Encore: Claws

Διπλή αγωνιστική, διπλό encore από την επιστημονική ομάδα αναλυτών του Red Point Guard.

@ Fenerbahce by Navaho

Είναι της μοίρας γραφτό να αναλαμβάνω να γράψω encore για παιχνίδι με τη Fener και να καταλήγει σε ένα όμορφο περίπατο για τον Ολυμπιακό. Τελικά οι απουσίες των «καναρινιών» στο παιχνίδι του ΣΕΦ μάλλον δεν είχαν τη σημαντικότητα που πίστευα.

Ο coach Ιτούδης είχε όλο το οπλοστάσιο του διαθέσιμο, αλλά και πάλι παρακολούθησε τον Ολυμπιακό να κυριαρχεί απόλυτα από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Ο Νικ Καλάθης, μετά από ένα ακόμη γεμάτο καλοκαίρι, βγάζει μια παραπάνω κούραση και δείχνει βαρύς. Αυτό ο Μπαρτζώκας και το επιτελείο του το εκμεταλλεύτηκαν στον απόλυτο βαθμό, στέλνοντας πάνω του πίεση από αρκετά ψηλά με τα χέρια διαρκώς απλωμένα να του κόβουν το οπτικό πεδίο, να τον τσεκάρουν διαρκώς και μετά το screen να πέφτουν πάνω του κάνοντας jump on Kalathis. Κάπως έτσι ο Νικ δε βρήκε ποτέ επικοινωνία με τους συμπαίκτες του και γρήγορα αντικαταστάθηκε στην αρχή του αγώνα. Όμως κάθε φορά που πέρασε στο παρκέ το αποτέλεσμα ήταν ακριβώς ίδιο μετατρέποντας τον σε αρνητικό παράγοντα για την ομάδα του.

Όπως θα δείτε όσοι παρακολουθήσετε το αμέσως από πάνω βίντεο θα διαπιστώσετε πως ο Ολυμπιακός, γνωρίζοντας πως η απουσία του Σλούκα κατά κύριο λόγο και του Peters σε δεύτερο πλάνο, τον περιορίζουν επιθετικά (χαχαχα μα τι λέω), μπήκε αποφασισμένος να πνίξει την περιφέρεια της Φενέρ, να κλείσει τον κεντρικό διάδρομο και για ακόμα ένα παιχνίδι να αμυνθεί περισσότερο περιορίζοντας χώρους, παρά να στείλει εξ αρχής βοήθειες έστω και στιγμιαίες. Τα επίπεδα ενέργειας της ομάδας έχουν ανέβει και αυτό φαίνεται τόσο στην αποτελεσματικότητα των overplays στην πίσω γραμμή από τους περιφερειακούς, αλλά και στο πόσο έντονα κοντραρίστηκαν άπαντες με τους ψηλούς και τους πλάγιους της Φενέρ, όταν η μπάλα άρχισε να ακουμπάει και εκεί αφού open looks οι κοντοί της δεν έβρισκαν. Ο Pierre αμφιβάλω αν κατάφερε να ποστάρει τον οποιονδήποτε, ο Motley είχε κακά τελειώματα όλα υπό πίεση και έτσι καθόλου τυχαία ο Booker, παρότι ήταν προβληματικός αμυντικά, πήρε πολύ σοβαρό χρόνο ακόμα και σαν 5.

Τα χέρια των ερυθρόλευκων έμοιαζαν με πλοκάμια του Cthulhu που σε κάθε γραμμή πάσας απειλούσαν να διακόψουν την πορεία της μπάλας. Ειδικά στο 2ο δεκάλεπτο το σχήμα που περιλάμβανε 2 από τους Λάρε, Λούντζη, Mckissic ή ακόμα και τους τρεις, προκάλεσε ασφυξία και έδωσε πολλές ευκαιρίες για πρωτεύοντα και δευτερεύοντα αιφνιδιασμό στην αρμάδα του Μπι. Μάλιστα σε τέτοιες συνθήκες ο Ολυμπιακός βρήκε και τιμώρησε αρκετές φορές και το πλεονέκτημα σε μέγεθος που είχαν απέναντι σε Wilbekin & Carsen οι Mckissic & Λάρε.

Μοναδικός τρόπος επίθεσης των γηπεδούχων, τα ηρωικά και ατομικίστικα, που έφτιαξε η παιχτάρα ο Guduric. Στο πρώτο ημίχρονο έπαιξε ένας εναντίον όλων, με ολίγη από Booker και μερικές εκλάμψεις των Carsen, Kosta, Motley. Στο 2ο ημίχρονο ο Ιτούδης προσπάθησε να βρει καποιες συνεργασίες, έχοντας τον σαν κεντρικό άξονα και συνδυάζοντάς τον με τους 3 Forwards που επιστράτευσε ταυτόχρονα (Pierre, Hayes, Booker) και πλαισιώνοντάς τον με τον Mellih για να δίνει πλάτος. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με την αύξηση της πίεσης στην μπάλα, ακόμα και με trap ψηλά, ήταν το πλάνο ανάκαμψης των Τούρκων.

Βασικά τώρα που το σκέπτομαι , αυτό ήθελε να κάνει από την αρχή ο Ιτούδης, αλλά έμπλεξε με την ομάδα που ξέρει να κυκλοφορεί καλύτερα από τον οποιονδήποτε την μπάλα. Έτσι βρέθηκε να έχει μέτριους on ball αμυντικούς να πιέζουν μαζί με τον Booker παιδιά που πασάρουν πάρα μα πάρα πολύ γρήγορα. Τραγωδία δηλαδή.

Στο συγκεκριμένο βίντεο βλέπουμε πως μέσα από την κίνηση που φέρνει το weave συνδυασμένο είτε πριν, είτε μετά από αυτό με άλλες δράσεις (elbow splits, Staggered screens), ο Μπαρτζώκας βάζοντας την μπάλα στα χέρια πολλών και θέτοντας άπαντες σε κίνηση, αποδιοργάνωσε την άμυνα της Φενέρ, μην αφήνοντας την πίεση τους να δουλέψει και δημιουργώντας πολλά open looks που κατέληξαν τα περισσότερα στο καλάθι ειδικά στο πρώτο ημίχρονο.

Οι Λαρεντζάκης και Mckissic με το μεγεθος τους έπαιξαν σημαίνοντα ρόλο στην αύξηση της διαφοράς, αλλά και ο Canaan παίζοντας στο χώρο και βγάζοντας aggressiveness απέναντι στον Wilbekin έβαλε το θεμέλιο λίθο στη δημιουργία της.

Μέσα σε όλα αυτά υπάρχει ο συγκλονιστικά αποτελεσματικός, τόσο εκτελεστικά όσο και δημιουργικά, Παπανικολάου. Με spot up, με cuts, πασάροντας, ήταν στα μάτια των πλάγιων του Ιτούδη κάτι σαν αερικό. Μάλιστα στο 2ο ημίχρονο, με τον Ολυμπιακό να στρέφεται σε spread PnR διάταξη για να απλώσει την αμυνα της Φενέρ που πίεζε πολύ, ήταν κινητήριος μοχλός μεταφοράς της μπάλας και τοποθέτησης της στα σωστά σημεία. Οι Walkup, Canaan στο πλευρό του τιμώρησαν κάθε low ή high tag που προσπαθούσε να καλύψει το dive του Fall ή την αέναη κίνηση του Σάσα.

Ακόμα και όταν το press των Τούρκων και κάποια μεγάλα σουτ έριξαν την διαφορά, ένα time out ήταν αρκετό για να επαναφέρει την ομάδα σε 2 καλές άμυνες και αντίστοιχα μεγάλα σουτ.

Ο Canaan ήταν εξαιρετικός εκτελεστικά. Βρήκε αλήτικα pull ups στη μούρη του Wilbekin αλλά και του Guduric. Αμυντικά on ball είχε επιρροή, όμως υπήρξαν ζητήματα μακριά από αυτή.

Ο Λάρε, χτύπησε σαν κόμπρα, αλλά ειδικά στο 1ο ημίχρονο σαν βόας τύλιξε τον Wilbekin και τον χτύπησε με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο.

Ο Mckissic λειτούργησε ακόμη μια φορά άριστα σαν decision maker, έβγαλε ενέργεια στην άμυνα.

O Fall λειτούργησε σαν decoy και στο 2ο ημίχρονο κυρίως με τα screens και τα seal του άνοιξε διαδρόμους.

Ο Bolomboy έδωσε και κέρδισε μπόλικες μάχες και τελείωσε τις φάσεις που έπρεπε.

Ο Walkup κλασικά δεσμοφύλακας πίσω, ρομπότ μπροστά , κολώνα.

Ο Σάσα είχε δημιουργική βραδιά. Έκανε τους άλλους ευτυχισμένους και μάζεψε και ριμπάουντ.

Παπ vintage

Λουντζης ταλαιπώρησε αμυντικά τους πάντες και έβαλε τα χέρια του παντού. Πρελούδιο της εμφάνισης με την Efes.

Βέβαια πάνω από όλους αυτούς είναι ο Μπι και το επιτελείο του που παρότι κατέβηκαν χωρίς τον καλύτερο χειριστή τους, παρότι πιέστηκαν αφόρητα, παρουσίασαν ένα σύνολο που μπορούσε να δημιουργήσει πολλά, μα πάρα πολλά καθαρά σουτ και να είναι πνευματικά έτοιμο να τα βάλει.

vs Anadolou Efes από P3nny Hardaway

Την 16η φετινή νίκη πέτυχε η ομάδα μας, στο παιχνίδι της Παρασκευής, απέναντι στην Efes στο ΣΕΦ.

Πάμε να δούμε πως φτάσαμε σε αυτό το αποτέλεσμα που μας διατηρεί στην 1η θέση με ρεκόρ 16-7 και τι μπορούμε να μάθουμε από αυτό.

Α’ ΗΜΙΧΡΟΝΟ

Ο κόουτς ξεκίνησε με τους Walkup-Canaan-Παπανικολάου-Vezenkov-Fall και η Efes με τους Micic-Larkin-Bryant-Singleton-Zizic.

Εξαρχής έγινε αντιληπτό ότι θέλαμε να ελέγξουμε το παιχνίδι των Τούρκων μέσα από την ασφυκτική μας άμυνα. Σκοπός μας ήταν να κόψουμε τις συνεργασίες της Efes στον κεντρικό διάδρομο και να τους αναγκάσουμε, εν μέσω traffic, να βγάλουν τη μπάλα στην περιφέρεια. Ο Ataman είχε δώσει σαφή εντολή να βγάζουν όσο το δυνατόν περισσότερο τον Walkup πάνω από το Micic, είτε με σκριν από το 4 είτε ακόμη και με guard to guard screens, στοχεύοντας τον Vezenkov κυρίως και δευτερευόντως τον Canaan. Η ταχύτητα εκτέλεσης των PnR της Efes και ο κίνδυνος να υπάρξει ανισορροπία στην άμυνα, μας ανάγκασε να αλλάζουμε στα screens από πολύ νωρίς, ακόμη και με τον Fall ο οποίος παίζει flat, αλλά και με τον Vezenkov ο οποίος δεν ένιωθε πάντα πολύ άνετα να πηγαίνει σε hedge out ως συνήθως.

Η άμυνα με αλλαγές μας έδειξε τον δρόμο της αντιμετώπισης των Τούρκων, ο κόουτς το κατάλαβε πολύ έγκαιρα και γι αυτό ο Fall που δεν υποστηρίζει αυτή την άμυνα, χρησιμοποιήθηκε για μόλις 14 λεπτά συνολικά και για 4 λεπτά στα τελευταία 30 λεπτά του αγώνα. Οι Bolomboy (κομβικός αμυντικά) και Black έδωσαν πολύτιμες λύσεις στην switch all άμυνα. Γενικά θα επιμείνουμε στο αμυντικό masterclass της ομάδας μας, καθώς το παιχνίδι δεν διεκδικούσε σε καμία περίπτωση δάφνες στο επιθετικό κομμάτι. Πάμε να δούμε μερικές φάσεις από την αρχική άμυνά μας πάνω στην Efes.

Οι Τούρκοι ουσιαστικά κατάφεραν να μας δημιουργήσουν πρόβλημα μόνο όταν δεν αλλάζαμε γρήγορα στα screens, κυρίως με κάποια empty side PnR που έτρεξε ο Larkin, ακριβώς επειδή τα show n recover του Black δεν λειτουργούσαν και o Larkin έβρισκε εύκολα τον roller χωρίς να υπάρχει δική μας άμυνα στη 2η γραμμή.

Το σχήμα της 2ης περιόδου με Παπανικολάου στο 4 (πάνω στον Clyburn) και Bolomboy, μας έδωσε switchability και ταχύτητα στο ανοιχτό γήπεδο, και έτσι βρήκαμε την ευκαιρία να ανοίξουμε τη διαφορά πάνω από τους 10 πόντους. Ειδική αναφορά προφανώς στον εξαιρετικό Μιχάλη Λούντζη ο οποίος έδωσε και την ψυχή του στην άμυνα, όντας τακτικά άριστος, ενώ μας ξεκόλλησε και επιθετικά με τα 3/3 εύστοχα τρίποντά του. Η Efes από την άλλη, αντιμετώπισε πρόβλημα αμυντικά με τον υπερτιμημένο Zizic μέσα, και συνολικά είχαν έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης και σε πολλά από τα cuts μας. Γενικά μας έλειψε ο Σλούκας, πλην Walkup δεν υπήρχε παίχτης να δώσει πράγματα με συνέπεια στο μισο γήπεδο και ουσιαστικά μας βοήθησαν σε σημαντικό βαθμό οι πόντοι στο transition, βρίσκοντας έτσι επίθεση από την εξαιρετική μας άμυνα. Εδώ να δείξουμε δύο τυπικές φάσεις με πρωταγωνιστή τον θετικότατο αμυντικά Joel Bolomboy, στις οποίες η καλή άμυνα οδηγεί σε εύκολα καλάθια στο transition.

Αν και όπως προαναφέραμε είχαμε θέμα στο σετ παιχνίδι, να δείξουμε και κάποιες φάσεις που δούλεψε καλά το επιθετικό μας πλάνο.

Β’ ΗΜΙΧΡΟΝΟ

Στο δεύτερο ημίχρονο επανήλθε η αρχική πεντάδα και πλέον ήταν ξεκάθαρο ότι θα αλλάζαμε στα screens πολύ πιο εύκολα και άμεσα. Η Efes συνέχιζε να παίζει στατικό μπάσκετ, με μεγάλη κατάχρηση τρίπλας, χωρίς να μετακινεί καθόλου τη μπάλα και εμείς εκτελώντας άριστα το αμυντικό μας πλάνο καταστρέψαμε οποιαδήποτε προσπάθεια των Τούρκων να βρουν επιθετική ροή. Γενικά η Efes έχει την τύχη να διαθέτει 3 superstars, στα πρόσωπα των Micic–Larkin–Clyburn (8/19 δίποντα – 2/14 τρίποντα στο ματς), όμως η λογική του isolation μέχρι να σβήσει ο ήλιος θα δοκιμαστεί πολύ έντονα στα playoffs απέναντι σε ομάδες με μέγεθος και αμυντική συνοχή όπως οι Barcelona-Real-Monaco-Ολυμπιακός. Η λογική λέει ότι η Efes θα αντιμετωπίσει με μειονέκτημα έδρας μια εκ των προαναφερθεισών και αυτή θα είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες σειρές των τελευταίων ετών.

Το δεύτερο ημίχρονο ήταν μια επιθετική ραψωδία του Vezenkov, ο οποίος συχνά με πολύ δύσκολα ατομικά καλάθια έδωσε ανάσες στην επίθεσή μας. Το θέμα είναι ότι ξανά η άμυνά μας, και αυτό είναι πολύ σημαντικό στο σημείο που βρισκόμαστε, μας έδωσε τη δυνατότητα να ελέγξουμε πλήρως το παιχνίδι. Παρά το συχνό επιθετικό κόλλημα, ουσιαστικά η διαφορά δεν έπεσε ποτέ κάτω από τα 2 σουτ και η ομάδα έβγαζε μια σιγουριά ότι θα βρει τα καλάθια που έπρεπε στην επίθεση για να κλείσει νικηφόρα το παιχνίδι και επί της ουσίας θα είχαμε τελειώσει το ματς νωρίτερα απ’ ότι το κάναμε, αν είχαμε ευστοχήσει σε κάποια ελεύθερα τρίποντα στην 4η περίοδο.

Στα τελευταία 8 παιχνίδια, έχουμε δεχθεί περισσότερους από 73 πόντους μόλις 2 φορές (!) απέναντι σε Maccabi και Virtus και η ομάδα βγάζει μεγάλη ένταση σε πολύ καλό σημείο της σεζόν. H ενέργεια στην άμυνά μας και η ταχύτητα που βγάζουμε στο επιθετικό και αμυντικό transition είναι ενδεικτικοί, κάτι που δεν ίσχυε στην αρχή της σεζόν, τουλάχιστον σε τέτοιο βαθμό. Θα κλείσουμε λοιπόν με ένα βίντεο από την άμυνα με αλλαγές για σεμινάριο που παίξαμε και στο 2ο ημίχρονο.

Black (7) Βοήθησε κυρίως στην άμυνα, θετική παρουσία ξανά για τον παιχταρά.

Bolomboy (8) Δεν αποτυπώνεται στη στατιστική, αλλά ήταν εξαιρετικός στην άμυνα με αλλαγές και κομβικότατος στα καλά μας διαστήματα.

Λαρεντζάκης (6.5) Πολύ άστοχος αλλά το πάλεψε αρκετά αμυντικά.

Walkup (8) Παρότι δεν σκόραρε, είχε 7 ριμπάουντ, 5 ασίστ για ένα λάθος, όντας ο βασικός μας χειριστής και παρέδωσε σεμινάριο στην άμυνα για ακόμη μια φορά, απλά κατάπιε όποιον τον πλησίασε.

Canaan (6) Τίμιος αμυντικά, δεν του μπήκαν τα σουτ για να βρει ψυχολογία, έψαξε να βοηθήσει αλλιώς και βρήκε 2 ασίστ, αλλά λίγα πράγματα ξανά από τον Canaan. Τον στηρίζουμε, δεν περισσεύει κανείς.

Fall (7) Τους έβαλε στα καλάθια στο πρώτο δεκάλεπτο, έπαιξε μόλις 4 από τα υπόλοιπα 30 λεπτά, καθώς ο κόουτς ήθελε παίκτες με μεγαλύτερη έφεση στην άμυνα με αλλαγές.

Παπανικολάου (7.5) Εξαιρετικός στην άμυνα, ψύχραιμος και σοβαρός στο transition και γενικά στη μεταφορά της μπάλας στην επίθεση (6 ασίστ).

Mckissic (7) Έτρεξε κλασικά στο ανοιχτό γήπεδο, είχε καλές στιγμές και ως δημιουργός, πολύ τίμιος και στην άμυνα, χαιρόμαστε ιδιαίτερα για τον Shaq του τελευταίου μήνα και κάτι ψιλά.

Vezenkov (8.5) Ο MVP της ομάδας, έβγαλε όλο το επιθετικό του ταλέντο στο 2ο ημίχρονο και ηγήθηκε της επίθεσης, ελλείψει Σλούκα. Παιχτάρα.

Λούντζης (8.5) Τι να πει κανείς για τον Λούντζη; Ένα πράγμα είναι σίγουρο, ότι δουλεύει πολύ σοβαρά για να φτάσει σε σημείο να μπει σε τέτοιο παιχνίδι και να είναι τόσο επιδραστικός και στις 2 πλευρές του παρκέ.

Encore song: “Claws” by 1000Mods