Ο Ολυμπιακός την Μεγάλη Τετάρτη υπέβαλε σε μια βραδιά παθών μια από τις αποτελεσματικότερες επιθέσεις της Euroleague.
Ο coach Μπαρτζώκας συνέλαβε και σχεδίασε, μαζί με το team του, το σχέδιο και οι παίχτες του το εφάρμοσαν μέχρι τελείας , οδηγώντας τον James και την υπόλοιπη περιφερειακή γραμμή της Monaco στην οδό του μαρτυρίου.
Βασικό συστατικό της επιτυχίας του πλάνου ήταν η επιθετικότητα και στις δυο μεριές του παρκέ. Οι Ερυθρόλευκοι σε άμυνα και επίθεση ήταν πολύ πολύ πολύ επιθετικοί. Ίσως γίνομαι υπερβολικός αλλά αυτό για μένα ήταν το κλειδί. Ατομικά και ομαδικά, είτε αμύνονταν είτε επιτίθονταν έβγαζαν ένταση, σκληράδα και συγκέντρωση.
Στο “ατομικά” θα σταθώ λίγο παραπάνω και θα κάνω ειδική αναφορά στο Thomas Walkup, που ανάγκασε τον James σε μια βραδιά πολύ πολύ αγχωτική πιέζοντάς τον, είτε είχε είτε δεν είχε την μπάλα, ενοχλώντας του διαρκώς την ντρίμπλα και δυσκολεύοντας του κάθε προσπάθεια, έχοντας κολλημένο το κορμί του πάνω του.
Και αν στο αμυντικό κομμάτι όλοι λίγο πολύ το περιμέναμε, η διαφορά έγινε όταν οι ρόλοι αντιστρέφονταν. Ο «Θωμάς» στο 1ο παιχνίδι των POs έδειξε διάθεση να βγάλει ένα μέρος της επιθετικής διάστασης του επιθετικού παιχνιδιού του, από την εποχή της Zalgiris. Δεν δίστασε και εκτέλεσε όσες φορές έπρεπε να το κάνει.
Δεύτερη ειδική αναφορά στον Mckissic που, όπως ήταν αναμενόμενο, όντας ο μόνος που αθλητικά δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τους παίχτες του Πριγκιπάτου, ανάγκασε με την έκρηξη του την άμυνα του Obradovic να αμυνθεί ένα βήμα πιο βαθειά από ότι συνηθίζει και τιμώρησε όσα close outs του δόθηκαν, είτε εκτελώντας είτε δημιουργώντας και το βασικότερο επιτέθηκε μέχρι το καλάθι.
Στα ατομικά βραβεία μπαίνει φυσικά επάξια με τον ιδρώτα την εμπειρία του, την κλάση και τη μαχητικότητα του ο Γιώργος Πρίντεζης. Κέρδισε φάουλ, έβαλε σουτ, τελείωσε φάσεις σε λήξη χρόνου αλλά, πάνω και πριν από όλα, δεν επέτρεψε στον Obradovic να τον κάνει στόχο της επίθεσης με τον Thomas. Έσπρωξε, άλλοτε νίκησε άλλοτε ηττήθηκε αλλά πάντα έδινε τη μάχη και μαζί κάτι παραπάνω από ποιοτικές ανάσες στον Sasha.
Θα κλείσω τις προσωπικές αναφορές με τον Κώστα Σλούκα. Οι τρεις παραπάνω ήταν υπέροχοι, αλλά ο Σλούκας ήταν απλά αλάνθαστος. Μπήκε από την αρχή με διάθεση να συγκρουστεί με τα hedge outs και όχι να σταματήσει ντρίμπλα, με πολύ καθαρό μυαλό, που ήταν, σε μεγάλο βαθμό, αποτέλεσμα του σχεδιασμού του coach να τον αποφορτίσει από το κουβάλημα και την έξτρα πίεση, αλλά και με ένα από την αρχή ως το τέλος εξαιρετικό spacing, διάβασε όλες τις επιλογές πάσας που του έδινε η κίνηση και η <fill behind> (κάλυψη των κενών που αφήνει η κίνηση ενός παίχτη) προσέγγιση του Ολυμπιακού. Τιμώρησε την αλόγιστη σύγκλιση της αδύναμης πλευράς των Γάλλων στο ρολάρισμα και γενικά ήταν ο κύριος λόγος που, σε όλο το παιχνίδι, ο Ολυμπιακός δεν έκανε κατάχρηση ντρίμπλας, αλλά φρόντισε να μετακινεί την άμυνα βάζοντας την να κυνηγάει την μπάλα.
Αλλά ας δούμε καλύτερα το ματς περίοδο-περίοδο.
1η Περίοδος
Στην αρχή του αγώνα, όπως ήταν φυσιολογικό, και οι δυο ομάδες μπήκαν με εμφανή τη διάθεση να πιέσουν αμυντικά την μπάλα και αρκετά νευρικές στην επίθεση. Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε στοχεύοντας το post με τον Fall, που δεν μπορούσε να μαρσαριστεί από τον Motejunas και σκόραρε και δημιουργούσε, χωρίς πρόβλημα. Ο Thomas κυνηγούσε παντού τον Sasha, ο Diallo βρήκε τρόπο να εκνευρίσει και ν χαλάσει τις εκτελέσεις του Dorsey και ο «κροκόδειλος» υπήρξε μια κάποια λύση. Στην πορεία όμως ο coach Obradovic κατάφερε να ελέγξει τη σύνδεση περιφέρειας-Fall, η οποία κόπηκε ή αναχαιτίστηκε με double teams, αμέσως με το που έπιανε την μπάλα ο Γάλλος ή όταν προσπαθούσε να βάλει μια ντρίμπλα για να βελτιώσει την τοποθέτησή του. Αν και οι Ερυθρόλευκοι του Πειραιά βρίσκαν καλή κυκλοφορία ειδικά μετά την είσοδο του Σλούκα και την τοποθέτηση του Mckissic δίπλα του, τα σουτ δεν μπήκαν.
Την ίδια στιγμή, με τον Walkup να πιέζει με over τον James όταν έπαιρνε την μπάλα κεντρικά, να τον στέλνει αριστερά όταν προσπαθούσε να στήσει <PnR> στο πλάι και να παίζει <high in the gap> όταν δεν είχε την μπάλα, η επίθεση της Monaco έγινε στατική. Την ίδια ώρα ο Walkup πίεζε πολύ τον Westerman όταν αναλάμβανε το κατέβασμα της μπάλας και ο Παπανικολάου είχε το μέγεθος να αποτρέψει τον Diallo από το να επιτεθεί με την μπάλα στο παρκέ. Έτσι, μοναδική λύση υπήρξε ο σπουδαίος Thomas, αφού ο coach B έστελνε κάθε ντουμπλάρισμα/hedge out και βοήθεια από τον Sasha με σκοπό να διατηρεί πάντα κοντά στο καλάθι τα 5αρια του.
2η περίοδος
Με το Σλούκα στο παρκέ, παρέα με Mckissic και γενικά με σχήματα με 3 guards ο coach Μπαρτζώκας με <weave entries> προσπάθησε να βάλει σε κίνηση την άμυνα της Monaco πριν η μπάλα φτάσει στο Σλούκα, για να εκτελέσει το κύριο κομμάτι του play. Πέρα από τον υπέροχο τρόπο που ο Κώστας έλεγξε το κορμί του και έσπασε κάθε hedge out με τις skip πάσες τους, η συγκέντρωση με την οποία ο Ολυμπιακός γέμιζε κάθε κενό χώρο και έδινε επιλογή πάσας είναι για σεμινάριο. Η έξτρα πάσα βγήκε πολλές φορές, τα σουτ μπήκαν και, σε συνδυασμό με την αυξανόμενη αμυντική ένταση, έδωσαν στον Ολυμπιακό το μομέντουμ.
Σε αυτό το χρονικό σημείο η άμυνα του Ολυμπιακού πήρε κάτι παραπάνω από άριστα. Ο Walkup συνέχισε να έχει στενές επαφές 3ου τύπου με τον James, χαλώντας hand offs και δεν τον έχανε από τα μάτια του, ακόμα και αν στιγμιαία αναγκάζονταν να αλλάξει μαρκάρισμα. Με τον Bacon στο παρκέ η Monaco έψαξε τα αγαπημένα <high post iso>, όμως ποτέ δεν κέρδισε κάτι από αυτό. Είτε απέναντι στον Mckissic, που τον έδειρε αρκετά, είτε απέναντι στον Σλούκα, που σε πολλές περιπτώσεις άλλαζε αμέσως πάνω του απλά για να του χαλάσει την υποδοχή της μπάλας ο Αμερικανός Fw βρήκε τοίχο. Ρόλο σε αυτό έπαιξε ο Livio, που ευλαβικά τήρησε την εντολή του coach να μην βγει πάνω από το ύψος των βολών και εκτέλεσε άψογα το ρόλο του σύρτη στην άμυνα. Κάθε drive κατέληξε πάνω του ή στα χέρια του με κάποιο τρόπο, ενώ ταυτόχρονα απενεργοποίησε το παιχνίδι ψηλά του Hall απλώνοντας τα χέρια του διαρκώς.
3η Περίοδος
Το 2ο ημίχρονο ξεκίνησε με την Monaco να ρίχνει στο παρκέ σχήμα με 3 guards, ευελπιστώντας να πετύχει καλύτερη κυκλοφορία και να τραβήξει περισσότερες βοήθειες με drive. Δεν τα κατάφερε ιδιαίτερα, αφού ο Παπανικολάου έκρυψε το γήπεδο στον Lee, o Westerman συνέχισε να πνίγεται από τον Dorsey και φυσικά σε αυτό το διάστημα ο «Θωμάς» έκανε την έκρηξη του. Έπνιξε του πάντες σε παγίδες στο κέντρο και προς το πλάι και μαζί με τις εξαιρετικές καλύψεις γύρω από τα <kick outs> των Sasha, Παπ και Mckissic έδωσαν στην ομάδα του σκορ και ευκαιρίες στο ανοιχτό γήπεδο.
Όταν ο Ολυμπιακός δεν έτρεχε είτε προσπάθησε α βρει χαμηλά το Fall είτε να βρει πάλι το ανοιχτό σουτ, τραβώντας προς τα μέσα την άμυνα της Monaco. Εδώ μπαίνει στην εξίσωση ο, νευρικός έχει εκείνη την ώρα, Dorsey. Αφού ξεκίνησε την περίοδο με εύστοχο jump stop midrange, στη συνέχεια έντυσε τη διάθεση του να επιτεθεί με ντρίμπλα με αναγνώριση της πάσας. Αυτό έδωσε λύσεις μέχρι να επιστρέψει ο Σλούκας και να αρχίσει να τους χορεύει, παρέα με τον Mckissic αλλά και τον Πρίντεζη στην τελική ευθεία του αγώνα.
4η Περίοδος
Το γεμάτο πάθος 3πτ του Αρχηγού, αλλά και το highlight tomahawk του Mckissic είναι προϊόντα της ανάγνωσης της μετατόπισης της άμυνας από τον Σλούκα. Hedge εσείς PnP εμείς, παγίδα εσείς skip στην αδύνατη εμείς και ψάξτε να καλύψετε τον Shaquille. 2 Φάσεις όλη η εικόνα του Ολυμπιακού επιθετικά.
Που δυσκολεύτηκε βέβαια, αφού το σχήμα με τα 3 guards και τους Motum-Hall έβγαλε πίεση, έβαλε καλύτερα τα χέρια του στην μπάλα και δημιούργησε μια ανασφάλεια. Αλλά εκεί πάντα υπήρχε η σταθερά της άμυνας. Μπορεί η Monaco τοποθετώντας στη βασική τον Hall και προσπαθώντας να τραβήξει μακριά τον παίχτη που θα έδινε καλύψει στο ρολάρισμα, να βρήκε φάσεις ψηλά, αλλά δεν ήταν αρκετές και δεν είχαν διάρκεια, αφού η πίεση στην περιφέραια δεν τους επέτρεψε ποτέ να βρουν σουτ που θα τους έβαζαν πάλι στο παιχνίδι.
Κάπως έτσι λοιπόν ο Ολυμπιακός έκανε το πρώτο από τα 3 βήματα που απαιτούνται για να φτάσει στο Βελιγράδι .
Θα υπάρξουν προσαρμογές;
Πιθανότατα αλλά όχι παρά πολλές κι οι περισσότερες θα αφορούν την Monaco. Ίσως σε διαχείριση χρόνων ο Obradovic να στραφεί περισσότερο σε ψηλά σχήματα στην περιφέρεια και να δοκιμάσει κάτι διαφορετικό στη θέση του Westerman. Θα είναι αυτός ο Andjucic και ας του ρίχνει την αμυντική ένταση; Θα δούμε.
Ίσως να δοκιμάσει εκτενέστερα το σχήμα με τα 2 guard τα 2 Sf και τον Hall.
Ότι και να δοκιμάζει όμως, αν ο Ολυμπιακός παρουσιαστεί εξίσου δυναμικός και συγκεντρωμένος αμυντικά πολύ δύσκολα θα χάσει σε αυτό το ΣΕΦ.
Πάμε λοιπόν να τους αποκαθηλώσουμε.
