Σφηνάκια 17/04/2019

(Η στήλη “Σφηνάκια” αγγίζει επιγραμματικά – σε εβδομαδιαία βάση (κάθε Τετάρτη) όλα όσα περνάνε από το μυαλό μας και αφορούν την τρέχουσα επικαιρότητα – συμμετέχει όλη η παρέα του Red Point Guard.)

Αυτή εδώ η στήλη λέγεται “σφηνάκια”. Για τις επόμενες 2 εβδομάδες καλό θα ήταν να μετονομαστεί σε “μπουκάλια”…που θα κατεβάζουμε οι Ολυμπιακοί παρακολουθώντας τους αγώνες.

Καθηλωμένοι στα social media και με κανένα πραγματικό ενδιαφέρον παρακολουθούμε τα τεκταινόμενα των τελευταίων ημερών. Μας κόβω να παρακολουθούμε τα Play Off της Euroleague και του NBA νοσταλγώντας τα τόσα “δικά μας” παιδιά: Dunston, Green, Σλούκα, Hackett, Hines, Hunter και φυσικά Patrick Beverley, φαντασιωνόμενοι να πλαισιώνουν τον Kill Bill στην αρμάδα του coach DB τη σεζόν 2019-2020

Δεν είναι λίγοι και οι παίκτες που έχουν φορέσει τα χρώματα της ομάδας και θα αγωνισθούν φέτος στις 4 σειρές αγώνων. Μπορούν να κατεβάσουν ομάδα σχεδόν: Hackett-Σλούκας-Green-Lodjeski-Παπαπέτρου-Hines-Hunter-Dunston-Βουγιούκας.

1η βδομάδα Play Off στην EL, ενώ έχουν ξεκινήσει και στο ΝΒΑ. Χαίρεσαι να βλέπεις μπάσκετ αυτές τις μέρες. Ο Ολυμπιακός ασχολείται με οτιδήποτε άλλο εκτός από τα αγωνιστικά, παίκτες πάνε κι έρχονται, το θέμα του προπονητή αιωρείται (;) για διάφορους λόγους κι εμείς αναλωνόμαστε σε συζητήσεις που σε λίγο καιρό μπορεί να μην έχουν καν νόημα. Έχουμε χάσει τη μπάλα γενικώς. Από την άλλη βλέπεις την συντριβή της Zalgiris από την Fener και τον τρόπο που παίζουν, ιδίως στην άμυνα οι Τούρκοι, και αυθόρμητα σου βγαίνει ένα «πάλι καλά που δεν περάσαμε, γιατί όπως είμαστε…». Και αυτό το τελευταίο είναι από τα χειρότερα που μπορούμε να σκεφτόμαστε για την ομάδα.

Πάντοτε συναρπαστικά τα Play Off της Ευρωλίγκας τα οποία φέτος θα παρακολουθήσουμε με ανάμεικτα συναισθήματα εξαιτίας της μη συμμετοχής της ομάδας μας…ελπίζω αυτή η απουσία να πεισμώσει τη διοίκηση ενόψει της νέας χρονιάς ώστε να ξαναβρούμε την υγεία μας σαν οργανισμός και να επιστρέψουμε πιο δυνατοί.

Play Off της Ευρωλίγκας και εμείς στην απέξω, για δεύτερη φορά τα 4 τελευταία χρόνια. Θα τα δω με φίλαθλη διάθεση και ήρεμη πίκρα. Ταυτόχρονα θα σκέφτομαι τρόπους ώστε του χρόνου η πρώτη ομάδα να παίζει ΑΒΑ και Ευρωλίγκα, ενώ η δεύτερη Α2 με πιτσιρίκια. Ας πούμε ένα υποκατάστημα της ΚΑΕ στο Βελιγράδι. Ναι, τόσο μπασκετικές είναι οι σκέψεις που αναγκαζόμαστε να κάνουμε με την κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει ως φίλαθλοι του Ολυμπιακού στο μπάσκετ. Και αυτό είναι το χειρότερο, να μην σκέφτεσαι μπάσκετ, αλλά παραγοντισμό.

Η απουσία του Ολυμπιακού από τα Ρlay Οff αποτελεί πλήγμα για τη διοργάνωση, τουλάχιστον όσον αφορά στον τομέα των συγκινήσεων, καθώς οι ερυθρόλευκοι τα τελευταία χρόνια έχουν προσφέρει ουκ ολίγες στιγμές … θρίλερ! Μπορούμε να θυμηθούμε ότι με εξαίρεση την περσινή σεζόν με τη Ζαλγκίρις, οι δυο σειρές με Εφές και οι Ελληνοισπανικές μάχες με Ρεάλ και Μπαρτσελόνα κρίθηκαν στις λεπτομέρειες.

Το ότι ο Ποκουσέφσκι δεν έχει μπει ακόμα στην 6άδα των ξένων, δυο πράγματα μπορεί να σημαίνει. Ή ότι περιμένουν την επιστροφή Στρέλνιεκς, ή ότι θα πάμε και για δεύτερη μεταγραφή. Ή και τίποτα από τα δυο…

Ο ένας (Γουέμπερ) δήλωνε πριν περίπου 10 μέρες ότι θέλει μια ολόκληρη χρονιά με τον Σπανούλη για να γίνουν το καλύτερο δίδυμο στη Euroleague. O άλλος (Τουπάν) μια μέρα πριν φύγει δήλωνε στον ΕΣΑΚΕ ότι πρέπει να βρούνε τι φταίει και τι πρέπει ν ‘αλλάξουν για να παρουσιάσουν την εικόνα που αρμόζει στον Ολυμπιακό. Αμφότεροι έφυγαν εν μια νυκτί.

Τι σημαίνει άραγε η απόκτηση του Τσέρι (εκτός από μια πολύ καλή ευκαιρία για διαφόρων ειδών λογοπαίγνια); Ποια η ανάγκη για ενίσχυση της ομάδας από τη στιγμή που δε μας ενδιαφέρει το πρωτάθλημα; Και γιατί τώρα το μίνι ξέσπασμα του Μπλατ για τη διαιτησία; Μήπως αυτές οι κινήσεις έχουν κάποια κοινή συνισταμένη που φανεί σε λίγες ημέρες;

Ο Τσέρι, θα μπορούσε να αποκτήθηκε ώστε να τηρηθούν τα προσχήματα. Δε θα ήταν ευχάριστο να μη καταφέρει η ομάδα να φτάσει στους τελικούς της Α1, όσες δικαιολογίες και αν υπήρχαν για αυτό. Επίσης ένας πρόωρος αποκλεισμός δε θα εξυπηρετούσε και το καθαυτό σκοπό, αφού θα έβγαζε πολιτεία και ομοσπονδία από τη δύσκολη θέση της διαχείρισης του #MexriTelous. Στη τελική, μιλάμε για έναν απόλυτα οικονομικό παίχτη, που έρχεται για να προσθέσει ένα κάποιο βάθος στον αποδυναμωμένο πάγκο της ομάδας.

Έκπληξη προκάλεσαν τα γρήγορα αντανακλαστικά που έδειξε το front office με την απόκτηση Τσέρι σε μια περίοδο χωρίς στόχους για την ομάδα, ενώ σε άλλες αντίστοιχες περιπτώσεις που καιγόμασταν, “διύλιζε τον κώνωπα”… Ας ελπίσουμε ότι αυτό είναι ένα σημάδι ότι κάποια πράγματα πρόκειται να αλλάξουν προς το καλύτερο.

Και ας ελπίσουμε ότι η αποφασιστικότητα που δείχνει η Διοίκηση, κυνηγώντας τη συμμετοχή στην Αδριατική Λίγκα, να τη δείξει και στο κυνήγι ποιοτικών παικτών, μη βολευτεί με ημίμετρα.

Ο Ολυμπιακός μπορεί να λείπει από την παρέα των Play Off αλλά το ενδιαφέρον παραμένει αμείωτο.

Παρακολουθώντας τα δυο χτεσινά Game #1 καταλήγεις στο συμπέρασμα πως η διαφορά ανάμεσα στους πραγματικούς διεκδικητές του τίτλου και σε όσους απλά στοχεύουν στην είσοδο στην 8αδα, είναι σχεδόν χαοτική.

Ένα δεκάλεπτο καλού μπάσκετ αρκούσε για να αφήσουν πίσω τους μόνο σκόνη ΤΣΣΚΑ και Φενερ.

Πρέπει λοιπόν όσοι αναλάβουν την εκπόνηση και εφαρμογή του πλάνου ανοικοδόμησης του Ολυμπιακού να έχουν στο μυαλό τους ότι θα χρειαστούν υπερβάσεις σε όλα τα επίπεδα και πολύ υπομονή για να ξαναγίνουμε απλά ανταγωνιστικοί στο ανώτατο επίπεδο.

Επίσης αυτό πρέπει να επικοινωνηθεί και στον, πάντοτε ανυπόμονο και βιαστικό, ερυθρόλευκο λαό. Χάσαμε πολύτιμο χρόνο από το 2015 και μετά. Θέλουμε ξεκάθαρο πλάνο και ξεκάθαρες κουβέντες.

Mε το expansion (18 ομάδες), η συμμετοχή στα Ρlay Οff κάθε άλλο παρά δεδομένη θα είναι. Άρα το κεφάλι κάτω, λίγα λόγια και καλές επιλογές με έμφαση στο μπασκετικό και όχι στο συναισθηματικό κομμάτι.

Ας ελπίσουμε τουλάχιστον εκτός από τις εξελίξεις με την Αδριατική Λίγκα, να “τρέχει” και ο σχεδιασμός του ρόστερ της επόμενης χρονιάς.

Ο Ολυμπιακός θέλει να πάει στους τελικούς και να πετάξει τη μπάλα απέναντι. Το φιάσκο της Ευρωλίγκας είναι ήδη αρκετό. Θα πρέπει έστω και αγκομαχώντας να φτάσει ως το τέρμα της διαδρομής και να πετύχει το στόχο του. Να ολοκληρώσει αυτό που ξεκίνησε. Η ΑΕΚ δεν είναι εύκολος αντίπαλος, ιδίως με τις τόσες ελλείψεις που έχει ο Ολυμπιακός. Η μεταγραφή τουλάχιστον ενός παίχτη ήταν επιβεβλημένη. (Εάν βρεθεί η ΑΕΚ στο δρόμο μας φυσικά)

Ο Γιώργος Αγγελόπουλος είχε πει κάποτε, παραφράζοντας τα λόγια του Thomas Fuller, ότι το πιο βαθύ σκοτάδι είναι πριν τη χαραυγή, αν θεωρήσουμε ότι βρισκόμαστε και πάλι σε βαθύ σκότος αυτό που τρομάζει περισσότερο είναι η άγνοια, για το αγωνιστικό, το διοικητικό, για το #mexritelous, για το πού θα αγωνιζόμαστε του χρόνου με ποιον προπονητή…κι αν δεν υπάρχουν απαντήσεις για όλα τίμιο είναι να το πεις κι αυτό. Το σίγουρο είναι ότι μια δήλωση καταλυτικής σημασίας και βροντερής παρουσίας θα σταματούσε όλο αυτό το γαϊτανάκι των ”ρεπορτάζ” στις πλάτες της ομάδας. Άλλωστε, όπως είχε πει και ο Εμμάνουελ Καντ: ”Στο σκοτάδι η φαντασία είναι πιο ζωηρή απ’ ότι στο άπλετο φως”.

Και ποιος αποκλείει το ενδεχόμενο η Αδριατική Λίγκα σε κάνα δυο χρονιά να γίνει το ΤΟΠ υποκατάστατο Εθνικών Πρωταθλημάτων στα Βαλκάνια και λίγο παραπέρα …; Και ξαφνικά να δούμε Ζάλγκιρις, Μακάμπι να μπαίνουν μέσα.. μέχρι και ΠΑΟ. Να είσαι στην Ευρωλίγκα και παράλληλα το «Εθνικό» σου πρωτάθλημα να είναι εναντίον των Μακαμπι, Ζαλγκιρις, ΠΑΟ, Ερυθρο, Παρτιζαν, Ολύμπια Λιουμπλιάνας, Τσιμπονα κτλ … ΣΟΥΠΕΡ!!

Είναι αρκετά περίεργη η σχέση που έχει αποκτήσει ο κόσμος με την ομάδα. Ένας κύκλος έκλεισε και παρότι στις εντός RPG συζητήσεις μας κρίνεται ως αρκετά επιτυχημένος με τους 4 τελικούς και τα 2 τρόπαια, για το μέσο φίλαθλο τα 3/14 εντός των συνόρων δεν είναι αρκετά για να χαρίσουν την εμπιστοσύνη που χαίρονται άλλα τμήματα του συλλόγου (μακριά επίσης από τίτλους στο ίδιο διάστημα).

Λαμβάνοντας λοιπόν υπόψιν τη πιθανότητα η ομάδα από του χρόνου να αγωνίζεται μόνο 2 φορές με τον αιώνιο αντίπαλο και τη δυσκολία που έχει αποκτήσει η παρουσία στα Final 4 της Euroleague δε ξέρω κατά πόσον ο κόσμος θα αγκαλιάσει πραγματικά το #mexritelous και την έλλειψη εσωτερικής τριβής-διαμάχης με Π.Α.Ο.. Από την άλλη θα είναι μια αρκετά γενναία απόφαση της διοίκησης να μην κρύβει όπως στο παρελθόν, τα προβλήματα που προκύπτουν μες τη χρονιά πίσω από ένα πρωτάθλημα.

Βέβαια αν θέλουμε να το δούμε το ζήτημα ψυχρά το δίπολο Ολυμπιακός – Παο μπορεί να προσφέρει 7-8 μεγάλα ντέρμπι κάθε χρόνο αλλά η τοξικότητα που τα συνοδεύει απαξιώνει την όποια προσπάθεια αθλητών και προπονητών μέσα στο γήπεδο. Ταυτόχρονα διαιωνίζει ένα ανόητο μίσος μεταξύ των φανατικών οπαδών.

Προφανώς για όλα αυτά έχουν δοθεί αφορμές κυρίως από την ΚΕΔ με ορισμούς διαιτητών που έχουν κατηγορηθεί από την κόκκινη πλευρά σε σειρά αγώνων για «μεροληψία», από προκλητικές δηλώσεις και συμπεριφορές από τον «παρορμητικό» πράσινο μεγαλομέτοχο – όμως τίποτα δεν δικαιολογεί τα οπαδικά αίσχη που αρκετές φορές έχουν γίνει μέσα σε ΟΑΚΑ και ΣΕΦ.

Η εύκολη λύση θα ήταν να αφαιρεθεί η αρμοδιότητα από την ΕΟΚ να ορίζει τους διαιτητές για τα επαγγελματικά πρωταθλήματα και να συσταθεί μια εταιρεία με επαγγελματίες διαιτητές υπό την εποπτεία του ΕΣΑΚΕ. Αυτό θα έδειχνε μια τουλάχιστον πρόθεση να φύγουν οι σκιές.

Όμως αυτό δεν είναι εύκολο και κυρίως δεν είναι νόμιμο καθώς η ΕΟΚ έχει αυτοδιοίκητο. Δεν μπορεί κανείς να της αφαιρέσει την αρμοδιότητα αν η ίδια δεν το επιθυμεί. Προφανώς αυτό το γεγονός εξυπηρετεί την διοίκηση της να κρύβει τα όποια προβλήματα πίσω από την ανεξαρτησία της. Αυτό όμως δεν την θέτει υπεράνω νόμων:
- Aν π.χ. δεν επιλέγει συστηματικά διεθνείς διαιτητές για λόγους που η ίδια γνωρίζει οι θιγόμενοι μπορούν να προσφύγουν στα Ελληνικά δικαστήρια και να δικαιωθούν όπως και γίνεται.
- Δεν μπορεί να κάνει ορισμούς όταν η επιτροπή δεν έχει το απαιτούμενο αριθμό μελών βάση του καταστατικού της.
- Δεν μπορεί να ορίζει συνεχώς τους ίδιους και τους ίδιους οι οποίοι κατηγορούνται για μεροληψία προς μια πλευρά και να μην εξηγεί τους λόγους για αυτό. Για τον απλούστατο λόγο ότι υπάρχει οικονομικό όφελος υπέρ κάποιον εις βάρος κάποιων άλλων – και αυτό την καθιστά ανήθικη και υπόλογη.

Από την άλλη πλευρά ούτε ο εκβιασμός του Ολυμπιακού είναι ηθικός. Αφαιρώντας από το Ελληνικό πρωτάθλημα ένα από τους 2 πόλους του – το οδηγείς νομοτελειακά σε μαρασμό και συρρίκνωση εκτός αν νομίζει κανείς πως η ΑΕΚ η 3^η στη χώρα μπασκετική δύναμη με τα 2,5m budget που δεν μπορεί να σταθεί καν στο EuroCup και επιλέγει την 3^η ευρωπαϊκή διοργάνωση (Basketball Champions League) θα σηκώσει το εμπορικό βάρος. Γιατί αγωνιστικά είναι αστείο καν να το συζητάμε όταν έχει χάσει τα τελευταία της παιχνίδια με αντίπαλο τον Παο με 20π.+

Από την στιγμή λοιπόν που ο ένας πόλος νιώθει ισχυρός (Παο) ο άλλος αδικημένος (Ολυμπιακός) και πως έχει εξαντλήσει όλα τα νόμιμα μέσα και τίποτα δεν αλλάζει αλλά εμπαίζεται. Ενώ οι λοιποί συμμέτοχοι στο ελληνικό επαγγελματικό μπάσκετ έχουν αποδεχτεί το ρόλο τους – δηλαδή να συμπληρώνουν τον πίνακα και να είναι κομπάρσοι στο θέατρο των αιωνίων για ποιο πρωτάθλημα μιλάμε; Και περί ποιας ηθικής;

Ο μαρασμός των εθνικών πρωταθλημάτων σε ολόκληρη την Ευρώπη είναι σημείο των καιρών και όχι αποκλειστικά Ελληνικό φαινόμενο. Και οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον κεντρικό έλεγχο που ασκούν οι ομοσπονδίες για ίδιον όφελος.

Όταν οι οικονομία και το εμπόριο έχουν διεθνοποιηθεί το να κρατάς σφιχτά το «προϊόν σου» και να επαναλαμβάνεις μονότονα «είναι δικό μου» απλά σε απομονώνει. Η ανάπτυξη έρχεται μέσα από το ενδιαφέρον που δημιουργεί ο υγιής ανταγωνισμός και φέρνει φιλάθλους στα γήπεδα και χορηγούς – και όχι από τον οποιονδήποτε κεντρικό έλεγχο και με παιδιά και αποπαίδια.

Ο ρόλος της ομοσπονδίας είναι θεσμικός και απαραίτητος αλλά σταματά στη ερασιτεχνική ανάπτυξη του σπορ όσο και αν κάποιοι δεν θέλουν και δεν τους συμφέρει να το δεχθούν.

Όσοι λένε πως ενδιαφέρονται πραγματικά για το σπορ και αυτονομάζονται θεματοφύλακες – καλά θα κάνουν να δουν την μεγάλη εικόνα και να σταματήσουν να το πνίγουν. Έχουν μπει ήδη στο περιθώριο από την ίδια την ζωή και πλησιάζει και η ώρα που θα χάσουν το «αυτοκρατορικό» τους στέμμα.