ΟΑΚΑ, ΣΕΦ, Βελιγράδι.
Rice, Shved, Lorenzo Brown.
Τρεις διαφορετικές τοποθεσίες, 3 διαφορετικοί παίχτες, ένα κοινό. Και οι τρεις τους έκαναν ρεκόρ καριέρας απέναντι στον Ολυμπιακό.
Η λίστα λοιπόν διευρύνεται όσο κυλάει η χρονιά και όποιο αντίπαλο guard έχει την έστω και απειροελάχιστη ικανότητα στο να χειρίζεται την μπάλα και να εκτελεί απέναντι στον Ολυμπιακό θα κάνει πάρτυ με όλους εμάς καλεσμένους.
Δεν έβαλα στην κουβέντα τον Lo της Bayern, γιατί δεν είμαι βέβαιος αν έκανε και αυτός ρεκόρ καριέρας εκείνο το βράδυ στο Μόναχο, όπως επίσης αφήνω στην απέξω τους, Larkin, Micic, Dorsey, Wilbekin αλλά και τον Πολωνό της Zenit (Ponitka), που και αυτοί έκαναν το κομμάτι τους απέναντι στην Ερυθρόλευκη άμυνα.
Ίσως να το έκανα αυτό γιατί ήθελα να πιστεύω πως στα πριν το Μόναχο παιχνίδια η ομάδα ψαχνόταν και προσπαθούσε να βρει μια ισορροπία στον τομέα “άμυνα στην μπάλα”, την οποία βρήκε στα αμέσως επόμενα παιχνίδια με αποκορύφωμα την αμυντική συμπεριφορά απέναντι στην Armani.
Τελικά, έπεσα έξω και οι εφιάλτες επέστρεψαν.
Ο coach Kemzura δείχνει να μην ξέρει τι πρέπει και βασικά τι θέλει να κάνει. Δοκιμάζει τα πάντα, αλλά ταυτόχρονα δεν δοκιμάζει και τίποτα. Χτες όλο το βράδυ στο Βελιγράδι, έστειλε πάνω στον Lorenzo Brown σχεδόν τους πάντες (Cherry, Paul, Κόνιαρη, Παπανικολάου), προσπάθησε να αποφύγει τις συναντήσεις του Milutinov με τον Αμερικάνο κρατώντας τον ψηλό βαθιά, στις περισσότερες των περιπτώσεων, στη ρακέτα, αλλά αυτό δεν εμπόδισε μέσα από ένα απλό screen επιλογής (horns) να καταφέρνει ο Ερυθρός να βρίσκει το κατάλληλο ματσάρισμα για να χτυπήσει ο ηγέτης του, που δεν ήταν άλλο από τον Vezenkov και τον Πρίντεζη.
Ο ευρισκόμενος σε ανοδική πορεία Lorenzo, πήρε ότι του έδωσε η άμυνα των Πειραιωτών. Είτε αυτό ήταν διείσδυση, στα όρια της βόλτας, μέχρι το καλάθι, είτε ήταν απομόνωση στο high post για εκτέλεση από τα 5 μέτρα, είτε ice αντιμετώπιση και να εκμεταλλευτεί το floater.
Κοινή συνισταμένη σε όλες τις περιπτώσεις είναι η απουσία, ή για να να είμαι δίκαιος, η έλλειψη αποστολής βοήθειας στο μαρκάρισμά του από τους υπόλοιπους.
Ουσιαστικά όποιος αναλάμβανε την ευθύνη της επιτήρησης του Brown είχε μια πάρα μα πάρα πολύ μοναχική αποστολή. Στα screens στην μπάλα τα hedge out ήταν λίγα και διστακτικά, ο ψηλός (το έκανε και Reed αλλά και ο Milutinov) έμεναν προσκολλημένοι στους screeners με αποτέλεσμα να υπάρχει πεδίο δόξης λαμπρό για τον Αμερικανό σκόρερ.
Το ακόμα πιο εκνευριστικό της όλης υπόθεσης, που πλέον αγγίζει τα όρια της φάρσας και ταυτόχρονα της τραγωδία , είναι πως ο τυπάς με την κορδέλα εκτέλεσε τα 22 από τα 32 σουτ που δοκίμασε η ομάδα του. Στα περισσότερα από αυτά κινήθηκε προς τα δεξιά αλλά κανείς, ίσως σε 2-3 περιπτώσεις οι Cherry και Baldwin, δεν προσπάθησαν να του κόψουν την γ……η δεξιά ντρίμπλα.
Ο Lorenzo δε χρειάστηκε για να φτάσει στη βραδιά καριέρας του να σουτάρει εξωπργματικά από το 3πτ όπως ο Rice, ή να πάρει 35 προσπάθειες σαν τον Harden της Μόσχας. Πέτυχε 34 πόντους με μόλις 2/4 3πτ και από αυτούς μόνο οι 8 προέρχονται από assist συμπαίκτη του. Κατανοείτε πόσο απλό ήταν για αυτόν το χτεσινό βράδυ.
Το περίεργο του πράγματος είναι πως στο πρώτο ημίχρονο, με άξονα τη μαχητικότητα του Cherry, και τη συγκέντρωση των υπολοίπων, βρέθηκε τρόπος να να φύγει η μπάλα από τα χέρια του κορδελοφόρου. Ο τίμιος Will προσπάθησε να σπάσει τα σκριν, να μείνει μπροστά από τον Brown να του απαγορεύσει να πάρει βολικό σκριν και οι υπόλοιποι προσάρμοζαν τις γωνίες τους και τις αποστάσεις του πολύ κοντά του.
Το διάστημα που έδωσε στον Ολυμπιακό την διψήφια διαφορά με την οποία έκλεισε το ημίχρονο, ήρθε μέσα από την ενέργεια που έβγαλε η κλασσική αθλητική 5αδα με τους Αμερικανούς και τον Σασα, κυνήγησε τα passing lanes, έκανε deflections και βρήκε φάσεις στο ανοικτό γήπεδο είτε σε πρωτεύοντα είτε σε δευτερεύοντα αιφνιδιασμό.
Τα φώτα μπορεί να πέφτουν στη βραδιά καριέρας του Brown, αλλά ένας ακόμη Αμερικανός έπαιξε το ρόλο του στην αλλαγή σκηνικού του δεύτερου ημιχρόνου και αυτός με εξίσου μονότονο τρόπο. Ο λόγος γίνεται για τον κοντούλη Baron, που αν είχε στη διάθεσή του περισσότερες μπάλες είμαι σχεδόν πεπεισμένος πως θα πετύχαινε και αυτός ρεκόρ καριέρας σε εύστοχα τρίποντα. Στο πρώτο ημίχρονο συνέβη μόλις μία φορά αλλά στην επανάληψη ο ταλαντούχος σουτέρ πέτυχε 4 συνεχόμενα μέσα από 2 πανομοιότυπες ενέργειες. Ένα curl γύρω από τον Gist, ώστε να του δοθεί η δυνατότητα αν δε βγει το σουτ να πάει στο post ή ακόμα και στο side PnR και ένα μετά από μια απλή FLOPPY δράση πάλι με συνεργάτη τον πρώην παίχτη του Παο.
Αρκετά είπαμε όμως για την άμυνα, πάμε τώρα να δούμε τι έκανε η αρμάδα του κόουτς Κεμ στο επιθετικό κομμάτι. Οι 81 πόντοι ακούγονται καλή συγκομιδή, αλλά αν κάποιος είχε παρακολουθήσει το παιχνίδι θα διαπίστωνε πως αν ο Ολυμπιακός δεν εγκλωβιζόταν σε μεγάλα διαστήματα του αγώνα στην πεπατημένη του κεντρικού PnR, θα είχε ίσως καλύτερη τύχη. Για κάποιο ανεξήγητο λόγο απέναντι σε Jenkins και Gist o coach Kem επέμενε να στέλνει πάνω τους τόσο τον Σπανούλη, που φυσιολογικά πνίγηκε, όσο και τον Rochestie. Για να οδηγηθεί εκεί η κατάσταση βέβαια έβαλε το χεράκι του και ο Ερυθρός που σταμάτησε να ανεβάζει ψηλά τον Ojo χωρίς κάλυψη από το πλάι, αλλά και γιατί ο Lazic κατέστρεψε το handoff που έστηνε ο Milutinov στην κορυφή της ρακέτας,
με σκοπό είτε να χτυπήσει άμεσα στην αλλαγή ο Σπαν, είτε μέσα από μια motion αλληλουχία που είχε στόχο είτε το ελεύθερο σουτ του Paul (παραγωγικός και χτες αν και άργησε να γίνει ο κύριος εκτελεστής), είτε να εκμεταλλευτεί τον ανοικτό κεντρικό διάδρομο με Milu και κυρίως Reed.
Στα gifs που ακολουθούν θα δείτε την σωστή εφαρμογή τους και θα αναρωτηθείτε γιατί αυτό εγκαταλήφθηκε στο δεύτερο ημίχρονο.
Ο Ολυμπιακός σταμάτησε να κινέιται και να ψάχνει να φτιάξει συνεργασίες με όλους τους πάιχτες να συμμετέχουν, αλλά γύρισε στην ασφαλή επιλογή του post. Αντί λοιπόν να ψάχνει με υπομονή να βγάλει από τη ζώνη ασφαλείας του τον Ojo, επέμεινε να στέλνει την μπάλα στο Milou και να τον αφήνει να σπρώχνεται με το θηρίο. Το αυτό συνέβη και με τον Πρίντεζη, που έκανε μια πάρα πολύ γεμάτη εμφάνιση, αλλά στην τελική ευθεία η ομάδα δεν τον βοήθησε και τον οδήγησε να κάνει τα ηρωικά του απέναντι σε Davidovac και Simanic που τον έδειραν για τα καλά.
Το πρόβλημα στην επίθεση του Ολυμπιακού θα μπορούσε να απεικονιστεί και σε κάποιους δείκτες του Will Cherry. Μην απορείτε , απλά κάντε λίγο υπομονή και θα σας εξηγήσω. Ο συμπαθής και φιλότιμος “Κεράσιας”, είχε ένα παραπάνω από αξιοπρεπές Ortg της τάξης του 112, είχε το καλύτερο Drtg (87,8), αλλά είχε shares (δείκτης του http://www.overbasket.com/ που δείχνει το ποσοστό συμμετοχής ενός παίχτη στην νίκη σε ένα παιχνίδι) είχε -6,7. Όσο ο Ολυμπιακός έτρεχε και εκτελoούσε γρήγορα, οι αδυναμίες του Backcourt κρύβονταν. Όταν σταμάτησε να προσπαθεί να ανοίξει το ρυθμό και απλά ακολουθούσε το αργό τέμπο που επέβαλε ο Ερυθρός πνίγηκε.
Επειδή είπα πάρα πολλά και είμαι σίγουρος πως, όπως και γω είστε σκασμένοι και δεν έχετε διάθεση να ακούτε την παρόλα μου, θα κλείσω το κείμενο λέγοντας πως:
O κόουτς Κεμ μπορεί να συμμάζεψε την ομάδα, μπορεί να εισήγαγε κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία, αλλά κάπου έχει χαθεί.
Ανακάτεψε χωρίς λόγο το rotation, σταμάτησε να εμπιστεύεται το αμυντικό πλάνο που του έδωσε νίκες και κυρίως ενώ είναι εμφανές ότι η ομάδα του βολεύεται στο γρήγορο ρυθμό αυτός διστάζει να την αφήσει να το κάνει. Το να αποχωρήσει δε θα ήταν παράλογο, αλλά αμφιβάλλω αν θα ήταν ουσιαστικό. Άλλωστε για να πάρουμε θέση θα έπρεπε να γνωρίζουμε το πλάνο.
Αν υπάρχει κάτι τέτοιο στον μπασκετικό Ολυμπιακό.
Σας χαιρετώ.
