Τεράστιας σημασίας νίκη πέτυχε την Τρίτη το βράδυ η ομάδα μας απέναντι στην πρωτοπόρο της φετινής Euroleague, Barcelona.
Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε το παιχνίδι με τους Σλούκα – Jenkins – Παπανικολάου – Livio – Martin στην πεντάδα και μπήκε τρομερά συγκεντρωμένος με σκοπό να καταστρέψει, σε πρώτη φάση, την επιθετική λειτουργία της Barcelona. Για να συμβεί αυτό ο coach Μπαρτζώκας ήξερε πολύ καλά ότι έπρεπε να μην αφήσει τον Καλάθη να νιώσει άνετα, δηλαδή τον παίχτη που αποτελεί την βασική επιλογή και το μυαλό πίσω από την επιθετική ευρυθμία των Καταλανών. Κατά συνέπεια ο coach έριξε πάνω του από το πρώτο δευτερόλεπτο τον Κώστα Παπανικολάου, ώστε ο Έλληνας forward να κρύψει τον ήλιο στον Νικ με το μέγεθος και την αθλητικότητά του. Κάτι αντίστοιχο είχαμε δει και στο παιχνίδι μας απέναντι στη Zenit, όπου ο Παπανικολάου είχε επιστρατευτεί εξ’ αρχής πάνω στον Pangos και έτσι δημιουργήσαμε μεγάλα προβλήματα στους Ρώσους. Έτσι και στο παιχνίδι με την Barcelona βασικός σκοπός ήταν να κοπεί στη μέση το παιχνίδι συνεργασιών του αντιπάλου το οποίο μεγιστοποιείται όταν τρέχει τις επιθέσεις ο Καλάθης.
Επίσης ο Jenkins ανέλαβε στην αρχή το μαρκάρισμα του Higgins, δηλαδή του δεύτερου τη τάξει παίχτη που θα μπορούσε να γίνει επιδραστικός με τη μπάλα στα χέρια. Είδαμε λοιπόν ότι η σκέψη ήταν ότι οι καλοί αμυντικοί θα πέφτουν πάνω στους καλούς on ball παίκτες. Ο Σλούκας ανέλαβε το μαρκάρισμα του Abrines με τον Μπαρτζώκα να ρισκάρει κάποια σουτ μετά από off ball δράσεις, όμως το πιο σημαντικό ήταν να εμπλέξει τον Κώστα σε όσο το δυνατόν λιγότερα screens πάνω στη μπάλα, στα οποία ο Παπανικολάου θα ήταν πολύ πιο αποτελεσματικός ώστε να μη βρει ρυθμό η Barcelona. Αυτό ακριβώς συνέβη στην αρχή, με τον Καλάθη να πηγαίνει σε δύσκολες προσπάθειες πάντα με παίχτη πάνω του ενώ είχαμε την επιλογή να αλλάξουμε και πάνω στο σκρίν καθώς ο switchable Παπανικολάου μπορούσε να αμυνθεί επαρκώς πάνω στον Oriola λόγω του μεγέθους του. Σε αυτό το σημείο να δώσουμε και τα εύσημα στον Martin διότι πέραν της προφανούς ευχέρειάς του στο επιθετικό κομμάτι, έχει κάνει άλματα προόδου και στην αμυντική του συμπεριφορά είτε αυτή αφορά αλλαγή μετά το σκριν είτε hard hedge/show and recover.
Όλα τα παραπάνω αποτυπώνονται στις δύο παρακάτω back to back φάσεις αν και στην πρώτη τελικά ο Jenkins κάνει το φάουλ, τη στιγμή όμως που μένουν μόνο 5 δευτερόλεπτα για να εκδηλώσει επίθεση. Εξαιρετική αμυντική συμπεριφορά συνολικά, με πίεση στη μπάλα, αλλαγές με deny στην εισαγωγική πάσα, ετοιμότητα για αλλαγές στα screens.
Έτσι πετύχαμε τον πρώτο στόχο μας που ήταν ο έλεγχος του ρυθμού και φτάσαμε γρήγορα στο 0-12, καθώς και στο επιθετικό κομμάτι λειτουργούσαμε βάσει πλάνου. Ένα από τα πολύ σημαντικά σημεία ήταν η εντολή στον Σλούκα να ξεφορτώνεται τη μπάλα πολύ γρήγορα σε περίπτωση επιθετικής άμυνας με την βοήθεια των slip screens από τον Martin, ο οποίος είχε την εντολή να ξεκολλάει γρήγορα από το screen που έδινε, ώστε ο Σλούκας να έχει την επιλογή πάσας. Βλέπουμε παρακάτω πως ένα τέτοιο slip screen ξεμπλοκάρει την pick n roll επίθεση.
Το ίδιο μοτίβο συνεχιστηκε στην πρώτη περίοδο και φτάσαμε στο σημείο να προηγούμαστε με 6-21(!). Παρακάτω θα δούμε μια φάση στην οποία ο Σλούκας, όντας έξτρα επιθετικός στο μαρκάρισμα του Καλάθη, βρίσκει το χώρο για μια εξαιρετική no look πάσα. Ο Κώστας δεν χρειάζεται να ντυθεί Σπανούλης στο prime του, άλλωστε είναι άλλου τύπου παίχτης, όμως χρειάζεται να γίνει πιο aggressive στο παιχνίδι του γιατί μπορεί. Αυτός ο ρόλος είναι κάτι καινούριο γι αυτόν και θα μας λύσει τα χέρια σε πολλές περιπτώσεις. Ο Σλούκας πρέπει και θα κάνει level up, μέσω της βελτίωσής του σε αυτό το κομμάτι.
Εντάξει, να πούμε σε αυτό το σημείο ότι δύσκολα θα ξεκινήσουμε ξανά με 5/5 τρίποντα, αλλά η ουσία ήταν ότι είχαμε κρατήσει την Barcelona στους 6 πόντους μετά από 6.5 αγωνιστικά λεπτά και στους 11 πόντους μετά από 8 λεπτά!
Η Barca κατάφερε να μαζέψει τη διαφορά στο -9 (17-26) στο τέλος της 1ης περιόδου, μέσω εντελώς safe plays, και πιο συγκεκριμένα μέσω κάποιων κλασσικών cross screens με τα οποία έψαχνε το post up παιχνίδι του Davies.
Στη 2η περίοδο οι Σπανούλης – Harrison – McKissic μπήκαν στο παιχνίδι και, ελλείψει Σλούκα, είχαμε ένα θέμα στην κυκλοφορία της μπάλας, αλλά κυρίως στην άμυνα δεν μπορούσαμε να ασκήσουμε την ίδια πίεση (Jenkins – Παπανικολάου στον πάγκο) και θα λέγαμε ότι με τον Καλάθη στον πάγκο σε αυτό το διάστημα η επίθεση της Barca λειτούργησε καλύτερα, καθώς μοιράστηκαν οι κατοχές. Το καλό για εμάς ήταν ότι σε εκείνο το σημείο βρήκαμε σκορ κυρίως από την αποτελεσματικότητα, για άλλη μια φορά, του McKissic στο 1vs1 αλλά και στο ανοιχτό γήπεδο και τα εξαιρετικά τελειώματα του Martin, οπότε δεν χάσαμε τον έλεγχο του ρυθμού, κρατώντας με νύχια και με δόντια το προβάδισμα μέχρι την ανάπαυλα (47-51). Οφείλουμε να δώσουμε και ένα μεγάλο respect στον McKissic διότι δίνει τα πάντα μέσα στο γήπεδο και ο τρόπος που τρέχει στο transition είναι απίθανος. Πραγματικά υπάρχουν ελάχιστοι παίκτες στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή που μπορούν να κάνουν αυτό που θα δείξουμε στην παρακάτω φάση σε 4 μόλις δευτερόλεπτα.
Στην 3η περίοδο είδαμε τον Μπαρτζώκα να ρίχνει και τον Ellis (επιμένω ότι υγιής είναι πολύτιμος γι αυτό το roster) στο παιχνίδι ο οποίος, με τη συμβολή του Livio, βοήθησε αρκετά ώστε να διατηρήσουμε την αμυντική πίεση. Να πούμε ένα τεράστιο μπράβο και στον αφανή ήρωα τον τελευταίο καιρό και έναν παίκτη κλειδί για τη συνέχεια και ο λόγος φυσικά για τον Livio, ο οποίος έπαιξε συνολικά εξαιρετική άμυνα πάνω στον Mirotic, ήταν πολύ physical και δεν τον άφηνε ποτέ να πάρει καλή θέση για να πάει σε post ups. Συνολικά ο Livio βοηθάει πάρα πολύ στα rebounds, εναλλάσσεται με μεγάλη άνεση στις θεσεις 4 και 5 (αν και στην επίθεση είναι περισσότερο 5) και είναι εξαιρετικός help defender, όπως βλέπουμε και παρακάτω. Κοιτάχτε πώς 2 φορές πέφτει πάνω στον Καλάθη, αναγκάζοντάς τον την πρώτη να βγάλει τη μπάλα στην περιφέρεια και την δεύτερη να τελειώσει άτσαλα. Υψηλό IQ!
Ουσιαστικά με το σχήμα που ξεκινήσαμε το παιχνίδι, αλλά με Ellis αντί του Martin, συνεχίσαμε την πιεστική άμυνα και κρατήσαμε άποντη την Barcelona στα πρώτα 3.5 λεπτά της 3ης περιόδου και στους 3 πόντους στα 5 λεπτά. Σε αυτά τα 5 λεπτά έχουμε ένα κρεσέντο εκπληκτικών αμυνών που αρχίζουν από την πίεση των Jenkins – Παπανικολάου και τελειώνουν πάνω στα σκιάχτρα Livio – Ellis! Και πάμε να δούμε ξανά μια φάση που έχει να κάνει με την επιθετικότητα του Σλούκα για την οποία μιλήσαμε παραπάνω. Από τις πιο σημαντικές φάσεις του παιχνιδιού, διότι δείχνει τη θέληση του Σλούκα να ανέβει επίπεδο!
Κάναμε και έξυπνη χρήση των φάουλ (4 σε 6 λεπτά, όλα σε φάσεις που χάναμε τον αντίπαλο) σε εκείνο το σημείο και ο Σλούκας συνέχιζε να είναι απολαυστικός, διαλύοντας οποιαδήποτε αμυντική προσέγγιση της Barcelona. Mάλιστα, αν είχε ευστοχήσει και σε κάποια ελεύθερα τρίποντα η διαφορά, χωρίς υπερβολή, θα μπορούσε να είχε αγγίξει το +20!
Ας δούμε και μία φάση την οποία φτιάχνει ο Vezenkov ,ο οποίος φέτος με έχει εντυπωσιάσει σε δύο τομείς. Ο πρώτος είναι η άμυνα όπου φαίνεται καλύτερος, είτε σε 1vs1 είτε στην pick n roll άμυνα (ειδικά στα side picks), μάλιστα κάνει και κάποια έξυπνα hedge outs, τα οποία καταλήγουν σε επιθετικο φάουλ καθώς ζυγίζει την κίνηση και την ταχύτητα του αντιπάλου. Ο δεύτερος τομέας είναι η κίνησή του μακριά από τη μπάλα στην επίθεση και ο τρόπος που συχνά σπάει την στατικότητα, πυροδοτωντας screen είτε για σουτ από κάποιον άλλο παίχτη είτε για να εκτελέσει ο ίδιος αν ο αντίπαλος δεν αντιδράσει σωστά στις αλλαγές. Όλα τα παραπάνω θεωρώ ότι είναι δείγμα μπασκετικής αντίληψης/IQ/τακτικής προσήλωσης. Στην παρακάτω φάση βλέπουμε αυτό ακριβώς με το flare screen που στήνει.
Με αυτά και με τα άλλα κλείσαμε την 3η περίοδο προηγούμενοι με 9 πόντους (63-72), ενώ κομβικής σημασίας ήταν και τα εκπληκτικά τελειώματα του Hasan Martin, ο οποίος τεχνικά έχει κορυφαία τελειώματα που λίγοι ψηλοί στην Ευρώπη έχουν.
Έτσι μπήκαμε στην 4η περίοδο με τον coach να παρατάσσει το σχήμα Σλούκας – Harrison – Mckissic – Vezenkov – Martin. Είχαμε πει στο παρελθόν ότι η μαγική λέξη για τη φετινή ομάδα είναι η “ισορροπία”, δηλαδή η καλή απόδοση σε άμυνα/επίθεση ταυτόχρονα και νομίζω ότι μακροπρόθεσμα το σχήμα με Σλούκα – Harrison – Mckissic θα “κλειδώσει” ως το βασικό, τουλάχιστον στην περιφέρεια. Η Barcelona, όπως ήταν λογικό, έκανε την τελευταία της αντεπίθεση, εμείς ήμασταν άστοχοι από την περιφέρεια για 5 λεπτά περίπου, και έτσι ήρθαμε στα ίσια (77-77) 5 λεπτά πριν το τέλος του αγώνα. Σε εκείνο λοιπόν το σημείο βγήκαν μπροστά οι νέοι μας παίκτες, οι οποίοι απέδειξαν ότι έχουν τη στόφα παικτών που στα κρίσιμα γουστάρουν να βγαίνουν μπροστά. Παλικαρίσια επιθετικά rebounds του Martin, μεγάλα σουτ από τον McΚissic και φοβερές άμυνες από τον Harrison. Αυτά τα νέα παιδιά έβγαλαν ψυχή και διατήρησαν την ψυχραιμία τους εκεί που ήταν απαραίτητο. Με τους Σπανούλη – Παπανικολάου – Πρίντεζη στον πάγκο εκείνη τη στιγμή, η προαναφερθείσα αντίδραση αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία και μοιάζει με εικόνα από τον μελλοντικό Ολυμπιακό (+Σλούκας και Vezenkov). Οι εκπληκτικές άμυνες του Harrison (κλέψιμο στον Abrines μετά από κυνήγι γύρω από τα screens και αντιαθλητικό του Ισπανού, επιθετικό από τον Καλάθη και κλέψιμο στο miss match πάνω στον Davies) και το μεγάλο τρίποντο του Mckissic που έκανε το 82-89 ουσιαστικά τελείωσαν το παιχνίδι.
Για ακόμη μια φορά ένα τεράστιο μπράβο στον coach για το πλάνο και στους παίκτες για την προσήλωσή τους σε αυτό, αλλά και για το καθαρό μυαλό και την αποφασιστικότητα που έδειξαν στο κλείσιμο του παιχνιδιού. Είναι από τις νίκες που σε κάνουν πιο πεινασμένο για αντίστοιχα αποτελεσματα και από αυτές που σε κάνουν να πιστέψεις στον εαυτό σου, με όλη σου τη δύναμη. Χαμηλά η μπάλα τώρα γιατί έχουμε ένα πολύ σημαντικό ματς με τον Ερυθρό Αστέρα. Είμαι σίγουρος ότι με την τόσο μεγάλη εμπειρία που υπάρχει στην ομάδα τα όποια πανηγύρια θα σταμάτησαν 10 λεπτά μετά το τέλος του παιχνιδιού. Εμείς απλά χαιρόμαστε να την βλέπουμε να επιστρέφει στις νίκες και ανυπομονούμε για τη συνέχεια!
