Ένα από τα αγαπημένα θέματα συζήτησης των απανταχού μπασκετόφιλων είναι η στελέχωση που αφορά την ομάδα τους εν όψει της νέας αγωνιστικής σεζόν.
Φυσικά η φετινή χρονιά δεν έχει τελειώσει ακόμη αλλά επειδή αυτό δεν θα αργήσει να συμβεί, ίσως και νωρίτερα απ’ ότι θα περίμενε κανείς, η κουβέντα για τις αδυναμίες του παρόντος ρόστερ του Ολυμπιακού και για την επικείμενη στελέχωση του καλοκαιριού νομίζω ότι μπορεί να γίνεται από τώρα.
Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν αρκετά αγωνιστικά και μη θέματα που θα επηρεάσουν τις εξελίξεις.
- Το μπάτζετ θα παραμείνει το ίδιο;
- Θα παίζουμε στην Αδριατική ή στην Ελλάδα;
- Θα παραμείνει ο Μπλατ στο τιμόνι της ομάδας;
- Ο Μιλουτίνοφ θα μετακομίσει στην απέναντι άκρη του Ατλαντικού, ποιοι Έλληνες θα μείνουν και ποιοι θα αποχωρήσουν;
Αυτό που θέλω να αναλύσω στο παρόν κείμενο είναι τα χαρακτηριστικά που λείπουν αυτή τη στιγμή στην ομάδα και τα οποία πρέπει να προστεθούν, ανεξαρτήτως των εξελίξεων, ώστε η ομάδα να παρουσιαστεί του χρόνου πιο ανταγωνιστική και εναρμονισμένη με το πνεύμα της εποχής.
Όπως είχα αναφέρει σε παλιότερό μου κείμενο στο Red Point Guard (https://redpointguard.com/archives/10037) άποψη μου είναι ότι ζούμε στην εποχή των καλών σουτέρ και οι ομάδες στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ θα πρέπει να είναι στελεχωμένες κατά τέτοιο τρόπο ώστε να μπορούν να αποδώσουν στη λογική του Spread the Floor στην επίθεση, ενώ παράλληλα να μπορούν να διατηρήσουν ένα ανταγωνιστικό προφίλ στην άμυνα. Σαφώς και κάτι τέτοιο έχει μεγάλο βαθμό δυσκολίας ειδικά από τη στιγμή που το μπάτζετ της ομάδας μας είναι περιορισμένο.
Επίσης από τη νέα σεζόν θα αυξηθούν ακόμη περισσότερο οι υποχρεώσεις των ομάδων στην Ευρωλίγκα καθώς πλέον οι ομάδες που θα συμμετέχουν θα είναι 18. Αυτό σημαίνει ότι θα επιβιώσουν οι ομάδες που θα εκμεταλλευτούν και την τελευταία μονάδα του ρόστερ τους καθοδηγούμενες φυσικά από τους ηγέτες τους.
Πάμε να δούμε λοιπόν ποιές ήταν οι βασικές μας αδυναμίες φέτος ανά θέση και τι χαρακτηριστικά πρέπει να προστεθούν στην ομάδα.
Guards: Point Guard – Shooting Guard
Χαρακτηριστικά που λείπουν: Playmaking, σουτ μετά από τρίπλα, πολύ καλός χειρισμός της μπάλας, κάθετο παιχνίδι, μέγεθος-αθλητικότητα στην άμυνα.
Όταν σκέφτομαι την επικείμενη στελέχωση παίζουν σε λούπα στο μυαλό μου συγκεκριμένα παιχνίδια στα οποία πραγματικά έμεινα να κοιτάζω αποσβολωμένος την εξέλιξη τους σκεπτόμενος ότι ο Μπλατ το καλοκαίρι κλήθηκε να χτίσει πάνω σε καμένη γη. Ένα από αυτά ήταν η εντός έδρας αναμέτρηση με τη Μπαρτσελόνα, όταν απλωνόταν συνεχώς μπροστά μας ένα δάσος από χέρια και ψηλά κορμιά που μπορούσαν να κλείνουν τις περισσότερες γωνίες πάσας.
Είναι κάτι που κατάφερε ο Πέσιτς χρησιμοποιώντας αυτά τα “ανορθόδοξα” σχήματα (που την οδήγησαν αρκετά μακριά φέτος η αλήθεια είναι) με την ταυτόχρονη παρουσία στις θέσεις 2-4 των Χάνγκα-Κλαβέρ-Σίνγκλετον. Σε αυτό το πλαίσιο η ομάδα παρουσίασε κάκιστο πρόσωπο βγάζοντας στην επιφάνεια την ένδειά της στο χειρισμό της μπάλας, στο κάθετο παιχνίδι-προσωπική φάση και στην δημιουργία σε ελίτ επίπεδο.
Θεωρώ ότι αυτό που έλειψε περισσότερο φέτος από την ομάδα ήταν η παρουσία ενός πραγματικού ηγέτη στα guards.
Κατά τη διάρκεια της χρονιάς ήταν μνημειώδης η αδυναμία μας να κλείσουμε αποτελεσματικά τα παιχνίδια. Συχνά πυκνά ο Μπλατ δοκίμασε να βγάλει μπροστά τον Goss με όχι ιδιαίτερη επιτυχία η αλήθεια είναι, κρατώντας στον πάγκο τον Σπανούλη, ίσως τον καλύτερο closer στην Ευρώπη (την τελευταία δεκαετία τουλάχιστον), και τον άνθρωπο που τόσες πολλές φορές μας πήρε κυριολεκτικά από το χέρι στα τελευταία τρίλεπτα ή τετράλεπτα κρίσιμων παιχνιδιών.
Έναν τέτοιο παίχτη ακριβώς χρειαζόμαστε επειδή πλέον ο Σπανούλης είναι 37. Άποψή μου είναι ότι αυτός ο παίχτης θα πρέπει να αναλάβει το ρόλο του βασικού playmaker της ομάδας με τον Goss να τον συμπληρώνει. Προφανώς και θα ήταν ευχής έργον να καλύψει ο Σλούκας το καλοκαίρι αυτή τη θέση καθώς συγκεντρώνει πολλά χαρακτηριστικά τα οποία έχουμε απόλυτη ανάγκη όπως το ότι είναι ελίτ δημιουργός σε pick ‘n’ roll δράσεις, έχει στο ρεπερτόριο του σουτ μετά από τρίπλα κάτι που θεωρώ αδιαπραγμάτευτο ως χαρακτηριστικό για όποιον αθλητή κληθεί να “τρέξει” τη συγκεκριμένη θέση και είναι ένας από τους καλύτερους true shooters στην Ευρώπη.
(Γράφημα από τον Lostgps και το basketballguru.gr)
Σε περίπτωση που ο Σλούκας δεν έρθει, νομίζω ότι επιβάλλεται να δώσουμε το μεγαλύτερο μας συμβόλαιο σε κάποιον ξένο αθλητή που θα συγκεντρώνει τουλάχιστον τα παραπάνω χαρακτηριστικά.
Το ιδανικό θα ήταν να έχει και κάθετο παιχνίδι αλλά προφανώς ένα τόσο πλήρης playmaker είναι πανάκριβος και μακριά από τις δυνατότητές μας.
Κατά συνέπεια αυτό το στοιχείο του κάθετου παιχνιδιού/προσωπικής φάσης απέναντι σε μια στημένη άμυνα ή γενικότερα του παιχνιδιού από έξω προς τα μέσα, όταν η αντίπαλη άμυνα έχει μπει ήδη σε κίνηση, μπορείς να το βρεις και από τον shooting guard ή τον small forward ή και τον swingman (guard/forward) σου, κάτι το οποίο μας έλειψε πάρα πολύ φέτος όπως θα αναφερθεί και στη συνέχεια. Φυσικά υπάρχει και το αμυντικό κομμάτι όπου θεωρώ ότι δε θα πρέπει να κάνουμε έκπτωση. Δεν τρέφω αυταπάτες ότι μπορούμε πέραν των όσων έχω ήδη αναφέρει να ζητάμε ο παίχτης να είναι και ελίτ αμυντικός ή σούπερ αθλητικός, προσωπικά θα είμαι ευχαριστημένος με οποιονδήποτε μπορεί να ακολουθήσει σωματικά το ρυθμό της Ευρωλίγκα χωρίς να είναι να είναι liability.
Σε ότι έχει να κάνει με τη θέση του shooting guard προσωπικά θεωρώ ότι πρέπει να ψάξουμε για κάποιον αθλητή στη θέση του Strelnieks που θα αγωνίζεται ξεκάθαρα ως βασικός και που θα έχει πιο πλήρες πακέτο δεξιοτήτων από αυτό του Λετονού. Αυτόν τον αθλητή θα πλαισιώσει ο τεράστιος Βασίλης Σπανούλης ερχόμενος από τον πάγκο αλλά και ο guard-forward ή ο small forward που θα αποκτηθούν, ένας εκ των οποίων επιβάλλεται να έχει περισσότερο στοιχεία guard για να μπορεί να ανέβει στο 2 διότι ο Σπανούλης θα επιστρέψει από τραυματισμό και είναι σε ηλικία που εξ ορισμού χρειάζεται ιδιαίτερη διαχείριση.
Όταν αναφέρομαι σε shooting guard εννοώ κάποιον παίχτη το προφίλ του οποίου θα συγκεντρώνει τα χαρακτηριστικά ενός πλάγιου που θα έχει τη δυνατότητα να τρέξει ball screen καταστάσεις σε οποιαδήποτε πλευρά του γηπέδου σε ικανοποιητικό βαθμό. Σε αυτή τη θέση θα χρειαστούμε κάποιον καλό αθλητή με μέγεθος ο οποίος θα μπορεί να σουτάρει ικανοποιητικά ως spot up shooter μιας και δεν θα είναι ο βασικός χειριστής της μπάλας, αλλά και θα μπορεί να δημιουργήσει το δικό του σουτ επίσης.
Μου φαίνεται αδιανόητο εν έτει 2019 να βλέπω παίχτες που δεν δημιουργούν το δικό τους σουτ.
Στα πρόσφατα πλει-οφ της Ευρωλίγκα η Φενέρ βγήκε από μεγάλους μπελάδες στο 3o και καθοριστικό παιχνίδι με τρίποντα μαχαιριές του Guduric μετά από τρίπλα εν μέσω τεράστιας πίεσης χρόνου.
Σε αυτό το σημείο να κάνω μια μικρή διευκρίνιση σε ότι έχει να κάνει με τα guards. Προφανώς το προφίλ του point guard που θα αποκτηθεί θα επηρεάσει και το αντίστοιχο του shooting guard ή και τούμπαλιν. Γι αυτό το λόγο αναφέρω εξ’ αρχής τα στοιχεία που λείπουν διότι αυτά θα πρέπει πάση θυσία να καλυφθούν και σαφώς ο συνδυασμός επιλογών είναι μεγάλος.
Αν για παράδειγμα έρθει ο Σλούκας στη θέση 2 θα χρειαστούμε κάποιον κόμπο γκαρντ με μέγεθος όπως για παράδειγμα ο Beaubois ο οποίος έχει προσωπική φάση, μπορεί να τρέξει την επίθεση σαν 2ος χειριστής, σουτάρει καλά και αμυντικά είναι αξιοπρεπέστατος. Σε περίπτωση που αποκτηθεί (ενδεικτικές οι αναφορές σε ονόματα) για τη θέση του βασικού ball handler ο Peyton Siva (φθηνή επιλογή εξαιρετικό πακέτο-αφήνει χώρο να αποκτηθεί πραγματικός σκόρερ με καλό συμβόλαιο) ή ο Pierria Henry (πιο ακριβή επιλογή-λιγότερα χρήματα για το συμβόλαιο του SG) ο οποίος αρέσει στον Μπλατ, θα πρέπει το προφίλ του shooting guard να είναι εντελώς διαφορετικό και καλό θα ήταν να κοιτάξουμε κάποιον scoring guard με πολύ αξιόπιστο σουτ ο οποίος θα αποτελέσει την βασική επιλογή μας στο επιθετικό κομμάτι.
Ανεξαρτήτως ονομάτων θεωρώ ότι είναι αδιαπραγμάτευτη η απόκτηση δύο γκαρντ οι οποίοι θα αποκτηθούν για να αγωνιστούν ως βασικοί στις θέσεις 1-2 συνεπικουρούμενοι από τους Goss, Σπανούλη και κάποιον αθλητή είτε Έλληνα είτε ξένου (αναλόγως το που θα αγωνιζόμαστε) με μικρό συμβόλαιο στη θέση του 5ου γκαρντ.
Swingman (guard/forward) – Small Forward
Χαρακτηριστικά που λείπουν: Δημιουργία μετά από pick n roll, σουτ μετά από τρίπλα, παιχνίδι από έξω προς τα μέσα.
Με δεδομένο ότι οι Toupane και Timma μάλλον θα αποτελέσουν παρελθόν ο Ολυμπιακός θα πρέπει να στραφεί σε εντελώς διαφορετικό πακέτο δεξιοτήτων σε αυτούς τους 2 αθλητές που θα υπογράψει. Εδώ έγκειται ακόμη μια αστοχία της περυσινής στελέχωσης με την απόκτηση των Toupane και Timma για να πλαισιώσουν τον Παπανικολάου. Τι καταφέραμε με αυτό; Να έχουμε 3 παίχτες εκ των οποίων κανένας δεν έβαζε τη μπάλα στο παρκέ ώστε:
α) είτε να εκτελέσει ως χειριστής μετά από κάποιο σκριν ή να βρει τον ψηλό που κάνει το ρολάρισμα προς το καλάθι είτε
β) να πάει μέχρι το καλάθι με αποτελεσματικότητα όταν η αντίπαλη άμυνα βρισκόταν σε περιστροφή ή σε ανισορροπία γενικότερα, άρα υπήρχαν οι διάδρομοι για να πάει κάποιος όλη τη διαδρομή.
Ζούμε στην εποχή όπου οι περισσότερες ομάδες χρησιμοποιούν εκτός των δύο γκαρντ τους και τρίτο παίχτη εντός της ίδιας πεντάδας, ο οποίος αγωνίζεται ως 3αρι και μπορεί να τρέξει δράσεις μέσω pick n roll. Παραδείγματα τέτοιων παιχτών είναι οι Simon, Guduric, Rudy Fernandez, Causeur, Micov, Grigonis. Hilliard, Higgins.
Κάποιοι από αυτούς είναι καλύτεροι δημιουργοί και κάποιοι άλλοι πιο aggressive, οπότε η απόκτηση των 2 αθλητών που θα καλύψουν τις συγκεκριμένες θέσεις θα πρέπει να συνδυάζουν αυτά τα χαρακτηριστικά με δεδομένο ότι ο Παπανικολάου που θα τους πλαισιώσει δεν παίρνει καλό βαθμό στα παραπάνω. Επίσης θα πρέπει να σουτάρουν καλά από την περιφέρεια (38-39%) ακόμη και αν δεν έχουν ποσοστά καριέρας 45% γιατί ο Τίμα ήρθε ως ελίτ σουτέρ χωρίς να έχει να προσφέρει σε κανένα άλλο κομμάτι ως πλάγιος παίχτης ειδικά σε ότι έχει να κάνει με χειρισμό της μπάλας και δημιουργία μέσω pick ‘n’ roll.
Είναι αυτονόητο ότι, όσο καλά γκαρντ και να έχει μία ομάδα, θα υπάρξουν πολλές περιπτώσεις μέσα σε κάθε αγώνα όπου η άμυνα θα σε αναγκάσει να στραφείς στον πλάγιο παίχτη σου ώστε αυτός να λειτουργήσει ως βαλβίδα αποσυμπίεσης, οπότε η στελέχωση στις συγκεκριμένες θέσεις είναι κομβικότατη.
Μια φθηνή επιλογή που ταιριάζει στο προφίλ του παίχτη με ικανοποιητικό περιφερειακό σουτ και παιχνίδι 1-1 από έξω προς τα μέσα είναι ο γνωστός σε όσους παρακολουθούν γενικά Ευρωπαικό μπάσκετ Shawn Dawson της Μπανταλόνα. Το ξαναλέω ότι τα ονόματα είναι ενδεικτικά πιο πολύ με ενδιαφέρει να γράψω την άποψη μου σχετικά με το ποια χαρακτηριστικά πρέπει να κοιτάξουμε να καλύψουμε. Ανεξαρτήτως του διαθέσιμου μπάτζετ υπάρχουν πολλοί παίχτες με νορμάλ συμβόλαια οι οποίοι μπορούν να συμπληρώσουν το παζλ των σωστών χαρακτηριστικών στην ομάδα.
Power Forward
Χαρακτηριστικά που λείπουν: Καλό περιφερειακό σουτ
Στη συγκεκριμένη θέση αυτή τη στιγμή υπάρχει πληρότητα με τους Πρίντεζη, Βεζένκοφ και LeDay.
Ο Πρίντεζης είναι ένας αρτίστας του low post αν και πλέον έχοντας πατήσει τα 34 χρειάζεται καλές βοήθειες και παίχτες με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά για να παίζουν μαζί του τη συγκεκριμένη θέση.
Ένα από αυτά είναι το σταθερό περιφερειακό σουτ.
Kάτι που στα χαρτιά έχει κυρίως ο Βεζένκοφ, αν και φέτος σούταρε με το απογοητευτικό 21%, σε ένα αρτηριοσκληρωτικό επιθετικό πλαίσιο βέβαια το οποίο δεν έβγαζε τα ελεύθερα σουτ που χρειαζόταν ο Βεζένκοφ για να βρει ρυθμό μέσα στη χρονιά. Εκτός αυτού, ο Πρίντεζης πλέον δεν έχει την ενέργεια ώστε να κινείται σε όλες τις πλευρές του παρκέ και να σουτάρει αποτελεσματικά από την περιφέρεια και θα λέγαμε ότι πλέον κινείται περισσότερο στο χώρο δράσης ενός center και όχι σε αυτόν ενός μοντέρνου power forward. Ο LeDay από την άλλη είναι ένας πολύ εξελίξιμος αθλητής με καλά τελειώματα κοντά στο καλάθι κυρίως. Φαίνεται ότι έχει περιθώρια να βελτιώσει το περιφερειακό του σουτ και αν μείνει στην ομάδα πρέπει να το δουλέψει πάρα πολύ στην offseason.
Συνολικά μου αρέσει η στελέχωση στη θέση 4 διότι ας μην ξεχνάμε ότι οι LeDay και Βεζένκοφ ήταν rookies στην ομάδα και αναμένεται να παρουσιαστούν πολύ καλύτεροι του χρόνου ειδικά εφόσον η ομάδα βρει τους guards-forwards που θα βοηθήσουν να ανοίξουν οι χώροι και συνεπώς το πεδίο δράσης και των power forwards.
Σε περίπτωση που ο LeDay αποχωρήσει νομίζω ότι θα ήταν καλό να κοιτάξουμε για έναν παίχτη με μέγεθος που μπορεί να σουτάρει από μακριά, θα είναι καλός ριμπάουντερ και θα μπορεί να αγωνιστεί αν χρειαστεί και στο 5, όπως ήταν παλιά ο Pero Antic. Ένας παίχτης που ταιριάζει σε αυτό το προφίλ, έχει νορμάλ συμβόλαιο και έχει μάθει το μπάσκετ σωστά είναι ο Danilo Barthel της Bayern (παίζει και με πλάτη, 40% στο τρίποντο φέτος και 2 ασίστ μέσο όρο).
Center
Χαρακτηριστικά που λείπουν: Καλός σκρίνερ, εκρηκτικότητα – δυναμικά τελειώματα γύρω από το καλάθι, προστασία της ρακέτας σε ικανοποιητικό βαθμό.
Εδώ προφανώς και τα πάντα θα κριθούν με βάση το αν θα μείνει ο Μιλουτίνοφ. Σε περίπτωση που μείνει θα χρειαστεί να τον πλαισιώσει ένας δυναμικός σέντερ με καλό footwork ο οποίος θα είναι απαραίτητα καλός σκρίνερ (αυτό μας έλειψε πολύ φέτος) και θα μπορεί να τελειώσει δυναμικά τις φάσεις κοντά στο καλάθι στο στυλ του Kyle Hines.
Προφανώς και Hines δεν βγαίνει κάθε μέρα αλλά υπάρχουν σχετικά φθηνές επιλογές όπως για παράδειγμα ο Jordan Morgan της Banvit ή ο Hassan Martin της Bayreuth. Σε περίπτωση που φύγει ο Μιλουτίνοφ θα πρέπει απαραίτητα να φέρουμε κάποιον ποιοτικό παίχτη στη θέση του, ειδικά από τη στιγμή που θα εισπράξουμε και ένα ικανοποιητικό ποσό κοντά στο 1 εκατομμύριο.
Εν κατακλείδι η στελέχωση θα πρέπει συνολικά να δώσει έμφαση
- στο καλό χειρισμό της μπάλας
- στο καλό περιφερειακό σουτ (και μετά από τρίπλα) και
- στη δημιουργία μέσω pick n roll στις θέσεις 1-3.
Είναι χαρακτηριστικό της σημασίας του καλού μακρινού σούτ πως οι 4 φετινές ομάδες πού έφτασαν στο F4 έχουν από 5-7 παίκτες στο ρόστερ τους με 40%+ στο 3π.
Efes: (7) (Anderson, Balbay, Beaubois, Larkin, Moerman, Motum, Simon)
CSKA: (6) (Bolomboy, De Colo, Hackett, Higgins, Kurbanov, Peters)
Fenerebahce: (6) (Datome, Green, Guduric, Mahmutoglu, Dixon, Sloukas)
Real Madrid: (5) (Causer, Fernandez, Randolph, Taylor, Yusta)
Ταυτόχρονα θα πρέπει να δοθούν ενέσεις αθλητικότητας και μεγέθους ώστε να μπορούμε να αντεπεξέλθουμε και σε όσο το δυνατόν περισσότερες αμυντικές τακτικές. Θα ήταν ευχής έργον να σπάγαμε στην άμυνα κάθε σκριν να ήμασταν συνεχώς μπροστά από τον παίχτη μας και η άμυνα να ρολάρει σαν καλοκουρδισμένο ρολόι.
Επειδή όμως εκ των πραγμάτων θα χρειαστεί να παίξουμε με αλλαγές (πολλές φορές δεν είναι καν επιλογή σου, εκεί σε κλειδώνει ο αντίπαλος αν δει αδυναμία σου) ή και με τριπλές αλλαγές, θα μπούμε σε διαδικασία επίπονων περιστροφών στην close out άμυνα και θα βλέπουμε σε κάθε αγωνιστική τους αντίπαλους προπονητές να προσπαθούν να τιμωρήσουν κυνικά οποιοδήποτε miss match θεωρώ ότι θα πρέπει να είμαστε καλυμμένοι σε ικανοποιητικό βαθμό τουλάχιστον στο κόμματι της αθλητικότητας και του μεγέθους.
Αν συνυπολογίσουμε ότι στο περυσινό ρόστερ οι πιο αθλητικοί μας παίχτες ήταν ο Μιλουτίνοφ, ο Παπανικολάου και ο LeDay τότε η ανάγκη στελέχωσης με την παραπάνω λογική νομίζω ότι κρίνεται επιτακτική. Ειδικά στις κομβικές θέσεις 1-3 η αμυντική μας συνέπεια κρίνεται επιεικώς μέτρια αν εξαιρέσουμε τον Παπανικολάου και κάποιες εκλάμψεις του Toupane.
Αυτά προς το παρόν από μένα, θα ξαναμιλήσουμε φυσικά κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού για στελέχωση και ευελπιστώ οι εξελίξεις να μας βρουν πιο ενωμένους και δυνατούς εν όψει της νέας πολύ ανταγωνιστικής χρονιάς.
