Ο Ολυμπιακός ταξίδεψε είχε προγραμματισμένο ταξίδι στο μαγευτικό Μονακό για την 11η αγωνιστική της EuroLeague.
Ουσιαστικά οι δυο ομάδες είχαν ραντεβού για να συνεχίζουν να χτίζουν την ιστορία ενός iconic rivalry. Ματσάρες, σκληράδα, ένταση, χιτσκοκικό φινάλε είναι η ιστορία του ζευγαριού τα προηγούμενα δυο χρόνια.
Κάπως έτσι κύλησε και το ματς της Πέμπτης.
Στην 1η περίοδο η Monaco ξεκίνησε κλασικά πιέζοντας το χειριστή του Ολυμπιακού. Ειδικά τώρα που ο Θωμάς είχε και μοναξιές στο ρόλο, ο Ouatarra τον πίεζε 4/4 και είχε σκοπό της ύπαρξης του να βρίσκεται πάντα μπροστά του. Το κατάφερε σε μεγάλο βαθμό.
Είχε βέβαια και τη βοήθεια του John Brown, που πίεζε λυσσαλέα βάζοντας τα χέρια του σε κάθε handoff και σε κάθε εισαγωγική πάσα που είχε στόχο τον Peters.
Με αυτό τον τρόπο έσπασε η ροή της επίθεσης του Ολυμπιακού βγάζοντας τον από τις συνήθειες του. Βέβαια το 1ο rotation του Μπι είναι απόλυτα αυτοματοποιημένο και βρήκε τις λύσεις κυρίως ακουμπώντας την μπάλα στο Fall, είτε για να εκτελέσει ταλαιπωρώντας τον άτυχο Jaiteh και βγάζοντας τον νωρίς από το ματς φορτωμένο με fouls είτε για να ταΐσει τα υπόλοιπα παιδάκια.
Στα ενδιάμεσα υπήρχε μαεστρική επίθεση στις close out άμυνες και κυνισμός από τον σταθερά «ψυχρό» και ταυτόχρονα «καυτό» Canaan, που πήρε γρήγορα 2 fouls από τον Diallo που είχε αναλάβει την επιτήρηση του, σε προσπάθειες για 3πτ.
Στην αμυνα του βέβαια ο Ολυμπιακός δεν ήταν πολύ αποδοτικότερος. Ο Mike James ήταν το απόλυτο πρόβλημα. Ξεκίνησε το παιχνίδι επιτιθέμενος στη single tag πλευρά της άμυνας. Drop o Fall, ο Walkup δύσκολα τον ακολουθούσε μετά τα screens, με αποτέλεσμα να πέσει πάνω του tag βοήθεια και να υπάρχει πάντα ελευθερος συμπαίχτης του σε απόσταση μιας πάσας.
Όλο αυτό οδήγησε τον Μπι να αποφασίσει λίγο μετά τα μισά της περιόδου να πάει σε switch all στα screens στην μπάλα.
Ελεύθεροι ήταν, εύστοχοι δεν ήταν και αυτό ήταν καλό για το Θρύλο. Βέβαια ο Mike έκανε τα δικά του έτσι και αλλιώς. Ακόμα και όταν ο Μπι έστελνε Blitz πάνω του όταν το screen το έπαιρνε από τον Brown, αυτός έβρισκε τρόπο να φτάσει στα σημεία που ήθελε. Σκόραρε και δημιούργησε σχεδόν στον απόλυτο βαθμό και βρήκε μάλιστα και στήριγμα στο πρόσωπο του Motejunas, προς το τελευταίο 3λεπτο της περιόδου.
Η 2η περίοδος μπορεί να χαρακτηριστεί και σαν η επιτομή της παραδοξότητας. Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε με 5αδα που αποτελούνταν από τους Walkup, Canaan, Λαρεντζάκη, Sikma και Milutinov. Η Monaco είχε προχωρήσει σε αλλαγές αλλά και πάλι ο σκληρότερος αμυντικός της είχε αναλάβει τον Walkup. Ο Blosommgame κυνηγούσε στα 4/4 το Θωμά, ο Milutinov δεν είναι Fall στο κομμάτι δημιουργία και είναι και ανέτοιμος, ο Sikma δεν απειλεί καθόλου και ο Canaan με τον Λαρε είναι μέτριοι χειριστές. Κάπως έτσι λοιπόν οι Μονεγάσκοι πίεζαν, ο Ολυμπιακός δεν είχε άλλο τρόπο να κυκλοφορήσει την μπάλα από το να την κινεί παράλληλα με διαδοχικά Hand offs και να περιμένει την κατάλληλη συγκυρία για να μπει στο PnR. Στα 3 πρώτα λεπτά δεν τη βρήκε ποτέ. Οι πρώτες κατοχές κατέληξαν είτε σε παράβαση 24´´ είτε σε σουτ προσευχές.
Απελπισία. Σωσίβιο το killer instinct του Ησαΐα, που κινούμενος γύρω ή κοντά στην μπάλα έσωσε με τρίποντα σπασμένες επιθέσεις ή πήρε φάουλ εκμεταλλευόμενος την επιλογή του Obradovic να στείλει πάνω του τον Okobo.
Βέβαια ο Γάλλος, για να τα λέμε όλα, είχε ταλαιπωρήσει τον Canaan στην άλλη μεριά και μαζί με την κινητικότητα και το verasatility των Blossomgame & Cornellie είχαν δώσει ρυθμό στη Monaco.
Που δεν μπορούσε να κεφαλαιοποιήσει απόλυτα και λόγω Ησαΐα αλλά και της δικής της βιασύνης να εκτελέσει γρήγορα. Ένα ρόλο παίζει και η αδυναμία της να βρει σταθερή απειλή από το τρίποντο, παρότι δημιουργεί σουτ.
Η αμυνα του Ολυμπιακού όμως έβαλε, έστω και σπασμωδικά, το χέρι της στη διατήρηση των ισορροπιών. Κυρίως όταν ο Fall επέστρεψε στο παρκέ και μαζί του οι αλλαγές στην αμυνα στα ballscreens. Από κοντά και ο, εμφανώς ανέτοιμος, Mckissic που επιστρατεύτηκε για να δώσει ενέργεια και σκληράδα σε αμυνα και επίθεση. Ναι τέτοια η απελπισία με τον Λαρεντζάκη.
Μετά την ανάπαυλα η Monaco ξεκίνησε με την κλασική της πίεση τόσο στον Walkup αλλά και σε οποιονδήποτε άλλο βρισκόταν μια πάσα μακριά του. Έβαλε δύσκολα στον Ολυμπιακό και πήγε να χτίσει ένα momentum. Ταυτόχρονα με τον Diallo πλεον να παίζει 3/4 από μπροστά τον Canaan δεν τον άφηνε να γίνει συμμέτοχος στην προσπάθεια των υπολοίπων.
Γενικά η Monaco ήθελε ν αναγκάσει τόσο τον Ησαΐα όσο και το Θωμά να βάλουν την μπάλα στο παρκέ. Σε μια τέτοια φάση έκανε το 2ο φάουλ του ο καυτός Ησαΐας και λίγο αργότερο ο Diallo πήρε το αίμα του πίσω για τα φάουλ του 1ου δεκαλέπτου, παίρνοντας του και το 3ο βγάζοντας τον από την εξίσωση.
Ο Brazdeikis μπήκε στο παρκέ για πρώτη φορά έφερε μούσκουλα και ύψος και κάπου εκεί ο Ολυμπιακός, συνδυάζοντας τις αλλαγές του Fall πάνω στον James & μετά στον Okobo όταν αυτοί έπαιρναν σκριν από τον Σέντερ τους και blitz όταν ο Brown ήταν ο screener, βρήκε πολλά αμυντικά stops.
Αυτό του έδωσε ενέργεια και ταυτόχρονα εμφανίστηκε στο Μονακό ο Peters. Τρίποντα, hard cuts προς το καλάθι γενικά στυλοβάτης επιθετικά παίρνοντας την σκυτάλη από τον Canaan.
Η έμπνευση του Obradovic να βάλει Cornellie μαζί με Brown στο 4-5 μπας και τραβήξει τον Fall μακριά από το post δεν ευοδώθηκε, όμως αυτό έφερε στο παρκέ τον Hall και την υπερκινητικότητα του μαζί με τα ελατήρια στα πόδια του.
Πράγμα καθοριστικό για να βρει ποντους από δεύτερες ευκαιρίες η Monaco.
Στην τελευταία πράξη του δράματος μια αμφιλεγόμενη επιλογή του Μπι και μια συγκυριακή επιλογή του Obradovic έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην κατάληξη του παιχνιδιού κατά τη γνώμη μου.
Ενώ ο Ολυμπιακός έχει βρει αμυντικό μοτίβο με τον Fall να αποτελεί σκιάχτρο και αποτρεπτικό παράγοντα για να δοκιμάσει το οτιδήποτε κοντά στο καλάθι η Monaco, ο Μπι αποφασίζει να κλείσει το παιχνίδι με τον Milutinov. Ο οποίος Milutinov στα πρώτα δυο λεπτά της 4ης περιόδου έχει 4 foul.
Το 4ο του το παίρνει ο «συγκυριακός» παράγοντας που ακούει στο όνομα Hall, σε μια μάχη για seal στην αμυνα της Monaco.
Ο Hall συγκυριακός είναι γιατί, ενώ στη αρχή της περιόδου έχει παίξει καθοριστικό ρόλο στο να ανανεώσει 3-4 επιθέσεις η Monaco και να βρει ελπίδα, ο Obradovic τον αποσύρει για τον Motejunas που αποβάλλεται με τεχνική ποινή για Flopping (είχε αντιαθλητικό στο 1ο ημίχρονο) .
Έτσι ο ελικοπτεράτος ψηλός επανέρχεται στο παρκέ και αποτέλεσε δικλείδα ασφαλείας και αποσυμπίεσης, τόσο για τον James όσο και για τον Okobo όταν η αμυνα του Ολυμπιακού τους έβαζε δύσκολα.
Λέω όσο γιατί δεν το έκανε με συνέπεια.
Με τον Milutinov στο παρκέ ο Ολυμπιακός δεν μπορούσε να παίξει αλλαγές πλέον. Έτσι λοιπόν με τον Παπ εκτός με φάουλ και τον Canaan στη θέση του στήθηκε μια αλληλουχία PnR, που εμπλεκόταν ο Σέρβος γίγαντας με τον Ησαΐα.
Και δεν πήγε πολύ καλά αυτό.
Βρήκαν σκορ οι Γάλλοι, βρήκαν συνεργασίες ψηλά, βρήκαν τρίποντα και έμειναν στο ματς.
Δεν έμειναν μόνο για αυτό βέβαια.
Ο Ολυμπιακός στο κλείσιμο του παιχνιδιού, είτε από ανάγκη είτε επειδή παρασύρθηκε από τη ροή του παιχνιδιού είτε γιατί τον οδήγησε εκεί η Monaco, επιδόθηκε αποκλειστικά σε ενα 2 man game ανάμεσα σε Walkup και Milutinov. Ο Σερβος κέρδιζε φάουλ χωρίς να πηγαίνει στις βολές όμως, που ήταν ένας στόχος της ομάδας, ο Αμερικανός έβαλε δυο τρίποντα από τη γωνία και ένα floater και ένιωσε καλά, όμως στο κλείσιμο πήρε προσπάθειες που δεν του αναλογούσαν μετά από τέτοια καταπόνηση και κάπου λύγισε. Ο Ησαΐας βρήκε ένα σουτ ο Peters άλλο ένα και οι δυο αστόχησαν, μετά τίποτα πέραν ενός drive του θετικού, κυρίως στην άμυνα στην μπάλα, Iggy.
Παρόλα αυτά ο Ολυμπιακός είχε το πάνω χέρι μέχρι να μπούμε στο τελευταίο δίλεπτο και να αναλάβει ο Mike James να γράψει τον επίλογο. Κανείς δεν μπορούσε να τον μαρκάρει, τα έβαλε όλα, όσα δεν έβαλε τα έκανε assists και σφράγισε το αποτέλεσμα.
