Πότε πέρασε ο καιρός… και φτάσαμε μέσα Δεκέμβρη…
Από την 1η αγωνιστική και την καταστροφική ήττα από την ASVEL που έγινε γιατί… έπρεπε, μέχρι και σήμερα ο χρόνος μοιάζει να πέταξε – παρότι έγιναν πολλά. Ο coach Blatt ας πούμε ότι… «βοηθήθηκε» εκείνο το βράδυ στο Astroball να πάρει την απόφαση που δεν θέλησε να πάρει το καλοκαίρι. Ας πούμε ότι πήρε ένα μικρό σπρωξιματάκι προς την έξοδο όπως και ο coach Μπαρτζώκας στο παρελθόν.
Και δεν είναι η πρώτη φορά που οι παίκτες αποφασίζουν ποιος κάνει και ποιος όχι. Σιγά, και ποιος θα τους ζητήσει τον λόγο – ειδικά όταν γνωρίζουμε πως ακόμα τους οφείλονται χρήματα και εν ολίγοις έχουν βάλει πλάτη! Είχαν και στήριξη άλλωστε αφού οι φίλοι τους (ορισμένοι δημοσιογράφοι) βοήθησαν στο να επαναδιατυπωθεί το αφήγημα. Και τότε μέσα από ορισμένα «αυθόρμητα» και «πύρινα» κείμενα οι Experts διεπίστωσαν τον κακό καλοκαιρινό σχεδιασμό, την ανικανότητα του Μπλατ και ξεκίνησαν να χτίζουν τον μύθο του coach Kemzura – του Χλωμού Δαίμονα που βάφτισε με το βιτριολικό χιούμορ του και ο Charles Bronson.
Φυσικά και δεν φταίει ο άνθρωπος (ή δαίμονας δεν ξέρω…) του παρουσιάστηκε η μεγαλύτερη ευκαιρία στην καριέρα του, τι να έκανε, να την άφηνε να πάει χαμένη; Την πήρε χωρίς 2η σκέψη και σωστά (βέβαια δεν ξέρουμε ακόμα για ποιον…). Και έτσι βγήκε μπροστά ως η έτοιμη (αλλά και φθηνή) λύση συνεπικουρούμενος από τρομερές δηλώσεις στήριξης, αλλά και περί επιστροφής στις αρχές μας και του πόσο καλά ξέρει να «ακούει» τους παίκτες.
Η διοίκηση τον προίκισε με 2 μεταγραφικές προσθήκες αντικαθιστώντας τον soft Kuzminskas και ψάχνοντας απεγνωσμένα λύση να ξεφορτωθεί το συμβόλαιο του Baldwin – όμως ο Αμερικανό – Ισραηλινός ατζέντης του Mark Bartelstein πρέπει να γέλασε πάρα πολύ με την πρόταση του Ολυμπιακού και απήντησε ορθά κοφτά
Mark: «Okay… Giorgos… θέλουμε τα 2/3 του συμβολαίου και φύγαμε»
Giorgos: «2/3 eeeeh right… we will be in touch»
Από εκεί και έπειτα το Front Office του Ολυμπιακού (αλήθεια υπάρχει κάτι τέτοιο;) κατέληξε πως η χρονιά θα βγει με Baldwin. Και αυτό παρότι 30 ημέρες νωρίτερα δεν ήθελαν ούτε καν να τον βλέπουν μπροστά τους. Σχετικό non paper (όρος που χρησιμοποιείται τώρα τελευταία και στον αθλητικό χώρο) είχε προετοιμάσει το κλίμα για άμεση αποχώρηση. Όμως υπολόγιζαν χωρίς τον Mark τον ξενοδόχο…
Η αλήθεια είναι ότι ο Baldwin δεν είχε και τις καλύτερες συστάσεις για τον χαρακτήρα του – όμως ο David Blatt ανέλαβε την ευθύνη να τον διαχειριστεί. Δυστυχώς ο IV κατόρθωσε να απογοητεύσει τον σπόνσορα του για εισαγωγή στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ που και χρήματα θα του έδινε αλλά και την προοπτική να επιστρέψει στο NBA. Υπάρχει συγκεκριμένο περιστατικό που θα βγει (όχι από εμάς) όταν φύγει ο παίκτης και θα καταλάβουν αρκετοί γιατί τρελάθηκε ο Μπλατ. Αφού δεν αρκεί να είσαι μόνο ικανός αλλά να σε βλέπουν και να σε πλασάρουν τα κατάλληλα γραφεία – και εκεί δεν θα είχε πρόβλημα ο Wade – όσο θα απέδιδε τα αναμενόμενα και όσο έχεις τα σωστά references. Εν τέλει όμως στην ζωή ο καθένας παίρνει όσα του “αξίζουν” και όσα οι συγκυρίες του επιτρέπουν.
Αλλά ας επιστρέψουμε για λίγο στην κατάσταση με την οποία βρέθηκε αντιμέτωπος ο coach Kemzura. Με το δεδομένο ότι ο Bladwin θα έμενε… βρέθηκε σε αδιέξοδο. Έπρεπε άμεσα να βρει έξτρα δημιουργία από την περιφέρεια καθώς ο Wade μοιάζει περισσότερο SG και λιγότερο PG. Για λόγους που μόνο λίγοι γνωρίζουν ο Kemzura επέλεξε τον βετεράνο και σε κακή φυσική κατάσταση Taylor Rochestie – γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι θα πρέπει να τον δέσει οπωσδήποτε με ένα καλό αμυντικό περιφερειακά που θα του δώσει το μέγεθος (π.χ. Baldwin, Κόνιαρη) να κρύψει τον μικρόσωμο και αδύναμο αμυντικά Αμερικανό. Το βάρος στην λογική της επιλογής Rochestie έπεσε στην δημιουργική του ικανότητα. Ήταν όμως έτσι τα πράγματα; Ο Navaho έγραψε στο Scouting Report για το RPG την ημέρα της ανακοίνωσης της μεταγραφής.
“O Rochestie, φέρνει εκτελεστική ικανότητα, εμπειρία, σουτ αλλά θέλει προσπάθειες να βρει ρυθμό. Γενικά θέλει πολλές μπάλες για να αναδειχθεί και αρκετό χρόνο”.
Και αυτό που δεν έγραψε ο Νάβα αλλά το υπονόησε σε άλλα σημεία του κειμένου του, είναι πως σημαίνει ότι θα χρειαστεί για να πάρει αυτό τον χρόνο να κρυφτεί στην άμυνα ώστε να μην τρώει περισσότερους πόντους από όσους προσφέρει στην επίθεση.
Και ο Ναβάχο μπορεί να κατηγορηθεί για πολλά πράγματα π.χ. δεν έχει επιβληθεί στην Κιάρα εν ώρα podcast ή σε ζαλίζει με τον Σάρας 24/7 λες και δεν υπάρχουν άλλοι μαθητευόμενοι μάγοι στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Όμως όταν αναλύει τεχνικά έχει «μάτι», βλέπει το παιχνίδι και τον παίκτη όπως είναι και όχι όπως θα θέλαμε να είναι. Βλέπετε φίλοι και φίλες στο Red Point Guard αποφεύγουμε τον εξπρεσιονισμό σε αντίθεση με άλλες σελίδες. Μετά λοιπόν από 8 ματς συμμετοχής μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα πως ο Ναβάχο είχε δίκιο. Ο Rochestie ναι μεν προσέθεσε 5.5π στην επίθεση βελτίωσε την περιφερειακή δημιουργικότητα μοιράζοντας 3.6 assist και κυρίως έφτιαξε προϋποθέσεις για σουτ 3π από την weak side.
Αλλά παρόλο που έφερε αυτό το μικρό (δημιουργικό και περισσότερο εκτελεστικό) boost, δεν είναι παίκτης two way. Για την ακρίβεια η παρουσία του στην ομάδα αποδεικνύεται εξίσου επιζήμια όσο και του Πάντερ αλλά για διαφορετικούς λόγους. Και για όποιον θέλει (σαν και εμένα) στοιχεία για να το χωνέψει αυτό ως παρατήρηση. Προτείνω να ρίξει μια ματιά στους ακόλουθους πίνακες.
Που καταλήγουμε; Ότι στην ζάλη του Σαββάτου ζητήσαμε από έναν βοηθό προπονητή να επιλύσει ένα πολύπλοκο τεχνικό ζήτημα δίχως την δυνατότητα οικονομικών επιλογών που θα έκαναν την διαφορά. Ο Λιθουανός απέδειξε πως μπορεί να βελτιώσει μια ομάδα μέσα από την μεθοδική δουλειά – κάτι που το έχουμε όλοι διαπιστώσει πλέον. Και πως υπό συνθήκες υψηλού μπάτζετ θα μπορούσε ενδεχομένως να προσφέρει κάτι ως 1ος προπονητής. Όμως ταυτόχρονα οφείλουμε να του αναγνωρίσουμε έλλειψη εμπειρίας τέτοιων δύσκολων καταστάσεων.
Αλλά και ότι όσο και να δουλέψει και να προσπαθήσει να σφυρηλατήσει η ποιότητα του κράματος (ως απόρροια της πρώτης ύλης που έχει να διαχειριστεί) έχει πεπερασμένες δυνατότητες.
Η εικόνα του Ολυμπιακού στην Μαδρίτη τον έβγαλε δικαίως έξω από τα ρούχα του. Τα 19 λάθη σε 80 κατοχές (σχεδόν 1/4 φορές που πήρε την μπάλα η ομάδα στα χέρια της) εκ των οποίων τα 11 από τους δημιουργούς του (Rochestie 4, Κόνιαρης 3, Cherry 2, Punter 2) όχι απλά έκριναν το παιχνίδι με την Ρεάλ αλλά και απαξίωσαν τα καλά αποτελέσματα και κυρίως την προσπάθεια των τελευταίων αγώνων. Αλλά δεν περιμέναμε το ματς με την Ρεάλ για να αναγνωρίσουμε το έλλειμμα ποιότητας στην περιφέρεια – τα λέγαμε ενορχηστρωμένα πολλοί από το καλοκαίρι όταν ανακοινώθηκε η παραμονή Cherry σε μια περιφέρεια με μοναδικό δημιουργό τον 38χρονο Σπανούλη. Η τραγικότητα της κατάστασης και το έλλειμμα ποιότητας περιφερειακά, αποτυπώνεται στο Net Rating των Guards που απλά είναι ένα αποκαρδιωτικό θέαμα.
O Coach Kemzura βρίσκεται αντιμέτωπος με τα λάθη του καλοκαιριού και λίγο πριν τα Χριστούγεννα δεν μπορεί να περιμένει πως ο Άι Βασίλης θα μετατρέψει τους Rochestie και Σπανούλη από στόχους στην άμυνα σε αξιόπιστους αμυντικούς, ούτε τους Baldwin, Cherry και Κόνιαρη σε δημιουργούς στην επίθεση. Το δε ζήτημα Punter χρίζει ιδιαίτερης μελέτης αφού ο συμπαθής Kevin που φέτος σουτάρει με 17% στο 3π βιώνει την χειρότερη απόδοση στην καριέρα του και αυτό δεν μπορεί είναι τυχαίο σε συνδυασμό με τον καταποντισμό – όλων μας των guard φέτος.
Ο Punter ως ρόλος δεν ήρθε για να φτιάξει φάσεις για τους άλλους αλλά για τον εαυτό του μέσα από καταστάσεις ISO και με σουτ μετά από τρίπλα. Αν όμως δεν μπορεί να δώσει αυτό για το οποίο και έχει αποκτηθεί, καλό θα ήταν να αντικατασταθεί. Έτσι και αλλιώς η πολυκοσμία στα Guard εκ του αποτελέσματος ούτε βοηθάει ούτε και αποδίδει καρπούς.
Αντί επιλόγου, ευχολογίων και αστήρικτης αισιοδοξίας για το μέλλον ας αναρωτηθούμε πόσο μακριά μπορεί να πάει μια οποιαδήποτε ομάδα στην Euroleague με τέτοια ποιότητα και μειονεκτήματά στην περιφέρεια της. Αλλά και τι μπορούν να κάνουν οι Χλωμοί Δαίμονες… έστω και στις διαβολο-εβδομάδες.
Τι να κάνουμε… it is what it is… 13 down and 21 to go…
Πηγές
Οι πίνακες είναι από το http://www.overbasket.com
