Καλημέρα (λέμε τώρα) καθώς η σφαλιάρα από την χθεσινή εμφάνιση και ήττα του Ολυμπιακού στο ΣΕΦ έχει προκαλέσει παραζάλη στους Μπασκετόγαυρους. Τα επείγοντα περιστατικά της κλινικής του RPG Therapy είναι γεμάτα από «ασθενείς» από εχθές το βράδυ. Αρχικά έχουμε αυτούς που απαιτούν πάντοτε νίκη και με κάθε τρόπο απέναντι στον ΠΑΟ και όταν χάνουμε τους φταίνε όλοι και όλα. Είναι «ακραία» περιστατικά και θέλουν ιδιαίτερη προσοχή, γιατί δεν σκέφτονται λογικά, αφού το «θέλω» τους αλλοιώνει την όποια πραγματικότητα. Με αυτούς δεν βγάζεις άκρη, τους κατανοείς, τους παρηγορείς και προχωράς παρακάτω. Εκεί θα βρεις το δεύτερο και μάλλον μεγαλύτερο group – αυτούς που έπεσαν από το ροζ συννεφάκι του άκρατου Μπαρτζωκισμού και της πεποίθησης ότι ο coach B είναι Μεσσίας και θα κάνει το νερό – κρασί και το ψάρι – κρέας. Γι’ αυτούς έχω μεγαλύτερη κατανόηση και υπομονή γιατί όταν αγαπάς τυφλώνεσαι – το έχουμε πάθει λίγο πολύ όλοι μας. Αλλά και πάλι δεν τους δικαιολογώ, ειδικά αυτούς μετά τα πρώτα δείγματα γραφής συνέχισαν να ωραιοποιούν καταστάσεις. Θα τους ακούσω με προσοχή και θα περιμένω να δω αν θα αρθρώσουν έστω και ψήγματα κριτικής. Σε αυτή την περίπτωση θα ασχοληθώ περισσότερο, ειδάλλως θα προχωρήσω στο τρίτο group, των κυνικών, που θα παραθέσουν τα επιχειρήματα τους και θα προσπαθήσω να τα αξιολογήσω. Με κάποιους θα συμφωνήσω, με κάποιους θα διαφωνήσω αλλά σίγουρα θα προβληματιστώ έστω και λίγο. Ποιο το νόημα άλλωστε αν δεν αναζητάς με κάθε τρόπο την αλήθεια; Τέλος κάπου στο βάθος της αίθουσας βρίσκονται οι «καταραμένοι» που έχουν απογοητευτεί πρόωρα και απλά ψάχνουν κάθε αποτυχία για να ικανοποιήσουν την doomed “Σας-τα-λεγα-ΕΓΩ” αλαζονεία τους.
Θα μπορούσε να είναι σουρεαλιστική ταινία και να αναφέρεται σε άλλα θέματα, όμως είναι μια πραγματικότητα και όπως λέει και ο Figure8. «Η ενασχόληση με την ομάδα εμπεριέχει τριβή, κριτική, άποψη, βάσανο. Αλλιώς δεν είναι ενασχόληση είναι ψυχαγώγηση – ελαφρολαϊκιά. Είναι συστατικό στοιχείο της σχέσης οπαδού – ομάδας η κριτική και η άποψη, σωστή ή λανθασμένη, δίκαιη ή άδικη. Ο οπαδός είναι συστατικό μέρος της ομάδας του, όχι απομακρυσμένος παρατηρητής, αγαπούλας χειροκροτητής.» Λέει και άλλα πολλά ο Μάικ, που δεν έχει νόημα να σας τα μεταφέρω, μόνο να τον πείσω να τα γράψει σε ένα κείμενο. Γιατί οι δικές του λογοπλασίες είναι βάλσαμο στην ψυχή μας. (θα επανέλθω όμως στο ζήτημα εν καιρώ)
Αλλά ας μιλήσουμε για το αίτιο όλων αυτών. Εχθές το βράδυ χάσαμε, μετά από μια κάκιστη εμφάνιση στο ΣΕΦ, από τον αιώνιο αντίπαλό μας, για την 4η αγωνιστική της Basket League που φέτος θα έχει και 3ο γύρο, άρα για την Regular Season θα έχουμε ακόμα 2 αναμετρήσεις. Ο Παναθηναϊκός σταμάτησε την καλή δική μας κυκλοφορία της μπάλας (χαρακτηριστικό του παιχνιδιού μας φέτος αλλά και τα προηγούμενα χρόνια), απαγόρευσε να περάσει η μπάλα στο ζωγραφιστό, πίεσε με μεγάλα κορμιά τους χειριστές μας και ο coach Ataman ρίσκαρε, (και του βγήκε), με τον Hernangomez στο “3” και τον Μήτογλου στο “5” και μας κέρδισε με τον τρόπο του. Ο Ολυμπιακός ήταν νευρικός, πάρα πολύ άστοχος (οι 4/16 βολές τα λένε όλα) και φυσιολογικά ήρθε η ήττα.
Είναι μια κακή ήττα, αλλά όχι διδακτική καθώς τα ζητήματα υπήρχαν και είχαν επισημανθεί εδώ και καιρό τα ξέρουμε (τουλάχιστον όσοι προσπαθούμε να αναλύουμε την δράση μέσα στο γήπεδο). Και μάλιστα αναγνωρίζουμε και την υπερπροσπάθεια να κρυφθούν τα κακώς κείμενα από διάφορους συντελεστές της ομάδας. Δεν πρέπει λοιπόν να ξενίζει κανέναν η έλλειψη ενέργειας των Walkup και Παπανικολάου εχθές (που παίζουν στα κόκκινα εδώ και μήνες) ούτε η ακραία αστοχία στο 3π (6/23) και στις βολές (4/16) που μπορεί να συμβεί σε κάποια παιχνίδια. Ούτε η λειψυδρία στο σκορ, ούτε η έλλειψη πλουραλισμού στο όποιο σκοράρισμα, ούτε ότι δεν αντιδράσαμε στο Pick ‘n’ Pop του Μήτογλου για 2-3 συνεχόμενες φορές. Αυτά είτε είναι ζήτημα αντίληψης, είτε ικανότητας, είτε συγκυρίας και ας μην τα πάρουμε ως δεδομένα για το μέλλον αλλά ως μια ελπίζουμε εξαίρεση.
Αλλά είναι που θα πρέπει να μας προβληματίσουν:
Fact 1: Fall και Milutinov (οι δύο κυριαρχικοί μας Center) τελείωσαν το παιχνίδι με μόλις 8 προσπάθειες (στα 29 δίποντα που επιχείρησε η ομάδα). Πως θα βρουν χώρους σε αντίστοιχα μελλοντικά παιχνίδια εν τη απουσία σταθερής απειλής από τα 6.75μ;
Fact 2: Δεν υπάρχει Go to Guy και υποχρεώνεται ο Goss να πάρει 12 προσπάθειες, στο παρελθόν ήταν ο Λαρεντζάκης ή ο Canaan και μάλιστα κυρίως με την μπάλα στα χέρια. Με το δεδομένο ότι αυτά τα παιδιά δεν έχουν αποδώσει στο παρελθόν σε αυτό το επίπεδο με τέτοιο volume και κυρίως ως on ball, μήπως θα πρέπει να μας οδηγήσει σε άλλα μονοπάτια, είτε των X n Os, είτε σε κάτι άλλο;
Fact 3: Έχουμε την πολυτέλεια να ξεζουμίζουμε την πολύτιμη ενέργεια του Παπανικολάου σε αυτή την ηλικία στην θέση 4; Και τι μας κάνει να πιστεύουμε ότι με την επιστροφή του Sikma θα μειωθούν τα λεπτά του Παπ εκεί; Π.χ. θα μπορούσε εχθές να ματσάρει τον Hernangomez ο Sikma ή τον Μήτογλου σε καταστάσεις close out ή στο Post;
Fact 4: O Brazdeikis αποκτήθηκε ως φερέλπις και πολυδιάστατος και σε ματς που οι αντίπαλοι κοντοί είναι όλοι τους ένας-ένας κινητά miss match, χρησιμοποιείται το έμβολο Iggy για μόλις 7 λεπτά; Αν δεν υπήρχε ζήτημα τραυματισμού γιατί;
Θα μπορούσα να γράψω και άλλα ας μείνουμε σε αυτά. Φαντάζομαι ότι δεν ανακάλυψα τον τροχό και προπονητής και staff τα γνωρίζουν ήδη. Δεν ξέρω τι λύσεις μπορούν να δοθούν δεδομένων των συνθηκών, της διαθεσιμότητας του χρόνου και λοιπών περιορισμών. Καλό θα είναι όμως να αντιληφθούμε ότι οι λύσεις θα πάρουν χρόνο και μέχρι να έρθουν θα πάνε παρέα με ήττες, και κακές, όπως η χθεσινή. Οπότε αν δεν έχετε γερό στομάχι, προετοιμαστείτε (έχουμε και δικό μας φαρμακοποιό στο γκρουπ για δωρεάν συμβουλές και οδηγίες). Για όσους όμως αγαπούν και στηρίζουν την ομάδα no matter what, μελετούν το παιχνίδι και εκτιμούν την αξία της νίκης μέσα από την αξία του αντιπάλου, η διαδικασία αυτή της κριτικής και της ζύμωσης των διαφορετικών ιδεών, όσο συναισθηματικά ταραχώδης κι αν είναι, φέρνει και μεγάλη ικανοποίηση. Την ανυπομονησία για την επόμενη προσπάθεια, την ευεξία και την αδρεναλίνη που προσφέρει η επόμενη αθλητική μάχη. Μέχρι να ξαναβρεθούμε λοιπόν στο γήπεδο με τους άσπονδους εχθρούς μας, να τους δώσουμε συγχαρητήρια για την σπουδαία και δίκαιη νίκη τους και ανυπομονούμε να τα ξαναπούμε, κύριοι.
Εμπιστοσύνη στην ομάδα και στον coach. Kudos στον κόσμο που ήταν υποδειγματικός και σε όσους έμειναν στο τέλος και χειροκρότησαν.
