Real Madrid: Destination Onward

Χαίρετε, χαίρετε! Φάκελος Real αυτήν την φορά. Η «βασίλισσα» της Ευρώπης, μετά την πετυχημένη περσινή της χρονιά έχοντας κατακτήσει το πρωτάθλημα απέναντι στην Barcelona, παρά τις απουσίες των τραυματιών, και την τουλάχιστον άκομψη αποπομπή του Pablo Laso, προχώρησε στην προαγωγή του Chus Mateo στην θέση του head coach (1ος assistant coach του Laso από το 2014) και ως εκ τούτου σε αλλαγές παικτών, φιλοδοξώντας ότι θα αποτελέσουν την νέα της βάση, ώστε το club να παραμείνει σε τροχιά τίτλων. Ήρθε η ώρα να ηχήσει η μπάλα στο παρκέ του Red Point Guard, κοιτάζοντας λίγο πιο προσεκτικά στο οχυρό των Μαδριλένων.

Πρωταθλήτρια στο «αντίο» του σπουδαίου Laso

Η περασμένη χρονιά κύλησε με αρκετές διακυμάνσεις. Λίγο τα συσσωρευμένα κρούσματα κορωνοϊού (Laso, Randolph, Causeur, Heurtel, Hanga), λίγο οι τραυματισμοί των Thompkins, Randolph, Goss, Abalde, Alocen έδιναν την εντύπωση μιας απέθαντης πλην μη επιβλητικής ομάδας. Η προχωρημένη ηλικία των Llull, Rudy, δύο εμβληματικών παικτών της σύγχρονης Real και του ευρωπαϊκού μπάσκετ γενικότερα σε συνδυασμό με την αστάθεια των Goss, Alocen στον ρόλο του back up χειριστή οδήγησαν σε μία πιο «μετρημένη» επιθετική λογική και χαμηλότερο αριθμό κατοχών συγκριτικά με τα προηγούμενα 3 χρόνια, έχοντας απολέσει ένα μέρος του two way χαρακτήρα, που είχε αναπτύξει.

Εντούτοις, μετά την δεύτερη θέση στο Final Four του Βελιγραδίου και την ήττα από την Anadolu Efes, κατόρθωσε να στεφθεί πρωταθλήτρια απέναντι στην Barcelona, επίτευγμα που αποτέλεσε και το κύκνειο άσμα του σπουδαίου Pablo Laso, ο οποίος αποχώρησε υπό μυστήριες συνθήκες στο τέλος της χρονιάς. Η διοίκηση της Real στήριξε την απόφασή της στο καρδιακό επεισόδιο που υπέστη ο Βάσκος προπονητής, άσχετα αν ο ίδιος υποστήριξε λίγο αργότερα ότι η υγεία του είχε αποκατασταθεί πλήρως.

Chus Mateo και recruiting

Κοιτάζοντας λίγο πιο προσεκτικά τους δείκτες του pace, η Real πέρσι στην Euroleague είχε μέσο όρο 70 κατοχές (ακριβής μέσος όρος) και πρόπερσι 69.4 κατοχές (ήταν σαφής η επίδραση των νέων συνθηκών λόγω κορωνοϊού πλέον). Παρά την σταθερή σημασία του τριπόντου στο παιχνίδι της – αποτελούσε για χρόνια μία εκ των κορυφαίων shooting ομάδων της Ευρώπης – (27.8 προσπάθειες την σεζόν 2020-2021, 27.2 την 2021-2022), η αποτελεσματικότητά της άρχισε να φθίνει σταδιακά, γεγονός που ευθύνoνται εν πολλοίς στην απόσυρση του σπουδαίου Jaycee Caroll και στην ηλικία/ σωματική αντοχή των Rudy Fernandez, Anthony Randolph, Sergio Llull, Trey Thompkins, Jeffery Taylor κατά το πέρασμα των ετών.

Παρόλα αυτά, ήταν επιβεβλημένη μία ποιοτική και νεανική ανανέωση, ώστε να πλαισιωθούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο οι Tavares, Yabusele, Fernandez, Llull, Causeur, Hanga, Abalde, Goss. Έτσι, αποκτήθηκαν οι Sergio Rodriguez (έμεινε ελεύθερος από την Olimpia Milano), Djanan Musa από την Rio Breogan (περσινός MVP της ACB), Mario Hezonja από την Unics Kazan και Petr Cornelie από την Pau Orthez. Επίσης, στο φετινό roster συμπεριλαμβάνονται οι νεαροί Eli Ndiaye (forward 18 ετών) και Hugo Gonzalez (forward 16 ετών).

Με μία πρώτη ματιά διαπιστώνεται ότι ένα βασικό ζητούμενο ήταν η επιθετική βαρύτητα και παραγωγικότητα. Οι Musa, Hezonja αποτελούν forwards με πληθωρικό επιθετικό πακέτο τόσο ως χειριστές όσο και ως off ball threats. O Cornelie αποτελεί έναν αρκετά ευκίνητο tweener, με επαρκές ball handling για την θέση του, παρέχοντας ταυτοχρόνως spacing ως spot up shooter από φτερά και γωνίες. Ο Rodriguez, σαφώς και δεν βρίσκεται στην πιο παραγωγική του ηλικία (είναι ήδη 36 ετών) όμως, αποτελεί έναν σπουδαίο on ball δημιουργό, που δίχως πολλά λεπτά συμμετοχής μπορεί να συνεισφέρει ουσιαστικά στην επιθετική ροή της Real. Ωστόσο, υπάρχουν επιφυλάξεις για την περιφερειακή της γραμμή, καθώς το στοιχείο κάθετου παιχνιδιού δεν περισσεύει, όπως και το εν γένει επίπεδο αθλητικότητας. Ήδη φημολογείται ότι υπάρχουν επαφές με τον εκρηκτικό combo guard Shanon Evans της Real Betis για διετές συμβόλαιο. Εδώ είναι το depth chart των Μαδριλένων για την νέα χρονιά:

Guards: Sergio Llull, Sergio Rodriguez, Nigel Williams – Goss, Fabien Causeur, Carlos Alocen

Forwards: Djanan Musa, Mario Hezonja, Gabriel Deck, Guerschon Yabusele, Alberto Abalde, Hugo Gonzalez, Eli Ndiaye, Rudy Fernandez

Bigs: Edy Tavares, Vincent Poirier, Anthony Randolph, Petr Cornelie

Ποια είναι, ωστόσο, τα αγωνιστικά σημεία, στα οποία δείχνει να βασίζεται η «βασίλισσα»; Ας εμβαθύνουμε λίγο περισσότερο.

Αγωνιστική κατεύθυνση: skills και στο βάθος υποψίες για τα μετόπισθεν

Λίγο πριν προχωρήσουμε σε αναφορά στατιστικών δεδομένων, θα σταθούμε σε ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της Real, που (και) φέτος είναι το μέγεθος. Αυτό εντείνεται από πεντάδες, οι οποίες περιλαμβάνουν τους Musa, Causeur, Hezonja, Yabusele, Tavares ενδεικτικά. Εν αναμονή των τραυματιών Hanga, Goss (o Randolph πιθανότατα θα χάσει την χρονιά, λόγω της ρήξης αχίλλειου τένοντα που υπέστη τον Ιούνιο) το βάθος της φαντάζει ανεξάντλητο από την θέση των guards μέχρι και αυτή των bigs.

Αμυντικά η Real συνδυάζει over & flat, deny the strong hand τακτική σε ball screen δράσεις (σε κεντρικά και πλάγια με τον center, σε πλάγια συνήθως πάει σε soft show με τον power forward), ενώ φαίνεται πιο δεκτική φέτος σε switch και triple switch λογική, στοιχείο που παρατηρείται ανά στιγμές στα παιχνίδια της, ακόμα και με τον Tavares ως βασικό ψηλό, κάποιες στιγμές και από τα τελευταία 12 δευτερόλεπτα της αντίπαλης επίθεσης.

Παρά το σύντομο διάστημα των φετινών διοργανώσεων, ορισμένοι στατιστικοί δείκτες έχουν αρκετό ενδιαφέρον. Για την ώρα διατηρεί την αποτελεσματική rebounding ταυτότητά της (2η στην ACB με 69.2% DRB%, 6η στην Euroleague με 75%) και παράλληλα, προσπαθεί να εφαρμόσει μία front the post τακτική, ώστε να αποτρέψει την εισαγωγική πάσα και ως εκ τούτου το πιθανό mismatch.

Σε πρώτο χρόνο αυτή η επιλογή είναι συμβατή με το προφίλ ταχύτητας και ύψους, περιορίζοντας αισθητά τα σουτ τριών πόντων (επιτρέπει μόλις 18.8 σουτ έως τώρα στην Euroleague, 23.2 στην ACB σε 75 κατοχές), ωστόσο, αυτό συνεπάγεται με mismatches στην δεύτερη γραμμή άμυνας, τα οποία λειτουργούν αντιστρεπτικά. Μέχρι στιγμής δέχεται 41 προσπάθειες για σουτ δύο πόντων, έχοντας την 4η χειρότερη θέση στην σχετική λίστα, με ποσοστό 52% (5η χειρότερη θέση).

Σε όρους επικοινωνίας και ταχύτητας αντιδράσεων είναι εμφανές ότι χρειάζεται χρόνος. Η σύνδεση ανάμεσα στις αμυντικές τις γραμμές είναι τουλάχιστον μέτρια, δεχόμενη back screens και close outs. Αυτό επιδεινώνεται, όταν ο αντίπαλος αρέσκεται σε επιπλέον πάσα και drive ‘n’ kick καταστάσεις. Ομάδες με αρκετά δουλεμένη επίθεση που τροφοδοτούν συχνά την weakside, πιθανότατα να την προβληματίσουν.

Σε off screen καταστάσεις η Real αμύνεται με μονή κάλυψη (σκιά) σε μονά screens – λόγου χάριν σε ένα απλό down screen για τον αντίπαλο -, ενώ σε διπλά screens επιλέγει peel switch με τον παίκτη του αντίπαλου screener, ώστε να καλύψει τον off ball αμυντικό της.

Οι απουσίες των Hanga, Goss – δύο παικτών με έντονο αμυντικό φίλτρο – είναι σημαντικές, καθώς δίχως αυτούς δεν υπάρχει άλλος παίκτης, που να μπορεί να πιέσει αποτελεσματικά την μπάλα και σε διάρκεια, εκτός του συμπληρωματικού Abalde. Πλέον αυτό το χαρακτηριστικό είναι προαπαιτούμενο για ομάδες που στοχεύουν ψηλά και αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον η διαχείρηση του roster από τον coach Mateo στην πρώτη του δουλειά ως head coach.

Στο επιθετικό μισό οι Μαδριλένοι, προσπαθώντας να αξιοποιήσουν την πλειάδα των versatile shooters που διαθέτουν, χρησιμοποιούν μεταξύ άλλων spread pick ‘n’ roll/ short roll με επιλογή για back door cut από τον παίκτη γωνίας, screen the screener σε pick ‘n’ roll για τους πλάγιους Musa, Fernandez, Causeur. Ακόμα, παίζουν weakside staggered curl & staggered screen για guard to guard hand off & pick ‘n’ roll για τους πλάγιους, ώστε να βρουν χώρους για κάθετο παιχνίδι στον κεντρικό άξονα ή split out pass στην γωνία.

Επίσης, μέσω διάταξης horns τρέχουν pistol δράση για skip πάσα στην περίμετρο ή για drive ‘n’ kick. Για την ώρα, οι πεντάδες με τον Musa αποτελούνται από έναν ακόμα χειριστή (Llull, Sergio), τον Deck ως SF και τους Yabusele, Tavares στην θέση των ψηλών, προκειμένου να μην μεγιστοποιούνται οι αμυντικές ελλείψεις του 23χρονου forward σε συνθήκες ball screen , απομονώσεις και post ups.

Είναι εμφανές ότι ο coach Mateo πιστεύει στην on ball δημιουργία του Βόσνιου, εξ ου και οι αρκετές δράσεις που «τρέχει» ως κύριος χειριστής, περπατώντας το μονοπάτι της βιωματικής διαδικασίας σε κάθε σημείο του. Ακόμη βρίσκεται σε μεταβατικό στάδιο, καθώς για πρώτη φορά στην καριέρα του αντιμετωπίζει ομάδες επιπέδου Euroleague και ACB σχεδόν κάθε εβδομάδα.

Πλέον καλείται να παίρνει αποφάσεις σε πολύ μικρότερους χρόνους εν συγκρίσει με την Breogan, που ούτως ή άλλως ήταν ο go to guy της ομάδας. Αυτό συνεπάγεται λάθη, επαφές στα όρια του foul, συζητήσιμες αποφάσεις και υπό διαμόρφωση shot selection, όμως, ο Musa φαίνεται έτοιμος, να πρωταγωνιστήσει και να εξελιχθεί.

Συνοψίζοντας, οι Μαδριλένοι διαθέτουν υπέρ το δέον πληρότητα, ώστε να παραμείνουν σε τροχιά κορυφής, ατενίζοντας βάσιμα το μέλλον τους σε αθλητές με παραγωγικά χρόνια μπροστά τους. Όσο η φουρνιά των Rodriguez, Llull, Fernandez σταδιακά θα αποτραβιέται στο παρασκήνιο, η μετάδοση της νικηφόρας νοοτροπίας τους στο «νέο αίμα» θα είναι, κατά την γνώμη μας, το σπουδαιότερο επίτευγμα της φετινής προσπάθειας.