Διπλή αγωνιστική και σας παρουσιάζουμε ένα ακόμα διπλό encore από το RedPointGuard!
vs AS Monaco by Navaho
Στο blogging & στα sites γενικότερα υπάρχει ο όρος long read για μεγάλα κείμενα που χρειάζονται μπόλικο από τον, πολύτιμο, χρόνο του αναγνώστη για να καταναλωθούν. Ε σε μια ακόμη πρωτοτυπία, εμείς στο RedPointGuard, σας παρουσιάζουμε το πρώτο long write κείμενο.
Η Βικτωρία, η δουλειά και η καθημερινότητα με οδήγησαν σε μια άνευ προηγούμενου καθυστερημένη παράδοση encore. Ίσως βέβαια σε αυτό να έπαιξε ρόλο και το ότι έφτιαξα περίπου 35 βίντεο από την αναμέτρηση στο πριγκιπάτο του Μονακό.
Δεν ξέρω γιατί , αλλά ένιωσα την ανάγκη να «μιλήσω» με εικόνα για να περιγράψω όλα όσα ήθελα να κρατήσω από αυτή τη ματσάρα που κρίθηκε στην ενέργεια, στη δύναμη και στην ένταση. Άλλωστε μετά από τόσες μέρες έχετε χιλιοδιαβάσει το πόσο αποτελεσματικά ήταν τα αμυντικά πλάνα των δυο ομάδων, στο να περιορίσουν τα δυνατά χαρτιά των αντιπάλων, το ρόλο που έπαιξε ο δυναμισμός των χαμηλών σχημάτων της Monaco στον έλεγχο του παιχνιδιού, την αστοχία και τον δυο συνόλων που από μηχανές παραγωγής σκορ κατέληξαν για 40 λεπτά να μεταμορφωθούν σε απόλυτους terminators, τον παράγοντα Χ που ακούει στο όνομα Makundi, που με το μάκρος και την ευελιξία του άλλαξε τις ισορροπίες, για τον θετικό αλλά ταυτόχρονα και αρνητικό Peters.
Ας μιλήσει η εικόνα λοιπόν.
1η Περίοδος
Ο Ολυμπιακός είχε σαν πρώτο μέλημα την ελαχιστοποίηση των καταστάσεων απομόνωσης που θα δώσουν σκορ οι James & Okobo είτε μέσα από screens, όπως στο βίντεο πάνω, είτε σε καθαρές 1vs1 συνθήκες. Pack the paint και ένα τετράγωνο με κορυφές τους 4 που δεν μαρκάρουν μπάλα να έχουν ένα πόδι στο ζωγραφιστό και αυτός που μαρκάρει την μπάλα σε στενή επαφή & με στόχο να οδηγήσει, ειδικά τον James, σε αριστερή ντρίμπλα.
Με σημείο αναφοράς τον τεράστιο Fall, που έμενε σε drop κεντρικά στο post, ο Ολυμπιακός ήθελε μέσα από high tags, να στείλει τους stars της Monaco προς τα πάνω του.
Με την πίσω γραμμή άμυνας, όταν η μπάλα δεν ήταν κεντρικά αλλά στο πλάι να μαρκάρει περισσότερο χώρο από πρόσωπα, ο Ολυμπιακός οδήγησε τον James σε κακές επιλογές, τον εκνεύρισε και τον έβγαλε από το παιχνίδι σε αυτό το αρχικό διάστημα. Από τα λάθη της Monaco βρήκε καταστάσεις δευτερεύοντα αιφνιδιασμού.
Από τη μεριά της η Monaco είχε σαν προτεραιότητα να αποκόψει στην αρχή του παιχνιδιού τον Fall. Χωρίς να το πετύχει απόλυτα βρήκε λύσεις στο να περιορίσει τη δημιουργία του. Deny, ειδικά όταν η μπάλα έφτανε σε αυτόν από το πλάι, και double team όταν έβαζε ο κροκόδειλος την μπάλα στο παρκέ, για να ξεκινήσει προσπάθεια. Έτσι δεν του έδιναν παιχνίδι από μέσα προς τα έξω και τον ανάγκασαν να σταματάει την προσπάθεια.
Στα screens στην μπάλα, η Monaco ξεκίνησε με hedge outs όταν ήταν κεντρικά και σε blitz όταν ήταν στις πλευρές, αλλά έμπλεξε με μία ομάδα που ξέρει άριστα να κινεί την μπάλα. Ο Walkup μαεστρικά έδινε το τέμπο, η πάσα κατευθυνόταν πάντα αντίστροφα από την αμυντική περιστροφή και οι Γάλλοι έμοιαζαν με σκυλάκια που κυνηγάνε το μπαλάκι.
Όταν ο Obradovic κουράστηκε να βλέπει την ομάδα του να τρέχει μάταια πίσω από την μπάλα και να μην προλαβαίνει, πέρασε στο παρκέ Ouatarra & Diallo και πίεσε αφόρητα τον Walkup. Εκεί ήρθε η ώρα του Fall και του post.
Ακόμα και με Black όμως το σχέδιο παρέμεινε ίδιο. Μάλιστα επειδή ο Black δεν ήταν τόσο unmatchable στο front the post ο Μπαρτζώκας έριξε στο παρκέ το χαρτί των shallow cuts. Διάταξη ανάλογη του Spain PnR αλλά δεν υπάρχει screen στον screener, αλλά κόψιμο στο κενό στην περιφέρεια. Ιδανική συνθηκη για high low.
2η Περίοδος
Με τον μπαμπούλα στον πάγκο ο Ολυμπιακός προφανώς θα επιστράτευε και switch all στη 2η περίοδο. Ο Black τα πήγε υπέροχα και η άριστη εφαρμογή του zone up πίσω από την αλλαγή λειτούργησε στην εντέλεια.
Η άμυνα χώρου στην πίσω γραμμή και η συγκέντρωση και η ετοιμότητα με την οποία την εκτέλεσαν οι παιχτες του Μπαρτζώκα, είναι οδηγός στο πως αντιμετωπίζεις heavy iso ομαδες σαν τη Monaco βγάζοντας τες από το ρυθμό.
Μέσα από αυτήν την αμυντική προσέγγιση ο Ολυμπιακός έλεγξε δημιουργία, σκορ και rebounds και συνέχισε να βρίσκει ανοιχτό γήπεδο με το παράδειγμα του αμέσως από πάνω βίντεο να είναι ο ορισμός του σεμιναριακού spacing σε αιφνιδιασμό και χρήσης των lanes.
Φυσικά σε ένα τέτοιο αμυντικό σεμινάριο δεν υστερεί κανείς αλλά ξεχωρίζουν κάποιοι. Ναι καλά φανταστήκατε, αναφέρομαι στο Θωμά που στο συγκεκριμένο στιγμιότυπο έχει δώσει σεμινάριο close out άμυνας, όχι μόνο σε επίπεδο έντασης και ετοιμότητας αλλά και τεχνικής. Βγαίνει στο καλό χέρι των αντιπάλων και τους οδηγεί εκεί που είναι λιγότερο επικίνδυνοι.
Οκ κάποια στιγμή λάθη θα γίνουν, θα βρει και λύσεις ο αντίπαλος. Παραπάνω ο Okobo αρχίζει να είναι περισσότερο κοντά στον James και είναι μια από τις σπάνιες φορές που βλέπει την πάσα. Τον προκαλεί βέβαια και η αχρείαστη βοήθεια του Λαρεντζάκη.
Ενδιάμεσα βέβαια ο James έχει κάνει το ξέσπασμα του και έχει βάλει 3-4 διαδοχικά 3pt και έχει μαζέψει την κατάσταση. Βέβαια σε αυτό έπαιξε ρόλο και η αλλαγή προσέγγισης της Monaco στην αμυνα.
Ειδικά στο κλείσιμο του ημιχρόνου Ouatara–Diallo πίεσαν αφόρητα την μπάλα και κυρίως πίεζαν έντονα και με δραστήρια χέρια τις πάσες, χαλώντας τη σύνδεση της περιφέρειας του Ολυμπιακού με το post. Πιο πριν βέβαια τα shallow cuts έκαναν τη δουλειά.
Με το Σλούκα στο παρκέ ο Ολυμπιακός φρόντισε να του δημιουργήσει συνθήκες για PnR δράσεις μακρία από low tags. Η παραλλαγή του elbow split που ακολουθεί είναι χαρακτηριστικό δείγμα.
Βέβαια όταν μιλάμε για ένα ελιτ δημιουργό με skip πάσες, ειδικά σε ομάδα με δουλεμένες αρχές spacing, κάθε προσπάθεια trap τιμωρείτε και με τον παραπάνω τρόπο.
3η περιοδος
Το δεύτερο ημίχρονο, αν και προσωπικά περίμενα πως θα έχει λίγο καλύτερη παραγωγή, ήταν εξίσου σκληρό με το πρώτο και αυτό φάνηκε από τις 2 πρώτες άμυνες που παραθέτω.
Η τρίτη περίοδος ανήκει στη Monaco. Με τον Makundi να παίρνει ρόλο στη θέση του κακού Hall παρουσίασε περισσότερο versatile σχήματα και αύξησε κατακόρυφα την πίεση στην μπάλα, ξεκινώντας την εφαρμογή, κυρίως με Ouatara από πολύ ψηλά. O Brown επίσης άρχισε να γίνεται επιδραστικός παίζοντας σαν 5 αμυντικά. Το τρίο μέγγενη συμπληρώνει ο υπέροχα all around Diablo.
Μια παράμετρος του αμυντικού σχεδίου του Obradovic στο 2ο μέρος ήταν να καθυστερήσει την εισαγωγική πάσα του Ολυμπιακού. Πολλές φορές οι ερυθρόλευκοι βρέθηκαν να μπαίνουν στο κυρίως play με λιγότερα από 10´´ και να εκτελέσουν υπό όχι ευνοϊκές συνθήκες.
Ο Ολυμπιακός δεν έβρισκε ρυθμό και κυκλοφορία με συνέπεια πέρα από ελάχιστες περιπτώσεις οπως η παρακάτω.
Βέβαια η άμυνα ήταν στα επίπεδα του 1ου ημιχρόνου, αν και η Monaco άλλαξε προσέγγιση και μετέτρεψε τον James σε δημιουργό, με δράσεις που θύμιζαν περισσότερο Ολυμπιακό.
4η Περίοδος
Εδώ που φτάσαμε, φαινόταν πως το παιχνίδι θα κρινόταν στην άμυνα και στο ποια απο τις δυο ομαδες θα έβρισκε περισσότερες στιγμές.
Η Monaco ζει με το iso και σε αυτό κατέφυγε για να διατηρήσει το momentum που έχτισε στην τρίτη περίοδο, αλλά όχι βάζοντας τους σταρ της με πρόσωπο στο καλάθι αλλά με πλάτη. Post iso για James σαν trigger point δημιουργίας και μάλιστα μπορεί να μην είχε θέση το συγκεκριμένο βίντεο στο κείμενο αν δεν περιελάμβανε και το 1ο (!!!!!!!!) αμυντικό λάθος του Walkup.
Με το ματς να κλείνει, τις άμυνες να δεσπόζουν οι γηπεδούχοι επένδυσαν στις συνεργασίες ανάμεσα στους stars της backcourt. James & Okobo σε ελάχιστα μέτρα απόσταση στρεσαραν τα tags του Ολυμπιακού και προκάλεσαν ρίγματα.
Βέβαια λυσεις βρήκε ο Ολυμπιακός μέσα από την ενέργεια του Mckissic και το ρομποτικό παιχνίδι του Walkup και επανήλθε.
Όπως αυτοί επένδυσαν στα ταλαντούχα guards τους, έτσι και ο Ολυμπιακός έδωσε την μπάλα στον καλύτερο του. Ο Σλούκας μέσα από το 5 out βρήκε τρόπο να βάλει σε κίνηση μπάλα, συμπαίχτες και άμυνα και να λύση με τη βοήθεια του Peters το γόρδιο δεσμό της ναρκοθέτησης του post από το Makundi & τον Brown αλλά και να γλιτώσει μπόλικη πίεση. Δείτε τα ακόλουθα 2 βίντεο για λεπτομέρειες.
Όμως σε ένα ματς που έχει πάει τόσο χαμηλά, οι στιγμές κάνουν τη διαφορά. Μπορεί να σταθήκαμε σε συζητήσεις και απεριτίφ στο δισταγμό του Peters αλλά προσωπικά θεωρώ πως το ματς κρίθηκε στα 3 λάθη στην άμυνα που παραθέτω στο, τελευταίο, βίντεο. Η κούραση και η κλάση των αντιπάλων λύγισαν στις λεπτομέρειες έναν εξαιρετικά διαβασμένο Ολυμπιακό.
Ήταν ένα ακόμα σπουδαίο συναπάντημα των δυο ομάδων με τον Ολυμπιακό να βρίσκει λύσεις, αν και η απουσία Loyd πιθανό είναι να διαστρεβλώνει μερικώς την αποτελεσματικότητα. Ο τρόπος όμως βρέθηκε .
vs Virtus Bologna by TerrenceNesquick
Χαιρετώ την παρέα! Ελπίζω να είστε καλά! Πάμε λοιπόν και στο παιχνίδι με τη Virtus μετά το αποτυχημένο πέρασμα απ’ το Monte Carlo, και με τις στομαχικές διαταραχές να κάνουν την εμφάνισή τους λίγες ώρες πριν ξεκινήσει το παιχνίδι στην Bologna, το διπλό φάνταζε τόσο δύσκολο, όσο όμως και επιτακτικό. Σλούκας off, Sasha οριακά μέσα και ξεκινάμε!
Με τους Ιταλούς να έχουν μια γεμάτη από ονόματα και χαρακτηριστικά front-line, πρώτο μέλημα όπως και των περισσότερων ομάδων που μας αντιμετωπίζουν πλέον, ήταν το πως θα προβληματίσουν τον Fall σε όλα τα επίπεδα – δημιουργίας, τελειωμάτων, θέσεων, κίνησης.
Έτσι από πολύ νωρίς, είδαμε όλη την άμυνα της Virtus να εστιάζει στο post του Γάλλου center, δηλαδή να κλείνει στη ρακέτα και να προσπαθεί να κλείσει διαδρόμους για πάσα έξω.
Κάτι που φυσικά δεν είναι εύκολο, με το court vision του Fall αλλά και το καλό spacing του Ολυμπιακού γενικότερα. Ακόμα είδαμε, στις αλλαγές στα screens, να προσπαθούν στη συνέχεια για τριπλή αλλαγή, για να περιορίσουν πιθανό miss-match.
Τώρα, ο Scariolo έριξε τους καλούς του αμυντικούς στην περιφέρεια (Hackett, Pajola) πάνω στον Walkup αφού, και με την απουσία Σλούκα, ήθελε να πιέσει και να κουράσει τον Αμερικάνο ακόμα περισσότερο. Έτσι προσπάθησαν να δυσκολέψουν τις πρώτες πάσες, την αρχή του play για να σπάσει η δημιουργία. Με βάση αυτό, στο δεύτερο ημίχρονο είδαμε κάτι που από την πρώτη χρονιά του Μπι βλέπουμε ανά καιρούς, δηλαδή κάποιο από τα forward (κυρίως το 4άρι, αλλά και ο Παπ συχνά-πυκνά), να κατεβάζουν την μπάλα με σκοπό να πετύχουμε δύο πράγματα. Ένα την αποφόρτιση του play-maker, αφού δεν θα χρειάζεται να κουβαλήσει άλλη μια μπάλα με πίεση, και δεύτερο και ίσως σημαντικότερο, το ότι με το εισαγωγικό play και τα hand-off θα γίνει ο πρώτος αποδέκτης στην κορυφή με σκοπό η πηγή δημιουργίας της ομάδας να είναι αυτός που θα πάρει την πρώτη απόφαση και όχι ο πρώτος πλαϊνός.
Επιπλέον, με τον Walkup ουσιαστικά, μοναδικό play-maker έπρεπε να ενεργοποιηθούν και άλλες επιλογές. Δηλαδή, ο Λούντζης, ο οποίος ήταν θετικός στα 3μιση λεπτά που έπαιξε. Ήταν επιθετικός μετά τα picks, δε φοβήθηκε να μπει προς τα μέσα (ακόμα κι αν αυτό έφερε δύο λάθη), πήρε το τριποντάκι του, με μοναδικό μελανό σημείο τις ασυνεννοησίες με τον Λάρυ αμυντικά (δεν είναι η πρώτη φορά με τους δυο τους).
Κεφάλαιο McKissic
Και φυσικά ο McKissic, ο οποίος όχι μόνο εμφανίστηκε, αλλά το έκανε εμφατικά, στο παιχνίδι που η ομάδα πραγματικά τον είχε ανάγκη, ως έξτρα πόλο δημιουργίας. Πήρε μπάλες, είτε σε πρώτο χρόνο, πηγαίνοντας κατευθείαν στο ένας μ’ έναν χωρίς εισαγωγικές πάσες, είτε ήταν αυτός ο κύριος αποδέκτης από το πλάι, ψάχνοντας το close-out, όντας πολύ επιθετικός στο πρώτο βήμα. Κάτι που του έδινε συνεχώς πλεονέκτημα, στο πρώτο ημίχρονο βρίσκοντας πάσες ξανά έξω, ή στην αδύνατη, αλλά και στο δεύτερο ημίχρονο, εκεί που οι Ιταλοί θα έψαχναν να κλείσουν τις πάσες στην περίμετρο, αυτός θα έψαχνε τις επαφές για να πάει μέχρι το καλάθι. Πολύ σωστές επιλογές, στο μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού, κάτι που μας έκανε σχεδόν να μην καταλάβουμε ότι για κάποια λεπτά στην τρίτη περίοδο παίξαμε χωρίς άσο.
Kεφάλαιο Fall
Στα γνωστά, η μπάλα για άλλο ένα βράδυ ακούμπησε στον Fall, παρά την προσπάθεια της Virtus, όπως είπαμε πριν, αυτός θα έπαιρνε μπάλες στο πλάι για να κοιτάξει κοψίματα στον ώμο του, αλλά και στην πλάτη του από την αδύνατη. Είναι τόσα πολλά πλέον αυτά, όταν έχει την μπάλα με πλάτη και τέτοια η ικανότητα στην πάσα, που οι αντίπαλοι δεν ξέρουν που να εστιάσουν για τις πιθανές βοήθειες.
Παρακάτω, βλέπουμε ότι ο Fall πάει να ανέβει για screen, ωστόσο καταλαβαίνει ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να το κάνει αυτό αφού οι αλλαγές της Virtus έχουν φέρει ήδη miss-match πάνω του, οπότε κόβει κατευθείαν προς το καλάθι για να πάρει τη λόμπα από τον Walkup.
Πάρτε κι ένα short roll να χετε!
Aμυντικά, έκανε τον λίμπερο στο κέντρο της ρακέτας, περισσότερο απ’ ότι συνήθως, κυρίως με τον Jaiteh στο παιχνίδι, ρισκάροντας να τον αφήσει μόνο του στα 4-5 μέτρα, αφού η Virtus συχνά προσπαθούσε να πιάσει τον κεντρικό διάδρομο, με του Shengelia–Ojeleye να ψάχνουν επιθέσεις από εκεί. (Παρένθεση εδώ σχετικά με τον Γεωργιανό, ο Ολυμπιακός σε όλο το παιχνίδι έβαζε ένα παίχτη μπροστά του για να μην μπορέσει να πάρει θέση στο post, αλλά να αναγκαστεί να πάρει την μπάλα αρκετά πιο ψηλά με πρόσωπο στο καλάθι).
Κεφάλαιο Bolomboy
Ο Αμερικάνος, στάθηκε σχετικά καλά στην Ιταλία σε γενικό βαθμό. Αυτό που έκανε σταθερά καλά ήταν το ότι πήγαινε δυναμικά στο dive μετά το pick, κάτι που μας δίνει τη δυνατότητα για σύνδεση δυνατής-αδύνατης πλευράς. Αν θεωρήσουμε ότι η πάσα στο pick n roll με την απουσία Σλούκα θα ήταν κάτι σχετικά δύσκολο, το dive δίνει τη δυνατότητα να δεις παραπάνω την αδύνατη πλευρά, αφού η άμυνα δεν μπορεί να αγνοήσει την κίνηση στο κέντρο της ρακέτας. Κάτι που βλέπουμε σταθερά και με τον Black στο παρκέ (με τον ίδιο να μπορεί να τροφοδοτηθεί σε περισσότερες περιπτώσεις, αφού βάζει πολύ καλύτερα το κορμί του για να πάρει θέση χαμηλά). Ακόμα ο Bolomboy, πήγε σταθερά καλά στο rebound, σε αντίθεση με άλλα παιχνίδια και όταν τροφοδοτήθηκε στα 4 μέτρα έψαξε την έξτρα πάσα στο πλάι.
Στο κομμάτι που χτυπήθηκε ήταν η άμυνα, αφού οι Ιταλοί έψαξαν να επιτεθούν πάνω του, τόσο στο ένας μ’ έναν αλλά και βάζοντας τον να συμμετέχει σε 2-2 άμυνα, κάτι που ή θα τον έφερνε μακριά από τη ρακέτα (επίθεση στο low post πάνω σε Peters ή και σε περιφερειακό), ή θα τον έκανε να δώσει λάθος βοήθεια.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΑΠ
(με κεφαλαία το πιάσατε έτσι 😉 Ο τύπος ήταν και πάλι πα-ντού ! Κατέβαζε για να δώσει την πρώτη περιστροφή σε κοντό, έκλεινε από μπροστά πριν τροφοδοτηθούν, τους Ojeleye–Τoko για να τους κουράσει και να δυσκολέψει την εύκολη πάσα στο post, έκανε deflection τόσο σ’ αυτές τις άμυνες, όσο και στις πάσες που κάλυπτε στην αδύνατη πλευρά, έπαιρνε όλες τις αλλαγές από την αδύνατη για να είναι αυτός που θα καταλήξει στην άμυνα στη ρακέτα, πήγαινε στα rebound, ακόμα και αν ήταν αυτός που θα έπαιζε την άμυνα στο τελείωμα, έβαλε τρίποντα, έδωσε spacing, έκανε κοψίματα, τόσο ως δόλωμα, όσο και ως βασικός cutter. Ε αυτά περίπου!
Φυσικά να αναφέρουμε τον Walkup, ο οποίος παίζει για ακόμα ένα βράδυ φοβερή άμυνα, μοιράζει καλά το παιχνίδι και δίνει και το highlight της χρονιάς (;)! Αν τύχει να είναι παίχτης αδύνατης πλευράς και να περνάει παράλληλά του κάποια κεντρική δράση με την μπάλα, το κλέψιμο φαντάζει πολύ πιθανό σενάριο.
Να πούμε επίσης, ότι με τον Milos απέναντι, ο Αμερικάνος προσπάθησε να σπάσει screen για να μη βρεθεί από κάτω του, ωστόσο ο Σέρβος προσπάθησε στην αρχή του παιχνιδιού να πάρει ακριβώς αυτό το ένα δευτερόλεπτο ως πλεονέκτημα, και σ’ εκείνο το σημείο είτε να σουτάρει, είτε να ψάξει την πάσα, κάτι που αλλάξαμε στο δεύτερο ημίχρονο βάζοντας εκεί ένα show and recover από τον Fall, ή και κανονική αλλαγή από τους υπόλοιπους ψηλούς.
Mέσα σ’ όλους τους παραπάνω, φυσικά και ο Sasha, ο οποίος παρά το θεματάκι του… τελείωσε με 22-10 (τι να πεις…). Αν κάτι θα μπορούσαμε μόνο να σημειώσουμε είναι, τα τέταρτα δεκάλεπτα του που φαίνεται να υπάρχει μια σχετική επανάληψη, και να μη βρίσκει τις ευκαιρίες που βρίσκει στα προηγούμενα δεκάλεπτα (κούραση; προσαρμογή των αμυνών;).
Πολύ μεγάλο διπλό, κάτι που φάνηκε και από το πώς το πανηγύρισε η ομάδα, τόσο κατά τη διάρκεια όσο και μετά το τέλος του παιχνιδιού μαζί με τους αρκετούς οπαδούς μας που πήγαν στην Bologna!
*Ευχαριστούμε πολύ την Celestie για την φωτογραφία εξωφύλλου του άρθρου. Βρίσκετε τις δημιουργίες της στο twitter και στο instagram.
