Λαμπερές βιτρίνες, στολίδια, συναθροίσεις, βουλιμικές ατασθαλίες, όλα αυτά πάνω κάτω συνθέτουν το κλίμα των ημερών. Κι όμως κάτι λείπει. Κάτι που σε μας τους μπασκετικούς θα εμφανιστεί να μας διακόψει απότομα από την ατέρμονη μυσταγωγία των Χριστουγέννων. Μα ναι, έχει Ευρωλίγκα! Η δική μας Παρασκευή! Τα δικά μας Χριστούγεννα! Και όταν μάλιστα προβάλλεται το 31ο επεισόδιο ανάμεσα στους κυανέρυθρους της Βαρκελώνης και τους ερυθρόλευκους του Πειραιά τότε μάλλον πρόκειται για έδεσμα γευστικότερο κι από αυτό της γεμιστής γαλοπούλας με κάστανα και κουκουνάρι.
Μπαρτσελόνα-Ολυμπιακός λοιπόν στο παλάτι της Βαρκελωνης. Παραδοσιακό ματσάρισμα που μας φέρνει περισσότερο γλυκές παρά πικρές αναμνήσεις. Διότι ναι μεν το επιμέρους σκορ είναι 18-12 υπέρ των Καταλανών (10-3 στο Παλάου), ποιος μπορεί να ξεχάσει όμως τον πρώτο μεταξύ μας τελικό στην Ρώμη το ’97 με το θριαμβευτικό 73-58; Ή τον ημιτελικό της Πόλης (68-64) που οδήγησε στο θρίαμβο του ’12 ή ακόμα περισσότερο τη σειρά play off του ’15 με τον Άγιο Γεώργιο Πρίντεζη (3-1 και F4 στη Μαδρίτη). Εντάξει, έχουμε και τον χαμένο τελικό στο Παρίσι το ’10 κι έναν μάλλον αδιάφορο και ξεχασμένο μικρό τελικό το 09 στο Βερολίνο αλλά who cares?
Φρέσκα κουλούρια λέει όμως ο κουλούρας οπότε ας επανέλθουμε στο σήμερα. Δανείζομαι έναν παραλληλισμό του @navahospetses λέγοντας ότι η φετινή Μπάρτσα μοιάζει ξεκάθαρα με final boss σε platform video game που παίζαμε μικροί (κάποιοι ακόμα παίζουμε), δηλαδή τεράστια, τρομακτική αλλά όλο και κάπου τρωτή. Το ευάλωτο στοιχείο της που ίσως μπορεί να επισημάνει κάποιος είναι η υπερσυσσώρευση ταλέντου και κλάσης σε όλες τις θέσεις, απόρροια της στελέχωσης στη φετινή off season. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ορισμένες φορές να αισθάνεσαι ότι στερείται από διακριτούς ρόλους, κάτι το οποίο ενδεχομένως να μην οφείλεται στην όποια διαχείριση επιτελείται από τον coach Pesic. Ίσως εκ των πραγμάτων αυτή η κατάσταση να στερεί από την κάθε μονάδα στο παρκέ τη δυνατότητα να αποδώσει το μέγιστο που μπορεί. Δύσκολο να χωρέσεις χρονικά όλα αυτά τα assets, έχοντάς τους ταυτόχρονα όλους ικανοποιημένους. Παρόλα αυτά δε δυσκολεύεται να διατηρείται σταθερά στις πρώτες δυο θέσεις (είναι στο 12-3 με ένα ματς λιγότερο από Real & Efes στο 13-3). Περιττό να σχολιάσουμε ότι θα είναι στην 8αδα ακόμα κι αν ο ήλιος αρχίσει να ανατείλει από τη Δύση, πιθανότατα με πλεονέκτημα έδρας, ενώ είναι από τα grand φαβορί να είναι μια από τις 4 στην Κολωνία το Μάιο.
Τώρα σχετικά με μας, τα Σκωτσέζικα ντουζ δε λένε να μας αφήσουν φέτος. Ειλικρινά δεν ξέρω τι είναι χειρότερο τη φετινή χρονιά, η γενικότερη ατμόσφαιρα ασάφειας που αιωρείται ή τα αδικαιολόγητα σκαμπανεβάσματα που παρουσιάζει η ομάδα, καθιστώντας επισφαλή την οποιοσδήποτε πρόβλεψη ή προσέγγιση για το αποψινό. Από το θρίαμβο της ανατροπής με Χίμκι στην απότομη προσγείωση στο Βελιγράδι. Το ίδιο συνέβη μετά κι από Βαλένθια, Μόσχα και ΟΑΚΑ. Κι αν ο Rice, ο Shved, ο Brown ήταν ένας σήμερα έχεις να αντιμετωπίσεις 12 τέτοιους. Θέλω να πιστεύω ότι η απαράδεκτη εικόνα της Μαδρίτης θα λειτουργήσει ως θετικό αντιπαράδειγμα σήμερα.
Τι να προσέξουμε
Τώρα είναι το σημείο που θα πρέπει να αναφέρω τους παίχτες κλειδιά των δυο ομάδων καθώς και να εκφράσω και μια τεχνική άποψη σχετικά με τον τρόπο αναχαίτισης τους. Μα η Μπαρτσελόνα μοιάζει φέτος με Χριστουγεννιάτικο δέντρο που δεν έχει ένα αστέρι στην κορυφή, αλλά κρεμασμένα σε κάθε του κλαδί χρυσά κοσμήματα. Mirotic, Higgins, Tomic, Davies, Hanga , Delaney, Kuric, Claver, Abrines (θέλετε κι άλλους;) Θα μπορούσαμε να πούμε θεωρητικά ότι στόχος μας θα ήταν να διώξουμε τη μπάλα με άρνηση από τους κοντούς της για να περιορίσουμε τη δημιουργία. Μα έλα όμως που ο καθένας μπορεί να δημιουργήσει για τον εαυτό του χωρίς να εξαρτάται άμεσα από το διπλανό του. Μια ομάδα που μπορεί να τρέξει ακόμα και όταν μοιάζει ότι περπατάει. Που διαθέτει ίσως το κορυφαίο point center της διοργάνωσης (Tomic), επομένως παίρνει δημιουργία και από κει. Και με έναν Delaney που φέτος, ελλείψει Pangos & Heurtuel δίχως να υπάρχει εναλλακτικό καθαρόαιμο PG δηλαδή, έχει επιδείξει περισσότερες αλτρουιστικές τάσεις από τις εκτελεστικές που μας είχε συνηθίσει στην Κουμπαν. Ενδεικτικά, σουτάρει με 34% τρίποντο και βγάζει 5,5 τελικές ανά 21 -μόνο- λεπτά. Σε όλα αυτά προσθέστε την απουσία του Milutinov που μας αφαιρεί περίπου 11 πόντους και 10 ριμπάουντ, μια απώλεια για την οποία δεν έχουμε την πολυτέλεια στη φάση που βιώνουμε. Θέλω να πιστεύω πως ίσως αυτή η απουσία τους μπερδέψει περισσότερο σε σχέση με την αρχικό τους scouting. Είναι η μοναδική ικμάδα αισιοδοξίας που μπορώ να εκφράσω.
Story to tell
Παπανικολάου και coach Μπαρτζώκας συνδέουν τα δυο σωματεία ως προς το κοινό παρελθόν αλλά κακά τα ψέμματα, αν κάτι περιμένουμε σήμερα όλοι οι γνήσιοι μπασκετόγαυροι είναι να πετύχει 12 πόντους ο αρχηγός Βασίλης Σπανουλης και να προσπεράσει το Ναβάρο στην πρώτη θέση των σκόρερ όλων των εποχών. Εκεί! Μέσα στο σπίτι του! Με τον ίδιο παρόντα και πρώτο χειροκροτητή!!!
