Ο Ολυμπιακός μας φιλοξενήθηκε την εβδομάδα που μας πέρασε, 2 φορές τη Fenerbahce, και κατάφερε να κερδίσει ξανά το πλεονέκτημα έδρας, αν και όχι να πάρει την πρόκριση για το Final 4, με δύο νίκες.
@ Fenerbahce Game 3 by TerrenceNesquick
Καλησπέρα σε όλους! Μπαίνω κατευθείαν στο ψητό! Τρίτο παιχνίδι της σειράς λοιπόν, και πρώτο στην Τουρκία με τον Ολυμπιακό να έχει το άγχος για να κάνει τουλάχιστον ένα μεγάλο διπλό και να επιστρέψει τη σειρά στο ΣΕΦ. Κάτι που έγινε στο συγκεκριμένο παιχνίδι, φυσικά με το τεράστιο σουτ του Κώστα και τη γενικότερη φοβερή του εμφάνιση, αλλά και λόγω αρκετών άλλων παραγόντων.
Δύο βδομάδες που οι ομάδες ξυπνάνε και κοιμούνται με τη σκέψη των αντιπάλων τους και τους τρόπους που θα καταφέρουν να αποκλείσουν ο ένας τον άλλον, και αν μη τι άλλο έχουμε δει αρκετά πραγματάκια να επαναλαμβάνονται, αλλά και επίσης αρκετά να εμφανίζονται και στη συνέχεια να κόβονται. Μετά τα πρώτα δύο παιχνίδια και με τον Σάσα να καταλαβαίνει ότι δεν θα βρει εύκολα τελειώματα και θα πρέπει να ματώσει για να εκτελέσει όπως αυτός θέλει, τον είδαμε από πολύ νωρίς να προσπαθεί να εκτελέσει σε πρώτο χρόνο, ακόμα και από αρκετά μακριά, θέλοντας τόσο να βρει open shots, όσο και να δει πόσο μακριά είναι διατεθιμένος να τον κυνηγάει ο Hayes–Davis.
Παράλληλα, είδαμε ότι οι φορές που ο Σάσα ένιωσε ”άνετα” επιθετικά ήταν αυτές που θα έκανε ένα slip στο pick n roll για να μπορέσει να πάρει γρήγορα την αλλαγή της Fener και να βρεθεί σε miss match κοντά στο καλάθι με τον κοντό των Τούρκων μπροστά του. Αυτό είναι και μια συνθήκη που θα πρέπει να χτυπήσει περισσότερο ο Ολυμπιακός, το pick n roll δηλαδή μόνο μεταξύ χειριστή και Σάσα.
Tώρα όσον αφορά τα γνωστά spain pick n roll, γίνονταν αρκετά απλωτά με τους 2 παίχτες που δεν συμμετέχουν να βρίσκονται στις γωνίες, με αποτέλεσμα ο κεντρικός διάδρομος να είναι αρκετά ανοιχτός έτσι ώστε να υπάρχει χώρος για τον Fall στη ρακέτα. Σε πρώτη φάση για να τροφοδοτηθεί και να αποφασίσει στη συνέχεια, αν θα πάει στο ένας μ’ έναν ή αν θα ψάξει την πάσα. Κάτι που πια μπορούμε να πούμε μετά από όλα αυτά τα παιχνίδια είναι η αστοχία του Walkup στα τελειώματα από μέση απόσταση γενικότερα στη σειρα. Εδώ παρόλο που ο Walkup σκοράρει βλέπουμε τη διάθεση των Τούρκων να στείλουν under τον Dorsey με το νου και των δύο παιχτών στη μη τροφοδότηση του Fall.
Αυτό έχει εντείνει ακόμα περισσότερο τη διάθεση της Fener να επιμείνει στο μεγαλύτερο περιορισμό του Fall και να ρισκάρει την εκτέλεση του Thomas, o oποίος στο συγκεκριμένο παιχνίδι και ειδικότερα στην αρχή του, φάνηκε αρκετά επιθετικός στο πρώτο βήμα θέλοντας να πάρει πλεονέκτημα από την αλλαγή μετά το pick, ωστόσο τα τελειώματα του συνέχισαν να είναι κακά. Έτσι η σταθερά της κανονικής περιόδου με τη συνεργασία Fall–Walkup έχει ελαττωθεί σημαντικά, αφού το κλείσιμο του Fall στη ρακέτα, φέρνει και δυσκολία στην πάσα σε πρώτο χρόνο σε αυτόν, όπως και λιγότερο χώρο για να παίξει ένας μ’έναν. Το σημαντικότερο δε με την προσέγγιση της Fener πάνω του, είναι οι πάσες που πλέον δυσκολεύεται όλο και περισσότερο να βρει αφού, βρίσκονται και πολλά χέρια/σώματα κοντά του, ταυτόχρονα όμως όλοι έχουν το νου τους στα κοψίματα τόσο σε baseline όσο και προς το καλάθι.
Εδώ βλέπουμε ότι παρόλο που σε πρώτη φάση η επίθεση μας έχει πετύχει την τροφοδότηση του Γάλλου, στη συνέχεια με τους 4 παίχτες της Fener να βρίσκονται στο overplay, ο Fall δυσκολεύεται να βρει τις πάσες που έχει συνηθίσει όλη τη σεζόν.
Mε τον Σλούκα όμως χειριστή (και συνήθως τον Black στο ‘5’), ο Κώστας θα ψάξει μόνιμα την πάσα στο dive του Αμερικάνου, είτε μιλάμε για απλό pick n roll είτε για spain, αφού ο Black ξέρει πώς να παίρνει καλή θέση στη ρακέτα, και δύσκολα ”σπρώχνεται”. Στο συγκεκριμένο παιχνίδι λοιπόν και με το Σλούκα πολύ επιθετικό στο πρώτο του βήμα, ήταν αρκετά δύσκολο για τους Τούρκους να εστιάσουν αμυντικά στη συνθήκη των δύο (ή και τριών αν έμπαινε και κάποιο back screen). ‘Ετσι σχεδόν σε όλες τις αποφάσεις του Κώστα, ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο, είδαμε τρομερό διάβασμα της άμυνας.
– Χτύπημα στην αλλαγή και τελείωμα στο καλάθι όταν ο ψηλός έβγαινε διστακτικά πάνω του περιμένοντας τον Black πιο χαμηλά.
– Ένα βήμα πίσω και απομόνωση του Αμερικάνου χαμηλά για να τροφοδοτηθεί είτε μπροστά είτε στην πλάτη της άμυνας, όταν η αλλαγή στο pick έβγαινε δυναμικά πάνω του.
– Εκτέλεση αμέσως με την πρώτη ντρίμπλα, όταν έμπαινε και τρίτος παίχτης με το spain pick n roll.
Ακόμα, περισσότερο στο πρώτο ημίχρονο ο Κώστας, θα είχε δίπλα του τον McKissic είτε για να πάρει την μπάλα στις 45 μοίρες αν τίποτα δεν πήγαινε καλά, είτε ακόμα για να κόψει προς το καλάθι σε δράση παράλληλη με τα παραπάνω (κάτι που είδαμε συχνά μέσα στη χρονιά). Ο λόγος που ο McKissic παίρνει την μπάλα σχεδόν αποκλειστικά στο πλάι, είναι γιατί οι βοήθειες εκεί είναι πολύ λιγότερες αν ο Αμερικάνος πάρει το πρώτο βήμα ανεβαίνοντας προς το καλάθι, σε σχέση με το να αποφάσιζε με την μπάλα από την κορυφή.
Ένα μεγάλο πρόβλημα που εμφανίζεται στη σειρά είναι οι αποφάσεις μας, όταν αυτοί οι δύο είτε δεν βρίσκονται στο παρκέ, είτε με κάποιο τρόπο είναι κλεισμένοι. Ο Canaan δείχνει να μην μπορεί να απειλήσει σταθερά με την μπάλα στα χέρια, για τον Walkup μόνο του αλλά και για τη συνεργασία του με τον Fall είπαμε παραπάνω, όπως και για τον Σάσα και τους μηδαμινούς χώρους που βρίσκει στο παιχνίδι.
Άλλο ένα σοβαρό ζήτημα στα μέχρι τώρα παιχνίδια, και στο τρίτο μάλλον φάνηκε περισσότερο απ’ όλα, είναι ο Jekiri και το πώς τον αντιμετωπίζει η άμυνά μας. Οι συνεργασίες του με τον Καλάθη ή τον Dorsey, φαίνεται να βρίσκουν συχνά λύσεις και το ρίσκο που πήραμε από το πρώτο ματς στο ΣΕΦ να μη βγαίνει όπως θα θέλαμε. O Walkup ή ο Παπ, βρίσκονται συνήθως πάνω στον Tyler, με τον Walkup να δυσκολεύεται αρκετά αφού το ότι κολλάει πάνω του σε πρώτη φάση φαίνεται περισσότερο να ευνοεί τον Dorsey είτε για να πάρει το πρώτο βήμα και να μπει προς τα μέσα, είτε για να πάρει αυτή τη σωματική επαφή και να βρει ισορροπία για εκτέλεση από μέση απόσταση. Παράλληλα αν περάσει, ο Fall θα βγει στα 5 μέτρα για να του κόψει την εκτέλεση με τον Walkup ή τον Παπ στον ώμο του, κάτι που θα δώσει έξτρα χώρο στον Jekiri στο mid-range. Εκεί είναι και η δουλειά της αδύνατης πλευράς και των υπολοίπων, αφού βλέπουμε σταθερά την pack the paint λογική, με αποτέλεσμα η επιλογή για προστασία της ρακέτας να φέρνει συχνά ελεύθερο τρίποντο από την αδύνατη πλευρά, των δύο πλαινών κυρίως –Pierre και Hayes–Davies. O Jekiri φαίνεται να διαβάζει πολύ καλά αυτές τις φάσεις, ξέρει πότε να εκτελέσει, πότε απλά να κάνει χώρο στα guard για να βρουν τη mid-range εκτέλεση και πότε να ψάξει το σπάσιμο της μπάλας. Με τον Motley μέσα, η επιλογή είναι να κόψουμε το pick n roll και την άμεση συνεργασία που θα φέρει το τελείωμα του Αμερικάνου σε πρώτο χρόνο, συνήθως ο Black θα πάει ξεκάθαρα πάνω στο χειριστή και η ρακέτα θα καλυφθεί με έναν παίχτη μπροστά και έναν της αδύνατης στην πλάτη του.
Όπως είπαμε και πιο πάνω, υπάρχουν πολλές από τις παραπάνω συνθήκες που επαναλαμβάνονται στα 4 παιχνίδια και δείχνουν ένα μοτίβο, εκεί υπάρχουν ξεκάθαρες επιλογές και αποφάσεις που πρέπει να παρθούν για το game 5. Οι ομάδες και οι δύο προπονητές γνωρίζονται πολύ καλά, πολλές εκπλήξεις και μεγάλες διαφορές δεν θα δούμε, μένει να δούμε αν θα καταφέρουμε να λύσουμε ζητήματα που μας απασχολούν σε όλη τη σειρά, ή αν θα συνεχίσουν να μας ταλαιπωρούν μέχρι το τέλος.
@ Fenerbahce Game 4 by Navaho
(Τι να πούμε εδώ, ο Ινδιάνος δίνει πόνο σε ένα encore – βιντεακό σεμινάριο. Όποιος θέλει να δει τι έγινε στο 4ο ματς και να καταλάβει πως μπορούμε να κερδίσουμε το 5ο και φαρμακερό, ας μελετήσει αυτό το μέτριας διάρκειας (1,5+ ώρας περίπου) βίντεο. Απολαύστε τη βιντεάρα του Νάβα, παρακάτω και αύριο ετοιμαστείτε για πόλεμο. Το οφείλουμε πρώτα απ’ όλα στην ομαδάρα μας. Πάμε Θρύλε!!!)
Encore Song: Master of Puppets
