Καταλάβατε τι έχει γίνει τώρα ε; Θέλουν να μου χαλάσουν το νικηφόρο σερί στα pre game. Έφερα ωραιότατα τα 4 διπλά στην αρχή και τώρα επιστρατεύουν τη συγγραφική μου χρυσόσκονη για να έρθει το διπλό στην Πόλη. Στο πιο δύσκολο ίσως μαζί με Φενερ και Μονακό, από τα εκτός έδρας που μας έχουν απομείνει (μετά την επέλαση στην Ιβηρική). Μην περιμένετε να σταθώ στο περσινό χαμένο ημιτελικό και στο σουτ του Micic. Όσο αναμοχλεύουμε τέτοιες καταστάσεις τόσο στάσιμοι μένουμε. Η ιστορία έγραψε και δεν ξεγράφει, αλλά έχουμε ολόκληρη προϊστορία με την Anadolu, δε γίνεται να σταθούμε σε ένα και μόνο σημείο όσο κι αν μας πλήγωσε.
Η προϊστορία λέει ότι έχουμε κονταροχτυπηθεί 47 φορές, με τον Ολυμπιακό να υπερτερεί 25-22, ενώ αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι σημειώνονται στη σειρά πολλά διπλά, αφού έχουμε πάρει 9 φορές το ροζ φύλλο στην Πόλη ενώ εντός, έχουμε μεν 16 νίκες αλλά και 8 ήττες. Έχουμε και 2 νικηφόρες σειρές να θυμόμαστε (2013 & 2017), ξεχωρίζει βέβαια ο περσινός ημιτελικός στο Βελιγράδι, αλλά αρκετά τον κλάψαμε το μακαρίτη, προχωράμε. Άλλωστε ένας ημιτελικός σε ουδέτερο έδαφος είναι αγώνας ειδικών συνθηκών, ενώ η regular season είναι άλλη ιστορία και το μενού σήμερα έχει Κωνσταντινούπολη.
Η Κωνσταντινούπολη δεν είναι ένας ακόμα διάσημος προορισμός. Είναι κάτι πολύ παραπάνω, γιατί καλεί τον επισκέπτη της να μπει σε έναν διαφορετικό κόσμο: σε ένα σταυροδρόμι μεταξύ Δύσης και Ανατολής, Ευρώπης και Ασίας, το οποίο μοσχοβολά από πικάντικα μπαχαρικά και από το χαρακτηριστικό άρωμα του πατσουλί. Ο Βόσπορος – με τον πάλαι πότε αλυσοδεμένο Κέρατιο Κόλπο, Χρυσούν Κέρας τον έλεγαν οι Βυζαντινοί, Χαλίτς τον αποκαλούν στη σημερινή Τουρκία– δείχνει να διχάζει την Πόλη σε ένα ευρωπαϊκό κι ένα ασιατικό κομμάτι (Εφες από τη μια- Φενερ από την άλλη). Οι δύο του πλευρές ενώνονται με τρεις γέφυρες, με τη Γέφυρα του Ατατούρκ και με την περίφημη Γέφυρα του Γαλατά· ένα ισχυρό σημείο αναφοράς.
Από τη μια μεριά, το Sultanahmet: εκεί χτυπάει η καρδιά της Επταλόφου, της Βασιλεύουσας, όπως και του θρυλικού Top Kapi και της περιοχής του Εminοnü. Και από την άλλη, το ευρωπαϊκό πρόσωπο. Με την Taxim –τη διάσημη πλατεία από όπου ξεκινάνε τα πάντα– με τη μοντέρνα περιοχή του Beiyoğlou, τη Μaçka με τη σχεδόν κολωνακιώτικη αισθητική, αλλά και με το Ντολμά Μπαχτσέ και τις τρομερές κρεμαστές γέφυρες, οι οποίες μοιάζουν σαν τεράστια δάχτυλα που ενώνουν την Ανατολή με τη Δύση. Το καλύτερο σημείο για να αντιληφθείς τη ροή της Κωνσταντινούπολης, να προσανατολιστείς και να καταλάβεις πού βρίσκεσαι, είναι να ανέβεις στον Πύργο του Γαλατά, από όπου θα έχεις μια πανοραμική άποψη της έκτασής της.
Σε ένα αντίστοιχο Πύργο θα πρέπει να ανεβεί και η ομάδα μας σήμερα για να διαπιστώσει αν θα έχει πανοραμική άποψη στο θέμα πλασαρίσματος στην 4αδα ή θα πρέπει να συνεχίσει βήμα-βήμα και βλέποντας και κάνοντας. Ο Πύργος της Εφές είναι αυτή τη στιγμή – μαζί με την έτερη τουρκική Φενερ – αυτός με περισσότερα σκαλοπάτια που θα χρειαστεί να σκαρφαλώσεις αν θες να τον κατακτήσεις. Μιλάμε άλλωστε για την τρέχουσα back2back πρωταθλήτρια Ευρώπης, αλλά και αυτή που κατά τη γνώμη μου έκλεψε και τις εντυπώσεις στο μεταγραφικό παζάρι το καλοκαίρι. Ήταν που ήταν υπερηχητική, προσέθεσε εκλεκτά κομμάτια στα σημεία που υστερούσε. Αν και αρχικά ψαχνόταν – όπως όλοι – να βρει ομοιογένεια κάνοντας κάποιες εκτός προγράμματος ήττες – αν και ο όρος ήττα εκτός προγράμματος στην Ευρωλίγκα θα πρέπει να εξαλειφθεί σιγά σιγά αφού με το ισχύον format όλοι κερδίζουν όλους και η έννοια της έδρας δεν έχει την ίδια βαρύτητα με τα play-off αν και εκεί σπάνε πάντα έδρες πλέον – αρχίζει πάλι να τρομάζει κόσμο αφού σε όλες τις θέσεις ξεχειλίζει από πληρότητα. Ο James Anderson έγινε Clyburn – το πληρέστερο SF της Ευρώπης – ο Μισιτς έμεινε εκεί ακλόνητος και κανένα ΝΒΑ δεν τον συνεπήρε, ανανέωσε τα PF με Baye και Polonara έναντι των παλιών Singleton & Moerman, ενώ στο 5 κράτησε μεν τον παίχτη κλειδί για το παιχνίδι της, Pleiss, και τον γεροDunston, προσέθεσε όμως και τον Zizic από Maccabi, δίνοντας ακόμα μεγαλύτερο βάθος στην ήδη πλήρη frontcourt της.
Επίσης, μαντέψτε ποιος επιστρέφει με μας (τι πιο σύνηθες) μετά από τόσους μήνες αποχής. Ναι, σωστά, ο Larkin έρχεται να πλαισιώσει τους Micic, Beaubois και Elijah Bryant κάνοντας αδιαμφισβήτητα την backcourt της την καλύτερη της διοργάνωσης! Κοιτώντας λίγο τις στατιστικές κατηγορίες, δεν την είδα κάπου να ξεχωρίζει ιδιαίτερα. Το μόνο που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι είναι η τρίτη καλύτερη ομάδα στο αμυντικό ριμπάουντ και σε συνδυασμό ότι εμείς ταυτόχρονα είμαστε τρίτοι από το τέλος στα επιθετικά, μεταφράζεται ως: αν θες διπλό σήμερα πρέπει να είσαι αρκετά εύστοχος από την περίμετρο όπως πχ ήσουν στην Πάτρα προχθές. Βέβαια άλλο Πάτρα κι άλλο Πόλη, κι άλλο Προμηθέας κι άλλο Εφές, αφού με τα κορμιά που αμύνεται ο Αταμαν δε θα είναι και τα πλέον ανεμπόδιστα σουτ τα σημερινά. Τουλάχιστον αυτά που θα επιχειρήσουμε με καλές προϋποθέσεις, ας γδάρουν το διχτάκι από μέσα. Σημαντική ενδεχόμενη απουσία για μας του αμφιβόλου Peters, κατά τα άλλα Παπανικολάου, Γουόκαπ και Φαλ θα είναι οι παίχτες με τη μεγαλύτερη επιβάρυνση στην άμυνα.
Τα υπόλοιπα σε λίγες ώρες. Ραντεβού στο Απεριτίφ στις 22:00.
