Επειδή έχουν περάσει αρκετές ώρες από την ολοκλήρωση του αγώνα ανάμεσα στον Ολυμπιακό και στην Alba, είμαι σίγουρος ότι έχετε δει, ακούσει και διαβάσει σχεδόν τα πάντα γύρω από το τι συνέβη στο ΣΕΦ και πως κατάφερε ο coach Μπαρτζώκας και η ομάδα του να πετύχουν την 5η τους νίκη στη φετινή EuroLeague.
Για αυτό λοιπόν δεν θα μακρηγορήσω, επαναλαμβάνοντας όσα ήδη γνωρίζετε φίλες και φίλοι, αλλά θα κάνω μια προσπάθεια μαζί με εσάς να κατανοήσω τους λόγους που στο πρώτο ημίχρονο παρουσιαστήκαμε τόσο κακοί επιθετικά, δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψουν το χάλι, καθώς και το τι άλλαξε στο 2ο μέρος και η εικόνα, χωρίς να γίνει εντυπωσιακή, ήταν κατά τι καλύτερη.
Έχουμε το κακό συνήθειο οι Έλληνες φίλαθλοι / οπαδοί να ξεχνάμε πως παίζουν και οι αντίπαλοι μπάσκετ, εκτός από τις ομάδες μας. Το έκανα και εγώ μόλις στην από πάνω παράγραφο.
Ο Ολυμπιακός στο πρώτο ημίχρονο ήταν επιθετικά δυσλειτουργικός γιατί, πολύ απλά, τον ανάγκασε η Alba.
O Aito Renesses, αυτός ο μεγάλος δάσκαλος του αθλήματος, με τους τόνους εμπειρίας που κουβαλάει δεν υπέπεσε στο λάθος του συμπατριώτη του Xavi Pasqual, να προχωρήσει σε αλλαγές απέναντι στις PnR δράσεις του Ολυμπιακού.
Είχε αποφασίσει πως δε θα αφήσει τον Hassan να συνεχίσει το, σχεδόν εξωγήινο, ποσοστό ευστοχίας του στα δίποντα, χαρίζοντάς του πλεονέκτημα με κοντύτερο αντίπαλο. Επίσης δεν τον άφησε ποτέ να βρεθεί σε καταστάσεις 1 εναντίον 1 κάτω από το καλάθι. Πάντα υπήρχε και 2ος παίχτης με κίτρινα να τον επιτηρεί.
Γνωρίζοντας πως τα PnR με αποδέκτη τον Hassan, αλλά και τον Ellis εκτελούνται σε μια διαχειρίσιμη για τη άμυνα του ταχύτητα, αποφάσισε να βγάζει τους ψηλούς του επιθετικά στο χέρι ντρίμπλας, και του Σλούκα και του Σπανούλη, για να τους αναγκάσει είτε να ξεφορτωθούν γρήγορα και βιαστικά την μπάλα είτε να σταματήσουν την κίνηση τους είτε να αλλάξουν το πέρασμα τους από το screen. Τα δύο παραδείγματα που ακολουθούν είναι χαρακτηριστικά.
Ότι κι αν συνέβαινε από τα παραπάνω το αποτέλεσμα ήταν ένα. Να δοθεί χρόνος στους ψηλούς του να επιστρέψουν στη φυσική τους θέση. Σε αυτό βοηθούσαν αρκετά και τα tags που έδιναν οι συμπαίχτες τους από την αδύναμη πλευρά (tag είναι η στιγμιαία κίνηση παίχτη προς τον ψηλό που κόβει και επιστροφή στη θέση του). Σε κάποιες άλλες περιπτώσεις κατέφευγε στην άμυνα “next”, στην οποία βοήθεια πάνω στον χειριστή δίνει ο επόμενος περιφεριακός αμυντικός.
Γενικά η Alba έβγαλε ενέργεια και πολλή κίνηση στην άμυνά της κλείνοντας τους διαδρόμους προς το καλάθι, συσσωρεύοντας πολλά κορμιά στο post.
Βέβαια το πλάνο άμυνας του Ισπανού coach ευνοήθηκε και από τη διστακτικότητα που επέδειξαν τα guards των ερυθρόλευκων στο να επιτεθούν προς το καλάθι και γενικά να απειλήσουν, αλλά και η σχεδόν ολοκληρωτική απουσία κίνησης στην επίθεση. Κανένα κόψιμο, κανένα screen μακριά από την μπάλα και όλα γίνονταν πιο εύκολα για τους Βερολινέζους.
Υπήρξαν κάποιες στιγμές που ο Ολυμπιακός βρήκε λύσεις απέναντι στα επιθετικά hedge outs των παικτών της Alba, όταν Sasha και Πρίντεζης έκοβαν στο high post και δημιουργούσαν σκαλοπάτι για τον εκάστοτε χειριστή. Έτσι προέκυψαν τα 2 καλάθια του ΒΧ και ένα τρίποντο από τον Παπ. Βέβαια όλα αυτά περισσότερο ήταν αναλαμπές και δεν είχαν συνέχεια.
Όντας εγκλωβισμένος σε καταστάσεις 5 εναντίον 5, ο Ολυμπιακός αναζήτησε, χωρίς ιδιαίτερη επιμονή και συνέπεια είναι η αλήθεια, καταστάσεις early post με εκφραστές τον Livio και τον Sasha, αλλά οι νευρικές εκτελέσεις τους δεν έλυσαν το πρόβλημα.
Η σπίθα δόθηκε από τον Mckissic μετά από ένα trademark κλέψιμο στη γραμμή πάσας και κάρφωμα στον αιφνιδιασμό.
Γενικά η άμυνα κακή δεν μπορεί να χαρακτηριστεί και μάλιστα έδωσε ευκαιρίες για τρέξιμο στο ανοιχτό γήπεδο, που όμως δεν αξιοποιήθηκαν γιατί έγινα τα, δεδομένα δυστυχώς, λάθη βιασύνης σε συνθήκες αιφνιδιασμού.
Πρώτος στόχος της ερυθρόλευκης άμυνας ήταν να μην δώσει χώρο και χρόνο στον Ericsson να εκτελέσει και να βρει ρυθμό. Όσοι τον ανέλαβαν είχαν εντολή να τον κυνηγήσουν πίσω από τα screens και αν δεν το καταφέρουν να χρησιμοποιήσουν τα φάουλ.
Ακόμα και όταν. στο πρόσωπο του Fondechio, ο coach Renesses βρήκε ένα decoy με διάφορα curl screens στην απέναντι γωνία, ο Ολυμπιακός βρήκε τρόπο να εξουδετερώσει τον Σουηδό σουτέρ.
Δεύτερο βασικό σημείο του ερυθρόλευκου αμυντικού πλάνου ήταν να μην αφήσει τον Sikma να δημιουργήσει, είτε από το low είτε από το high post. Διαρκώς τον έσπρωχναν για να τον βγάλουν εκτός θέσης, υπήρχε απλωμένο χέρι να τον παρεμποδίσει να πάρει την μπάλα και, ακόμα και όταν λειτουργούσε σαν screener, πάντα κάποιος έβγαινε και κολλούσε πάνω του για να μην του επιτρέψει να δει γήπεδο.
Μπορεί ο Giffey να έβαλε κάποια σουτ, αλλά δεν γίνεται να πεις ότι απέτυχε το αμυντικό σχέδιο όταν τα σουτ τα παίρνει αυτός και ο Fodechio.
Με λίγα λόγια κάτι η ενέργεια, και το εκτός λογικής 3π, του Mckissic, κάτι τα 2 καλά τελειώματα του Χαραλαμπόπουλου που ολοκλήρωσαν διεργασίες που σπάνε τα hard-hedges και φυσικά η άμυνα κράτησαν τον Ολυμπιακό σε κοντινότερη απόσταση από αυτή που του άξιζε.
Μετά τα πρώτα 3 λεπτά της 3ης περιόδου ο coach B , πήρε μια όχι εύκολη απόφαση. Ψήλωσε το σχήμα χαμηλώνοντας το και κράτησε στον πάγκο μια επιθετική σταθερά του (Hassan), μια πηγή εμπειρίας και εκτέλεσης(Πρίντεζη).
Δεν τρελάθηκα. Θα σας εξηγήσω.
Το σχήμα με το Livio στο «5», τον Sasha δίπλα του και τον Παπανικολάου στο 3 μπορεί να φαίνεται κοντύτερο αλλά δεν είναι απόλυτα ακριβές αυτό.
Ο Γάλλος είναι ο ταχύτερος ψηλός της ομάδας. Είναι μακρύς και καλύπτει γρήγορα χώρους. Συνδυάζοντας τον μαζί με τον τακτικά άριστο και μαχητικό Sasha και με τον, σε συνεχή άνοδο, Παπ που μπορεί να δώσει λύσεις και πάνω στην μπάλα, αλλά και μακριά από αυτήν, μπορεί να μαρκάρει όλες τις θέσεις, ο coach ανέβασε πιο ψηλά την άμυνα του, πίεσε περισσότερο και έτρεξε περισσότερο.
Πλεόν, με τον Livio στο παρκέ τα χέρια ήταν παντού, καθώς είτε σε αλλαγές είτε με τη βοήθεια θωράκισε το post.
O Sasha για ακόμα ένα παιχνίδι ήταν ουσιαστικότατος στην άμυνα και ανταποκρίθηκε πολύ καλά και κοντά και μακριά από το καλάθι.
Όμως το σημαντικό είναι πως βρήκε ταχύτητα στην επίθεση του βάζοντας κίνηση και γρηγοράδα.
Η Alba δε βρήκε τρόπο να βρει ισορροπία στην ταυτόχρονη παρουσία του stretch παιχνιδιού του Sasha, με την πολλή κίνηση, και στο γρήγορο ρολάρισμα του Livio, που επέτρεπε στον Ολυμπιακό να εκτελεί PnR συνεργασίες σε πρώτο χρόνο.
Η Alba αναγκάστηκε να βγει λίγο πιο μακριά από το ζωγραφιστό και να δημιουργηθούν περισσότεροι χώροι για τον Mckissic, χαρίζοντας μας ακόμα ένα καταπληκτικό κάρφωμα, αλλά και αρκετά ελεύθερα σουτ.
Επίσης το γρήγορο ρολάρισμα του Livio επέτρεψε στο Σλούκα να βρει χώρο, να νιώσει πιο «σίγουρος» και να επιτεθεί, επιτέλους, προς το καλάθι.
Αυτά ήταν τα σημεία που, κατά την ταπεινή μου άποψη, έγραψαν την πλοκή του αγώνα της Πέμπτης.
Αυτό που κρατάει ο Ολυμπιακός, πέρα από την πάντα σημαντική νίκη, είναι η απόδοση του σχήματος της ανατροπής που, δεν θα είναι η λύση για πάσα νόσο αλλά, θα αποτελέσει μια λύση σε παιχνίδια που θα χρειάζεται ενέργεια για να αλλάξει το momentum.
Στη παρούσα φάση ο coach και το επιτελείο του, νομίζω ότι, πρώτα θα δουλέψει την σταθεροποίηση του αμυντικού ενστίκτου της ομάδας του και σιγά σιγά θα βάζει κάποια νέα πράγματα στο επιθετικό κομμάτι.
Αυτά από μένα, να προσέχετε τους εαυτούς σας και τους αγαπημένους σας, καλή δύναμη σε όλες και όλους υπομονή και για να νιώθετε καλύτερα να βλέπετε μπάσκετ.
