Είχα υποσχεθεί, ότι σαν Red Point Guard θα καλύψουμε τα φιλικά του Θρύλου στη Μόσχα και να’μαι πάλι μαζί σας για να προσπαθήσω να σας μεταφέρω τα όσα αποκόμισα από τα πειράματα και τις δοκιμές του coach Blatt.
Η λέξεις “πειράματα” και “δοκιμές” είναι οι σημαντικές στην εισαγωγή.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως αυτά τα παιχνίδια, για δυο λόγους υπάρχουν. Ο πρώτος είναι να γράφουν τύποι σαν και του λόγου μου κείμενα και ο δεύτερος, ο σημαντικός, να δει ο κάθε προπονητής τι μπορεί και τι δεν μπορεί να κάνει το σύνολο που έχει στα χέρια του. Τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο.
Κλασικά μακρηγορώ σε μια ακόμη εισαγωγή και για να μη σας χάσω όσο προλαβαίνω, θα περάσω στο θέμα μας. Τι τελικά είδαμε στο δεύτερο δυνατό φιλικό της ομάδας;
Για να σας βάλω στο κλίμα, όσοι διαβάσατε το προηγούμενο κείμενο για το φιλικό με τον Ερυθρό Αστέρα, ξεχάστε το. Παρεμπιπτόντως όσοι δε το διαβάσατε κάντε το (ΕΔΩ), όχι για να γίνεται σοφότεροι, αλλά για να πάρετε μια ιδέα.
Τα μόνα στοιχεία που έμειναν κοινά και στα δύο ματς, είναι το Iverson cut από Punter, Σπανούλη, αλλά και o Παπανικολάου (κρατήστε το αυτό) πριν την εισαγωγική πάσα, η επιμονή στο να ακουμπήσει η μπάλα στο post σε σημείο εμμονής και η μαχητικότητα στην άμυνα.
Ξεκινάω από την άμυνα που σήμερα άλλαξε. Καθώς η άμυνα χώρου που χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον στο παιχνίδι του Σ.Ε.Φ, σήμερα δεν έκανε την εμφάνισή της.
Ο coach Blatt απέναντι στον McCcolum και τον δαιμόνιο Smith αποφάσισε να παίξει στα ίσια. Καταστάσεις 2 εναντίον 2 αποκλειστικά και προσπάθεια να περιοριστούν οι αλλαγές. Το δεύτερο σκέλος επετεύχθη σε μεγάλο βαθμό, αλλά το πρόβλημα ήταν εμφανές όποτε η ομάδα προσπαθούσε να ανεβάσει την πίεση έξω από το τρίποντο, ή ακόμα και όταν οι περιφερειακοί μας δεν κατάφερναν να σπάσουν τα screens. Με την πάροδο του παιχνιδιού οι αποστάσεις βελτιώθηκαν, τα σχήματα έγιναν πιο ευκίνητα και οι Paul, Punter, Παπανικολάου και Cherry, βρήκαν τρόπο να περιορίσουν την κυκλοφορία της Unics.
Αυτό που άλλαξε, πέρα από τα γρηγορότερα πόδια, είναι και το άπλωμα των χεριών της πίσω γραμμής και η αποφασιστικότητα και η επιμονή που επέδειξαν οι “Ερυθρόλευκοι” στο να οδηγήσουν τους Ρώσους στην πλευρά που δεν τους βόλευε και να τους οδηγούν στον Μilutinov αλλά και στον Rubit.
- O Paul έβγαλε και πάλι ενέργεια, πίεσε σωστά την μπάλα και βοήθησε πολύ και στον τομέα των rebound.
- Ο Punter επιβεβαίωσε πως δεν είναι κακός αμυντικός και σίγουρα δεν μπορεί να κατηγορηθεί για αδιαφορία. Πάλι πίεσε, πάλι δυσκολεύτηκε να σπάσει screen και πάλι χτυπήθηκε στο post, αλλά δεν είναι “τρύπα”.
- Από κοντά και ο “Κεράσιας”, που συνεχίζει να τρώει τη λέζα, συνεχίζει να προσπαθεί να αποδείξει πράγματα που δεν μπορεί να κάνει, αλλά στην άμυνα είναι σταθερότατος και βάζει τα χέρια και το κορμί του με θάρρος.
Ένα ακόμη στοιχείο που επανεμφανίστηκε είναι η θέληση της ομάδας να πιέσει ανά τακτά χρονικά διαστήματα σε όλο το γήπεδο. Ταυτόχρονα όμως δεν περιορίστηκαν οι αναίτιες αλλαγές και το πρόβλημα στα block outs μετά από αυτές.
Σε γενικές γραμμές για ακόμα ένα σαραντάλεπτο ο Ολυμπιακός έδειξε αμυντική σταθερότητα και κυρίως προσαρμοστικότητα. Αυτό είναι σημαντικότερο.
Επιθετικά ο coach σε όλο τον αγώνα έψαξε να βρει σχήματα που θα βολέψουν το δίδυμο Πρίντεζη – Milutinov. Όταν θες να ακουμπήσεις στο post, δε γίνεται να μην ψαχτείς να έχεις ταυτόχρονα στο παρκέ, τους δυο πιο αποδοτικούς σε αυτό τον τομέα. Όταν στο πλάι τους βρέθηκαν οι Punter, Σπανούλης, αλλά και ο Paul, που προσέφεραν κίνηση μακριά από την μπάλα και διαρκή απειλή το πράγμα λειτούργησε.
Αν κάτι με ξάφνιασε είναι πως, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο, ο Ολυμπιακός δούλεψε πολύ τις PnR συνεργασίες του όχι μόνο με τον αρχηγό του αλλά και με τους υπόλοιπους της περιφερειακής γραμμής του.
Δεν ενθουσίασε, αλλά έδειξε πως όταν θα εκτελεί PnR θα το κάνει κυρίως από το πλάι και φροντίζοντας ο χειριστής να έχει αρκετές επιλογές πάσας.
Η επιστροφή του Milutinov μπορεί να μην άλλαξε τον προσανατολισμό της ομάδας, ούτε τους χρόνους επίθεσης, που συνέχισαν να είναι μικροί, αλλά σίγουρα επηρέασε τις αποστάσεις και τις θέσεις των υπολοίπων.
Όσο περνούσε η ώρα αυτό βελτιώθηκε, ο Σέρβος ψηλός πήρε προσπάθειες αλλά όντας εκτός ρυθμού δεν τις τέλειωσε όπως θα ήθελε.
Αντίθετα ο Πρίντεζης, ερχόμενος με φόρα από το Παγκόσμιο, τέλειωσε φάσεις και κυρίως έβγαλε ενέργεια. Εκτέλεσε κυρίως με πρόσωπο και αυτό που ξεχώρισε είναι η PnP συνεργασία με τον Σπανούλη που κατέληγε σε “πεταχτάρι” από το high post.
Ξεκάθαρο έγινε πως ο Punter θα αποτελέσει κεντρικό πυλώνα της ερυθρόλευκης επίθεσης. Έχει αρκετή ώρα την μπάλα στα χέρια του, παίρνει τα screen που θα τον βοηθήσουν να εκτελέσει πίσω από αυτά και φυσικά δίνει πόντους από isolation, κομμάτι που έλλειπε από τους Πειραιώτες. Επειδή το usage του θα είναι σεβαστό, πρέπει στην πορεία της χρονιάς να εισάγει το kick out στο παιχνίδι του.
Η αυξημένη επαφή του Kevin με την μπάλα έχει μεταθέσει τον Μπίλη στο πλάι και μου δίνει την ελπίδα πως θα δω στην πράξη μια σκέψη μου για τον αρχηγό. Με τα χρόνια να έχουν περάσει θεωρώ πως ο ηγέτης του Ολυμπιακού θα μπορούσε να αναλάβει έναν off-ball ρόλο. Μέχρι στιγμής ο Βασίλης δεν υποδέχεται κεντρικά την μπάλα μετά την εισαγωγική πάσα, αλλά στο πλάι και συνήθως σε κίνηση. Διττός ο σκοπός του συγκεκριμένου σχεδίου. Αρχικά είναι να κάνει πιο εύκολο στον Έλληνα guard να επιτεθεί αντίθετα από το screen που τόσο αγαπάει, αλλά και να εκτελέσει άμεσα.
Επίσης είδαμε επιτέλους τον Σπανούλη να στήνει PnR ψηλά με την ομάδα απλωμένη στις γωνίες. Βοηθά και η στελέχωση σε αυτό βέβαια. Ένα τέτοιο play ήταν και η επιλογή στην κρίσιμη τελευταία επίθεση.
Το σπουδαιότερο νέο της σημερινής αναμέτρησης βέβαια δεν είναι άλλο από τη θετικότατη παρουσία του Παπανικολάου. Ο Έλληνας forward, μετά από καιρό, έδωσε βοήθειες και στις δυο μεριές του παρκέ. Για το αμυντικό κομμάτι δεν είχαμε αμφιβολίες – για αυτό το λόγο θα σταθώ στην επιθετική συνεισφορά του. Αρχικά τον είδαμε να είναι παραγωγικός και αποφασιστικός με την μπάλα στα χέρια. Τέλειωσε φάσεις κοντά στο καλάθι, εκτέλεσε ακόμα και μετά από screen, αλλά έδειξε πως θα προσπαθήσει να δημιουργήσει και για τους υπόλοιπους. Δεν είναι ακόμα στο επίπεδο που μπορεί αλλά φαίνεται να θέλει να επιστρέψει. Για να σας δώσω να καταλάβετε μέχρι και play με screens επιλογής για πάρτη του έστησε ο Blatt.
Μου άρεσαν πολύ τρία συστήματα επαναφοράς που είχαν αποτέλεσμα την άμεση εκτέλεση και όχι απλά την εισαγωγή της μπάλας στο παρκέ και δείχνουν πως κάτι δουλεύεται.
O coach δουλεύει την ομάδα για να παίξει ορθολογικά. Σε κάποιο σημείο η στατιστική έδειξε πως είχε εκτελέσει 12 τρίποντα και 35 δίποντα. Ναι, καμιά φοβερή δημιουργία (πλην Σπανούλη) δε διαθέτει, αλλά μέσα από την ομαδική δουλειά και τη συνεχή κίνηση προσπαθεί να καλύψει τo έλλειμα.
Στα αρνητικά το πρόβλημα στην PnR άμυνα όταν οι αποστάσεις και η κακή επικοινωνία δεν καταστήσουν δυνατές τις καλύψεις όπως και το ζήτημα rebound όταν λείπει ο Milu. Επίσης να σημειωθεί ότι ο Klimenko έδωσε ταχύρυθμα μαθήματα ευρωπαϊκού μπάσκετ στον Happ που δυσκολεύεται να πάρει καλή θέση στο post και κυρίως δίνει εύκολα φάουλ.
Μιας και τα ανέφερα δε γίνεται να περάσει απαρατήρητο πως σε δεύτερο συνεχόμενο κλειστό ματς οι Πειραιώτες έκαναν χαζά φάουλ στο κλείσιμό του. Το χαμηλό ποσοστό στις βολές είναι λόγος ανησυχίας αλλά θα δούμε την εξέλιξή του στην πορεία της σεζόν.
Θα ήθελα να δω περισσότερο τον Kuzminskas στο 3, γιατί οσο κινήθηκε εκεί έδειξε πιο άνετος. Επίσης θα ήθελα η μπάλα να ακουμπήσει περισσότερο στον Rubit που τέλειωσε αποτελεσματικά όσες επιθέσεις του αναλογούσαν.
Αρχή είναι ακόμα, άλλωστε ακολουθεί το συναπάντημα με την ανανεωμένη CSKA.
Αυτό θα είναι το σπουδαιότερο δοκιμαστικό για την ομάδα του coach Blatt.
Εις αύριον τα σπουδαία φίλες και φίλοι.
