Τι σου είναι ο χρόνος όμως ε;
Περνάει γρήγορα, παρασέρνει τα πάντα στο διάβα του και αλλάζει και δεδομένα και ζητούμενα σε τεράστιο βαθμό χωρίς να είναι πάντα στο χέρι μας να κάνουμε κάτι για να ελέγξουμε την κατάσταση. Για να γίνω κατανοητός, να σας φέρω ένα παράδειγμα από τη φετινή πορεία του Ολυμπιακού στην Euroleague.
Ποιος θα πίστευε λοιπόν στις 8 του περασμένου Νοέμβρη, όταν οι Πειραιώτες επέστρεφαν από το Μόναχο με το διπλό και πολύ περισσότερο στις 20 του Δεκέμβρη, όταν με μπροστάρη τον Σπανούλη, κέρδιζαν εύκολα και μάλιστα προσφέροντας και θέαμα την Γκραν Κανάρια, ότι θα έφτανε η τελευταία διπλή αγωνιστική και δε θα είχαν εξασφαλισμένα τα Play Off και θα έδιναν δύο παιχνίδια με την πλάτη στον τοίχο.
Μετά την ήττα στο Μιλάνο, που ανέδειξε όλα τα γνωστά προβλήματα και έκανε την εμφάνιση στην Ποντγκόριτσα να μοιάζει με ευχάριστη παρένθεση, ο κόουτς Blatt και τα παλικάρια του καλούνται να παίξουν για το μέλλον τους. Αν δεν καταφέρουν να συλλέξουν τουλάχιστον 3 ροζ φύλλα αγώνα στα εναπομείναντα 4 παιχνίδια της Regular Season, συνυπολογίζοντας πάντα τη “μέχρι τέλους” στάση της διοίκησης απέναντι στο εγχώριο κατεστημένο, θα αποκλειστούν πιθανότατα από τη συνέχεια και ίσως αυτοί οι 4 αγώνες να είναι και οι τελευταίοι τους για τη φετινή σεζόν.
Για να γίνει ακόμα πιο ζόρικο το εγχείρημα, ήρθε ο τραυματισμός του Σπανούλη να προστεθεί σε αυτόν του Στρέλνιεξ και να αφήσει την backcourt του Ολυμπιακού γυμνή από εμπειρία, εκτέλεση και χαρακτήρα. Θα λείψει και ο Αγραβάνης κατά πάσα πιθανότητα, αλλά αυτός εδώ που τα λέμε, επι της ουσίας δεν υπολογίζεται από τον κόουτς, οπότε δεν αλλάζει και πολλά στο τι σκοπεύει να εμφανίσει ο Αμερικανο -Ισραηλινός.
Είπαμε όμως με το χρόνο δεν μπορεί να παίξει κανένας, πόσο μάλλον εγώ που δεν έχω και την καλύτερη σχέση και έτσι περνάω στο παρασύνθημα, που δεν είναι άλλο από το τι περιμένουμε να δούμε την Τρίτη στο ΣΕΦ και την Πέμπτη στις εξωτικές Κανάριες Νήσους.
First Things First, που λέμε και στην Κουνουπίτσα και έτσι πάμε να ρίξουμε μια ματιά στη Bayern.
Οι Βαυαροί τρέχουν μια άκρως πετυχημένη χρονιά, αν αναλογιστούμε πως δεν έχουν πλούσιες εμπειρίες σε αυτό το επίπεδο. Ο κόουτς Radonjic, έφερε Σέρβικη τεχνογνωσία και συνεχίζει να παρουσιάζει μια ακόμη καλή δουλειά μετά τον Ερυθρό Αστέρα. Ο Σέρβος προπονητής έχει χτίσει μια πολύ κοντρολαρισμένη ομάδα, προσπαθεί να ελέγξει το ρυθμό (Pace περίπου στις 78 κατοχές ) και να δοκιμάσει τα πιο ασφαλή σουτ (True Shooting στο 59%).
(Πίνακας από το https://www.basketballguru.gr/)
Το rotation είναι αρκετά συγκεκριμένο και περιστρέφεται γύρω από τον πυρήνα των Jovic – Dedovic – Lucic – Barthel – Koponen, πλαισιωμένους από τους Radocevic, Lo, Booker και Dangubic. Όχι τον Williams δεν τον ξέχασα! Πως θα μπορούσα άλλωστε , όταν μιλάμε σίγουρα για τον πιο θεαματικό και ίσως τον πληθωρικότερο Power Forward της φετινής διοργάνωσης.
Το νούμερο 2 του draft του 2011 , αποτελεί την κλοπή της φετινής χρονιάς.
Παίχτης με τρομερά αθλητικά προσόντα, με παιχνίδι και με και χωρίς μπάλα, απειλεί τόσο με πρόσωπο όσο και με πλάτη στο καλάθι και φυσικά μπορεί όλοι να στεκόμαστε στα τρομερά του καρφώματα αλλά δεν πρέπει να αγνοούμε την ικανότητά του από μέση και μακρινή απόσταση. Ο Williams είναι ο κύριος εκφραστής των επιθέσεων των Γερμανών και ο αποδέκτης των assist των 3 + 2 δημιουργών της ομάδας του.
Ο Dedovic και ο Jovic μαζί με τον πολυπράγμονα και λίγο υποτιμημένο Barthel είναι οι βασικοί δημιουργοί της ομάδας του Μονάχου. Ο Jovic είναι ο κύριος pick n roll δημιουργός, προσπαθώντας να στήσει συνεργασίες τόσο με τον Williams όσο και με τους Booker – Barthel. Ο Dedovic είναι ο πλέον δημιουργικός όλων και μάλιστα δεν είναι λίγες οι φορές που με το σουτ του αναγκάζει τις άμυνες να μη ρισκάρουν πάνω του και έτσι να κάνει ευτυχισμένους όλους τους ψηλούς της παρέας του.
Πιο πάνω σας ανέφερα τον Barthel, που το παρουσιαστικό του τον αδικεί , αλλά αποτελεί σημαντικό πυλώνα στο παιχνίδι των πρωταθλητών Γερμανίας. Ο Γερμανός ψηλός και εκτελεί είτε με post παιχνίδι εκμεταλλευόμενο τη σωματική του δύναμη είτε με σουτ πίσω από τα 5-6μ. Επίσης είναι ο τρίτος σε assist. Δημιουργεί από μέσα προς τα έξω προσπαθώντας να τραβήξει double team στο post, αλλά έχει χτίσει και μια πολύ όμορφη και αγαστή hi – low επικοινωνία με τον Williams.
Σε μια ομάδα που προσπαθεί να επιτεθεί με ασφάλεια και στοχευμένα στο σετ παιχνίδι, είναι αναγκαίο να υπάρχει κίνηση μακριά από τους χώρους που παίζεται η μπάλα. Ο κοουτς Radonjic λοιπόν, στο πρόσωπο του Lucic βρήκε το ιδανικό εργαλείο. Ο Σέρβος forward δεν βρίσκει ησυχία ποτέ και διαρκώς προσπαθεί να κινηθεί σε όποιον χώρο υπάρχει κενό. Αγαπημένο του δρομολόγιο είναι αυτό παράλληλα στη βασική γραμμή, που συνήθως κινείται στην πλάτη της βοήθειας που πέφτει πάνω στον Williams.
Με το αξιόπιστο τρίποντο γίνεται αρκετές φορές αποδέκτης των kick out του φτεροπόδαρου Lo αλλά και του master των wing pick n roll που ακούει στο όνομα Koponen. O έμπειρος Φιλανδός έχει σαν πρώτο μέλημα να εκτελέσει είτε παίρνοντας κάποιο pin down screen στην αδύναμη πλευρά, είτε μέσα από screen, πολλές φορές και stagger, κυρίως από το πλάι.
- Ένα αδύναμο στοιχείο στο παιχνίδι των Βαυαρών είναι o τομέας των rebound. Στο δείκτη True Rebound % είναι σχεδόν 5 μονάδες χαμηλότερα από τους αντιπάλους της και κυρίως εκτός έδρας αυτό γίνεται σε μεγαλύτερο βαθμό.
- Λάθη πολλά δεν κάνει, η δημιουργία της είναι περίπου στα ίδια επίπεδα με του Ολυμπιακού (περίπου 22% των κατοχών οδηγεί σε assist), αλλά δεν σουτάρει πάντα καλά από το τρίποντο και ειδικότερα εκτός έδρας.
- Το έντονο Σέρβικο στοιχείο δίνει στην Bayern την απαραίτητη σκληράδα στην άμυνα, που σε συνδυασμό με τα μεγάλα κορμιά που διαθέτει σε κάνουν να πιστεύεις ότι θα ήταν αρκετά αποτελεσματική κάτι όμως που δεν ισχύει (Defensive rating 101 πόντους στις 100 κατοχές).
Η Μπάγερν μπορεί να προέρχεται από 2 διαδοχικές ήττες από Maccabi εντός και από Zalgiris εκτός, μπορεί οι ελπίδες της για πρόκριση να περιορίζονται, αλλά είναι μια ομάδα καλοκουρδισμένη και σκληρή. Δε νιώθει πίεση και σπάνια παρατάει παιχνίδια.
Για να καταφέρει ο Ολυμπιακός να επικρατήσει θα πρέπει να φροντίσει να περιορίσει τους χώρους του Williams όταν θα κινείται μακριά από την μπάλα, να μη ρισκάρει σε βοήθεια πάνω του, να αποκόψει Dedovic αλλά και Jovic από τους ψηλούς τους και να προσπαθήσει να ανεβάσει επιτέλους το ρυθμό απέναντι σε μια ομάδα που δεν την βολεύει.
Κλειδί η επιθετικότητα των guard, γιατί θα βρουν μπροστά τους πολλά και μεγάλα κορμιά, αλλά και η παρουσία τόσο του Πρίντεζη όσο και του Leday αφού η frontline των Γερμανών δεν είναι ιδιαίτερα ευκίνητη.
∼o∼
Αν νομίζετε όμως ότι τέλειωσα γράφοντας μόνο για το αυριανό, γελιέστε…
Επειδή ο οίστρος της ομάδας του Red Point Guard είναι αχαλίνωτος και τα κείμενα για κάποιο λόγο πέφτουν βροχή μου ανατέθηκε να ρίξω μια ματιά και στην σταχτοπούτα από τις Κανάριες Νήσους, όπου θα ταξιδέψει ο Ολυμπιακός την Πέμπτη.
Δύο σε ένα Pre Game λοιπόν!
Οι Ισπανοί στην πρώτη τους παρουσία στη Euroleague πάλεψαν, δεν αλλοτριώθηκαν από τη σκοπιμότητα και το φόβο του διασυρμού και παίζουν το γνωστό up tempo ισπανικό basket. Τα παιχνίδια τους πάνε στις πολλές κατοχές (περίπου 85 από τα υψηλότερα στη διοργάνωση) και αυτό δεν αλλάζει είτε παίζουν στο, γλιστερό σύμφωνα με αρκετούς αντιπάλους τους, γήπεδό τους είτε παίζουν εκτός έδρας.
Χωρίς να κυνηγούν κάτι πλέον στην διοργάνωση γίνονται αυτόματα πάρα πολύ επικίνδυνοι. Ιδιαίτερη ποιότητα δε διαθέτουν, αλλά δεν είναι δύσκολο να παρασυρθείς από το ρυθμό τους και να τους επιτρέψεις να ελπίζουν.
Σουτάρουν πολύ καλά μέσα από το δίποντο (51%) και ποντάρουν πολλά στους πόντους από το post.
(Πίνακας από το https://www.basketballguru.gr/)
O Balvin είναι ο πιο αποτελεσματικός παίχτης τους τελειώνοντας όλες τις επιθέσεις του κάτω από το καλάθι. Μαζί με τον παλιό μας γνώριμο DJ Strawberry και τον Erikkson αποτελούν τους κύριους επιθετικούς εκφραστές των νησιωτών.
Ο Erikkson με όπλο το σουτ του , συνεπικουρούμενος από το Rabaseda αλλά και, έναν ακόμη πρώην Ερυθρόλευκο, τον Tillie προσπαθεί να ανοίξει τις άμυνες και να απλώσει λίγο περισσότερο την ομάδα του.
- Βέβαια όχι με πάρα πολύ μεγάλη επιτυχία αφού το ποσοστό στο τρίποντο κυμαίνεται γύρω στο 34%.
- Αν σκεφτείτε πως το 40% των συνολικών σουτ τους είναι για τρεις διαπιστώνετε το πρόβλημα.
Η Granca ειναι μια ομάδα που σε σετ καταστάσεις πνίγεται αφού απουσιάζει ένας υψηλού επιπέδου δημιουργός. Ο τίμιος Oliver, είναι μακράν του δεύτερου πρώτος σε assist και τον ακολουθούν οι Strawberry και Hannah.
Ο τελευταίος σαν κύριο μέλημα του έχει να πάρει την μπάλα και να εκτελέσει μέσα από καταστάσεις απομόνωσης όταν, και συμβαίνει συχνά, κυρίως όταν όλα τα υπόλοιπα σχέδια δε λειτουργήσουν. Διαθέτουν ψηλά κορμιά στη ρακετά τους όπως ο Balvin (2,17), o Pasecniks (2,17), Tillie (2,10) και Fischer (2,11), που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν. Ακόμα και στην άμυνα τους στόχος τους είναι να οδηγήσουν τους πάντες στα τέρατα που περιμένουν μέσα.
(Εντάξει υπερβολή το τέρατα αλλά παραμένουν ψηλοί!)
Παρόλα τα μεγέθη όμως έχουν ζήτημα στο rebound (True rebounding 46,9% από τα χαμηλότερα) και ανανεώνουν ελάχιστες επιθέσεις.
Αριθμητικά δεν κάνουν πολλά λάθη, παρότι τρέχουν αρκετά, αλλά αυτό είναι απότοκος της περιορισμένης δημιουργίας και κυκλοφορίας τους.
Ο Μιλουτίνοφ θα χρειαστεί να κάνει διπλοβάρδιες αφού μόνο αυτός και ο Μπόγρης λόγω σωματοδομής μπορούν να ανταπεξέλθουν στα μεγέθη των Ισπανών. Σημαντική παράμετρος θα είναι το κατά πόσο ο Ολυμπιακός θα δυσκολέψει την εκτέλεση από το τρίποντο για τους γηπεδούχους αφού αυτό το στοιχείο κάνει τη διαφορά στις ήττες από τις νίκες τους. Σοβαρή πρόκληση αν αναλογιστούμε πως ο Ολυμπιακός δίνει αρκετά τρίποντα στους αντιπάλους του.
Ο Ολυμπιακός λοιπόν μπαίνει στη τελική ευθεία, πληγωμένος, χωρίς ψυχολογία και σχεδόν με την πλάτη στον τοίχο. Στην τελευταία διπλή αγωνιστική καλείται να μαζέψει τα κομμάτια του και το μυαλό του, να κάνει το 2/2 και να εξασφαλίσει την παρουσία του στα play off.
Δικαιολογίες δεν υπάρχουν και πρέπει άπαντες να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
Και τα δύο παιχνίδια κρύβουν παγίδες, η εικόνα της ομάδας δεν επιτρέπει χαλάρωση και εφησυχασμό και οτιδήποτε λιγότερο από το 2/2 θα αποτελεί αποτυχία.
Δεν είναι κακό να αποτύχεις, δεν είναι κακό να μην είσαι στους καλύτερους, κακό είναι να μην προσπαθείς. Και αυτό είναι που απαιτούμε όλοι να δούμε από την ομάδα γιατί εδώ και ένα μεγάλο διάστημα έχουμε πάψει να το βλέπουμε.
Οι τραυματισμοί και η εικόνα της ομάδας στο Μιλάνο έχουν δημιουργήσει ανασφάλεια ίσως και φόβο. Αλλά όπως είπε και ο Βρετανός δημοσιογράφος Robet Heller.
“Fear is excitement without breath”
Πάμε λοιπόν για ένα διήμερο χωρίς ανάσα που θα κρίνει πολλά!
Καλημέρα σε όλους, στήριξη στην ομάδα και τα ξαναλέμε μετά το βραδινό παιχνίδι.
Πηγές
Τα στατιστικά και οι πίνακες αντλήθηκαν από το www.overbasket.com και το www.basketballguru.gr
