πιο επικίνδυνος.
Ο coach B είπε στη συνέντευξη τύπου ότι οι παίχτες γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχουν πολλές επιλογές στον πάγκο, ήταν λιγότερο επιθετικοί απ’ όσο έπρεπε στην άμυνα αφού είχαν και το φόβο του να προκύψει και κάποιο πρόβλημα με foul. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα η Baskonia πολλές φορές να βρίσκει επιλογή για σουτ με μία μόλις πάσα στο πλάι, αφού η πίεση στα φτερά ήταν κάτω του μετρίου.
Όλα τα παραπάνω είχαν σαν αποτέλεσμα ένα 60% (6/10) στα σουτ τριών πόντων και ένα 75% (12/16) στα σουτ δύο πόντων για τη Baskonia, με το ημίχρονο να κλείνει μάλλον λογικά στο -16.
Με το ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου, η πρώτη προσαρμογή αμυντικά ήταν οι αλλαγές σε όλα τα screen, καμιά φορά και πιο εύκολα απ’ότι θα περιμέναμε. Με τους κοντούς, ειδικά ψηλά, να αλλάζουν παντού και με οδηγία η τελική αλλαγή να βρίσκει μόνο τον Jenkins απέναντι στο 5άρι της Baskonia, o οποίος θα έπαιζε από μπροστά για να μην τροφοδοτηθεί, έχοντας πάντα στην πλάτη του τον Πρίντεζη σε ρόλο λίμπερο να προσπαθεί να καλύψει την ανισορροπία, αν τελικά η πάσα περνούσε. Με τον ίδιο (Πριντ) επιθετικά να παίρνει πολλές μπάλες στο post και να εκτελεί γρήγορα, η εκτέλεση του σε πρώτο χρόνο γενικά παρατηρείται φέτος σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, κάτι που κατά τη γνώμη μου τον κουράζει και πολύ λιγότερο.
Την ίδια ώρα γινόμαστε πιο επιθετικοί στην άμυνα και κόβουμε τις early offenses της Baskonia, αφήνοντας παράλληλα τη δράση των Βάσκων με την μπάλα ψηλά, αλλά βάζοντας πολλά χέρια από βοήθειες, όταν αυτή περνούσε μέσα. Λύση σε όλα αυτά έδινε η επιθετικότητα του Henry ο οποίος έβρισκε αυτά τα mid-range τελειώματα γύρω από τις βολές και κρατούσε τη διαφορά σε καλά επίπεδα για τη Baskonia.
Ο McKissic από την άλλη, σε αντίθεση με το πρώτο ημίχρονο, και παρά τον πολύ χώρο για σουτ που ακόμα του έδινε ο coach Ivanovic, προσπάθησε να επιτεθεί στο close-out να πάρει το πρώτο βήμα και να ανέβει στο καλάθι πράγμα που τον κάνει πολύ πιο λειτουργικό.
Κάπως έτσι η διαφορά μαζεύτηκε στους 7 μ’ ένα επί μέρους 29-20 στο δεύτερο ημίχρονο, μέχρι την περίφημη φάση με το αντιαθλητικό του Σπανούλη. Η κατοχή άλλαξε, δεχθήκαμε 4 πόντους, αστοχήσαμε στις επόμενες 3 επιθέσεις και κάπου εκεί το παιχνίδι ξέφυγε.
Ένα ματς που υπό άλλες συνθήκες θα παλεύαμε περισσότερο, όμως αυτή είναι η νέα πραγματικότητα και πρέπει να ζήσουμε με αυτό. Ο coach σωστά είπε ότι πλέον ο covid δεν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία, είναι στην καθημερινότητά μας και θα συμβεί καλώς ή κακώς σε όλες τις ομάδες κάτι τέτοιο. Τώρα η ομάδα πάει για 3 σερί εκτός έδρας παιχνίδια απέναντι σε CSKA, Barcelona και Ερυθρό, με τους απόντες μάλλον να επιστρέφουν για το παιχνίδι στη Μόσχα και τον Ολυμπιακό να είναι πλήρης μετά από καιρό.
*ντεν τέλω συγκνώμες κ ντίκιο, τέλω άμυνα, χεχεχε! Χεντζάρω μπορεί να ειπωθεί κ «φράσσω», «του έκανε φραγή»… στο προκείμενο… «έφραζε»! Ή αλλιώς στα αγγλικά «έκανε hedge» για να δείξουμε ότι είμαστε γνώστες κ όχι τίποτα πληβείοι (δλδ πλεμπαίοι για σας τα νέα παιδιά)*.
*σημείωση του διορθωτή, δηλαδή του Αταράξ
