Το μοτίβο της διαδρομής για να με πάνε τα πόδια μου στο ΣΕΦ είναι σχεδόν πανομοιότυπο. Η διαδρομή με το αυτοκίνητο, το πέρασμα από το σπίτι του φίλου που πηγαίνουμε μαζί χρόνια στα γήπεδα, οι συζήτηση και η αναμονή για την έναρξη του αγώνα, τα πειράγματα από τους κοινούς μπασκετικούς μας φίλους στο γήπεδο, οι προβλέψεις για τον αγώνα, το χάζι στις κερκίδες με τους διάφορους μυστήριους μέχρι την στιγμή που γίνεται το τζάμπολ, όταν και η προσοχή μας στρέφεται στα αγωνιστικά δρώμενα – είναι απλά το περίγραμμά μιας βιωματικής διαδικασίας για ένα οπαδό. Το παιχνίδι της Παρασκευής τα είχε όλα αυτά αλλά η αγωνιστικά μας παρουσία ήταν τουλάχιστον τραγική και μετέφερε γρήγορα το ενδιαφέρον στα γύρω γύρω. Τώρα το πως συνδέεται αυτό με τους με τους Γαυροελιτιστές, τους Γαυρορεαλιστές και τους Γαυρολαικιστές αλλά και τον χαμό που έγινε στο αποψινό μας Podcast είναι δύσκολο να σας το περιγράψω σε λίγες λέξεις.
Η αποψινή παρέα όμως αποτελούμενη από τους Charles, Penny, Navaho και Red Emerald τα είπε όλα και έξω από τα δόντια. Βλέπετε αγαπητοί φίλοι ο Μπασκετόγαυρος δεν είναι συνηθισμένη περίπτωση οπαδού – θυμίζει λίγο τον ποδοσφαιρικό οπαδό του Ολυμπιακού των πέτρινων χρόνων που όμως σε ένα παράλληλο σύμπαν κέρδισε 2 Champions League και έπαιξε σε άλλους 3 τελικούς σε 10 χρόνια – και ξαφνικά μετά από 1-2 περιόδους που τον πήρε η κάτω βόλτα δεν ξέρει πως να το διαχειριστεί. Η συζήτηση μας ήταν χωρίς υπεκφυγές – ειλικρινής και αποδεικνύει πως αν μη τι άλλο στο Red Point Guard δεν θα βρείτε τίποτα άλλο παρά αγάπη για το παιχνίδι, την ομάδα και αυθεντικότητα. Ακολουθούν 110 λεπτά Ολυμπιακής μπασκετοκουβέντας!
