Την τελευταία φορά που τα είπαμε σας άφησα στο 7-5. Ήταν μόλις λίγο μετά το διπλό θρίαμβο σε Βαρκελώνη και Βελιγράδι. Και τώρα που βρισκόμαστε; Στο αρνητικό πρόσημο 7-8 μετά από τρία απανωτά στραπάτσα, που όχι μόνο μας απομάκρυναν από τον ρεαλιστικό στόχο της 8αδας (το λιγότερο είναι αυτό για μένα) αλλά κυρίως κατέδειξαν μια αγωνιστική οπισθοδρόμηση. Κι επειδή ενός κακού μύρια έπονται, τις προηγούμενες μέρες επιδοθήκαμε στη συνηθισμένη εσωστρέφεια που μας διακατέχει στα σοσιαλ, αρχίζοντας αφορισμούς, αναπροσαρμογές, μεταγραφές και όλα αυτά τα ωραία Χριστουγεννιάτικα που συνήθως κάθε χρόνο τέτοιες μέρες είναι επίκαιρα. Εν τω μεταξύ νιώθω τόσο γκαντέμης μετά το προηγούμενο μου pre game που ούτε να ευχηθώ για το νέο έτος δε θέλω, αφού τόλμησα τρομάρα μου να προβλέψω και 9-5 πριν από το ματς με τη Βαλένθια, και με δεδομένο ότι το αποψινό είναι το τελευταίο παιχνίδι για το πολύπαθο μπασκετικά (και γενικότερα) 2020 καλύτερα να αποφύγω κάθε τι που θα προκαλέσει ένα εξίσου μαύρο 2021.
Κανονικά απόψε θα τελείωνε ο πρώτος γύρος της Regular Season, αλλά εκκρεμεί αρχές Γενάρη και το παιχνίδι με τη Βιλερμπάν. Δεν ξέρω αν στη Χριστουγεννιάτικη Μόσχα, η διάθεση της ομάδας είναι περισσότερο γιορτινή. Η Μόσχα είναι λαμπερή και χωρίς τη χρυσόσκονη των Χριστουγέννων. Όλο το χρόνο απολαμβάνει το glamour από τα στρας στις φορεσιές των γυναικών που περπατούν την Tverskaya – τον πιο ακριβό δρόμο της πόλης, τα Versace κοστούμια, τις γυαλιστερές Mercedes Benz, τις Goldcard που μπαινοβγαίνουν σε πορτοφόλια Pierre Cardin, τις μπουτίκ της Burberry και τις πανάκριβες βερσιόν της Golden Rodnik (προς 500 δολάρια το μπουκάλι) που συνοδεύουν ακόμα και τις καθημερινές προπόσεις.
Όμως όσο χρυσάφι και να την περιτριγυρίζει, η Κόκκινη Πλατεία παραμένει η Κόκκινη Πλατεία, μια από τις πιο ιστορικές και πανέμορφες πλατείες του κόσμου. Δεν ξέρω κατά πόσο το Κόκκινο εξπρές του Coach Β θα περάσει νικηφόρα απόψε από τα περίχωρα της Μόσχας, εκεί όπου εδρεύει η Χίμκι, δεδομένου ότι η προϊστορία στο συγκεκριμένο γήπεδο δεν είναι και με το μέρος μας. Ναι μεν σε σύνολο 11 αναμετρήσεων η ομάδα προηγείται με 8-3, οι τρεις όμως συγκεκριμένες ήττες έγιναν εκτός έδρας σε σύνολο πέντε επισκέψεων. Ποσοστό επιτυχίας 40% δηλαδή, ενώ όταν χάνουμε, χάνουμε συνήθως εύκολα και με χορταστικές διαφορές. Αν συνυπολογίσουμε ότι έχουμε μια τάση να ανασταίνουμε και πεθαμένους, όπως πχ την προηγούμενη Πέμπτη τη Φενέρ στην Πόλη, τότε ενισχύεται η ανησυχία μου για το βράδυ. Διότι ναι μεν η ομάδα του Ρίμας Κουρτινάιτις βρίσκεται στον πυθμένα της βαθμολογίας με ρεκόρ 2-14 (κέρδισε μόνο τον ερυθρό εντός και τη Ζενίτ στην όχι και τόσο εκτός έδρας, Αγία Πετρούπολη), ενώ προέρχεται και από 100αρα στο πρωτάθλημα της μόλις προχθές απέναντι στην Parma.
Γενικά, όπως είπε και ο κόουτς Μπαρτζώκας στο αεροδρόμιο κατά την αναχώρηση, πρόκειται για μια ομάδα που επλήγη όσο καμία στην αρχή από την πανδημία, ενώ το ταλέντο περισσεύει και σε κάθε περίπτωση η κατάταξη την αδικεί. Πάλι καλά που όσο ταλέντο έχει στο ρόστερ άλλο τόσο υστερεί στην άκρη του πάγκου θα πω εγώ, αλλά δε μου πέφτει λόγος. Πράγματι, κοιτώντας τους παίχτες της ομαδας του συμπαθούς κατά τα άλλα Λιθουανού κόουτς, μόνο δέος μπορεί να σε πιάσει. Ειδικά η ρακέτα της προκαλεί τρόμο. Mickey, Monroe, Booker ασκούν bullying σε όποιον αντίπαλο πλησιάζει στο ζωγραφιστό, άλλωστε είναι η πρώτη ομάδα σε μπλοκ στη διοργάνωση με μέσο όρο 4. Επίσης το μεγεθος που διαθέτει σε όλες τις θέσεις (ακόμα και τα Γκαρντ της είναι δίμετρα), την καθιστούν 4η καλύτερη στα ριμπάουντ (33.5) τη στιγμή που εμείς στην ίδια κατηγορία είμαστε προτελευταίοι. Ταυτόχρονα ακόμα και σε δημιουργία είναι καλύτεροι από μας (είναι τρίτοι με 19 τελικές) ενώ εμείς 12οι με μέσο όρο 17.
Ειδική αναφορά σε αυτό πρέπει να γίνει για έναν από τους πιο χαρισματικούς παίχτες που γνώρισε ποτέ το άθλημα στη συγκεκριμένη ήπειρο, τον Alexey Shved. Εκτός του ότι αποτελεί ένα εξαιρετικό σκόρερ (δεν αποτελεί ευφημισμό), όντας 3ος πίσω από τους James και Loyd με 17.5 πόντους, ταυτόχρονα είναι και πρώτος πασέρ της διοργάνωσης με σχεδόν 9 τελικές. Παίχτης double double δηλαδή στη σβηστή του μέρα.
Κατά τα αλλά οι Jerebko, Timma, McCollum, Karasev, Jovic, Bertrans συμπληρώνουν το έτσι κι αλλιώς εντυπωσιακό σύνολο, που η βαθμολογία της αποτελεί ισχυρό παράδειγμα υπέρ της άποψης που υιοθετούν μερικοί ότι η στατιστική πολλές φορές λέει ψέμματα, αφού στις περισσότερες κατηγορίες συγκαταλέγεται στην ελίτ της διοργάνωσης. Στις περισσότερες, αλλά έχει και μια πρωτιά η οποία πραγματικά βγάζει μάτι και συγκεκριμένα το δικό της. Είναι με διαφορά η ομάδα με το μεγαλύτερο παθητικό, αφού δέχεται 88 πόντους και αυτό είναι κάτι που αν δεν το εκμεταλλευτούμε ούτε σήμερα, το πουλάκι της 8αδας θα αρχίσει να αποδημεί προς άλλες πολιτείες.
Είναι must win το αποψινό ματς και το ξέρουν όλοι. Η απουσία του Παπανικολάου κρίνεται σε αυτό το σημείο δυσαναπλήρωτη. Από το ματς με τη Βαλένθια και μετά φάνηκε πόση σημαντική είναι η παρουσία του στην πίσω γραμμή άμυνας και ειδικά στις περιστροφές που παίζουμε ή σπάνια στις αλλαγές, ενώ αποτελεί πυλώνα σταθερότητας στο αμυντικό ριμπάουντ. Αυτή είναι και η μεγαλύτερη εξίσωση που καλείται να λύσει ο κόουτς Μπαρτζώκας σήμερα. Δεν ξέρω αν θα καταφέρει να βρει το αγωνιστικό εμβόλιο που θα μας θεραπεύσει από την αγωνιστική ίωση των τελευταίων τριών αγωνιστικών, αλλά οι παρενέργειες από τις κακές εμφανίσεις είναι εδώ και ζητούν ίαση. Δε θέλω να συνεχίσω το γαϊτανάκι των προηγούμενων ημερών με τους αφορισμούς (ακόμα κι αν ίσως υιοθετώ προσωπικά μια τέτοια περίπου άποψη) αλλά θα σταθώ στις δηλώσεις του κόουτς στο αεροδρόμιο. Η ομάδα είναι καινούρια, αναζητά συνοχή και αυτό δεν έρχεται σε ένα δυο μήνες όταν πρόκειται για καινούργια ομάδα αλλά απαιτεί χρόνο, ενώ ταυτόχρονα δήλωσε και αισιόδοξος για τη μελλοντική μας εικόνα. Μου αρκεί αυτό.
Match to remember
Χάζευα τις προάλλες το διπλό που πήραμε πρόπερσι στη Μόσχα στην πρεμιέρα του κόουτς Μπλατ απέναντι στον κόουτς Β. Τι μπασκετάρα παίξαμε εκείνη τη μέρα! Μακάρι να δούμε κάτι ανάλογο απόψε.
