Κώστας Σλούκας: Η Επιστροφή

Η επιστροφή του Κώστα Σλούκα στον Ολυμπιακό, φαίνεται τελικά να ολοκληρώνεται. Άργησε ένα χρόνο περισσότερο απ’ όσο πιστεύαμε αρκετοί. Πιο σωστά που γίνεται φέτος όμως. Δεν συμφωνείτε; Με προπονητή και ηγέτη τον Γιώργο Μπαρτζώκα, με ένα καλύτερο roster (στα χαρτιά τουλάχιστον), ενδεχομένως με έλλειμμα για πολλούς στη θέση “5” (δεν συμφωνώ), σταθερότητα σε όλους τους οικονομικούς τομείς αλλά κυρίως ομάδα γεμάτη από παίκτες με κίνητρο.

Πολλές φορές συζητάμε σε παρέες το ποιος ήταν ο Σλούκας πριν την Fenerbahce και ποιος στην επιστροφή του στον Ολυμπιακό .

“Δεν έγινε ηγέτης”

“Είχε δίπλα του τον Udoh και τον Bogdanovic”

“Ήταν σε ομάδα με μεγάλο budget λογικές οι επιτυχίες”

Δηλαδή οι Bogdanovic – Udoh δεν είχαν έναν top class guard, στη θέση του άσσου, να εμπιστεύονται; Το μπάσκετ είναι ομαδικό άθλημα, για όσους εντέχνως το ξεχνάνε.

Αν και το τι σημαίνει ηγέτης αξίζει ένα δικό του ξεχωριστό κείμενο, θα αναλύσουμε τα υπόλοιπα. Έχουμε συνέχεια μετά, μη κουραστείτε.

Σκεφτείτε, πόσα χρόνια περιμέναμε την επιστροφή του, διότι είναι δικό μας παιδί ο Σλούκας. Θα ξεκινήσω με ερώτημα. Ποια ομάδα πέτυχε με έναν μόνο πρωτοκλασσάτο παίκτη; Ναι κυρίες και κύριοι, μόνο ο Ολυμπιακός του Σπανούλη. Μπορεί κάποιοι από τους υπόλοιπους να εξελίχθηκαν σε θρύλους της Euroleague, αλλά το 2012 δεν ήταν καν παίκτες αυτού του επιπέδου.

Ο Σλούκας σε μία ομάδα με μεγάλη πίεση για τίτλους (λόγω και της τρομερής πτώσης της ποδοσφαιρικής ομάδας) επιλέχθηκε από τον Obradovic να έχει αυτός την μπαγκέτα της οργάνωσης. Η θέση του άσσου είναι η πιο σημαντική για τον προπονητή. Κρατήστε 3 στοιχεία.

• Εμπιστοσύνη
• Μυαλό
• Αποφάσεις

Αυτά τα στοιχεία έχει ένας ηγέτης. Σωστά; Ο Obradovic τον εμπιστευόταν; Απόλυτα.

Ήταν το μυαλό στην επίθεση; Φυσικά.

Έπαιρνε κρίσιμες αποφάσεις; Ξεκάθαρα.

Αυτά κάποιον τον κάνουν ηγέτη. Ηγέτη σε κάνουν και οι ομιλίες στα αποδυτήρια, το πώς σε βλέπουν οι συμπαίκτες του, πως επηρεάζεις με την παρουσία σου τους συμπαίκτες. Το ότι έπαιρνε αποφάσεις ο υπερταλαντούχος Bogdanovic δεν αναιρεί την ποιότητα του Σλούκα. Ο Kalinic δεν ήταν κρίσιμος στον τελικό της Πόλη; Όμως όλοι μαζί συντελούν μία ομάδα και ο Κώστας ήταν ηγετική φυσιογνωμία.

Ο Κώστας Σλούκας είναι από τη γενιά των 90ρηδων, που πήρε το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στη Ρόδο. Στο ρόστερ ήταν επίσης οι Παππάς, Γιάνκοβιτς, Μάντζαρης, Παπανικολάου, Μπόγρης, Κασελάκης.

Για να φτάσει στο επίπεδο που βρίσκεται τώρα, δούλεψε περισσότερο απ’ όλους, κυρίως δύο σημαντικά στοιχεία.

1. Το σώμα του
2. Από παίκτης αλλαγής ρυθμού, έγινε play maker που μπορεί να σου δώσει με σταθερότητα score, δημιουργία, εμπιστοσύνη.

Η αλλαγή του σώματος του από τη σεζόν 2014, σε σχέση με τώρα είναι πολύ σημαντική. Το 2015 είχε ήδη φανεί η πρώτη μεταμόρφωση. Και μπορεί να φάνηκε το 2015 όμως είχε ήδη 2 ή 3 χρόνια σκληρής προπόνησης.

• Ώμοι: Οι ώμοι, μαζί με τα πόδια, είναι τα πιο σημαντικά για έναν μπασκετμπολίστα. Τα πόδια γνωρίζετε πως μπορούν να αλλάξουν επίπεδο έναν αθλητή, για το πρώτο βήμα αλλά και για το πως εκτελεί. Ο Κώστας μπορεί να σουτάρει μετά από ντρίμπλα πάνω σε ψηλό αντίπαλο πιο εύκολα απ’ ότι το έκανε με τον Ολυμπιακό.
• Το ποσοστό λίπους στο σώμα του είναι σε ακραία χαμηλά επίπεδα. Αυτό, με βάση το σώμα του το 2009 που ήρθε στον Πειραιά, ήθελε πολλή δουλειά για να το πετύχει. Την έριξε βέβαια και τώρα καταλαβαίνει τι πλεονέκτημα του δίνει αυτό. Επίσης, μας επιβεβαιώνει πως είναι δουλευταράς. Ένας παίκτης δείχνει πόσο δουλεύει από το σώμα του, πώς βελτιώνει τις αδυναμίες του και πως εξελίσσει το παιχνίδι του.
• Τα πόδια, που ανάφερα και παραπάνω, μαζί με το ποσοστό λίπους βελτιώνουν την φυσική κατάσταση του αθλητή, αλλά και το καθαρό μυαλό στο τέλος. Η κούραση είναι εχθρός της συγκέντρωσης. Μπορεί να ακούγεται υπερβολικό αλλά, με βάση το μπάσκετ που βλέπουμε το 2020, η αθλητικότητα είναι must για τα 4αρια, οπότε φανταστείτε και για τα guard.

Αφού προσπάθησα να αναλύσω πως το σώμα μπορεί να σε αλλάξει επίπεδο, θα πάμε στο αγωνιστικό .

Ο Σλούκας είναι ένα σύγχρονο καθαρό play maker. Πριν 15 χρόνια ο άσσος στις ομάδες έπρεπε να κάνει συγκεκριμένα πράγματα. Οργάνωση, δημιουργία, άμυνα. Τώρα πρέπει  να κάνει όλα τα παραπάνω και να προσφέρει και στο σκοράρισμα. Οπότε καταλαβαίνουμε γιατί είναι, αντικειμενικά, ένα σύγχρονο play maker.

Σαν κλασσικός αριστερόχειρας το δυνατό του σημείο στο σουτ είναι δεξιά. Είναι πιο εύστοχος, παίρνει πιο πολλές προσπάθειες, κάτι λογικό διότι τους αριστερόχειρες τους βοηθάει να έχουν ήδη την μπάλα στο χέρι στήριξης.

Μάρτυρας στα λεγόμενα μου η εικόνα από το basketballguru και τον lostgps. Βλέπουμε, για αρχή, πως αλλάζει το ποσοστό από τις 45 μοίρες, δεξιά με αριστερά. Τα τελευταία δύο χρόνια βλέπουμε μία αύξηση στα σουτ τριών πόντων, που προέρχονται από τα δεξιά.

Αριστερά βλέπουμε τη σεζόν 2018-2019 και δεξιά τη περσινή. Όπως φαίνεται έχει αυξηθεί η τάση να σουτάρει από εκείνο το σημείο, έχει σταθεροποιήσει τα 3FGa (3 point field goal attempt) σε 3.2 και 3.3, που είναι το μέγιστο της καριέρας του. Το ποσοστό του ξεπερνάει το 40%, με 44.9% τη σεζόν 18-19 και σε 42.2% τη σεζόν 19-20. Αυτό συμβαίνει γιατί γνωρίζει και ο ίδιος πως είναι πιο εύστοχος από εκείνο το σημείο. Επίσης, παρακάτω βλέπετε έναν πίνακα, από την εξαιρετική δουλειά που γίνεται στο Overbasket, και αφορά τα σημεία και τις αποστάσεις από τις οποίες σουτάρει ο Σλούκας.

Θα σας δείξω δύο παραδείγματα σε gifs. Αρχικά βλέπουμε πως, ενώ η πάσα είναι χαμηλά και μπορούμε να την χαρακτηρίσουμε κακή, η μπάλα πηγαίνει στο χέρι στήριξης. Οπότε είναι εύκολο να σηκωθεί κατευθείαν να σουτάρει, χωρίς να πρέπει να ντριπλάρει, ώστε να αποκτήσει ισορροπία.

Το δεύτερο παράδειγμα είναι το ακριβώς αντίθετο, κι εδώ ακριβώς έρχεται η απόδειξη σε αυτό που αναφέρω πιο πάνω. Νιώθει πιο άνετα να έρχεται η μπάλα από το δεξί, ώστε να σουτάρει. Ενώ έχει ελεύθερο σουτ, κάνει μία έξτρα ντρίμπλα, για να νιώσει πιο άνετος. Από τη σεζόν 2018-2019 το βελτίωσε και από την άλλη πλευρά. Αυτό, αν μη τι άλλο δείχνει έναν αθλητή που δουλεύει και αναλύει τις αδυναμίες του. Συνήθως στην αριστερή ντρίμπλα θα προσπαθήσει είτε να πασάρει είτε να κάνει drive ή kick pass.

Πολλές φορές έχουμε όλοι μας εδώ στην σελίδα ακούσει τον τρελό Ινδιάνο να μας λέει “θέλω παίκτη που έχει το pull up”. Ο Σλούκας μπορεί να σουτάρει με κοντό ή ψηλό αντίπαλο. Αυτό το δούλεψε. Δεν το είχε με τον Ολυμπιακό, ή πιο σωστά δεν το έκανε στο βαθμό που το κάνει τώρα. Τώρα βλέπουμε έναν παίκτη ο οποίος μπορεί να σηκωθεί με ψηλό αντίπαλο, αν αυτός του αφήσει κενό, πάνω από το επιτρεπτό. Αν τον παίξει κοντά στην άμυνα, ακόμα και αν έχει μεγάλα άκρα, θα δει το missmatch.

Εδώ επανερχόμαστε στο πως ο αριστερόχειρας έχει πλεονέκτημα έναντι του δεξιόχειρα σε επίθεση, αλλά και άμυνα. Πριν είπαμε πως ο Σλούκας θέλει την μπάλα στο χέρι στήριξης, ώστε να σηκωθεί να σουτάρει πιο άνετα, μετά από ντρίμπλα. Εδώ βλέπουμε την άλλη κίνηση που κάνει. Την ίδια έκανε και στον Ολυμπιακό, και στον Άρη αλλά και στην Εθνική. Ντρίμπλα δισταγμού, με προσποίηση, και την κατάλληλη στιγμή σηκώνεται και σουτάρει. Την συγκεκριμένη κίνηση δεν γίνεται να την μαρκάρεις. Η μπάλα έρχεται από πίσω προς τα μπροστά, αλλά και γρήγορα.

Η μεγάλη διαφορά του Κώστα Σλούκα ήρθε την 2η του σεζόν στην Τουρκία.

Ενδεικτικά, ο πίνακας (από το BadBasket.gr) μας δείχνει την εξέλιξη που είχε στη τουρκική ομάδα. Από τη 2η season του βλέπουμε τη διαφορά από το χρόνο συμμετοχής του, μέχρι και στο ποσοστό ελευθέρων βολών. Τα νούμερα του έχουν σταδιακή αύξηση, που μας αποδεικνύει πως είναι ένας αθλητής που δουλεύει και συνεχώς βελτιώνεται. Για παράδειγμα, επειδή το σημερινό κείμενο αφορά το πως άλλαξε ως παίκτης τα χρόνια της ξενιτιάς έχουμε και λέμε: 7% αύξηση στο ποσοστό βολών, 10% στα σουτ 2π αλλά και 2.6 παραπάνω προσπάθειες. Επίσης αύξηση του ποσοστού στο τρίποντο από 34.6% σε 42.2% και από 1.8 προσπάθειες σε 3.3. Δηλαδή, δεν είχε μόνο αύξηση του ποσοστού ευστοχίας αλλά και των προσπαθειών – ευθυνών. Αυτό που όμως μου κάνει μεγαλύτερη εντύπωση είναι το γνωστό PIR, που και αυτό είναι σε συνεχή άνοδο με τρίτη σερί season πάνω από 12 (12.7 – 15.2 – 15.5 αντίστοιχα).

Πολλές φορές μπορεί να μην σημαίνει τίποτα, αλλά είναι ένας τρόπος να κρίνουμε εύκολα έναν παίκτη. Η συνεχής άνοδος σε όλα, αγωνιστικά και μη νούμερα, δείχνει πως ο Σλούκας δεν είναι ο παίκτης που έφυγε από τον Ολυμπιακό αλλά έχει εξελιχθεί σε έναν top class παίκτη της Ευρώπης.
Θυμόμαστε και στον Ολυμπιακό, σε μικρή ηλικία, πολλές φορές να έχει βγει μπροστά αλλά και να γυρίζει, με τον ρυθμό του, παιχνίδια. Σημαντικά σουτ με Siena, Efes, Παναθηναικό αλλά και με Real το 2013, που άλλαξε το ρυθμό με την άμυνα του. Καθοριστικός όμως ήταν και στο επόμενο Final-4, το 2015. Παίκτης που στα 20 έκρινε παιχνίδια playoffs ΠAOK – Άρη δείχνει πως έχει τη στόφα του νικητή. Αυτό ή το ‘χεις ή όχι. Ο Ολυμπιακός προσθέτει στο roster του έναν παίκτη με πολλά Final Four, τίτλους και guts.

Το χειρότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τον συγκρίνουμε με τον μεγάλο Σπανούλη. Ένας είναι ο Σπανούλης, ένας και ο Σλούκας. Διαφορετικοί παίκτες, με αρκετά κοινά. Όμως, δεν πρέπει να μπούμε σε τέτοιες συγκρίσεις, αν και θεωρώ πως ο Σλούκας μπορεί να σηκώσει αυτό το βάρος και ταυτόχρονα τον ιντριγκάρει κάτι τέτοιο. Αυτά όμως είναι θεωρίες και δεν πρέπει να με πάρετε και στα σοβαρά.

Σε αυτό το σημείο, θα ήθελα να επισημάνω μερικά πράγματα. Την άμυνα δεν την ξέχασα φυσικά, αλλά είμαι της άποψης πως η άμυνα είναι ομαδική αλλά και θέμα διάθεσης – αντίληψης. Με βάση τα στατιστικά η άμυνα του είναι χειρότερη από τον μέσο όρο της ομάδας που ήταν, με προπονητές Duda, Μπαρτζώκα, Zeljko, δηλαδή καλές αμυντικά. Με την βοήθεια του Red Emerald σχολιάσαμε πως τρώει κατά μέσο όρο +2π από την μέση αμυντική επίδοση των ομάδων που αγωνίστηκε.

(Πίνακας από το badbasket.gr)

Στο Tm_D+/- βλέπουμε αυτό που ανέφερα παραπάνω. Όμως, η στατιστική δεν δείχνει πως πιέζει τη μπάλα. Δεν δείχνει πως μπορεί να επηρεάσει ή να κουράσει τον αντίπαλο με την πίεση του. Διαφορετικά δεν θα είχε αυτός τον Larkin ή τον James στην άμυνα. Η άμυνα σε παίκτη με όχι φοβερά αθλητικά προσόντα (ενώ είναι καλός αθλητής) δεν μπορεί να βελτιωθεί σε μεγάλο βαθμό, όπως με δουλειά μπορεί να βελτιώσει για παράδειγμα το σουτ του.

Για κλείσιμο θα πω ότι ο Σλούκας δούλεψε πάρα πολύ, και μόχθησε για να φτάσει στο επίπεδο που είναι τώρα. Ναι είχε το ταλέντο, αλλά χωρίς δουλειά θα ήταν ένας ακόμα, αδιάφορος, Παππάς. Τώρα δεν είναι ένας αδιάφορος αλλά ένας σύγχρονος top class παίκτης, που ήρθε για να συνεχίσει να είναι ηγέτης. Γιατί, ηγέτη δεν σε κάνουν οι 20π., αλλά για αρχή ηγέτης είναι αυτός που μπορεί να σε πάει στο επόμενο επίπεδο. Το πόσο δούλεψε φαίνεται από τη βελτίωση σε ολόκληρο το παιχνίδι του μέχρι τη μεταμόρφωση στο σώμα του. Ο Σλούκας μπορεί να κάνει μία μέτρια ομάδα πολύ καλή. Αυτό θέλουμε από τον ίδιο, και σίγουρα αυτό θέλει και αυτός. Δεν είναι πια ο 22χρόνος που μπαίνει να αλλάξει τον ρυθμό, αλλά αυτός που θα δώσει τον ρυθμό. Νομίζω αρκετά είπα.

Κώστα Σλούκα υγεία να έχεις, να ζήσουμε χαρές ξανά μαζί. Τώρα είναι η στιγμή που γουστάρεις. Σε φετινό podcast είχαμε αναφέρει πως δεν υπάρχει πιο ιντριγκαδόρικη πρόκληση για τον Σλούκα από το να έρθει στον Ολυμπιακού του Σπανούλη και να πάμε ψηλά.

Εεε να που γύρισε.

ΥΓ.: Θα είναι ωραία πάντως να δούμε, την 2η αγωνιστική, αν ο κόσμος του Παναθηναϊκού ξέρει να σέβεται, όπως δήλωσε στο παρελθόν το νέο απόκτημα των ερυθρολεύκων.

ΥΓ1. Ποιοι Έλληνες guards έχουν δουλέψει τόσο το σώμα τους;; 2…

ΥΓ2. Στο γήπεδο θα δείξεις σε όλους μας πόσο ήθελες να γυρίσεις.