Βρίσκομαι σε πάρα πολύ δύσκολη θέση.
Μετά από μια πάρα πολύ δύσκολη μέρα στη δουλειά, περίμενα πως και πως να αράξω στον καναπέ, να έχω την Κιάρα να με ενοχλεί θέλοντας χάδια και να παρακολουθήσω το Θρύλο στο πρώτο πραγματικά απαιτητικό αγώνα του για φέτος.
Είχα φανταστεί πως θα με χαλάρωνε, θα άδειαζε το μυαλό μου και θα ξέφευγα.
Τελικά δε συνέβη τίποτα από όλα αυτά.
Μόνο η Κιάρα στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, αντίθετα ο Ολυμπιακός στη Μόσχα ναυάγησε. Τον κατάπιε η ενέργεια, το μέγεθος, η ποιότητα και οι αυτοματισμοί της ομάδας του Ιτούδη.
Ειλικρινά δεν βρίσκω κάποιο προφανή λόγο να γράψω τι προσπάθησαν να πετύχουν στο αποψινό τεστ οι Ερυθρόλευκοι. Έχω περισσότερες απορίες από ποτέ.
Περίμενα πως στο τρίτο στη σειρά παιχνίδι θα έβλεπα μια εξέλιξη ή μια βελτίωση σε όσα δουλεύει το προπονητικό επιτελείο.Τελικά αυτό που έφτασε στις οθόνες μας ήταν τόσο ασυγχρόνιστο, όσο ο ήχος με την εικόνα της τηλεοπτικής μετάδοσης του συνδρομητικού.
Να δεχτώ πως έλειπε ο Σπανούλης, να δεχτώ ότι μπήκαν στην ομάδα ο Βεζένκοφ και ο Baldwin που έλειπαν, να τα δεχτώ όλα αυτά, αλλά ρε coach τι πραγματικά ήθελες να πετύχεις;
Ναι, φιλικό είναι και θες να δοκιμάσεις πρόσωπα και σχήματα, αλλά δεν πρέπει όλα αυτά να γίνουν σε ένα πλαίσιο και με σκοπό αυτές οι δοκιμές να σου δημιουργήσουν μια βάση για να εξελίξεις στην πορεία της χρονιάς;
Coach τελικά θα παίξεις φέτος περισσότερο PnR από πέρσι; Αν ναι αυτό με ποιον ψηλό θα το κάνεις, αν δεν είναι μέσα ο Milutinov;
Αφού είμαι στον τομέα PnR, coach γιατί επιμένεις να παίζεις επιθετική άμυνα σε αυτές τις καταστάσεις όταν ξέρεις ότι κανείς από τους ψηλούς σου δεν έχουν τα πόδια για να το υπηρετήσουν; Πέρσι στο αντίστοιχο χρονικό σημείο πάλι μας “έψησες” πως το δαιμόνιο μυαλό σου θα χτίσει μια φοβερή άμυνα προσαρμογών, μετά το άλλαξες. Θα κάνεις και φέτος το ίδιο;
Υπήρχαν στιγμές coach που οι μισοί στήνονταν για man to man και οι άλλοι μισοί για ζώνη, οι μισοί άλλαζαν (ακόμα ένα παιχνίδι με αχρείαστες και αβίαστες αλλαγές) και οι υπόλοιποι όχι.
Coach σήμερα το πρόβλημα δεν ήταν μόνο το PnR και η αντιμετώπισή του, αλλά και ότι εκτέθηκαν όλοι οι ψηλοί μας από τον Voigdman και τον Bolomboy που έχουν την ικανότητα να παίζουν μέσα και έξω από το post. Tι θα κάνεις για αυτό;
Τι θα κάνουμε για να κυνηγήσουμε πιο αποφασιστικά το rebound; Είναι αδιανόητο να πηδάνε με μεγαλύτερη ενέργεια στη διεκδίκηση των σκουπιδιών ο Paul και ο Punter και όχι οι ψηλοί μας;
Καταλαβαίνω coach πως θες να επενδύσεις στο παιχνίδι από το post, αφού εκεί εδράζονται οι δυο από τους 4 πιο αποδοτικούς επιθετικά παίχτες σου. Αλλά ρε coach (συγγνώμη για την κατάχρηση της οικειότητας) όταν η ρακέτα κλείνει, οι αντίπαλοι έχουν κορμιά και βοήθειες έτοιμες να πνίξουν Πρίντεζη και Milutinov από κάθε γωνία, δεν πρέπει να έχουμε έτοιμη μια άλλη προσέγγιση;
Δεν πρέπει να πειστεί ο Σέρβος πως για να κάνει το βήμα παραπάνω, θα πρέπει να αρχίσει να δημιουργεί και για τα υπόλοιπα παιδάκια;
Δεν πρέπει και τα υπόλοιπα παιδάκια να κινούνται σε συγκεκριμένους χρόνους και σε συγκεκριμένες γωνίες, για να επιτρέψουν στα ψηλότερα φιλαράκια τους να τους τροφοδοτήσουν;
Coach να ποστάρουμε, δε θα σε αμφισβητήσω εγώ, αλλά μήπως να δοκιμάζαμε να το κάνουμε και με άλλους, λιγότερο “κλασικούς” τρόπους; Να για παράδειγμα, να δουλέψουμε λίγο με τον Παπανικολάου και κυρίως με τον Kuzminskas, όχι από το “4” , αλλά από το “3”;
Εγώ στηρίζω τα στοιχήματα, ειδικά όταν δεν υπάρχει ρευστό για έτοιμες λύσεις, γουστάρω που προσπαθείς coach μέσα από την ομαδική δουλειά να καλύψεις την έλλειψη δημιουργίας, κατανοώ ότι προσπαθείς να στήσεις συνεργασίες ανάμεσα σε μικρά group αθλητών για να περιορίσεις τη, φυσιολογική για την εποχή, έλλειψη χημείας, αλλά όπως και να το κάνουμε κάτι λείπει από τον άσσο.
The million dollar question
Coach τι θα γίνει με τον Baldwin, που τόσο ανυπομονούσαμε να δούμε;
Επειδή δεν έχω κανένα συμφέρον και δε μου αρέσει να κάνω τον ανήξερο, coach αν ισχύουν οι φήμες πως δεν τον υπολογίζεις, γιατί τον έβαλες να παίξει σε ρόλο που κανονικά θα είχε ο Cherry και γιατί 10 μέρες πριν το πρώτο επίσημο δεν έχει βρεθεί αντικαταστάτης;
Γιατί τον άφησες να δείχνει τόσο “ξένος ” με τους υπόλοιπους;
O Punter, μοιάζει να είναι ο πιο “έτοιμος ” από όλους τους νέους, πνευματικά και αγωνιστικά, μπορεί να είναι απολαυστικός στο 1 εναντίον 1, αλλά καλέ μου coach αυτό δε σημαίνει πως θα πρέπει να υποδυθεί τον Σπανούλη και να ντριμπλάρει για 15-20” ψάχνοντας μάταια κάποιο άνοιγμα. Ο Kevin coach έχει την φιλοδοξία να αναλάβει ευθύνες και να βγει μπροστά, αλλά δεν μπορεί να είναι οι ηρωισμοί του λύση, ειδικά απέναντι σε ομάδες του υψηλότερου επιπέδου, που έχουν και παίχτες και τακτικές προσαρμογές για να τον “κλειδώσουν”. Δεν μπορεί ο Kevin και να πιέζει στην άμυνα και να κουβαλάει μπάλα και να βγαίνει από τα screens για να εκτελέσει και να πάει στο iso.
Θέλει κάποιον δίπλα του coach να κάνει κάποια από όλα αυτά.
Κάποιον που να μη διστάζει, να μη σταματάει τόσο εύκολα την ντρίμπλα στην πίεση κάποιον που να μπορεί να τραβήξει τα βλέμματα των αντιπάλων πάνω του.
Ο Κόνιαρης σήμερα τα πήγε καλά στο κομμάτι πίεση στην μπάλα, αλλά βγήκε στην επιφάνεια το κυριότερο μειονέκτημά του, ο δισταγμός. Ο Αντώνης διστάζει να εκτελέσει και κυρίως διστάζει να ντριμπλάρει πάνω στον αντίπαλό του. Ο Κόνιαρης και ο Cherry, παίζουν σε μεγάλο βαθμό με το φόβο του λάθους και είτε τελικά το κάνουν, είτε γίνονται απίστευτα προβλέψιμοι.
Coach κατανοώ να θες να επαναφέρεις σε αγωνιστικό ρυθμό τον, αδικαιολόγητα, βαρύ Milutinov και ταυτόχρονα να διατηρήσεις το ρυθμό του Πρίντεζη, αλλά αν στα φιλικά παίζουν από 25 λεπτά, πότε θα μπορέσει ο Happ να δεχτεί το απαιτούμενο bullying για να προσαρμοστεί στα Ευρωπαϊκά δεδομένα και πότε θα βρει το ρόλο του ο Rubit σε μια κάπως μπερδεμένη frontline ;
Κάτι ακόμα που με βασανίζει coach, είναι η περίπτωση του Paul. Θα παίξει και στο 2 και αρκετά στο 3 από όσα μπορώ να καταλάβω, αλλά στην επίθεση πως σκοπεύεις να τον αξιοποιήσεις;
Θα είναι η offball απειλή που θα ψάχνει το σουτ, θα επιτίθεται στο close out εκμεταλλευόμενος την έκρηξή του ή απλά θα λειτουργεί σαν “δόλωμα” για να απομακρύνει παίχτες από το post με τα κοψίματά του. Στη Ρωσία έμοιαζε να μην μπορεί να βρει επιθέσεις και ρυθμό.
Για να κλείσω coach, όχι ότι δεν το υποψιαζόμασταν, αλλά σήμερα συνειδητοποιήσαμε πόσο απέχουμε από τις 5-6 πραγματικά σπουδαίες ομάδες, αλλά ξέρουμε πως μπορείς αυτή την απόσταση να τη φτάσεις σε ένα λογικό επίπεδο. Δεν είσαι θαυματοποιός, δεν περιμένουμε κάτι εξωπραγματικό, απλά θέλουμε να δούμε κάτι διαφορετικό, κάτι πιο όμορφο στο μάτι.
Coach δε θα είναι εύκολο, αλλά κάνε ότι θεωρείς απαραίτητο, μην κάνεις περισσότερες εκπτώσεις στις απαιτήσεις σου.
Όπως και να έχει, ότι και αν συμβεί, εμείς οι λίγοι (ξέρουν ποιοι είναι αυτοί) θα είμαστε δίπλα στην ομάδα. Άλλωστε γίναμε Ολυμπιακοί γιατί γουστάρουμε την αγανάκτηση και το στρίμωγμα στην άκρη του γκρεμού.
Το πράγμα σήμερα μαύρισε, αλλά θα το ξαναπώ…είναι ακόμα νωρίς αλλά όχι τόσο νωρίς.
Coach θα περιμένω να λύσεις τις απορίες μου.
