Μια ακόμη Euroleague είναι έτοιμη για την επίσημη πρεμιέρα της και ο Ολυμπιακός φιλοδοξεί να επιστρέψει σε υψηλότερες πτήσεις, σε σχέση με τις τελευταίες χρονιές. Εμείς, με αυτήν την ευκαιρία, θα θυμηθούμε το πώς ξεκίνησε ευρωπαϊκά ο χειρότερος, κατά τεκμήριο, Ολυμπιακός των τελευταίων 30 χρόνων, αυτός του 2004-05.
Το ματς της πρώτης αγωνιστικής της πρώτης φάσης των ομίλων ήταν μια κλασική περίπτωση 2 συνόλων με μεγάλες αντιθέσεις. Από την μία πλευρά οι φιλοξενούμενοι της Climamio Bologna, διαχρονικά γνωστή σαν Fortitudo, η ομάδα που έπαιξε στον τελικό της Euroleague την αμέσως προηγούμενη χρονιά (2003-04), έχοντας την ατυχία να βρει εκεί την Maccabi των Saras, Parker, Baston, Vujicic μέσα στο Τελ Αβίβ. Από την άλλη είχαμε τον Ολυμπιακό, την ομάδα που τερμάτισε με το ζόρι όγδοη στην κανονική περίοδο του 2003-04 στο ελληνικό πρωτάθλημα και είχε ήδη μια περιπετειώδη season, πριν καν παίξει ένα λεπτό στην Euroleague, καθώς κανείς δεν ήξερε από πού να πρωτοξεκινήσει να απαριθμεί τα προβλήματα των Πειραιωτών.
Μεγάλος μέρος αυτών προκλήθηκαν από την παραίτηση του Κόκκαλη από το μπασκετικό τμήμα, και την μεγάλη χρονικά αναζήτηση νέας διοικητικής κεφαλής, μέχρι να γίνει η συμφωνία με τους Αγγελόπουλους, με αποτέλεσμα δυσάρεστες συνέπειες σε κάθε κομμάτι. Όπως στον μεταγραφικό σχεδιασμό, ο οποίος έμεινε πίσω και ολοκληρώθηκε πρόχειρα, με την ομάδα να χάνει σημαντικές ευκαιρίες, τύπου Διαμαντίδη. Επίσης στην θέση του προπονητή είχαμε την επιστροφή του Milan Tomic σαν παίκτη, την εξαιρετικά βραχύβια θητεία Minic στον ερυθρόλευκο πάγκο και τον Kazlauskas να γίνεται ο τρίτος head coach, πριν καν ξεκινήσει το πρωτάθλημα. Και βέβαια και όσο αφορά στα αγωνιστικά αποτελέσματα της ομάδας, όπου ήρθε ένας πρόωρος αποκλεισμός στο Κύπελλο και χάθηκαν τα ματς από τον Ιωνικό Αμαλιάδας στο ΣΕΦ και τον Ηρακλή στην Θεσσαλονίκη. Όλα αυτά τα γεγονότα έκαναν αναπάντεχη την νίκη επί του Παναθηναϊκού, στο κεκλεισμένων των θυρών ντέρμπι, στο πρώτο παιχνίδι του Marque Perry (16pts, 4 asts), που είχε έρθει μόλις λίγες ώρες πριν στην Ελλάδα. Μια νίκη που δεν ήταν θέμα μόνο γοήτρου επι του αιωνίου αντιπάλου, αλλά και παράλληλα φιλί ζωής για την ταλαιπωρημένη ψυχολογία όσων, ερυθρόλευκης αποχρώσεως, οπαδών ασχολούταν ακόμα με την σπυριάρα μπάλα, γιατί το συγκεκριμένο ντέρμπι ήταν το τελευταίο ματς πριν την ευρωπαϊκή πρεμιέρα με τους δευτεραθλητές Ευρώπης, σε ένα παιχνίδι που τελικά είχε μαζέψει αρκετό κόσμο, τηρουμένων των αναλογιών της πολύ δύσκολης κατάστασης που βρισκόταν το τμήμα μπάσκετ του Ολυμπιακού.
Πρώτο δεκάλεπτο
Η θετική ώθηση που έδωσε η νίκη επι του ΠΑΟ, και η παρουσία του κόσμου, φάνηκε άμεσα από τα τεκταινόμενα του πρώτου δεκαλέπτου και του πρώτου ημιχρόνου γενικότερα. Η Bologna ξεκίνησε ψάχνοντας το mismatch στην μονομαχία των centers (Bagaric vs Αγαδάκος), κάτι που είχε μία σχετική επιτυχία, καθώς βρήκε 5 πόντους με ποστάρισμα, επιθετικό rebound και ολοκλήρωση high-low του Κροάτη, και τον Vujanic να χτυπάει στα πόδια τον Zoroski, δίνοντας assist για τρίποντο και διεισδύοντας ο ίδιος εναντίον του Σέρβου guard του Ολυμπιακού. Η είσοδος όμως των Perry και Ovcina έδωσε περισσότερο πίεση στην μπάλα και μέγεθος στην θέσεις “1” και “5” αντίστοιχα. Κατά συνέπεια ο Ολυμπιακός τελείωσε τα πρώτα 10 λεπτά προηγούμενος 26-24 χάρη στον Jurkovic, το σημάδεμα Douglas ως αδύναμο κρίκο και την προσφορά Perry και Ovcina στις 2 μεριές του γηπέδου. Την ίδια ώρα που η Climamio θα έμενε πίσω στο σκορ θα έδινε με την σειρά της μια πρώτη προειδοποιητική βολή για τον καθοριστικό ρόλο, όπως φάνηκε στο υπόλοιπο παιχνίδι, του Smodis, με την πρώτη επιτυχημένη εφαρμογή pick n’ pop από τον Σλοβένο και ένα ακόμα καλάθι από τον ίδιο, σε φάση που ο Pozzecco είχε επιλογή 2 horn screens από Lorbek και Smodis, τον πρώτο να δίνει το screen, αλλά τον δεύτερο να παίρνει την πάσα και να επιτίθεται στον Αγαδάκο, δίνοντας στην εξέλιξη της φάσης πάλι πίσω στον Pozzecco που, έχοντας mismatch απέναντι στον βαρύ Ovcina, αναπόφευκτα έδωσε πάσα στον Smodis, ο οποίος στο μεταξύ περίμενε στο ζωγραφιστό.
Δεύτερο δεκάλεπτο
Θα ανέμενε κανείς ότι η Climamio, μετά τον αρχικό αιφνιδιασμό, θα αντιδρούσε και θα έπαιρνε αυτή τα ηνία του αγώνα, μέχρι το τέλος των πρώτων 20 λεπτών. Οι Πειραιώτες όμως διέψευσαν τις Κασσάνδρες, πετυχαίνοντας αυτή την φορά μόνο 19 πόντους, σε σχέση με τους 26 της 1ης περιόδου, αλλά με ακόμη καλύτερη άμυνα, που δέχτηκε μόνο 15 πόντους ώστε να προηγηθούν με +6 (45-39), μετά και το δεύτερο δεκάλεπτο, καλύπτοντας την σχετική επιθετική ένδεια αμφότερων των ομάδων. Οι επιθετικές δυσκολίες, εκ μέρους του Ολυμπιακού, καλύφθηκαν εν μέρει μέσω του παίκτη τον όποιο φύλαγε ο Vujanic, αλλά και με κάποιους πιο ορθόδοξους και ανορθόδοξους τρόπους, όπως το καλάθι και φάουλ από επαναφορά του Vukcevic και το σκοράρισμα του Σέρβου με σουτ απέναντι στον Belinelli, τις πρωτοβουλίες των 2 Αμερικάνων Perry και Postell και το αναγκαστικό τρίποντο του Αγαδάκου, που πήρε αυτήν την προσπάθεια και επειδή δεν μπορούσε να κάνει κάτι καλύτερο αλλά και γιατί ταυτόχρονα ο Smodis δεν ακολούθησε αρκετά φανατικά τον Έλληνα ψηλό στην περιφέρεια, υποτιμώντας την δυνατότητα του να απειλήσει από μακριά. Παρόλα αυτά οι Ιταλοί μπορούσαν να νιώσουν ευχαριστημένοι, κι ένας βασικός λόγος για αυτό ήταν και πάλι ο Αγαδάκος, που και πάλι δέχτηκε, σε κατάσταση 2vs2 με τον Perry, pick n’ pop τρίποντο από τον Smodis. O Έλληνας center προσπάθησε να αλλάξει στα screens, για να αποφύγει ακριβώς τέτοια σενάρια, πληρωνοντας το όμως 2 φορές, απέναντι στον Σέρβο playmaker Vujanic, ενώ έχασε ακόμα ένα αμυντικό rebound από τον Smodis, μετά από mismatch ποστάρισμα του…σχεδόν παίκτη του Ολυμπιακού, το 2005-06, Martin Rancik εναντίον του Postell.
Τρίτο δεκάλεπτο
Ένας από τους σημαντικούς παράγοντες που βοήθησαν τον Ολυμπιακό να διατηρεί το πάνω χέρι στο πρώτο ημίχρονο του αγώνα ήταν η υπεροχή του στα rebounds, με 21 έναντι 14 των Ιταλών. Το φτωχό όμως ερυθρόλευκο ποσοστό στα τρίποντα, 25% στα 2 πρώτα δεκάλεπτα, ωρίμασε την ιδέα του Jasmin Repesa, για ακόμη περισσότερη χρήση ζώνης 2-3, σε σχέση με το πρώτο ημίχρονο, η οποία άρχισε να χρησιμοποιείται πιο εκτεταμένα από το 25ο λεπτό, όταν ο Ολυμπιακός προηγούταν με 49-45, απειλώντας όμως περισσότερο να γυρίσει μπούμερανγκ παρά να αλλάξει τα πράγματα προς το καλύτερο για την Climamio, κρίνοντας εκ του αποτελέσματος. Αυτή η μορφή αμυντικής αντιμετώπισης, έσπασε με ατομική προσπάθεια σουτ του Marque Perry και τρίποντο του Vukcevic, από προσπάθεια που ξεκίνησε με τον Αμερικανό. Ο βραχύσωμος playmaker πέρασε τον Vujanic, σε μια ζώνη περισσότερο 1-4 παρά 2-3, και o Zoroski πρόλαβε να νικήσει την άμυνα χώρου, πριν καν σχηματιστεί, διαμορφώνοντας το 60-52, κάνοντας τον κόσμο να πιστέψει σε μια δεύτερη συνεχόμενη έκπληξη. Όχι άδικα, καθώς υπήρχαν αρκετά ευνοϊκές προϋποθέσεις, λόγω της αποβολής του Bagaric, των 4 φάουλ του επικίνδυνου Smodis κι επειδή ο Repesa έπρεπε να λύσει τον γρίφο του πώς να βγάλει ένα παιχνίδι, που ήθελε 10 λεπτά, έχοντας και τους 2 playmaker του, Vujanic και Pozzecco φορτωμένους με 4 fouls.
Μείωση διαφοράς στο ξεκίνημα της 4ης περιόδου
Ο Κροάτης coach αποδείχθηκε μέγιστος τζογαδόρος, μένοντας πιστός στην ζώνη σε σχεδόν όλη την τέταρτη περίοδο, παρά την αποτυχία της στο αμέσως προηγούμενο δεκάλεπτο. Πολλές φορές μια τέτοια μορφή τζόγου καταστρέφει ζωές, στην συγκεκριμένη όμως η κατάληξη τον δικαίωσε παραπάνω από πανηγυρικά. O Ολυμπιακός αύξησε την διαφορά μέχρι και στο +9 (63-54). Παρά το ότι η Climamio μείωσε 60-54, με το off the ball screen του Belinelli να καταλήγει σε συνεργασία του με τον Smodis. Δυστυχώς όμως για τον Ολυμπιακό, το τρίποντο που έκανε το 63-54, μετά από κυκλοφορία της μπάλας του Zoroski απέναντι στην 2-3 ζώνη της ιταλικής ομάδας, θα ήταν για κάποιο χρονικό διάστημα και η τελευταία λύση που θα έβρισκαν οι ερυθρόλευκοι εναντίον της ζώνης.
Η αρχή ενός 11-0 σερί υπέρ των Ιταλών, θα είχε σημείο εκκίνησης το καλάθι και foul που κέρδισε ο Smodis, σε επαναφορά από τον Jurkovic. Σερί που βοήθησε και ο ίδιος ο Ολυμπιακός με άστοχο τρίποντο, στην συνέχεια λάθος στην ζώνη που έδωσε αιφνιδιασμό στον Mancinelli για το 63-59, αλλά και ανόητο πέμπτο ομαδικό αμυντικό φάουλ πάλι στον Mancinelli, σε μία διεκδίκηση επιθετικού rebound, έπειτα από την προσπάθεια του Perry να διεμβολίσει την ιταλική άμυνα, αναζητώντας τον Postell, που όχι μόνο δεν συνδέθηκε με το καλάθι από τα 6.75, αλλά έδωσε την ευκαιρία στην Climamio να μειώσει σε 63-61 με τις 2 βολές του Mancinelli, που προέκυψαν ως απότοκο του άστοχου σουτ του Lavor Postell.
Λύσεις απέναντι στη ζώνη και δραματικό φινάλε
Η διαφορά υλικού μεταξύ των 2 ομάδων μπορεί να μην αποτυπώθηκε εκείνη την βραδιά στο παρκέ, ήταν θέμα χρόνου όμως να εμφανιστεί κούραση σε ορισμένους από τους παίκτες του Ολυμπιακού, που ήταν αναγκασμένοι να πάρουν μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής από τους αντίστοιχους αστέρες της Bologna, με τον Perry να είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για μεγάλο μέρος του τέταρτου δεκαλέπτου. Επιθετικά υπέπεσε σε 2 ακόμα λάθη, το ένα σε σετ παιχνίδι απέναντι στην ζώνη και το άλλο προσπαθώντας να τρέξει, και αμυντικά υστέρησε σε 2 περιπτώσεις, την πρώτη με τον Smodis να δίνει ψηλά το screen για τον Pozzecco και αυτός να ξεφεύγει μπουκάροντας για 2 εύκολους πόντους και την δεύτερη μέσω ενός 2vs2 play (Pozzecco–Mancinelli vs Perry–Σκλάβου), όπου ο Mancinelli τελείωσε τη φάση από κοντά, νικώντας τον Σκλάβο για το 63-65 εις βάρος του Ολυμπιακού.
Ευτυχώς όμως για τον Perry, που είχε επωμιστεί μεγάλο βάρος και στις 2 πλευρές του γηπέδου, ο Kazlauskas βρήκε την κατάλληλη λύση για να σπάσει το σχεδόν σινικό τείχος της 2-3 ζώνης, με screen από Ovcina ή Αγαδάκο σε έναν από τους 2 μπροστινούς παίκτες της ζώνης, για σουτ ενδιάμεσης απόστασης από τον Αμερικάνο guard. Προσανατολισμός που δεν δικαιώθηκε στις 2 πρώτες προσπάθειες, και τον Vukcevic να χρειάζεται να σπάσει το ρόδι της δυστοκίας με διείσδυση, αλλά στις επόμενες φάσεις τον Perry να ανεβάζει κατακόρυφα την αποτελεσματικότητα του, καταφέρνοντας με την τρίτη απόπειρα και την βοήθεια του Αγαδάκου να φέρει το σκορ στα ίσα (67-67). Ο Ολυμπιακός με οδηγό τον Perry βρήκε με αυτόν τον τρόπο τη λύση απέναντι στην συγκεκριμένη μορφή ζώνης, καθώς ο Αμερικανός βραχύσωμος point guard την διάβασε καλά ακόμα 3 φορές. Στο 69-69, όταν ο Belinelli πήγε να καλύψει λανθασμένα και ο Perry πρόσθεσε ένα ακόμα εύστοχο σουτ 2 πόντων από μέση απόσταση στον στατιστικό απολογισμό του και στο 71-71, με τον Αγαδάκο, για πολλοστή φορά, να σκρινάρει τον έναν από τους 2 παίκτες της πρώτης γραμμής (Pozzecco), τον Perry να βλέπει ότι και ο Douglas έπεφτε πάνω του, ανοίγοντας διάπλατα τον διάδρομο για τον Postell, τον οποίο είδε, του πάσαρε, με τον τελευταίο να εκμεταλλεύεται όλο αυτόν τον χώρο για πάσα στο ζωγραφιστό προς τον Αγαδάκο, που έφερε το παιχνίδι σε μια ακόμη ισοπαλία, έχοντας ενδιάμεσα στις 2 παραπάνω φάσεις αναγκάσει τον Belinelli σε φάουλ, επειδή είχε μείνει πίσω από το screen του Αγαδάκου.
Δεν είχε όμως μόνο ο Ολυμπιακός το προνόμιο να βρει την συνταγή της επιτυχίας. Η Climamio διέθετε από την πλευρά της επίσης ένα δικό της παγιωμένο αντίδοτο στην άμυνα του αντιπάλου, το δίδυμο Pozzecco – Smodis, και τον φόβο για περιφερειακή pick n’ pop εκτέλεση από τον Σλοβένο ψηλό. H ομάδα της Bologna κατέβαλε κάθε δυνατή προσπάθεια για να κερδίσει πολύτιμους πόντους σε αυτά τα κρίσιμα σημεία, με τον Pozzecco να παίρνει και στις 2 φορές pick από τον Matias Smodis, με τους Perry – Αγαδάκο απέναντι τους, τον Έλληνα center να προσπαθεί να ανέβει ψηλά και να εμποδίσει παράλληλα τον Smodis να εκτελέσει απευθείας από μακριά. Ο Σλοβένος όμως, εκεί που ήταν στο μεταίχμιο του να σουτάρει ή να πάρει τον διάδρομο, διάλεξε την δεύτερη επιλογή, με τον Αγαδάκο, και τις 2 φορές, να του ήταν δύσκολο να τον ακολουθήσει και να μένει πίσω, παρακολουθώντας πως ο Smodis τελείωνε τις φάσεις με drive προς το καλάθι, κάνοντας το 67-69 και το 69-71 αντίστοιχα υπέρ της Bologna.
Κάπου εκεί, στο 71-71, η Climamio αποφάσισε να εγκαταλείψει την ζώνη και να παίξει και man to man σε αυτό το δεκάλεπτο, σε ένα ματς που το υπόλοιπο του εξελίχθηκε σε ροντέο . Οι Ιταλοί, με τον Smodis να φεύγει από την αναμέτρηση με 5 φάουλ, βάσισαν, σε υπερβολικό μπορεί να πει κανείς βαθμό, τις τελευταίες επιθέσεις τους σε 1vs1 από τον Milos Vujanic, ακόμα και όταν σε μια φάση ήταν έτοιμοι 2 ψηλοί σε παράταξη horns, με μόνο μία από όλες τις απόπειρες του προς το τέλος να έχει ευτυχή κατάληξη, δύο εύστοχες βολές σε προσπάθεια εναντίον του Perry. Την ίδια ώρα ο Perry ο συμμετείχε σε αυτόν τον άτυπο διαγωνισμό με τον Σέρβο guard, επιχειρώντας δυο δικά του 1vs1 απέναντι σε αυτόν και στον Douglas. Κατάφερε μάλιστα να βγάλει μια ωραία επίθεση, με το σκορ στο 71-73 υπέρ της Bologna, εφαρμόζοντας την δοκιμασμένη συνταγή να πάρει screen από τον Αγαδάκο, βρίσκοντας ελεύθερο στην αδύνατη πλευρά τον θεωρητικά καλό σουτέρ Jurkovic, χωρίς όμως ο τελευταίος να το επιβεβαιώσει. Η ουσία είναι ότι αυτές οι ενέργειες του Perry είχαν όλες αποτυχημένη κατάληξη, καθιστώντας τον κάπως έτσι από πολυτιμότερο σε μοιραίο παίκτη του Ολυμπιακού.
Σε κάθε περίπτωση ήταν χωρίς υπερβολή ένα πραγματικά δραματικό φινάλε, που λεπτομέρειες έγειραν την πλάστιγγα υπέρ των Ιταλών, καθώς ο Ολυμπιακός είχε τις δικές του ευκαιρίες να ισοφαρίσει ή να περάσει μπροστά, πέραν του σουτ του Jurkovic, με το σταμάτημα του Postell από τους ψηλούς των Ιταλών και την χαμένη τελευταία επίθεση των 11 δευτερολέπτων, όταν η μπάλα γλίστρησε από τον Perry, αφού πρώτα είχε περάσει τον προσωπικό του αντίπαλο Douglas. Και οι Ιταλοί από την πλευρά τους μπορούσαν να καθαρίσουν το παιχνίδι νωρίτερα σε φάσεις του τελευταίου λεπτού όπως στο 71-73 με το εξ επαφής χαμένο lay-up του Rancik, και το μπρος πίσω του Douglas, μετά την αψυχολόγητη λάθος πάσα του Postell, το όποιο έδωσε την μπάλα στους “ερυθρόλευκους”, με 11 δευτερολέπτα να απομένουν. Το γλίστρημα όμως της μπάλας του Perry, και το αντιαθλητικό φάουλ του Zoroski στον Douglas αμέσως μετά, τελείωσε το παιχνίδι, με τον τελευταίο να εκτελεί βολές και να διαμορφώνει την διαφορά στο +5 (71-76), επισφραγίζοντας ένα ματς που αποδείχτηκε πολύ πιο ανταγωνιστικό, σε σχέση με όσο θα φαντάζονταν πολλοί, χωρίς τελικά να αλλάξει την διαγραφόμενη μοίρα των ομάδων.
Η Climamio στέφθηκε πρωταθλήτρια Ιταλίας το 2005. Και ο Ολυμπιακός ρεζιλεύτηκε στην Euroleague, μπήκε με το ζόρι οκτάδα στο ελληνικό πρωτάθλημα, και για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά αποκλείστηκε από τον ΠΑΟ στα προημιτελικά, ευχαριστώντας το Θεό που γλίτωσε από τα χειρότερα, χάρη στις ενισχύσεις που βρέθηκαν, εν μέσω χρονιάς, στα πρόσωπα των Mason, Gulyas, Gorenc και Κορωνιού. Τα επόμενα χρόνια όμως οι πορείες των ομάδων θα ήταν εκ διαμέτρου αντίθετες, υπέρ του Ολυμπιακού αυτή την φορά, που θα καθιερωνόταν στην κορυφή της Ευρώπης, ενώ την ίδια ώρα η Fortitudo Bologna θα έχανε την αγωνιστική λάμψη της και η συμμετοχή στην Euroleague θα γινόταν ένα αρκετά μακρινό όνειρο.
