Regular Season Game #3
To derby της αγωνιστικής: Feberbache – CSKA Moscow 77 – 78
Ήταν έτσι και αλλιώς το ματς της αγωνιστικής, πριν αυτή ξεκινήσει, και το επιβεβαίωσε περίτρανα. Ένα πολύ μεγάλο ματς έγινε στο Ulker Sports and Events Hall ,ανάμεσα σε 2 πολύ καλοδουλεμένες ομάδες, το οποίο κρίθηκε στο έξτρα πεντάλεπτο. Το παιχνίδι ήταν ντέρμπι καθόλη την διάρκεια του, με συχνές εναλλαγές στο προβάδισμα και χωρίς καμία ομάδα να καταφέρνει να ξεφεύγει, σε βαθμό που να νιώσει μια σιγουριά.Τελικά στο τελευταίο λεπτό η Fener πήρε κεφάλι στο σκορ με 3 πόντους, μετά από 2 εύστοχες βολές του Lorenzo Brown (69-66), αλλά ο εντυπωσιακός Will Clyburn ισοφάρισε στα 16΄ δευτερόλεπτα πριν το τέλος και έστειλε το ματς στην παράταση, αφού πρώτα ο Brown αστόχησε σε σουτ τριών πόντων. Στην παράταση οι πόντοι έμπαιναν με το σταγονόμετρο και τελικά το παιχνίδι κρίθηκε, περίπου όπως και στην 4η περίοδο, αφού ο Brown ευστόχησε σε 2 ελεύθερες βολές (77-75) αλλά ξανά ο Clyburn, με φοβερό καλάθι και φαούλ, έδωσε την νίκη στους Ρώσους. Ισορροπημένα τα στατιστικά και για τις 2 ομάδες, σε ένα ήδη ισορροπημένο ματς, με τους De Colo και Eddie να ξεχωρίζουν για τους Τούρκους και τους James και Clyburn για την CSKA.
MVP: Vladimir Lucic (26pts, 0as, 3rebs, 2st, 0to, 29 PIR)
Πολύ σπουδαία η συνεισφορά του Σέρβου power forward στην μεγάλη νίκη της Bayern επί της Maccabi μέσα στο Tel-Aviv. Ο Lucic έκανε ρεκόρ καριέρας στο συγκεκριμένο ματς, ενώ είχε σχεδόν το τέλειο ποσοστό εντός και εκτός παιδειάς, αφού αστόχησε σε ένα μόλις σουτ τριών πόντων(4/5) και σε μία ελεύθερη βολή(8/9). Μάλιστα στην καθοριστική 4η περίοδο ο Lucic πέτυχε 3 τρίποντα, εκ των οποίων το ένα μπήκε σε ένα πολύ κρίσιμο σημείο, όταν η Maccabi είχε πλησιάσει στους 3 πόντους(74-77). Ο Lucic αποτελεί ένα από τα λίγα καθαρά 3άρια, δείχνοντας πόσο σημαντική είναι, και τώρα, η επίδραση τους στην εικόνα μιας ομάδας, ακόμα και αν το σύγχρονο μπάσκετ δεν εξυπηρετεί απόλυτα τα small forwards.
Παίκτης απογοήτευση: Malcolm Delaney (5pts, 5as, 2reb, 2st, 2to, 3 PIR)
Πολύ μέτρια παρουσία του Αμερικανού superstar, στην ήττα από τον Ολυμπιακό στο ΣΕΦ (86-75), που πραγματικά αδυνατούσε να δώσει λύσεις, τόσο στην άμυνα όσο και στην επίθεση, αναγκάζοντας τους Roll και Sergio Rodriguez να τραβήξουν μόνοι τους το κουπί στην περιφέρεια. Η Armani ποντάρει πάρα πολλά στην εκτελεστική δεινότητα του Delaney, αλλά ο Αμερικανός δεν δικαίωσε σε καμία περίπτωση τις προσδοκίες σε αυτό το ματς, αφού σε μόλις 19 λεπτά συμμετοχής (φορτώθηκε σχετικά γρήγορα και με φάουλ) πέτυχε 5 πόντους, με μόλις 1/7 εντός παιδειάς (0/2 δίποντα και 1/5 τρίποντα), ενώ κάπως καλύτερη ήταν η δημιουργία του, αφού πρόλαβε να μοιράσει 5 τελικές πάσες. Ενδεικτικό της κακής εικόνας του ήταν πως ο Etore Mesina δεν τον εμπιστεύθηκε καθόλου στο τελευταίο πεντάλεπτο του παιχνιδιού, αφού η αλήθεια είναι πως περισσότερο καθυστερούσε την επίθεση των Ιταλών παρά την βοηθούσε ουσιαστικά. Βέβαια, για να είμαστε δίκαιοι, στις δύο προηγούμενες αγωνιστικές ο Delaney ήταν καθοριστικός και έδειξε πως μπορεί να ανταποκριθεί στον ρόλο του ηγέτη, μαζί φυσικά με τον Sergio.
Ομάδα-έκπληξη: FC Bayern Munich
Η ομάδα του Andrea Trinchieri αρχίζει και ρολάρει καταδεικνύοντας την πολύ σωστή δουλειά που γίνεται από τον Ιταλό τεχνικό και το επιτελείο του. Σε μια πολύ δύσκολη έδρα οι Βαυαροί έπαιξαν ορθολογικά και ψύχραιμα, αφού είναι χαρακτηριστικό ότι, με εξαίρεση τα πρώτα λεπτά του αγώνα, δεν έχασαν σε κανένα σημείο του παιχνιδιού το προβάδισμα και, με σωστές επιλογές στο τέλος, πήραν την μεγάλη νίκη (82-85). MVP των Γερμανών, όπως είπαμε και παραπάνω, ήταν ο Vladimir Lucic, ενώ από κοντά ήταν και οι Zipser, Reynolds και Baldwin. Το στατιστικό – κλειδί του ματς ήταν τα 7 λιγότερα λάθη (18 έναντι 11) σε σχέση με την Maccabi. Μάλιστα οι Ισραηλινοί τα έκαναν όλα στις 3 πρώτες περιόδους, γι αυτό και η Bayern κατόρθωσε να χτίσει την διαφορά που της έδωσε τελικά και την νίκη. Ίσως ένα θέμα που πρέπει να προβληματίσει τον Trinchieri είναι η διαχείριση του παιχνιδιού στο 4ο δεκάλεπτο, όπου λίγο έλειψε η Bayern να χάσει δικό της ματς, αλλά είναι λογικό γιατί μιλάμε για μία καινούργια ομάδα που χτίζεται σταδιακά μέσα από τα παιχνίδια.
Ομάδα-απογοήτευση: Alba Berlin
Το να μιλήσουμε για σάκο του μποξ είναι κάπως υπερβολικό, αλλά η αλήθεια είναι ότι η εικόνα της Alba ακροβατεί σε τεντωμένο σκοινί μεταξύ μετριότητας και απελπισίας. Οι Γερμανοί αποδυναμώθηκαν αρκετά σε σχέση με πέρυσι (έφυγαν Hermannsson, Giedraitis κ.α.), ενώ η ενίσχυση δεν ήταν αυτή που θα της επέτρεπε να παραμείνει το ίδιο ανταγωνιστική με πέρυσι. Στο ματς με την Efes (ήττα με 72-93) δεν μπόρεσε σε κανένα σημείο του παιχνιδιού να μπει στην διεκδίκηση της νίκης, αλλά ούτε και να δείξει ένα ανταγωνιστικό πρόσωπο. Κακές αποστάσεις στην άμυνα, τραβηγμένες επιλογές στην επίθεση και πολλά λάθη ήταν όλα αυτά που οδήγησαν την Alba στην 3η ήττα της σε 3 αναμετρήσεις. Είναι χαρακτηριστικό πως μόλις 2 παίκτες κατάφεραν να ξεπεράσουν τους 10 πόντους (Giffey με 12 και Eriksson με 13), δείγμα της κακής επιθετικής λειτουργίας του συνόλου του Aito Reneses.
Regular Season Game #4
To derby της αγωνιστικής: Fenerbahce – Bayern Munich 71 – 75
Συγκλονιστικό ματς έγινε στην Τουρκία όπου η Bayern πήρε μία απίστευτη νίκη, σε ένα ματς που έδειχνε ότι στράβωνε για τα καλά από πολύ νωρίς για τους Γερμανούς. Η Fener προηγήθηκε με 28-7 στο 9ο λεπτό της αναμέτρησης κι έκλεισε το ημίχρονο με 45-25, οπότε όλα έδειχναν πως θα πάρει μία πολύ άνετη νίκη. Το δεύτερο ημίχρονο όμως ήταν εκκωφαντικό για την ομάδα του Andrea Trinchieri. Σε όλο το δεύτερο ημίχρονο δέχθηκε μόλις 26 πόντους, ενώ μόνο στην πρώτη είχε δεχθεί 28(!!!).Η έναρξη της 4ης περιόδου βρήκε την Bayern πίσω με 10 και η αντεπίθεσή της ολοκληρώθηκε με επιμέρους σκορ 27-13 και πολύ κομβικό παίκτη τον, γνωστό μας, Wade Baldwin, ο οποίος παρά το γεγονός ότι ήταν αρνητικός ως εκείνο το σημείο, πέτυχε ένα κρίσιμο δίποντο από τα 5 μέτρα για το 68-70 και στην αμέσως επόμενη φάση έκλεψε την μπάλα από τον Brown, κλειδώνοντας ουσιαστικά την νίκη για τους Βαυαρούς. Κομβικοί παίκτες οι Lucic με 18 πόντους και Reynolds με 17 και 8 rebounds, ενώ σημαντικό ρόλο έπαιξε και η κυριαρχία της Bayern στα rebounds με 40 (εκ των οποίων τα 14 επιθετικά) έναντι 27 των Τούρκων.
MVP: Sergio Rodriguez (25pts, 7as, 3rebs, 1st, 1to, 37 PIR)
Αν κάποιος πίστευε ότι ο Chacho θα έδειχνε έλεος στην πρώην ομάδα του νομίζω διαψεύστηκε πανηγυρικά. Σε μόλις 25 λεπτά ο Rodriguez τερμάτισε τον δείκτη του ranking, σημειώνοντας το σχεδόν άψογο 37, καλύπτοντας για άλλη μια φορά την απουσία (αυτή την φορά αναγκαστική λόγω τραυματισμού) του Delaney, οδηγώντας τους Ιταλούς στην τρίτη νίκη τους στην διοργάνωση (78-70). Επιπλέον, ήταν πολύ οικονομικός. αφού αστόχησε μόλις σε ένα δίποντο (4/5), είχε 50% στο τρίποντο (3/6) και 8/8 στις βολές. Ο Sergio δείχνει να έχει κατανοήσει πλήρως τον ρόλο του στην Armani και να ανταποκρίνεται σε πολύ ικανοποιητικό βαθμό, λύνοντας τα χέρια του Messina, ειδικά στα πολύ απαιτητικά ματς με αντιπάλους όπως η Real. Τέλος, η αναλογία του στις assists ανά λάθη (7/1) είναι ένα μικρό δείγμα του πόσο συγκεντρωμένος είναι στην σωστή και ορθολογική καθοδήγηση του παιχνιδιού της Armani.
Παίκτης απογοήτευση: Ante Zizic (4pts, 0as, 3reb, 1st, 3to, 2 PIR)
Ο άρτι αφιχθείς από το NBA, και συγκεκριμένα από τους Cavaliers, Κροάτης center δεν έχει καταφέρει να ανταποκριθεί ακόμα στις απαιτήσεις και στα θέλω του Γιάννη Σφαιρόπουλου. Το γεγονός ότι έχει βαρύνει αρκετά από την παρουσία του στο NBA, δεν τον βοηθάει να προσαρμοστεί στο ευρωπαικό μπάσκετ και η παρουσία του στο παρκέ περισσότερο δυσχεραίνει παρά βοηθάει την Maccabi. Στο ίδιο μήκος κύματος, στον αγώνα με τον Ολυμπιακό στο ΣΕΦ δεν κατάφερε σε καμία περίπτωση να κάνει αισθητή την παρουσία του, και μάλιστα είχε πολλά προβλήματα απέναντι στην αθλητικότητα, τόσο του Martin αλλά και του Ellis. Όλα αυτά είχαν σαν αποτέλεσμα ο coach Σφαιρόπουλος να δώσει τα κλειδιά της γραμμής των ψηλών στον Hunter, ο οποίος πραγματικά παρέδωσε μαθήματα για το πως παίζεται η θέση 5, και σίγουρα εξέθεσε τον Zizic,ο οποίος έχει πολλά να διορθώσει προκειμένουν να γίνει ένας top παίκτης Euroleague.
Ομάδα-έκπληξη: Zalgiris Kaunas
Η ομάδα του Martin Schiller τρελαίνει κόσμο. Οι Λιθουανοί είναι η μόνη ομάδα μέχρι στιγμής που έχει το απόλυτο 4/4, έχοντας μάλιστα 3 διπλά σε Πειραιά, Μόσχα και Βελιγράδι. Στο ματς με την Efes πραγματοποίησε ακόμα μία σούπερ εμφάνιση, παίζοντας κατά διαστήματα πάρα πολύ καλό μπάσκετ και διαψεύδοντας όσους περίμεναν πως, μετά την φυγή του Jasiκevicius, θα εξελισσόταν στον φτωχό συγγενή της διοργάνωσης. Με επιθετική πολυφωνία, με τρομερή ενέργεια, με κόσμο (πρωτόγνωρα γεμάτο το γήπεδο στο καιρό της πανδημίας) η Zalgiris δεν επέτρεψε στιγμή στην ομάδα του Ergin Ataman να την προσπεράσει στο σκορ, και έτσι πήρε σχετικά εύκολα το ροζ φύλλο αγώνα. Τα 10/19 τρίποντα, ο φοβερός και τρομερός Hayes (17 πόντοι,5 rebounds) και οι 18 πόντοι από τα 11 λάθη της Efes οδήγησαν την ομάδα του Κάουνας σε άλλη μια φοβερή παράσταση.
Ομάδα-απογοήτευση: Maccabi Playtika Tel Aviv
Τρίτη σερί ήττα για την “Ομάδα του Λαού” και μάλιστα για ακόμη φορά στο νήμα. Οι Ισραηλινοί είναι πολύ προβλέψιμοι ειδικά στην επίθεση, όπου στηρίζουν πάρα πολλά στην εκτελεστική δεινότητα του Wilbekin και είναι προφανές ότι θα ζήσουν και θα πεθάνουν με τις επιλογές του. Η πολύ σημαντική απουσία του Avdija δεν έχει καλυφθεί για το σύνολο του Γιάννη Σφαιρόπουλου και οι μεταγραφές ακόμα δεν έχουν προσαρμοστεί, πλην ίσως του Chris Jones. Στο ματς με τον Ολυμπιακό η Maccabi κατάφερε να επιστρέψει από το -10 της τρίτης περιόδου και με ένα τρελό τρίποντο του Wilbekin από τα 8.5 μέτρα, μετά από 2 χαμένες βολές του Jones, αλλά η τρίποντη βόμβα του Aaron Harrison στο τέλος του παιχνιδιού οδήγησε τους Ισραηλινούς σε μία ακόμα ήττα. Δεν είναι τόσο τα αποτελέσματα καθαυτά αλλά η, αρκετά, χειρότερη σε σχέση με πέρυσι εικόνα της ομάδας, η οποία δεν δίνει την εντύπωση ότι έχει σίγουρη την πρόκριση στην 8άδα, αν δεν βελτιώσει σύντομα την εικόνα της. Τα 16 rebounds έναντι 32 του Ολυμπιακού είναι ενδεικτικά της πολύ προβληματικής frontline της Maccabi που στερείται αθλητικότητας (πριν Hunter) και εμπειρίας.
Στα του οίκου μας….
Διαβολοβδομάδα βγαλμένη από μια άλλη, χρυσή, εποχή!
Τι βδομάδα και αυτή! Στο προηγούμενο άρθρο είχα πει πως με 2 καλές εμφανίσεις και 1 νίκη θα είμαι ευχαριστημένος… Οπότε καταλαβαίνετε πως είμαι πλήρως ικανοποιημένος . Την Τετάρτη, στο ματς με την Armani η ομάδα μπήκε σχετικά καλά στο παιχνίδι, αλλά μέχρι και το ημίχρονο αναλώθηκε σε πολλά λάθη και κακές επιλογές, κυρίως στην επίθεση, που την έφεραν στο -6, με την μεγάλη ζημιά να την έχει κάνει ο Rodriguez με 15 πόντους. Στο δεύτερο ημίχρονο η ομάδα έπαιξε ακριβώς όπως την φαντάζεται ο Γιώργος Μπαρτζώκας, με γρήγορη κυκλοφορία, σωστές αποστάσεις και άμυνα που έτρωγε σίδερα. Με κορυφαίο τον Κώστα Σλούκα, ο οποίος έκανε double – double με 17 πόντους και 11 assists, τους Harrison και Πρίντεζη με 16 πόντους και τον McKissic να προσθέτει με 10 πόντους και να μοιράζει 4 assists, ο Ολυμπιακός έφτασε σε μία πιο εύκολη, απ’ ότι θα περίμενε κανείς, νίκη.
Με την Maccabi τα πράγματα θα ήταν το ίδιο δύσκολα, αφού μιλάμε για μια καλή ομάδα, που προερχόταν και από 2 σερί ήττες και θα έψαχνε αντίδραση. Η πρώτη περίοδος κύλησε πανομοιότυπα όπως και με την Armani, με τους ερυθρόλευκους να βρίσκονται πίσω με 7 (15-22). Στην δεύτερη περίοδο, όμως, κυριάρχησε και με κορυφαίους τους Harrison, Σπανούλη και Martin γύρισε την εις βάρος του κατάσταση και έκλεισε το ημίχρονο στο +4 (44-40). Ίδια η εικόνα και στην 3η περίοδο, με τον Martin να είναι συγκλονιστικός και στις 2 μεριές του παρκέ και με τον Vezenkov να πυροβολεί από την γραμμή του τριπόντου, η Maccabi μάλλον θα έπρεπε να νιώθει τυχερή που το δεκάλεπτο έληξε μόλις στο +3 (με buzzer beater του πολύ καλού Chris Jones). Στην τέταρτη περίοδο πρωταγωνίστησαν οι άμυνες και η νευρικότητα, με τους Scottie Wilbekin και Othello Hunter να προσπαθούν μόνοι τους να δώσουν στην νίκη στην Maccabi. Ο Σπανούλης και ο Vezenkov κράτησαν τον Ολυμπιακό σε κρίσιμες στιγμές, και το φινάλε ήταν δραματικό. Οι δύο άστοχες βολές του Jones στα 11,2΄΄ κατέληξαν σε τρομερό τρίποντο του Wilbekin, αφού χάθηκε το αμυντικό rebound (μάλιστα στην ρακέτα βρίσκονταν οι Martin, Jean Charles και Vezenkov για τον σκοπό αυτό). Εκεί ήταν που μίλησε ο Aaron Harrison με την τρίποντη βόμβα στο 0.
Δύο νίκες λοιπόν, το ρεκόρ πήγε στο 3-1 και θα ήταν στο 4-0 για ένα αμυντικό rebound. Σημαντικό ματς με την πολύ φορμαρισμένη bayernαυτό που έρχεται. Αλλά η αισιοδοξία είναι πια κάτι που διαχέεται στις τάξεις της ομάδας, και των οπαδών, και όλα δείχνουν πως η εποχή της απελπισίας είναι οριστικά παρελθόν! Κάτι που μένει να επιβεβαιωθεί.
