Augustin Rubit scouting report

Μετά από καιρό και πάλι εδώ.

Αλήθεια πόσος καιρός πέρασε από την τελευταία φορά που μιλήσαμε για πραγματικό μπάσκετ;

Μην απαντήσετε, η ερώτηση είναι ρητορική.

Το καλοκαίρι έχει φτάσει στα μέσα του και ο Ολυμπιακός αν και άργησε έκανε τελικά τις κινήσεις του στην μεταγραφική αγορά.

Ήσυχα – ήσυχα, χωρίς να έχουν πολλοί γνώση αυτών των κινήσεων, ο coach Blatt και το επιτελείο του, προχώρησαν στην υλοποίηση του σχεδιασμού τους.

Μου ανατέθηκε λοιπόν να σκιαγραφήσω το δεύτερο χρονικά απόκτημα της ομάδας του Πειραιά, τον Αυγουστίνο τον Ρουμπιτ.

Ο Αμερικανος PF/C, η θέση του οποίου υπήρξε και θα ξανα-υπάρξει αιτία διαμάχης όλων των «ειδικών» σαν και του λόγου μου στα social, έρχεται να αντικαταστήσει τον Zach Leday που άφησε τον Πειραιά και αναζητά τον επόμενο σταθμό στην καριέρα του, πιθανότατα στο Κάουνας.

Όπως και ο προκάτοχος του, έτσι και ο Rubit είναι ένα υβρίδιο της Frontline. Αρκετά δυνατός και ογκώδης για να υποστηρίξει τη θέση του Center, κοντός, και όχι ιδιαίτερα αθλητικός, ταχύς και σταθερός σουτέρ από μακρινή απόσταση για να παίξει PF.

Οι φίλοι του Ολυμπιακού θα τον θυμούνται για μια μαγική εμφάνιση απέναντι στον ΠΑΟ πριν μια διετία στη γραφική Βαμβέργη.

Νομίζω πως εκείνη η σεζόν, η μοναδική του σε επίπεδο Euroleague, είναι αυτή που πρέπει να μελετήσει κάποιος για να δει τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα του νεοαποκτηθέντα ερυθρόλευκου άσσου.

Με όλο το σεβασμό στο BCL της Fiba, δεν γίνεται να πάρουμε σαν δεδομένα όσα συμβαίνουν εκεί και να τα αναγάγουμε στο επίπεδο της Euroleague, γιατί η διαφορά είναι μεγάλη σε όλους τους τομείς.

Ο 30χρόνος Αμερικάνος, με την υπάρχουσα δομή του ρόστερ, μοιάζει να είναι η πλέον περίεργη από τις επιλογές Blatt.

Αν αποδεχθούμε πως είναι κυριως PF, κάτι το οποίο δε συμμερίζομαι, δεν δίνει στην ομάδα τα stretch χαρακτηριστικά που της λείπουν από τους άλλους δυο υπάρχοντες διεκδικητές της θέσεις.

Ο Rubit σουτάρει ελάχιστα πίσω από τη γραμμή του 3πτ και όχι με μεγάλη επιτυχία. Ότι δηλαδή συμβαίνει και με τους Πρίντεζη και Βεζένκοφ.

Από την άλλη στη θέση του C δεν έχει το μάκρος και την αθλητικότητα για να αμυνθεί αποτελεσματικά πάνω από το στεφάνι και δεν μοιάζει να βολεύεται, στη μέχρι τώρα πορεία του, στο ρόλο του roller σε καταστάσεις PnR.

Παρόλα αυτά όμως κάποια στοιχεία του τον κάνουν αρκετά χρήσιμο.

Πρώτο και κύριο η επαφή του με το καλάθι στη ζώνη από τα 4-5μ και μέσα. Έχει τρομερή έφεση στα τελειώματα γύρω από το καλάθι με ποικίλους τρόπους. Κυριότερος η υποδοχή της μπάλας με πλάτη και τα τελειώματα με post κινήσεις. Είναι ο βασικός τρόπος επίθεσής του και θα μπορούσαμε να πούμε ότι ζει για αυτό. Στην 1 περίοδο που αγωνίστηκε στην Euroleague το 29% των προσπαθειών του ήταν Post-up.

Δε φοβάται την επαφή, δε θα ήμουν υπερβολικός μάλιστα αν έλεγα πως την επιζητά κιόλας, δείχνοντας άγνοια κινδύνου ακόμα και απέναντι σε μεγαλύτερα κορμιά. Με αυτό τον τρόπο οδηγείται σε συμπαθητική συχνότητα στη γραμμή της φιλανθρωπίας, από όπου είναι παρά πολύ αποτελεσματικός.

Το μόνο που ζητά είναι να πάρει σωστά την μπάλα όσο πιο κοντά στο καλάθι γίνεται.

Αν δε συμβεί αυτό η εναλλακτική του είναι να γυρίσει με πρόσωπο και βάζοντας την μπάλα στο παρκέ να φτάσει μέχρι τέλους, κυρίως παίρνοντας τον αριστερό διάδρομο. Για το μέγεθος και τη σωματοδομή του έχει καλό έλεγχο και του κορμιού του και της μπάλας. Μπορεί να ντριμπλάρει και με τα δυο χέρια, όχι για παρά πολύ, ακόμα και υπό πίεση. Ιδανική συνθήκη η απομόνωση του στο high post και σε δεύτερο πλάνο στις γωνιές από τα 5μ και μέσα.

Όπως έγραψα και παραπάνω σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί PnR ψηλός. Το χαμηλό κέντρο βάρος του και το μέγεθός του, του δίνουν τη δυνατότητα να είναι ένας πολύ αποφασιστικός screener, αλλά τα πόδια του δεν του επιτρέπουν να ρολάρει γρήγορα στο βάθος της ρακέτας. Αρκετά συχνά τον βλέπουμε να κάνει slip στο screen με σκοπό να κερδίσει πλεονέκτημα για να πάρει καλύτερη θέση στο post.

Προτιμά το short roll στο πλαι που του επιτρέπει να εκμεταλλευτεί το άλλο δυνατό εκτελεστικό του σημείο που είναι το σουτ από μέση απόσταση. Για να τον παραλληλίσω με κάποιον, θα έλεγα πως είναι ένας μικρός Γιανκούνας. Ειδικά στους αγώνες του στην Euroleague μετά το σκριν τις μισές φορές επέλεξε PnR και τις άλλες μισές να πάει για το Pick n Pop. Και είναι χαρακτηριστικό πως είχε τα ίδια % ευστοχίας σε καταστάσεις Post up και PnR (περίπου 60%).

Αυτό όμως το σουτάκι έλλειπε πολύ από τον Ολυμπιακό τα τελευταία χρόνια και ίσως είναι και το χαρακτηριστικό που του έδωσε τη θέση.

Μαζί φυσικά με την ικανότητα του στις τοποθετήσεις στη ρακέτα που τον κάνουν έναν αρκετά αποτελεσματικό rebounder και στις δυο μεριές του παρκέ. Κάτι αρκετά σημαντικό για μια ομάδα σαν τον, in the making, Ολυμπιακό του 2019-20 που με μια πρώτη ματιά θα έχει σαν πρώτο στόχο να τρέξει το γήπεδο, κάτι που όμως για να συμβεί πρέπει πρώτα να έχεις εξασφαλίσει την μπάλα.

Επειδή μιλάμε για έναν παίχτη που κινείται στο post, πρέπει να αναφερθούμε και στη δημιουργική του πτυχή.

Δεν τον λες και playmaker ρακέτας, ούτε και τον πιο «διαβασμένο» από τους ψήλους, αλλα μια πάσα σε ελεύθερο συμπαίχτη θα τη βρει. Όχι κάτι εξεζητημένο, αλλά το απλό δεν το αγνοεί,όπως ο Leday για παράδειγμα.

Η αντίδραση του στα double teams θα μπορούσε να ήταν και καλύτερη αλλα δεν μπορείς να τα έχεις και όλα.

Αμυντικά ο Αυγουστίνος, βάζει δυνατά το κορμί του, σπρώχνεται δύσκολα όταν είναι τοποθετημένος και γενικά δε παρατάει φάσεις ακόμα και με δυνατότερους και ψηλότερους αντιπάλους.

Δεν έχει την αθλητικούς να παίξει άμυνα ψηλά και τα κοψίματα του όπως και του Leday έρχονται πάντα όταν κινείται στη βοήθεια.

Δυσκολεύεται να χαμηλώσει παρά πολύ και αυτό τον κάνει ευάλωτο όταν αναγκάζεται να ανεβεί στην άμυνα κοντά ή έξω από το 3πτ. Τα πόδια του δεν του επιτρέπουν να ακολουθήσει γρήγορο αντίπαλο σε αλλαγές αν και τα πλαγιά βήματα του δεν είναι άσχημα.

Τα αργά του πόδια τον περιορίζουν και στην close out άμυνα άλλα και όταν αναγκάζεται να ακολουθήσει αντίπαλο που κινείται αρκετά στην περίμετρο.

Επιθετικά ο Rubit στη θεωρεία μπορεί να δώσει όσα ακριβώς και ο Leday, ίσως και ακόμα περισσότερα γιατί πολύ απλά είναι καλύτερος στο post. Στην άμυνα σίγουρα θα είναι αποτελεσματικότερος φτάνει να μην αναγκαστεί να υποστηρίξει μια άμυνα με πολλές αλλαγές.

Το ερώτημα με τον Αμερικανό είναι τα ταιριάσματα στην frontline. Η παρουσία του μας οδηγεί στο συμπέρασμα πως και φέτος ο σχηματισμός 3-2 θα φορεθεί αρκετά από τον κοουτς Blatt. Ακόμα και η πρόσφατη προσθήκη του Kouzminskas δε λύνει απαραίτητα το γρίφο, αφού το συγκεκριμένο δίδυμο θα έχει αρκετούς αμυντικούς περιορισμούς. Το να τον ταιριάξεις με Πρίντεζη, που ουσιαστικά στην επίθεση λειτουργεί σαν 5 αποκλειστικά όπως και ο ίδιος, θα περιορίσει και άλλο τους χώρους δράσης και των δυο και θα συγκεντρώνει πολλές πιθανές βοήθειες σε απόσταση μίας πάσας. Να μπει σε ρόλο PF δίπλα σε Milutinov ή Happ θα κάνει το σχήμα πολύ βαρύ αφού ειδικά στην άμυνα ο Rubit τοποθετείται αυστηρά στο βάθος της ρακέτας.

Σίγουρα ο Κόουτς γνωρίζει καλυτερα από τον καθένα το πως θα τον προσαρμόσει και θα τον εκμεταλλευτεί.Άλλωστε είναι ο μοναδικός παίχτης του ρόστερ που δυνητικά μπορεί να καλύψει και τις δυο θέσης της frontline με αξιοπρέπεια.

Για να το κλείσω και να μην σας κουράζω άλλο. Αρχικά η απόκτηση Rubit ήταν μια παρά πολύ σωστή κίνηση και αναβάθμιση από κάθε άποψη σε σχέση με Leday. Η πορεία όμως του μεταγραφικού σχεδιασμού έχει αναγάγει τον Αμερικανό σε απόλυτο γρίφο και μας κάνει να αναρωτιόμαστε πως θα καλυφθεί η, σε μια πρώτη μάτια, έλλειψη αθλητικότητας από τη γραμμή ψηλών του Ολυμπιακού από τον κόουτς.

RPG Scouting Report