Καλησπέρα σε όλους, όσους έχουμε μείνει και φέτος να παρακολουθούμε δηλαδή, μετά τις τελευταίες μαρτυρικές 45 μέρες, μετά από εκείνο το βράδυ στο Κάουνας. Με την ομάδα να αντιμετωπίζει τη Baskonia, σε ένα παιχνίδι που υπό άλλες συνθήκες ίσως και να έκρινε πολλά για τη συνέχεια της σεζόν. Τελικά όμως, παρόλο που δεν είχε να κρίνει κάτι επί της ουσίας, κατάφερε να μας ρίξει ακόμα πιο χαμηλά, αφού η εικόνα του Ολυμπιακού ήταν και πάλι αποκαρδιωτική.
Όπως και να χει πάμε να πούμε για το παιχνίδι!
A’ Ημίχρονο
Ξεκίνημα στο παιχνίδι με νέο πρόσωπο φυσικά τον Κώστα Κουφό, ο οποίος επιλέχθηκε για τη βασική πεντάδα για να ματσάρει τα μεγάλα κορμιά της Baskonia στο “5”, και συγκεκριμένα τον Fall. Στην ίδια λογική, είδαμε και τον Vezenkov στο “3” με τον Livio να συμπληρώνει τη front-line της αρχικής πεντάδας, την ώρα που ο Ivanovic δίπλα στον Vildoza παρέταξε 3 forwards επί της ουσίας (Giedraitis, Sedekerskis, Polonara) με το μέγεθος να… περισσεύει.
Αυτό που είδαμε από την αρχή λοιπόν να προσφέρει ο Κουφός, ήταν τα πολύ καλά screen στην επίθεση που σε συνδυασμό με την παρουσία Fall έκαναν τα <hedge out> μάλλον απαγορευτικά, έτσι υπήρχε αρκετός χώρος για να δράσει ο Σλούκας και να βρει πάσες στη ρακέτα, ή ακόμα και γύρω από αυτή όταν κάποιος πλαϊνός παίχτης θα ερχόταν σαν έξτρα κάλυψη.
Την ίδια ώρα αμυντικά αποφεύγαμε τις αλλαγές, με τον Κουφό να καλύπτει πολύ σωστά τον χώρο λίγο πάνω από τη ρακέτα την ώρα των <pick n roll> ψηλά, και με τον όγκο του λιγόστευε τις επιλογές για τους περιφερειακούς της Baskonia. Με αυτή τη συνθήκη, ο Ολυμπιακός δεν άλλαζε καθόλου στα screens στα λεπτά που βρισκόταν στο παρκέ ο Κουφός, αφού η κάλυψη του στo post, έδινε χρόνο στους υπόλοιπους να καλύψουν τον όποιο χώρο είχαν χάσει μετά από κάποιο screen.
Ωστόσο, το δίδυμο ψηλών του αγώνα άλλαξε σχετικά γρήγορα, αφού και οι δύο φορτώθηκαν με foul, έτσι με τους Jekiri–Ellis στο παρκέ επιστρέψαμε σε πιο…γνώριμες εικόνες. Η Baskonia, πήγε στα γνωστά <hard hedge> στον Σλούκα, που ανάλογα και τη θέση του στο παρκέ μπορεί να κατέληγαν σε <double team>, με τη διαφορά σε σχέση με άλλα παιχνίδια να είναι η αποτελεσματικότητα του Livio από τις γωνίες. Αφού με τους δύο που αμύνονται στο <pick n roll> να βρίσκονται πάνω στον Σλούκα, η Baskonia κάπως έπρεπε να προστατέψει τη ρακέτα της, και τι πιο λογικό να συμβεί αυτό με τον παίχτη του Γάλλου ο οποίος μέχρι χθες σούταρε με το χαμηλό 27% στα τρίποντα. Ωστόσο, για αρκετή ώρα χθες, ο Livio έδινε λύσεις από τις γωνίες, με 2/2 τρίποντα και μια ast σχεδόν με τις ίδιες συνθήκες στην επίθεση, λαμβάνοντας πάσα στη γωνία δηλαδή μετά από <hard hedge> πάνω στον Σλούκα.
Aπό την άλλη πλευρά, ο Εllis δυσκολευόταν στην αντιμετώπιση του <pick n roll> με τους Vildoza–Jekiri να βρίσκουν τους χώρους που χρειάζονταν για να εκτελέσουν σωστά, την ίδια ώρα που αν η συνεργασία γινόταν με παίχτη που μάρκαρε ο Livio, τότε βλέπαμε <hedge> από τον Γάλλο. Η περίοδος έκλεισε με αρκετές βιαστικές επιλογές μας στην επίθεση, αφού εκτελούσαμε ακόμα και με μία πάσα, με τον McKissic να δοκιμάζει και πάλι πολλά σουτ αφού ερχόμενος από το πλάι έβρισκε σχεδόν πάντα την άμυνα του ένα βήμα πίσω.
Μπαίνοντας στη δεύτερη περίοδο, οι περισσότερο – βιαστικές και μάλλον όχι – γρήγορες επιλογές συνεχίστηκαν με κακά σουτ από την περιφέρεια (Sasha–McKissic), με τον Ολυμπιακό να εκμεταλλεύεται όμως σε δύο επιθέσεις, την αλλαγή (ή το drop) στον Σπαν ο οποίος έβρισκε τον Εllis για το τελείωμα.
Όμως αυτές οι φάσεις δεν ήταν το σύνηθες, με τη Baskonia να κάνει ότι και όλη τη χρονιά, να τρέχει αμέσως μετά το αμυντικό της rebound και να βρίσκει έναν Ολυμπιακό ανοργάνωτο, δείγμα των κακών επιστροφών του, που τον οδηγούσαν σε κακές αμυντικές (πρώτες) περιστροφές και οδηγούσαν τoυς Βάσκους σε εύκολες επιλογές σε πρώτο χρόνο.
Παράλληλα, ο Fall δημιουργούσε πρόβλημα στον Ellis αμυντικά, κάτι που έφερε τον Κουφό και πάλι στο παιχνίδι με τον Mπαρτζώκα να ζητάει καλά screen στον Harisson για να επιτεθεί, κάτι που συνέβη με τον ίδιο στην πρώτη κιόλας φάση μετά την αλλαγή από το screen του Κουφού να επίθεται πάνω στον Fall για να του πάρει το τρίτο του foul.
Όλα αυτά, περίπου μέχρι το 17′ του παιχνιδιού, εκεί όπου ακολούθησε ένα βασανιστικό τρίλεπτο.
Λάθος Livio (γραμμή) – δίποντο Baskonia
Λάθος στην επαναφορά – δίποντο Baskonia
Λάθος 8 δευτερολέπτων – τρίποντο Baskonia
Λάθος πάσα Κουφού – τρίποντο Baskonia
Λάθος 24 δευτερόλεπτων – δίποντο Baskonia
Έτσι σε μόλις δύο αγωνιστικά λεπτά, το 31-30 έγινε 43-30 με τον Ολυμπιακό αυτή την ώρα να βρίσκεται σε τρικυμία και εκτός από τα λάθη στην επίθεση, να έχει και παιδικές αντιδράσεις στην άμυνα. Με την ομάδα να βρίσκεται μονίμως προσαρμοσμένη στη ρακέτα, χωρίς όμως να δίνονται σωστά οι βοήθειες με αποτέλεσμα η Baskonia να καταφέρνει με απλές περιστροφές στην επίθεση της να βρίσκει την έξτρα πάσα και τους παίχτες του Ολυμπιακού να φαίνονται ότι απλά τρέχουν στην περίμετρο να προλάβουν ο καθένας ο,τι μπορεί. Το pack the paint έγινε ”απλά βρισκόμαι κάπου εκεί” και το jump to the ball ήταν το λιγότερο αστείο με τις αντιδράσεις μας είναι μόνιμα μια ταχύτητα πίσω.
Συνέχεια λοιπόν δόθηκε στις πολύ κακές δεύτερες περιόδους για τρίτο συνεχόμενο παιχνίδι.
Δευτέρα δεκάλεπτα του #OlympiacosBC στους 3 τελευταίους αγώνες στην #EuroLeague :
at Baskonia 11-28
vs CSKA 14-20
at Efes 8-32Ενεργητικό 11 πόντοι και παθητικό 26.7 πόντοι κατά μ.ο.
— Manolo77 (@ManoloAthan77) March 3, 2021
Β’ Ημίχρονο
Μπαίνοντας στο δεύτερο ημίχρονο με… λίγο αλλαγμένη την αρχικη πεντάδα (Harrison–McKissic αντί των Jenkins–Vezenkov), και τον Ολυμπιακό να πηγαίνει και πάλι σε γρήγορες επιθέσεις στα πρώτα 10-12 δευτερόλεπτα με τον McKissic να χτυπάει από το πλάι ξεκινώντας από τις 45 μοίρες, με τον Κουφό είτε να λειτουργεί ως δόλωμα ποστάροντας χαμηλά, είτε ακόμα και να ακουμπάει η μπάλα πάνω του για να κυκλοφορήσει. Για άλλο ένα βράδυ οι αντίπαλοι διάλεξαν να δώσουν χώρο και σουτ στον McKissic με τον ίδιο να σουτάρει και πάλι όπως και για αρκετά συνεχόμενα παιχνίδια πολύ (2/8 χθες, 3/9 με CSKA, 0/3 με Efes, 4/8 με ΠΑΟ, 4/6 με Barcelona), παρόλα αυτά ήταν ο μόνος που σκόραρε έξω από τη γραμμή των τριών πόντων μαζί με τον Livio (2/2) για το συνολικό 4/27(!).
Την ώρα που αμυντικά συνεχίζαμε να κλείνουμε στη ρακέτα, με τον Κουφό σταθερά στο κέντρο να προσθέτει όγκο, όμως με την Baskonia να μας χτυπάει αλύπητα τελικά στο close out, μετά την καλή κυκλοφορία της στην περίμετρο. Με την ομάδα μας, να φαίνεται να μην μπορεί να ακολουθήσει τις περιστροφές αυτές, η ρακέτα προστατευόταν μεν (σε πρώτο χρόνο), αλλά οι ανισορροπίες που δημιουργούνταν ψηλά ήταν πάρα πολλές με αποτέλεσμα οι Βάσκοι να βρίσκουν πολύ καλές επιλογές εκτέλεσης,την ώρα που σε κάθε ευκαιρία έτρεχαν το γήπεδο.
Ο Ολυμπιακός μέχρι και το τέλος της τρίτης περιόδου κρατιόταν σε μια απόσταση περίπου 10 πόντων από τη Baskonia, με τον Livio να δίνει αρκετά τελειώματα κάτω από το καλάθι, με την έναρξη της τελευταίας περιόδου όμως αυτό άλλαξε. Είδαμε μια κατάρρευση ανάλογη αυτής του δευτέρου δεκαλέπτου, μόνο που δεν διήρκησε 3 λεπτά, αλλά 9! Έτσι οι Βάσκοι έκαναν επί μέρους 23-2 μέχρι το 39′ του παιχνιδιού, για να φτάσουμε μέχρι και το 91-60.
Εδώ, ένα απλό cut του Henry προς τη ρακέτα κάνει τους McKissic–Harisson να ”βρουν” ο ένας στον άλλον, τελικά να μη βγει κανείς στην περιφέρεια και… τρίποντο.
Πολλές κακές και βιαστικές επιλογές στην επίθεση, με συνεχόμενα τρίποντα. Χαρακτηριστικό δε, των κακών επιλογών, είναι ότι ενώ ανανεώναμε επιθέσεις (15 επιθετικά rebs), δεν καταφέρναμε σχεδόν τίποτα. Η διαφορά λογικά άνοιξε κι άλλο, με την άμυνα να κάθεται εντελώς, και τη Baskonia με 1-2 πάσες να χτυπάει συνεχώ,ς είτε προς τη ρακέτα από το close-out είτε από την περίμετρο.
7η συνεχόμενη ήττα λοιπόν, και αν δεν κάνω λάθος το δεύτερο χειρότερο σερί ηττών στην ιστορία του Ολυμπιακού στα κύπελλα Ευρώπης. Ακολουθεί Ερυθρός Αστέρας στο ΣΕΦ, με την ομάδα φυσικά να αναζητά νίκες, όχι προφανώς για να προκριθεί στα play off, αλλά γιατί κανένας σε αυτό τον οργανισμό δεν έχει το δικαίωμα να παραιτείται. Και δυστυχώς εδώ και πολύ καιρό η εικόνα είναι είκονα παραίτησης…
