Το κακό με τον φετινό Ολυμπιακό είναι πως δεν γνωρίζουμε τι να περιμένουμε σε κάθε αγώνα. Από ήττα με 25 πόντους από τη Zalgiris μέχρι νίκη μέσα στη Valencia, που ενδεχομένως να είναι η πιο φορμαρισμένη ομάδα, όμως δείχνει να μας ταιριάζει. Κάθε βδομάδα βλέπουμε και κάτι διαφορετικό, με τρομερές μεταπτώσεις μέσα στο ίδιο παιχνίδι. Κάπου εδώ να τονίσω τα βουντού που έχει κάνει ο Navaho, και αναγκάζομαι να γράφω τα post game μετά από κακές εμφανίσεις, π,χ, Zenit και Zalgiris τελευταία.
Δεν με πείραξε τόσο η βαριά χθεσινή ήττα, όσο η εμφάνιση και το τι παρουσίασε η ομάδα μέσα στο γήπεδο. H λιθουανική ομάδα έχει βρει πια ρυθμό με 6 νίκες σε 8 αγωνιστικές. Σε πολλά κομμάτια του παιχνιδιού η ομάδα του Ολυμπιακού έδειχνε ασύνδετη, να ψάχνεται για το τι ζητάει μέσα στο γήπεδο, απέναντι σε μια ομάδα που ήξερε ακριβώς τι θέλει μέσα στο παιχνίδι. Δεν γνωρίζω αν μεγαλύτερο πρόβλημα είναι τα guard μας, που αδυνατούν να κάνουν 2 σερί καλά παιχνίδια και να προσφέρουν λίγα πράγματα με συνέπεια-συνέχεια, ή αν είναι η εικόνα που παρουσιάζει ο Milutinov.
Ακολουθούν κάποιες σκόρπιες σκέψεις πριν την ανάλυση.
– Ο Ολυμπιακός είναι η ομάδα με τα χειρότερα guards.
– Ο Arturas Milaknis με δύο ομάδες έχει κάνει τα καλύτερα παιχνίδια του. Ολυμπιακό και Bayern.
– Ο Martinas Geben έκανε ρεκόρ Ευρωλίγκας με 12 πόντους. Αρκετοί δεν γνωρίζουν καν τον παίκτη, αφού είναι o 3ος ψηλός και αγωνίζεται κατά μέσο όρο γύρω στα 9 λεπτα.
– Ακόμα και ο 20 χρόνος Jokubaitis έδειχνε Luis Armstrong σε συναυλία του με θεατή τον Ολυμπιακό. Ένα άγουρο παιδί, για την δύσκολη και σκληρή Ευρωλίγκα, έκανε πλάκα με αντιπάλους Κόνιαρη – Baldwin , δημιουργούσε για τους συμπαίκτες του (6as) χωρίς να του ασκείται καμία ιδιαίτερη πίεση .
– 14/22 τρίποντα η Zalgiris (64%), κάτι το οποίο είναι σπάνιο φαινόμενο.
– Δεν θα πέσω να “φάω” τον Αντώνη Κόνιαρη, είναι από τις συμπάθειες μου και θεωρώ θα εξελιχθεί σε έναν παίκτη που θα μπορεί ο Ολυμπιακός να κερδίζει πολλά παραπάνω στην πορεία. Όμως πρέπει σιγά σιγά να βγάλει επιθετικότητα στο παιχνίδι του. Καταλαβαίνω πως αν “σκαλώσει” το μυαλό του παίκτη θέλει πολλή δουλειά για να ξεκολλήσει. Μπορεί ο Αντώνης; ΜΠΟΡΕΙ!!!
Πάμε στα του αγώνα. Συζητούσαμε πριν 10 μέρες για τον μέσο όρο της Zenit και πόσο ανέβηκε με τον Ολυμπιακό αντίπαλο. Σχεδόν το ίδιο νούμερο αυξήθηκε και για την χθεσινή μας αντίπαλο, 20π. παραπάνω. Η άμυνα δεν πίεσε ώστε να αναγκάσει την, επίσης λειψή στα guards, Zalgiris να υποπέσει σε λάθη. Είχε συνολικά μόνο 8, εκ των οποίων τα 5 όταν είχε κριθεί το παιχνίδι. Σε 11 αγωνιστικά λεπτά ο Ολυμπιακός είχε 6 λάθη έναντι 1 της Zalgiris.
H Zalgiris είναι μία αργή ομάδα, που όμως χτυπάει στο μέγιστο βαθμό τα close out, έχοντας αρκετή υπομονή στο παιχνίδι της. Αυτό δείχνει πως η ταχύτητα σκέψης υπερισχύει της ταχύτητας τον ποδιών αφού είτε το flex που χρησιμοποιούσε ο Saras (μεγάλε Duda) είτε τα πολλά screens μακριά από την μπάλα, σε συνδυασμό με τις λάθος περιστροφές και την ανεπαρκή συνεννόηση του Ολυμπιακού, έβρισκαν τις κατάλληλες συνθήκες για ελεύθερο σουτ. Η μεταφορά της μπάλας από δυνατή σε αδύνατη πλευρά, με τους Milaknis – Hayes να χτυπάνε τα close out, έφερνε σε ανισορροπία ολόκληρη την άμυνα του Coach B.
Ο αντίπαλος ξεκίνησε με ψηλή 5αδα. Walkup, Milaknis, Ulanovas, Jankunas, Geben εκμεταλλεύτηκαν πλήρως τις καταστάσεις που δημιουργήθηκαν, με τον Ulanovas να έχει πάνω του τον Σπανούλη μετά τις αλλαγές.
Η transition άμυνα του Ολυμπιακού χθες είχε πάρα πολλά λάθη.
Όπως βλέπουμε στις παραπάνω φωτό, αλλά και στο gif, ο Κώστας Παπανικολάου, δίχως να έχει συγκέντρωση αφήνει σωστά τον αντίπαλο στον Rubit, δίχως όμως να έχει βρει τον ελεύθερο παίκτη που πρέπει να πιάσει, με αποτέλεσμα να είναι ελεύθερος ο Ulanovas, ο οποίος ναι μεν αστοχεί αλλά αυτή δεν παύει να είναι μία λάθος αντιμετώπιση.
Αντίστοιχη φάση είναι και αυτή που ακολουθεί , που κανείς δεν πηγαίνει πάνω στην μπάλα, ο Κόνιαρης κάνει λάθος και αφήνει τον Lekavicius, λάθος το οποίο προσπαθεί να διορθώσει ο Paul, αφήνοντας ελεύθερο τον Rivers, με αποτέλεσμα αυτός να ευστοχήσει και να του επιτρέπεται ουσιαστικά να βρει ρυθμό.
Στο τρίτο τρίποντο που ευστοχεί ο Rivers είναι και πάλι ελεύθερος, όντας ο παίκτης της αδύνατης πλευράς. Ο Paul είναι αρκετά μέσα στη ρακέτα κι έτσι, λίγο κάτω από τις 45 μοίρες, παίρνει το σουτ ο παίκτης που ΔΕΝ θες.
Τα 0 φάουλ στα πρώτα 5 λεπτά δείχνει ότι δεν παίζουμε έξυπνη άμυνα, ένα χαρακτηριστικό που θα πρέπει να έχει όποια ομάδα δεν έχει τα προσόντα να αγωνιστεί σκληρά, κι εμείς είμαστε ένα soft σύνολο. Το πρώτο σωστό φάουλ γίνεται στο 8:30 της 2ης περιόδου, το οποίο κάνει ο Κόνιαρης στον Rivers. Μέχρι εκείνο το σημείο η ομάδα απλά κοιτούσε τον αντίπαλο να τρέχει στο ανοιχτό γήπεδο και να δημιουργεί καταστάσεις πλεονεκτήματος. Ειδικότερα, στο σύγχρονο μπάσκετ το πιο σύνηθες είναι οι καταστάσεις 2v2 , είτε με pick n roll/pick n pop είτε post up game ψηλού-κοντού, τομέας στον οποίο ο Ολυμπιακός παίρνει κάτω από τη βάση.
Μία χαρακτηριστική φάση είναι πώς μία δική σου κακή επίθεση γίνεται αιφνιδιασμός και εύκολο καλάθι για τον αντίπαλο.
Στη παραπάνω φωτογραφία βλέπουμε πως έχει κλειστεί ο Brandon Paul από αντιπάλους, αλλά και συμπαίκτες, με αποτέλεσμα να μην βλέπει το γήπεδο.
- Ellis και Vezenkov είναι σε απόσταση μισού μέτρου
- Στα ¾ του μισού γηπέδου δεν υπάρχει παίκτης. Υπάρχουν μόνο κάτω από τη ρακέτα (7 παίκτες παρακαλώ!!!) ο Κόνιαρης στη γωνία με παίκτη και μόνο ο Rochestie είναι ελεύθερος, χωρίς να έχει την δυνατότητα ο Paul να τον δει αφού τόσα χέρια του κρύβουν το οπτικό πεδίο.
- Η τελική γραμμή είναι έξτρα αμυντικός, οπότε η άμυνα έστειλε τον Paul ακριβώς εκεί που ήθελε.
- Αποτέλεσμα αυτού; Εύκολο καλάθι ο Leka.
Ο Ολυμπιακός δεν βρήκε ποτέ απάντηση στις αλλαγές που έπαιζε η ομάδα του Saras. Έφευγε η μπάλα γρήγορα από τα guard αρκετές φορές , όμως δεν μπορούσε να δημιουργήσει ρήγμα. Ο Vezenkov κρατούσε την άμυνα πιο κοντά του , και έτσι μπορούσε να χτυπήσει είτε με close out είτε να σουτάρει. Αυτό βέβαια άλλαξε στο 2ο ημίχρονο, διότι στο 1ο ο παίκτης έμενα σταθερά ως βοήθεια αδύνατης πλευράς, και ο Vezenkov το εκμεταλεύτηκε.
Εντύπωση μου κάνει πως με τόσο αργή, συνολικά, αντίπαλο δεν μπόρεσε κανείς εκ των Baldwin – Κόνιαρη να περάσουν τον Milaknis. Όταν ξεκίνησε η 3η περίοδος ο Walkup ήταν πάνω στον Σπανούλη και ο Milaknis στον αθλητικό(!?) Baldwin.
Αντίθετα στην άμυνα οι αλλαγές έφερναν τον Leday αντίπαλο με τον Baldwin, με νικητή τον πρώην παίκτη του Ολυμπιακού καθώς με σκληρή τοποθέτηση έπαιρνε σωστή θέση και είτε κέρδιζε φάουλ είτε βρισκόταν σε πλεονεκτική θέση έναντι των υπολοίπων. Το ίδιο συνέβη και με τον Geben που ήταν ακόμα πιο εύκολο στις αλλαγές να κερδίζει τον guard του Ολυμπιακού. Ακολουθεί μία ενδεικτική άμυνα ύστερα από rebound, που δείχνει την συγκέντρωση που δεν είχε η ομάδα.
Εν κατακλείδι ο Ολυμπιακός αντιμετώπισε μία ομάδα που έχει ξεκάθαρους ρόλους πια, με περισσότερη χημεία, που ήξερε τι αναζητούσε μέσα στο παιχνίδι. Η συγκέντρωση στις δύο ομάδες ήταν σε τελείως διαφορετικά επίπεδα και δεν ήθελε πολύ για να στραβώσει το παιχνίδι. Από ένα σημείο και μετά η ευστοχία της Zalgiris είχε φτάσει σε σημείο που δεν μπορούσε να κάνει κάτι ο Ολυμπιακός. Με τα ελεύθερα σουτ βρήκε ψυχολογία, έχτισε αυτοπεποίθηση και μετά δεν αστοχούσε ούτε στα κρεμασμένα. Ένα τέτοιο ήταν του Walkup πάνω στον Ellis. Είναι γεγονός πως τέτοια σουτ σκοτώνουν την άμυνα. Για 23 δευτερόλεπτα παίζεις την τέλεια άμυνα, πας να βρεις ψυχολογία αλλά τελικά ο αντίπαλος ευστοχεί.
Το μόνο κέρδος που θεωρώ μπορούμε να κρατήσουμε είναι η συμμετοχή του Αλέξανδρου Νικολαΐδη, που τον έβαλε μέσα ο Coach B όταν είχαμε ήδη χάσει και το παιχνίδι, αλλά και δύο παίκτες λόγω τραυματισμού.
Ας ελπίσουμε ο αρχηγός και ο Rochestie να μην έχουν κάτι το σοβαρό!
