ΜΕΤΑΓΡΑΦΙΚΟΣ & ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ
H διετία 2003-2005 αποτέλεσε μία πραγματικά καταστροφική περίοδος για την ομάδα του Ολυμπιακού. Οι ερυθρόλευκοι τερμάτισαν δύο συνεχόμενες φορές στην 8η θέση του Ελληνικού πρωταθλήματος ενώ παράλληλα πραγματοποίησαν δύο αρνητικές πορείες στο Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης. Ήταν δύο πραγματικά πέτρινα χρόνια τα οποία ο οργανισμός της ομάδας ήθελε να μην επαναληφθούν.
To μεταγραφικό καλοκαίρι της σεζόν 2005-6 αποτέλεσε ένα από τα πιο γεμάτα των τελευταίων ετών για την ομάδα του Πειραιά αφού οι φιλοδοξίες για αναβάθμιση του ρόστερ της ομάδας ήταν υψηλές. Η προσθήκη των αδερφών Αγγελόπουλων στο διοικητικό σχήμα της ΚΑΕ την προηγούμενη χρονιά βοήθησε ώστε να ανέβει το πολύ χαμηλό μπάτζετ της προηγούμενης διετίας και να γίνει προσπάθεια για μία νέα εκκίνηση του μπασκετικού τμήματος. Είναι χαρακτηριστικό ότι από την ομάδα της προηγούμενης σεζόν παρέμειναν μόνο οι Αγαδάκος και Πρίντεζης, ενδεικτικό της δουλειάς που έπρεπε να γίνει στη στελέχωση και τον αγωνιστικό σχεδιασμό της ομάδας.
Ο Γιόνας Καζλάουσκας παρέμεινε στη θέση του head coach αλλά οι υποχρεώσεις του με την εθνική Κίνας δεν του επέτρεψαν να είναι ψυχή τε και σώματι στον αγωνιστικό σχεδιασμό που έπρεπε να γίνει. Για αυτό η διοίκηση της ομάδας αναζήτησε ένα προπονητή ο οποίος θα έκανε την προετοιμασία κατά την απουσία του Λιθουανού προπονητή και θα παρέμενε στην ομάδα στη θέση του βοηθού προπονητή. H συμφωνία επήλθε με τον Ηλία Ζούρο, συμφωνία όμως που τερματίστηκε 5 μέρες μετά, αναγκάζοντας την ομάδα να αναζητήσει ένα νέο assistant coach. Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος, ο οποίος είχε θητεύσει βοηθός προπονητή στον ΠΑΟΚ δίπλα στον Μπάνε Πρέλεβιτς ήταν αυτός που τελικά θα αποτελούσε τον βοηθό του Καζλάουσκας.
Το μεγαλύτερο μεταγραφικό σίριαλ που συντελέστηκε εκείνο το καλοκαίρι στο ελληνικό μπάσκετ ήταν η προσπάθεια Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού να αποσπάσουν την υπογραφή του Β. Σπανούλη. Παρότι η ομάδα του Πειραιά ήταν η πρώτη χρονικά που ήρθε σε επαφή μαζί του, διάφορα λάθη στις διαπραγματεύσεις όχι μόνο έφεραν τον Παναθηναϊκό στο «παιχνίδι», αλλά οδήγησαν στην απώλεια του παίκτη, ο οποίος κατέληξε στον αιώνιο αντίπαλο. Ένα δεύτερο μεταγραφικό σίριαλ το οποίο αφορούσε παίκτη της γραμμής των γκαρντ ήταν αυτό που συντελέστηκε με τον Γ. Χαλπερίν. H διοίκηση του ΟΣΦΠ έφτασε πολύ κοντά στην απόκτηση του ισραηλινού διεθνή, παρόλα αυτά διαφωνίες σε λεπτομέρειες της συμφωνίας δεν επέτρεψαν να ολοκληρωθεί και αυτή η μεταγραφή.
Μετά τις άκαρπες επαφές με τον Β. Σπανούλη, για τη θέση του βασικού πόιντ γκαρντ της ομάδας αποκτήθηκε ο Αμερικανός Τάιους Έντνι. Ο Έντνι αποτελούσε ένα μεγάλο όνομα του ευρωπαϊκού μπάσκετ παρόλο που η καριέρα του είχε παρουσιάσει μια σχετική πτώση την τελευταία διετία, μετά από τέσσερις πολύ καλές χρονιές στο υψηλότερο επίπεδο όντας πρωταθλητής Ευρώπης με τη Ζάλγκιρις το 1999 και έχοντας μία γεμάτη 3ετία στη Μπενετόν Τρεβίζο. Η δεύτερη προσθήκη στη γραμμή των γκαρντ ήταν του Μ. Παπαμακάριου, οποίος είχε διακριθεί την προηγούμενη χρονιά με τον Μακεδονικό παίζοντας και στις δύο θέσεις των γκαρντ, βοηθώντας την βορειοελλαδίτικη ομάδα να φθάσει μέχρι και τον τελικό του ULEB Cup. Στη θέση του βασικού shooting guard επιλέχθηκε ο Νίκος Χατζής ο οποίος είχε πραγματοποιήσει μία εννεαετή θητεία στην ΑΕΚ, όντας από τους δεινότερους σουτέρ του ελληνικού πρωταθλήματος. Παρά την πορεία του έως τότε, η μεταγραφή δεν έφερε ιδιαίτερο ενθουσιασμό αφού ο Χατζής βρισκόταν στο τέλος της καριέρας του.
Η ποιοτική και ποσοτική έλλειψη στη γραμμή των γκαρντ δεν άργησε να φανεί στα πρώτα παιχνίδια της χρονιάς, με αποτέλεσμα ο Ολυμπιακός να κάνει δύο διορθωτικές κινήσεις στη θέση του αναπληρωματικού point guard. Η πρώτη ήταν η απόκτηση του βασικού point guard του Απόλλωνα Πάτρας Χ. Χαρίση, ο οποίος όμως θα είχε δικαίωμα συμμετοχής μόνο στα ευρωπαϊκά παιχνίδια της ομάδας καθώς είχε αγωνιστεί ήδη με την πατρινή ομάδα σε παιχνίδι εγχώριων διοργανώσεων. Η δεύτερη προσθήκη στο μέσο της χρονιάς ήταν η απόκτηση του Ι. Κόλιεβιτς από τη Μπιλμπάο, έναν παίκτη που αποτελούσε προσωπική επιλογή του Γ. Καζλάουσκας και τον οποίο ο Λιθουανός coach προόριζε για το ρόλο του αναπληρωματικού Point Guard μόνο στα παιχνίδια του ελληνικού πρωταθλήματος.
Μία εξαιρετικά πετυχημένη μεταγραφή στους forward (όπως θα αποδειχθεί) ήταν αυτή του Π. Βασιλόπουλου (αποδέσμευση από ΠΑΟΚ), ο οποίος θεωρείτο το ανερχόμενο αστέρι του ελληνικού πρωταθλήματος στη συγκεκριμένη θέση. Μία δεύτερη προσθήκη στη γραμμή των forward ήταν η μεταγραφή του Ν. Μπάρλου, ο οποίος είχε αποτελέσει έναν από τους καλύτερους παίκτες του Απόλλωνα Πατρών κατά την επάνοδο του στην Α1.
Εκτός των περιπτώσεων Σπανούλη και Χαλπέριν, ένα άλλο μεταγραφικό σίριαλ το οποίο δεν είχε αίσιο τέλος για τους Πειραιώτες ήταν αυτό το οποίο έλαβε χώρα για τον Δ. Ντικούδη. Η υπομονή που έδειξε ο Ολυμπιακός για να αποδεσμευτεί ο παίκτης από την ΤΣΣΚΑ αλλά και το πλουσιοπάροχο συμβόλαιο που του πρόσφερε δεν συνετέλεσαν ώστε να του αποσπάσει η ομάδα την υπογραφή. O Ντικούδης ήταν ο No.1 στόχος για τη στελέχωση της γραμμής των ψηλών. Δεδομένης των άκαρπων διαπραγματεύσεων στην περίπτωση Ντικούδη, η μεταγραφή του Σ. Σχορτσιανίτη θα αποτελέσει τη σημαντικότερη κίνηση στην ενίσχυση της frontline της ομάδας, ένας παίκτης ο οποίος θα αποτελέσει σημείο αναφοράς στη γραμμή των ψηλών για τα επόμενα χρόνια.
Το πρόβλημα υγείας που παρουσίασε ο Ράντσικ δεν επέτρεψε στους ερυθρόλευκους να ολοκληρώσει μία μεταγραφή ενός παίκτη που το τεχνικό επιτελείο της ομάδας επεδίωκε να πλαισιώσει τον Σχορτσιανίτη. Η προσθήκη του Ε. Ζουκάουσκας ήταν αναμφίβολα μία κίνηση που πρόσθεσε ποιότητα στη γραμμή των ψηλών του Ολυμπιακού. Προσθήκη που όμως ήρθε εξαιρετικά αργοπορημένα λόγω των δυσκολιών που προέκυψαν κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων αλλά και εξαιτίας της αργοπορημένης αποδέσμευσης του από την Ούλκερ. Ακόμη περισσότερο αργοπορημένα (λίγες μέρες πριν από το παιχνίδι με τον ΠΑΟ στο Κύπελλο) ήρθε και η τελευταία χρονικά μεταγραφή των ερυθρολεύκων, ο Α. Ζίζιτς ο οποίος ήταν το τελευταίο κομμάτι του παζλ στη γραμμή των ψηλών της ομάδας.
Ένα ιδιαίτερα αξιοσημείωτο γεγονός για το ρόστερ του Ολυμπιακού ήταν ότι μετά από δώδεκα χρόνια η ομάδα θα ξεκινούσε σεζόν χωρίς τον μεγάλο Μίλαν Τόμιτς στις τάξεις της. Οι διαφωνίες που προέκυψαν μεταξύ της διοίκησης της ομάδας και του παίκτη δεν επέτρεψαν στον μεγάλο Μίλαν να τελειώσει τη καριέρα του ως παίκτης στον αγαπημένο του Ολυμπιακό.
ΕΓΧΩΡΙΕΣ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ
Η πρώτη μεγάλη μάχη ανάμεσα στους δύο αιώνιους αποτέλεσε το πιο αρνητικό παιχνίδι του Ολυμπιακού μέσα στη χρονιά. Το παιχνίδι δυστυχώς δεν αντέχει σε κριτική, με τους ερυθρόλευκους να μένουν εκτός της διοργάνωσης του κυπέλλου Ελλάδας, με μία άνευ όρων συντριβή. Οι πράσινοι με συνεχή πίεση εξουδετέρωσαν τον Έντνι, ενώ κατάφεραν να απενεργοποιήσουν τον Ζουκάουσκας σε άμυνα και επίθεση ωθώντας τον να παίζει μακριά από το καλάθι. Παράλληλα οι Λάκοβιτς, Αλβέρτης, Διαμαντίδης και Σπανούλης (10, 10, 11 και 8 πόντους αντίστοιχα) συγκρότησαν μία επιθετική τετράδα η οποία κυριάρχησε στο παρκέ ελέγχοντας μετά τα μέσα του δευτέρου δεκαλέπτου τον ρυθμό του αγώνα. Ο Σχορτσιανίτης ήταν απελπιστικά μόνος απέναντι στη frontline του Παναθηναϊκού με τους Μπατίστ και Τσαρτσαρή να κυριαρχούν και μέσα στο ζωγραφιστό. Το τελικό 51-81 έφερε το χειρότερο δυνατό ξεκίνημα για τους ερυθρόλευκους
Στη κανονική περίοδο του ελληνικού πρωταθλήματος, ο Ολυμπιακός τερμάτισε δεύτερος σημειώνοντας 22 νίκες και 4 ήττες, μία επίδοση σαφώς καλύτερη των προηγούμενων χρόνων. Όμως δεν κατάφερε να κατακτήσει τον αντικειμενικό στόχο, δηλαδή το πλεονέκτημα έδρας για τα play off. Οι ερυθρόλευκοι κατάφεραν να μείνουν αήττητοι εντός έδρας καταγράφοντας βαθμολογικές απώλειες στα εκτός έδρας παιχνίδια με Παναθηναϊκό (90-71), Άρη (70-64), Μαρούσι (82-69) και ΑΕΛ (83-74). Σημαντικότερες νίκες για τον ΟΣΦΠ ήταν η νίκη στο αιώνιο ντέρμπι στο ΣΕΦ με 84-77, οι εντός και εκτός έδρας νίκες με ΑΕΚ (82-76, 97-84) και ΠΑΟΚ (90-67, 93-71) καθώς και οι εντός έδρας νίκες με Μαρούσι (71-67) και Άρη (79-66).
Η νίκη επί του Παναθηναϊκού στην 9η αγωνιστική ήλθε μετά από ένα παιχνίδι με έντονες ανατροπές το οποίο κρίθηκε από την εξαιρετική απόδοση της γραμμής των ψηλών των ερυθρολεύκων, με τους Λιούις, Ζίζιτς και Βασιλόπουλο (17, 14 & 11 πόντους αντίστοιχα) να νικούν κατά κράτος την φροντλάιν των πρασίνων. Παράλληλα οι ερυθρόλευκοι παίζοντας επιτυχημένες άμυνες κατάφεραν να εξουδετερώσουν τα περισσότερα επιθετικά ατού των πρασίνων (π.χ. Διαμαντίδη, Τομάσεβιτς) αναγκάζοντας τους πράσινους σε αρκετά λάθη. Η νίκη στο ΣΕΦ αποτέλεσε μία νίκη ψυχολογίας και επιβεβαίωσης της αγωνιστικής ανόδου του Ολυμπιακού.
Η διεκδίκηση της πρώτης θέσης σταμάτησε στην 22η αγωνιστική όπου ο Ολυμπιακός γνώρισε ευρεία ήττα από τον αιώνιο αντίπαλο με σκορ 90-71. Στο 1ο ημίχρονο οι ερυθρόλευκοι έχοντας σε καλή μέρα τους Ζίζιτς και Μπάρλο προηγήθηκαν με 41-39. Στο 2ο ημίχρονο όμως η κατάσταση ανατράπηκε πλήρως, αφού οι πράσινοι έχοντας σε εξαιρετική μέρα τους Διαμαντίδη, Τομάσεβιτς και Λάκοβιτς εκτόξευσαν τη διαφορά σε μεγάλα επίπεδα. Ο Ολυμπιακός δεν πήρε καθόλου βοήθειες από σημαντικούς του παίκτες όπως ο Σχορτσιανίτης, ο Λιούις και ο Χατζής.
Στα προημιτελικά της Α1 ο Ολυμπιακός αντιμετώπισε την ΑΕΚ την οποία και απέκλεισε πραγματοποιώντας δύο ευρείες νίκες απέναντι στους κιτρινόμαυρους (93-67, 104-83). Με κορυφαίους τους Σεϊμπούτις και Λιούις και στα δύο παιχνίδια, οι ερυθρόλευκοι κυριάρχησαν πλήρως παίρνοντας την πρόκριση στα ημιτελικά της διοργάνωσης ευκολότερα του αναμενομένου.
Σε αντίθεση με την εύκολη επικράτηση επί της ΑΕΚ, το Μαρούσι αποτέλεσε ένα ιδιαίτερα δύσκολο αντίπαλο για τους ερυθρόλευκους αφού τους νίκησε δύο φορές εντός έδρας (65-70, 66-70) οδηγώντας τη σειρά των ημιτελικών σε 5ο παιχνίδι. Οι ερυθρόλευκοι παρότι είχαν ανώτερης ποιότητας ρόστερ τα βρήκαν σκούρα με την πιεστική άμυνα του Αμαρουσίου ενώ δεν κατάφεραν να περιορίσουν τον εξαιρετικό επιθετικά Ροντρικ Μπλάκνει. Στο 5ο παιχνίδι οι ερυθρόλευκοι εκμεταλλευόμενοι την ανωτερότητα τους στους ψηλούς και με κορυφαίους τους Ζίζιτς & Λιούις κατάφεραν να επικρατήσουν εύκολα του Αμαρουσίου επιστρέφοντας μετά από μία 3ετία στους τελικούς του Ελληνικού Πρωταθλήματος.
ΤΕΛΙΚΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΟΣ
Ο πρώτος τελικός διεξήχθη στο ΟΑΚΑ. Οι ερυθρόλευκοι κατάφεραν να παραμείνουν ανταγωνιστικοί για τρία δεκάλεπτα έχοντας σε καλή βραδιά στην επίθεση τους Λιούις, Μπάρλο και Χατζή αλλά δεν κατάφεραν να αντισταθμίσουν την ανωτερότητα του Παναθηναϊκού στην περιφερειακή γραμμή, όπου Λάκοβιτς, Διαμαντίδης και Σπανούλης αποτελούσαν διαρκείς απειλές για την άμυνα του Ολυμπιακού, είτε σκοράροντας είτε δημιουργώντας για τους υπόλοιπους συμπαίκτες τους. O Παναθηναϊκός με ξέσπασμα στο τρίτο δεκάλεπτο κατάφερε να πάρει διαφορά ασφαλείας την οποία διατήρησε και στο τέταρτο δεκάλεπτο παρά την προσπάθεια των ερυθρολεύκων να επιστρέψουν στο παιχνίδι. Το τελικό 82-76 έδωσε το προβάδισμα στον Παναθηναϊκό, καθιστώντας μονόδρομο για τους Πειραιώτες τη νίκη στο γήπεδο τους.
Η ρεβάνς στο ΣΕΦ ήταν μεγάλη ευκαιρία των ερυθρόλευκων να ισοφαρίσουν τη σειρά εξασφαλίζοντας ένα ακόμη παιχνίδι στην έδρα τους. Το παιχνίδι πήγε πόντο-πόντο στο 1ο ημίχρονο με τον πολύ καλό Σχορτσιανίτη να οδηγεί τις επιθετικές προσπάθειες των ερυθρολεύκων. Στο δεύτερο ημίχρονο όμως και παρά τις επιθετικές λύσεις που προσέφερε ο Έντνι, η ποιοτική ανωτερότητα της περιφερειακής γραμμής του Παναθηναϊκού αποτέλεσε ξανά το χαρακτηριστικό που έγειρε την πλάστιγγα υπέρ των φιλοξενούμενων. O Ολυμπιακός ήταν μπροστά με 53-48 στο 28’ αλλά η απόσυρση των Έντνι και Σχορτσιανίτη ώστε να πάρουν δυνάμεις, συνετέλεσε έτσι ώστε ο ΟΣΦΠ να μείνει από επιθετικές λύσεις. Κόλιεβιτς και Ζίζιτς δεν κατάφεραν να μπουν ποτέ στον ρυθμό του παιχνιδιού με αποτέλεσμα οι πράσινοι να τρέξουν ένα σερί 15-0 σε ένα τετράλεπτο. Λάκοβιτς, Σπανούλης αποδείχθηκαν απειλές μη αντιμετωπίσιμες για την άμυνα των ερυθρολεύκων.
Η ήττα των ερυθρολεύκων δυστυχώς συνοδεύτηκε με εκτεταμένα επεισόδια στο τέλος του παιχνιδιού από μερίδα οπαδών της ομάδας προς μέλη της αποστολής του Παναθηναϊκού που είχαν ως αποτέλεσμα τον τραυματισμό του παίκτη του ΠΑΟ Δ. Παπανικολάου.
Μετά την ήττα στο ΣΕΦ, οι ερυθρόλευκοι βρέθηκαν με την πλάτη στον τοίχο. O τρίτος τελικός ήταν η τελευταία ευκαιρία της ομάδας του Πειραιά να συνεχίσει στη διεκδίκηση του τίτλου. Η επιθετική λειτουργία των ερυθρολεύκων περιορίστηκε στις ατομικές προσπάθειες του Έντνι (18 π.) καθώς και στην προσπάθεια αξιοποίησης των Σχορτσιανίτη και Λιούις (12 & 10 πόντους αντίστοιχα), χαρακτηριστικά τα οποία δεν έφθαναν όμως ώστε να αντισταθμίσουν τους Λάκοβιτς και Σπανούλη (18 & 12 πόντους αντίστοιχα) οι οποίοι έκαναν ακόμη ένα εξαιρετικό τελικό σε επίπεδο σκοραρίσματος αλλά και δημιουργίας. Οι παίκτες του Παναθηναϊκού πήραν προβάδισμα 6 πόντων στο 1ο ημίχρονο, προβάδισμα που κατάφεραν να το διευρύνουν περισσότερο στο 2ο ημίχρονο τελειώνοντας ουσιαστικά την υπόθεση-τίτλος από τα τέλη του 3ου δεκαλέπτου.
Από το τελευταίο παιχνίδι δεν έλειψαν τα σοβαρά επεισόδια που προκάλεσε μερίδα οπαδών του Παναθηναϊκού απέναντι στα μέλη της αποστολής του Ολυμπιακού. Συγκεκριμένα ο Νίκος Χατζής και ο φροντιστής της ομάδας δέχθηκαν πυρά από αεροβόλο όπλο, οι Καλαιτζίδης-Αργυρόπουλος υπέστησαν ρήξη τυμπάνου από κροτίδα, ο Νίκος Μπάρλος και ο βοηθός του Καζλάουσκας, Μπαζντράιτς χτυπήθηκαν από κέρματα στο κεφάλι. Επιπλέον ο μάνατζερ της ομάδα Σ. Ελληνιάδης δέχθηκε επίθεση από πυροσβεστήρα.
ΚΥΠΕΛΛΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΩΝ ΕΥΡΩΠΗΣ
Στον 2ο όμιλο της πρώτης φάσης της κανονικής περιόδου, ο Ολυμπιακός αντιμετώπισε τη Μακάμπι, την Εφές Πίλσεν, τη Μπαρτσελόνα, τη Λιέτουβος Ρίτας, τη Τσιμπόνα, την Πρόκομ και την Αρμάνι. Η ομάδα του Πειραιά πραγματοποίησε μία μέτρια πορεία σημειώνοντας 7 νίκες και 7 ήττες καταλαμβάνοντας την πέμπτη θέση του ομίλου.
Η εκκίνηση της χρονιάς δεν ήταν καλή για τους Πειραιώτες. Βαριές εκτός έδρας νίκες από τη Μπαρτσελόνα (86-70), από τη Λιέτουβους Ρίτας (78-67) και από τη Τσιμπόνα (74-62). Παρόλα αυτά από τον Νοέμβριο και έπειτα, βοηθούμενη και από τις συμπληρωματικές προσθήκες ο Ολυμπιακός βελτιώθηκε καταφέρνοντας τουλάχιστον την πρόκριση στους 16 της διοργάνωσης. Οι Πειραιώτες πέτυχαν σημαντικές νίκες νικώντας εντός έδρας νίκες την πρωταθλήτρια Ευρώπης Μακάμπι (83-78), τη Μπαρτσελόνα (80-68) και πέτυχε τη σημαντικότερη εκτός έδρας νίκη μέσα στο Μιλάνο απέναντι στην Αρμάνι (75-84).
Στον 4ο όμιλο της δεύτερης φάσης της κανονικής περιόδου, ο Ολυμπιακός αντιμετώπισε την Μπαρτσελόνα, την Ουνικάχα Μάλαγα και τη Ζάλγκιρις. Ο ΟΣΦΠ κέρδισε εντός και εκτός έδρας τη Μάλαγα και την Ζάλγκιρις ενώ έχασε δύο φορές από την Μπαρτσελόνα. Η πορεία των ερυθρολεύκων στο Top-16 ήταν αρκετά καλή αφού κατάφερε να πάρει δύο διπλά σε δύο πολύ δύσκολες έδρες (Κάουνας & Μάλαγα) ενώ κατάφερε να διεκδικήσει ως το τέλος τα δύο παιχνίδια με την πολύ ισχυρότερη Μπαρτσελόνα.
To διπλό μέσα στη Μάλαγα αποτέλεσε τη σημαντικότερη νίκη στην οικονομία του ομίλου για τους ερυθρόλευκους. Οι ερυθρόλευκοι πραγματοποίησαν εξαιρετική εμφάνιση στο α’ ημίχρονο παίρνοντας διαφορά 19 πόντων (30-49). Στο β’ ημίχρονο οι Ισπανοί προσπάθησαν να επανέλθουν αλλά το μόνο που κατάφεραν ήταν να μειώσουν λίγο τη διαφορά (75-87). Οι ερυθρόλευκοι επιθετικά στηρίχτηκαν στην εξαιρετική εμφάνιση του Έντνι ο οποίος κατέγραψε στο ενεργητικό του 25 πόντους, 7 ριμπάουντ και 3 ασίστ και στις πολύτιμες βοήθειες που προσέφερε ο Λιούις με 15 πόντους, 10 ριμπάουντ και 3 ασίστ. Παράλληλα με την επίθεση, η άμυνα που έπαιξαν οι παίκτες του Καζλάουσκας περιόρισαν τα ατού της ομάδας του Σκαριόλο (Ρισασέ, Χέρμαν, Γκαρμπαχόσα) με τους Παπαμακάριο και Βασιλόπουλο να προσφέρουν σημαντικές βοήθειες στον συγκεκριμένο τομέα. Ήταν το μεγαλύτερο ευρωπαϊκό διπλό εκείνης της χρονιάς για τον Ολυμπιακό απέναντι σε μία ομάδα με εξαιρετικό ρόστερ.
Την πρόκριση του Ολυμπιακού στα προημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών επισφράγισε το επιβλητικό διπλό μέσα στα Κάουνας απέναντι στη Ζάλγκιρις. Οι ερυθρόλευκοι κυριάρχησαν και στις δύο πλευρές του παρκέ σε όλο το παιχνίδι συντρίβοντας τους Λιθουανούς με 99-72. Στο παιχνίδι ξεχώρισε η τέλεια επιθετική βραδιά του Ν. Χατζή o οποίος σημείωσε 21 πόντους (4/4 2ποντα, 3/3 3ποντα, 4/4 βολές), ενώ εξαιρετικός στην οργάνωση αλλά και στην εκτέλεση ήταν ο Χ. Χαρίσης ο οποίος σημείωσε 14 πόντους ενώ μοίρασε και 4 ασίστ.
ΣΕΙΡΑ PLAY OFF
Οι τέσσερις νίκες έδωσαν στους ερυθρόλευκους τη δεύτερη θέση του ομίλου, φέρνοντας τους να αντιμετωπίσουν τη Μακάμπι η οποία είχε τερματίσει στην πρώτη θέση του πέμπτου ομίλου.
Το πρώτο παιχνίδι της σειράς διεξήχθη στο κατάμεστο Γιαντ Ελιάου. Η ισραηλινή ομάδα έχοντας σε εξαιρετική μέρα τους Νικόλα Βούισιτς και Μασέο Μπαστόν οι οποίοι σημείωσαν 23 και 15 πόντους αντίστοιχα, κατάφεραν να ελέγξουν από την αρχή τον ρυθμό του παιχνιδιού διατηρώντας το προβάδισμα στη μεγαλύτερη διάρκεια του. Ο coach Γκέρσον στηρίχθηκε πολύ στην εξαιρετική μέρα της frontline της Μακάμπι, οι παίκτες της οποίας κατάφεραν να επιβληθούν κατά κράτος της ερυθρόλευκης γραμμής των ψηλών. Ο Έντνι αποτέλεσε τη κύρια επιθετική αιχμή του ΟΣΦΠ προσπαθώντας να κουβαλήσει επιθετικά τους ερυθρόλευκους (20 πόντους με 7/10 δίποντα), αλλά οι βοήθειες που πήρε από το υπόλοιπο ρόστερ (Σειμπούτις και Βασιλόπουλος από 13 πόντους) δεν βοήθησαν τον Ολυμπιακό να απειλήσει πραγματικά τη κυριαρχία της Μακάμπι στο συγκεκριμένο παιχνίδι. Το τελικό 87-78 ήταν ένα φυσιολογικό αποτέλεσμα της εξέλιξης του 1ου προημιτελικού.
Σε ένα ΣΕΦ από τα παλιά στον 2ο προημιτελικό, οι ερυθρόλευκοι έκαναν ίσως το καλύτερο παιχνίδι της σεζόν έχοντας σε εξαιρετική μέρα την frontline τους. Ειδικότερα οι Σχορτσιανίτης και Λιούις νίκησαν κατά κράτος τους ψηλούς της Μακάμπι σημειώνοντας 17 και 14 πόντους αντίστοιχα. Εξαιρετικά σημαντική ήταν η συνεισφορά του Βασιλόπουλου ο οποίος εκτός ότι σημείωσε 10 πόντους βοήθησε πολύ στην αμυντική λειτουργία του Ολυμπιακού. Παρά το εξαιρετικό παιχνίδι που έκαναν οι Γουίλι Σόλομον και Άντονι Πάρκερ, οι παίκτες του Ολυμπιακού κατάφεραν να ελέγξουν το ρυθμό του παιχνιδιού περιορίζοντας με εξαιρετικές αμυντικές προσπάθειες τις επιθετικές πρωτοβουλίες των παικτών της Μακάμπι. Η νίκη με 76-70 έφερε τη σειρά στα ίσια δίνοντας το μήνυμα ότι ο Ολυμπιακός θα παλέψει μέχρι τέλους για την επιστροφή στο Final 4 της διοργάνωσης.
Το 3ο παιχνίδι στο κατάμεστo Γιαντ Ελιαου ήταν ένα πραγματικό ντέρμπι. Το παιχνίδι πήγε πόντο-πόντο με τους ερυθρολεύκους να το διεκδικούν ως το τελευταίο λεπτό (προηγήθηκαν με 71-69 στο 37’). Χατζής και Έντνι (14 και 12 πόντους) κράτησαν τον Ολυμπιακό στο παιχνίδι με κρίσιμα σουτ στο πρώτο ημίχρονο όταν οι παίκτες της Μακάμπι με πρωταγωνιστή τον Σόλομον έτρεξαν διαδοχικά σερί αποκτώντας προβάδισμα 8 πόντων. Στο δεύτερο ημίχρονο η frontline του Ολυμπιακού αποτέλεσε το ατού της ομάδας αφού οι Σχορτσιανίτης και Λιούις (13 και 11 πόντους) κέρδισαν πολλές μάχες στη ρακέτα παίζοντας παράλληλα εξαιρετική άμυνα πάνω στον Βούισιτς που στα προηγούμενα δύο παιχνίδια ήταν ο κορυφαίος της Μακάμπι. Η επιθετική άνοδος του Πάρκερ στο τέλος του παιχνιδιού συνεπικουρούμενη από κρίσιμους πόντους των Σαρπ και Πένι σε σημεία που οι ερυθρόλευκοι δεν βρήκαν ανάλογες επιθετικές λύσεις, έφεραν την νίκη-πρόκριση για τους πρωταθλητές Ευρώπης.
ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ
Η χρονιά 2005-2006 μπορεί να μην συνοδεύτηκε με κάποια κατάκτηση εγχώριου τίτλου ή με κάποια αξιοσημείωτη ευρωπαϊκή πορεία αντίστοιχη του μεγέθους του Ολυμπιακού, αποτέλεσε όμως μία μεταβατική περίοδος επιστροφής της ομάδας του Πειραιά στο κορυφαίο επίπεδο σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Ειδικότερα σε ότι αφορά την ευρωπαϊκή της παρουσίας, η ομάδα αν και δεν είχε ρόστερ υψηλής ποιότητας και αξίας συγκριτικά με αρκετούς αντιπάλους της, κατάφερε να βρεθεί μία νίκη μακριά από την πρόκριση στο final 4 αντιμετωπίζοντας στα ίσια την εξαιρετική Μακάμπι του Τόνι Πάρκερ η οποία κατείχε τον τίτλο της Πρωταθλήτριας Ευρώπης για δύο συνεχόμενες χρονιές. Παρόλο που η απόδοση της ομάδας στη 1η φάση της διοργάνωσης δεν έδειχνε ότι ο Ολυμπιακός μπορεί να καταφέρει κάτι καλό στη διοργάνωση, οι καλές εμφανίσεις στο Top-16 τον επανέφεραν στα προημιτελικά της διοργάνωσης, φέρνοντας τον να αντιμετωπίσει τη καλύτερη ομάδας της Ευρώπης της τριετίας 2003-6.
Σε ότι αφορά τις εγχώριες διοργανώσεις η μη κατάκτηση κάποιου τίτλου καθιστά την πορεία του Ολυμπιακού ως αποτυχημένη. Παρόλο που κατάφερε να επανέλθει στη θέση του διεκδικητή του τίτλου του πρωταθλήματος δεν κατάφερε να απειλήσει άμεσα τον Παναθηναϊκό στους τελικούς της διοργάνωσης. Μελανότερο σημείο της εγχώριας παρουσίας της ομάδας ήταν ο αποκλεισμός από το Κύπελλο με την πολύ βαριά ήττα που δέχθηκε από τον Παναθηναϊκό στην αρχή της σεζόν.
Το ρόστερ της ομάδας της περιόδου 2005-6 ήταν σαφώς ποιοτικότερο των ρόστερ των δύο προηγούμενων χρόνων, κάτι που φάνηκε από την αγωνιστική άνοδο της ομάδας. Παρόλα αυτά, το ρόστερ είχε ποσοτικές και ποιοτικές ελλείψεις, οι οποίες δεν επέτρεψαν στην ομάδα να διεκδικήσει την πρώτη θέση στη κανονική περίοδο του Πρωταθλήματος αλλά και να είναι πραγματικά έτοιμη ώστε να αντιμετωπίσει τον Παναθηναϊκό στους τελικούς της διοργάνωσης. Αυτή η έλλειψη λύσεων φάνηκε καθαρότερα στους τελικούς της Α1 με τον Παναθηναϊκό αλλά και στη σειρά των play off με τη Μακάμπι, όπου οι Πειραιώτες προσπάθησαν να διεκδικήσουν περισσότερα πράγματα έχοντας απέναντι τους ποιοτικότερους αντιπάλους, κατέρρευσαν στα κρίσιμα τελευταία λεπτά των αγώνων.
H περίοδος 2005-6 ήταν μια σεζόν μαζικού και ακραίου rebuilt για την ομάδα του Ολυμπιακού, ίσως του πιο ακραίου rebuilt που έχει γίνει στη σύγχρονη ιστορία της ομάδας. Ήταν ένα rebuilt στο οποίο έλειπε η σύνδεση με το παρελθόν καθώς από το ρόστερ της προηγούμενης χρονιάς παρέμειναν μόνο δύο Έλληνες νέοι παίκτες οι οποίοι έτσι και αλλιώς είχαν ελάχιστη συμμετοχή στο rotation της ομάδας. Αυτή η έλλειψη σύνδεσης με το παρελθόν καθώς και η έλλειψη αγωνιστικής κουλτούρας, ιδιαίτερα όταν δεν συνδυάζονται με απεριόριστο μπάτζετ, φυσικό είναι να τοποθετούν όρια στις αγωνιστικές δυνατότητες που μπορούσε να έχει η ομάδα του Πειραιά τη συγκεκριμένη χρονιά. Συμπερασματικά, η ισορροπία και η σταδιακή επαναφορά εσωτερικής αγωνιστικής κουλτούρας είναι απαραίτητα χαρακτηριστικά για κάθε αγωνιστικό σχεδιασμό.
Αν θέλετε να θυμηθείτε κάποια από τα παιχνίδια εκείνης της περιόδου:
