Το χρώμα του blaugrana χρήματος

Η Barcelona ήταν, είναι και θα συνεχίσει να είναι ένα τεράστιο αθλητικό μέγεθος. Το μπασκετικό τμήμα της, την τελευταία πενταετία όμως έμοιαζε να είχε χάσει τον προσανατολισμό του και μαζί τον δρόμο προς την επιτυχία.

Η ύστερη εποχή Navarro, αλλά και η αρχή της μετά Navarro εποχής χαρακτηρίστηκαν από αποτυχίες τόσο σε αγωνιστικό, όσο και σε μεταγραφικό επίπεδο.

Έτσι λοιπόν φτάσαμε στην ολική επίθεση που εξαπέλυσε φέτος η διοίκηση των Καταλανών στην μπασκετική αγορά. Ότι ήταν ελεύθερο από την «καλή» μπασκετική κοινωνία φρόντισε να το πληρώσει και να το εντάξει στο ρόστερ του coach Pesic.

Με αφορμή την Σέρβικη «αλεπού» των πάγκων, που αποτελεί κοινό σημείο, οφείλω να καταγράψω πως η φετινή σεζόν μοιάζει πολύ με την αντίστοιχη του 2002-03, όταν και τότε οι «blaugrana» είχαν φτιάξει μια superteam για να κατακτήσουν το Final-4 που διοργάνωνε η Βαρκελώνη.

Ας αφήσουμε όμως την ιστορική αναδρομή και ας περάσουμε στο σήμερα και στο τι πραγματικά έχουμε αποκομίσει από την πορεία της ομάδας της Καταλονίας.

Κάποια στιγμή τον μαγικό κόσμο του Twitter είχα παρομοιάσει την Barca με τα bosses των κλασικών videogames των 90s. Μπορεί να χτυπιέσαι, να κάνεις τα απίστευτα combo, να είσαι αφεντικό και μέσα σε μια στιγμή αργοπορίας να σε έχει τελειώσει χωρίς να το έχεις αντιληφθεί.

Ε αυτό συμβαίνει και με την φετινή εκδοχή της Barcelona. Ακολουθεί η εξήγηση.

Είναι τόσοι πολλοί οι παίχτες του κυανέρυθρου ρόστερ που μπορούν να αλλάξουν τη ροή ενός αγώνα, που ειλικρινά δεν ξέρεις πάνω σε ποιον θα προσαρμόσεις το πλάνο σου και με ποιον θα ρισκάρεις.

Πρώτος με τεράστια διαφορά, όχι μόνο στην ομάδα του αλλά σε ολόκληρη τη EuroLeague, δεν είναι άλλος από το Nicola Mirotic. Ο Μαυροβούνιος μετά την ενδιαφέρουσα πορεία του στο NBA, χρυσοπληρώθηκε και επέστρεψε στη Γηραιά Ήπειρο για να κυριαρχήσει. Τα νούμερά του ζαλίζουν (19ppg, 51.6 TSR, 14.7 TRR) και είναι στιγμές που σου δίνει την εντύπωση ότι παίζει απέναντι στα ανιψάκια του. Επιθετικά το face up παιχνίδι του είναι σημείο αναφοράς της ομάδας, ενώ το μαρκάρισμά του αποτελεί γρίφο, αφού το εύρος από το οποίο απειλεί είναι τεράστιο και ο τρόπος με τον οποίο ελέγχει το κορμί του τον κάνει ειδικό στο να κερδίζει φάουλ και να πηγαίνει συχνά στην γραμμή των βολών (25% των πόντων του από εκεί).

Πλέον η εμπειρία του φαίνεται και στον τρόπο που διαβάζει τις καταστάσεις και προσαρμόζεται ανάλογα με το πλάνο των αντιπάλων. Δημιουργεί αρκετά τιμωρώντας τις πολλές βοήθειες που πέφτουν πάνω του στο Low post. Το usage του (29%) είναι, λογικό και αναμενόμενο, πολύ υψηλό, το ίδιο όμως συμβαίνει και με την αποτελεσματικότητα του. Αποτελεί δικαίως την πρώτη επιθετική επιλογή της ομάδας του, αλλά ταυτόχρονα στα δικά του χέρια θα καταλήξει η μπάλα όταν η ροή της Barca δεν είναι η ιδεατή. Όμως και σε συνθήκες άμυνας δεν εξαφανίζεται. Σκληρός όταν πρέπει, σωστές και γρήγορες βοήθειες και καλύψεις στην άμυνα προσαρμογών του coach Pesic και ενεργή συμμετοχή στον τομέα των rebounds που είναι κομβικός για το παιχνίδι της ομάδας. Άνθρωπος είναι όμως και αυτός και χρειάζεται στηρίγματα.

Ένα από αυτά είναι ο αγαπημένος μου, Cory Higgins. Ο πολυσχιδής guard/forward, εστεμμένος πρωταθλητής Ευρώπης με την CSKA, μετέφερε τα ταλέντα του στην Βαρκελώνη με σκοπό να την ξανακάνει μεγάλη. Ο δυναμισμός του και στις δυο πλευρές του παρκέ τον κάνουν τον ιδανικό πασπαρτού και τον ορισμό του two way αθλητή. Αμυντικά πιέζει με συνέπεια την μπάλα, έχει καλές τοποθετήσεις περνώντας γρήγορα γύρω από τα screens και κυρίως κλέβει μπάλες βάζοντας καλά τα χέρια του. Μπορεί να μην έχει το μέγεθος άλλων συναδέλφων του, αλλά αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα για τα σχέδια του coach Pesic αφού το καλύπτει με όλους τους υπόλοιπους. Όταν ο Mirotic εγκλωβιστεί ή κουραστεί την μπαγκέτα την αναλαμβάνει ο αναδεξιμιός του MJ, εκτελώντας αμέσως μετά το σκριν με τα αγαπημένα του pull ups ή φτάνοντας μέχρι το καλάθι εκμεταλλευόμενος την ταχύτητα και το δυνατό του πάτημα.

Αν και εξαιρετικός σουτέρ, που όταν βρει ρυθμό μπορεί να σε διαλύσει με συνεχή τρίποντα, έχει περισσότερο ρόλο iso scorer και δεύτερου χειριστή παρά του πλάγιου που θα δίνει πλάτος και θα περιμένει στην αδύναμη πλευρά να εκτελέσει. Το κάνει φυσικά και αυτό, αλλά κυρίως λειτουργεί με την μπάλα στα χέρια αφού έτσι και αλλιώς οι χρόνιες απουσίες Huertel και Pangos του το επιτρέπουν. Δημιουργικά είναι σε αποδεκτά επίπεδα αλλά δε ζητάει αυτό ο coach Pesic από τον Cory. Ο Σέρβος θέλει από αυτόν σκορ και λύσεις όταν τα υπόλοιπα μοιάζουν να αποτυγχάνουν.

Και μιας και φτάσαμε στις λύσεις όταν σφίγγουν τα γάλατα, καλό είναι να κάνω μια σύντομη αναφορά στον αγαπημένο του Coach B, τον Malcolm Delaney. Μετά την, όχι τόσο γεμάτη, παρουσία του στους Atlanta Hawks και αφού βρήκε συμβόλαιο που να τον καλύπτει στην Ευρώπη, αποφάσισε να επιστρέψει. Τρομερή κλάση, στόφα πρωταθλητή, με λίγα λόγια ακόμα ένα clutch στοιχείο στην φαρέτρα του Pesic. Ο Malcolm είναι ο άνθρωπος που τρέχει τη 2nd unit των Blaugrana και αυτός που μπαίνει στο παρκέ για να αλλάξει το ρυθμό και να δώσει ένα πιο γρήγορο τέμπο στο παιχνίδι της ομάδας του. Είναι ο καλύτερος δημιουργός αυτού του συνόλου, αφού επί της ουσίας είναι και ο μοναδικός καθαρός PG που είναι διαθέσιμος.

Έχει δημιουργήσει δίαυλο επικοινωνίας τόσο με τον Mirotic (39 από τις assists του καταλήγουν εκεί), όσο και με τον Davies. Είτε μέσα από P’n’R, σε μικρότερο βαθμό, είτε μέσα από drive ‘n’ kick, δίνει χαρά στους συνοδοιπόρους του. Όταν τον ρίχνει στο παρκέ ο Pesic, ο Malcolm φροντίζει να πάρει μεγάλο φόρτο από τις προσπάθειες της ομάδας του και που σε μεγάλο βαθμό προσπαθεί να της δώσει μια ισορροπία ανάμεσα στο απρόβλεπτο και τον ορθολογισμό. Αρκετές φορές θα τον δούμε να κατεβάζει μπάλα και να εκτελεί άμεσα, χωρίς να έχει προηγηθεί μισή πάσα, μετά από ένα screen ψηλά.

Τελευταίος αλλά όχι έσχατος σε όλη αυτή την συμμορία, ο Brandon Davies. Ο Αμερικανός Center ήρθε βελτιωμένος και με αρκετές παραστάσεις από το Κάουνας για να συμπληρώσει τον αρχηγό Tomic και να προσδώσει μια άλλη διάσταση στο inside game των Καταλανών σε άμυνα και επίθεση. Η ικανότητα του να παίξει με πρόσωπο και βάζοντας την μπάλα στο παρκέ προσδίδει ευελιξία σε διατάξεις και plays και βελτιώνει τους χώρους και τις αποστάσεις

Συνήθως τοποθετείται στο high post δημιουργώντας χώρους για τον Mirotic στο χαμηλό. Η χημεία των δυο τους είναι αξιοθαύμαστη και υλοποιείται μέσα από αρκετά high-lows που τρέχουν οι δυο τους. Ο Brandon είναι και ο κύριος εκφραστής των, λίγων P’n’R δράσεων που τρέχει η ομάδα του. Η βελτίωση του από τη γραμμή των 6,75μ επιτρέπει στον Σέρβο κόουτς να εμφανίζει σχήματα που να επιτρέπουν ακόμα και το 5 out αφού πέρα από τον Mirotic και οι Oriola και Claver που παίζουν αρκετά σαν PF απειλούν από μακριά. Στον τομέα rebound ο Davies κυριαρχεί αλλά πέρα από αυτό, η παρουσία του αυξάνει την ένταση στην πίσω γραμμή άμυνας των Blaugrana και καλύπτει πάρα πολλούς χώρους «μικραίνοντας» τις διαστάσεις του παρκέ.

Φυσικά και είναι σημαντικοί οι σταρ και για αυτό ακριβοπληρώθηκαν, αλλά στην περίπτωση της Barca θα πρέπει να εστιάσουμε την προσοχή μας και στους ρολίστες του πληρώματος. Προσωπικά θεωρώ πως ο σημαντικότερος όλων είναι ο Kuric (20.3 usg%, 9.5ppg, 49.6 TSR). Ο Σλοβάκος είναι για την Barca ότι ο Carroll για τη Real Madrid. Διαρκής απειλή πίσω από τα screen, τρομερός εκτελεστής τόσο στατικά, αλλά κυρίως με την μπάλα στα χέρια. Ένα σημαντικό ποσοστό των plays του Pesic καταλήγουν με αυτόν να εκτελεί παίρνοντας κάποιο screen μακριά από την μπάλα. H δεινότητα του πίσω από τα 6,75μ (51% των πόντων από 3πτ) τον αναγάγουν σε ιδανικό δόλωμα, σε αρκετές περιπτώσεις για να δημιουργηθούν ευνοϊκές συνθήκες για τους συμπαίκτες του.

Κύριος τροφοδότης του ο, εξ ανάγκης, PG Hanga. Ο Ούγγρος SF λειτουργεί σαν Point Forward, αναλαμβάνοντας την οργάνωση του παιχνιδιού λόγω των απουσιών στη θέση του «άσσου». Με το μέγεθος του και την αμυντική του προσήλωση ταιριάζει γάντι στην επιλογή του Pesic να επενδύσει στο μέγεθος σε άμυνα και επίθεση. Αρκετές φορές προσπαθεί να εκμεταλλευτεί την υψομετρική διαφορά που έχει ο Adam με τα guards των αντιπάλων ποστάροντας τον. Παρουσιάζεται αρκετά ψύχραιμος και χωρίς να ψάχνει κάτι εξεζητημένο κυκλοφορεί την μπάλα με ασφάλεια και εισάγει αξιόπιστα τα plays. Οι 3.5 apg δεν είναι καθόλου άσχημες όπως επίσης και το 44.7 TSR αφού συνήθως οι άμυνες ρισκάρουν με το σουτ του.

Oriola και Smits δίνουν ανάσες στον Mirotic ανάλογα με τις ανάγκες του παιχνιδιού δίνοντας ενέργεια, σκληράδα και μαχητικότητα. Ο Ισπανός παίρνει λίγο χρόνο και στο 5, κυρίως όταν πρέπει να απλωθεί η πίεση. Ο Claver, αν και έχει λείψει αρκετά, έχει βρει το ρόλο του κυρίως εκμεταλλευόμενος το μέγεθος του σαν SF. Δίνει βοήθειες και κοντά στο καλάθι αλλά και στην περιφέρεια, αφού το εκτόπισμα του του επιτρέπει να μαρκάρει σχεδόν όλες τις θέσεις. Ταυτόχρονα εκτελεί με συνέπεια συνήθως από τις γωνιές και ποστάροντας ή κόβοντας στη βασική γραμμή.

Ο Ribas βοηθά επικουρικά στην οργάνωση, προσφέρει πίεση στην μπάλα και με το drive του δίνει και δημιουργία και σκορ. Ο Abrines σε ένα πολύ γεμάτο ρόστερ, βρίσκει τον εαυτό του και ξεκάθαρα ο ρόλος του είναι να απειλεί από την αδύνατη πλευρά. Σουτάρει τρομερά από τα 6,75μ (70% των πόντων του από το 3πτ) και αμυντικά με τα μακριά χέρια του κλέβει μπάλες και σε πολλές περιπτώσεις αναλαμβάνει και ειδικές αμυντικές αποστολές.

Θα κλείσω με τον Tomic, όχι γιατί είναι ένας από τους παλαιότερους και αρχηγός μαζί με το Ribas, αλλά γιατί σωστά πλαισιωμένος μπορεί να κάνει διαφορά. Αν και δημιουργεί λιγότερο από όσο παλαιότερα, γιατί περνάνε λιγότερες μπάλες από τα χέρια του, τελειώνει φάσεις με κλάση και καθαρίζει πολλές διεκδικήσιμες μπάλες.

Δε νομίζω ότι χρειάζονταν τόσες λέξεις για να καταδείξω το βάθος των επιλογών που διαθέτει το ρόστερ της Barcelona. Θα πρέπει όμως να γράψω αρκετές ακόμα για να δούμε πως όλοι αυτοί συνεργάζονται σε ροή αγώνα.

Οι Blaugrana πηγαίνουν τα παιχνίδια τους σε πολλές κατοχές (plays), περίπου 84, σουτάρουν όσα τρίποντα χρειάζεται, χωρίς να κάνουν υπερβολές (41% των προσπαθειών τους είναι από τα 6,75μ) και παρότι αγωνίζονται σε μεγάλα διαστήματα των αγώνων τους χωρίς καθαρό “άσσο” δεν κάνουν πολλά λάθη (13.5). Η αναλογία Αssist/ΤΟ δεν είναι άσχημη (1.4) ενώ η έφεση τους στο επιθετικό rebound (10) τους εξασφαλίζει έξτρα κατοχές και τους επιτρέπει να ελέγχουν το ρυθμό του παιχνιδιού, μαζί με την άμυνά τους που θα δούμε παρακάτω.

Στην επίθεση, με σειρά προτεραιότητας, έχουμε αρχικό την απομόνωση στο High post του Mirotic, με αυτόν να αποφασίζει αν θα παίξει με πρόσωπο ή αν θα ποστάρει. Όταν αυτό δε δουλέψει η μπάλα συνήθως θα πάει στον Higgins που μέσα από ένα screen ψηλά θα εκτελέσει. Όταν υπάρχει ο Davies στην πεντάδα ξεκινώντας από το high post, είτε μέσα από ένα κεντρικό P’n’R θα εκτελέσει, είτε θα παίξει στα πόδια τους αντίπαλους ψηλούς. Όταν στο παρκέ ρίχνεται το second unit, η μπάλα είναι στα χέρια του Delaney, με πρώτο στόχο να εκτελέσει, και με δεύτερο να ψάξει να βρει τους ψηλούς του χαμηλά. Εναλλακτική αποτελούν τα pindown screens για τον Kuric.

Ο coach Pesic χρησιμοποιεί πάρα πολύ συχνά horns διατάξεις, με πολλές διαφορετικές παραλλαγές.

Το πρώτο παράδειγμά μας δεν είναι “καθαρό” Horns, αλλά και πάλι Davies και Μirotic είναι τοποθετημένοι στο ύψος των βολών. Ο Hanga παίρνει ένα πρώτο screen από Davies και στη συνέχεια ο Mirotic του δίνει ένα cross screen που αναγκάζει τους Cohen και Wilbekin να μην αλλάξουν, καταλήγοντας στο ελεύθερο 3πτ του Μαυροβούνιου μετά το PnP.

Εδώ η δράση είναι πιο κλασική. Πάλι Davies – Mirotic κάνουν χιαστί κίνηση ο Hanga επιλέγει να κινηθεί στην πλευρά του Mirotic, η άμυνα της Ρεάλ προσαρμόζεται στο ρολάρισμα και ο Ούγγρος τελειώνει τη φάση παίρνοντας το διάδρομο.

Ίδια διάταξη με τις παραπάνω και σε αυτή την περίπτωση, με τον Delaney πάλι να επιλέγει να κινηθεί προς το screen που του δίνει ο Mirotic. Ο PF των Ισπανών ρολάρει τραβώντας μαζί του τον παίχτη του και πάει στη γωνία. Ο Delaney δίνει πλάτος κρατώντας μακριά τον δικό του αμυντικό και η μπάλα καταλήγει στον Oriola που μέσα από ένα handoff και ένα re-screen, στήνουν ένα side PnR με τον Ribas αναγκάζοντας τον αμυντικό της αδύναμης πλευράς να κλείσει προς τη ρακέτα αφήνοντας ελεύθερο τον ακροβολισμένο Kuric. Ο Ribas διαβάζει τη αν-ισορροπία, πασάρει έξω και ο Σλοβάκος ευστοχεί σαν σε προπόνηση.

Ότι δεν έγινε στο προηγούμενο παράδειγμα με Ribas – Oriola, πραγματοποιείται σε αυτό ανάμεσα σε Ribas – Davies. Η διαφορά είναι και πάλι η ανάγνωση της κατάστασης από τον Ισπανό Guard. Σε αυτή την περίπτωση ο αμυντικός της αδύναμης πλευράς δεν πάει σε κάλυψη του ρολαρίσματος αλλά μένει να επιτηρεί τον Kuric. Ο Ribas το διαβάζει και πασάρει στον Davies για να καρφώσει ολομόναχος.

Στο ίδιο μοτίβο κινούμαστε, η ακολουθία κινήσεων ίδια ακριβώς με τα δύο προηγούμενα gifs, απλά εδώ η μπάλα είναι στα χέρια του Higgins που βλέποντας πως ο Wilbekin προσπαθεί να παρενοχλήσει το ρολάρισμα και ο αμυντικός της weak side δεν κλείνει στο post, μετά το re-screen εκτελεί γιατί είναι κάτι που ανήκει στην γκάμα των δυνατοτήτων του.

Οι περισσότερες ομάδες όταν έρχονται αντιμέτωπες με άμυνες που έχουν ένταση και συγκέντρωση προσπαθούν μέσα από το διαχρονικό Figure 8 να δημιουργήσουν αν-ισορροπία και να δώσουν την μπάλα σε κίνηση στους δημιουργούς τους, επιδιώκοντας ίσως και κάποια αλλαγή στα μαρκαρίσματα. Εδώ ο coach Pesic κάνει ένα Fusion (τσάμπα παρακολουθώ Master Chef;) με Figure 8 και Spain P’n’R. O Higgins παίρνει την μπάλα χέρι με χέρι από τον Delaney κινούμενος αντίστροφα, παίρνει screen από τον Davies, αναγκάζοντας τον Hackett να αλλάξει, ενώ ταυτόχρονα ο Mirotic κάνει screen the screener πάνω στον Hines με αποτέλεσμα ο Higgins να βρει τον Davies που καρφώνει.

Σας ανέφερα πως ο Kuric είναι μια πολύ σημαντική μονάδα στο σύνολο της Barcelona. Η ικανότητά του να εκτελεί πίσω από τα screens δίνει λύσεις και αποφορτίζει τους σταρ των Καταλανών. Η παρουσία του διατηρεί μόνιμα σε εγρήγορση τις άμυνες. Στα δύο παραδείγματα που παραθέτω, ο Σλοβάκος γίνεται αποδέκτης της μπάλας μετά από πλάγια pindown που δέχεται. Στο πρώτο εκτελεί αμέσως για τρεις ενώ στο δεύτερο με τον αμυντικό να περνάει δυναμικά μετά το σκριν εκτελεί με ένα runner.

Γράφω τόση ώρα, χωρίς να έχω κάνει μια αναφορά στο πως προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τα προσόντα του Mirotic o coach Pesic. Ξεκινάω με το πως μεθοδεύει το team προπονητών των Blaugrana την απομόνωση του star του είτε στο high είτε στο low post.

Στην πρώτη περίπτωση ένα backscreen από κάποιο guard (εδώ ο Higgins) τον βγάζει μόνο απέναντι σε έναν αμυντικό και αυτός αποφασίζει να παίξει στα πόδια. Η άμυνα κλείνει σωστά και επιλέγει τη λύση του Davies στο High post.

Στις άλλες δύο περιπτώσεις έχουμε μια αλά Nowitzki απομόνωση στο ύψος του αγκώνα με τους υπόλοιπους συμπαίκτες του να είναι απλωμένοι στην περιφέρεια.

Όμως είπαμε ότι το range του Nicola είναι μεγάλο. Έτσι πέρα από το 3πτ μέσα από PnP, υπάρχουν και άλλοι τρόποι για να εκτελέσει από τα 6,75μ o Μαυροβούνιος. Στο παράδειγμα που ακολουθεί, παίρνει ένα κάθετο stagger από Ribas και Davies και εκτελεί από την κορυφή.

Νομίζω πως σε γενικές γραμμές ότι περιέγραψα πιο πάνω καλύπτει σε μεγάλο βαθμό το επιθετικό πλάνο των Καταλανών. Ένα πλάνο που βασίζεται στην ατομική ποιότητα του ρόστερ και σε κάποιες βασικές συνεργασίες με άξονα το σκριν στην μπάλα. Προσωπικά θεωρώ όμως πως το δυνατό σημείο αυτής της ομάδας είναι η άμυνά της.

Εκεί όλα περιστρέφονται γύρω από το μέγεθος. Ο coach Pesic στηρίζει πάρα πολλά στην κάλυψη χώρων, ειδικά στην πίσω ζώνη, που επιτυγχάνεται από πολλά απλωμένα χέρια και με σχήματα με αρκετό μέγεθος στις θέσεις 3 έως 5.

Αν συνυπολογίσουμε την παρουσία του Hanga στη θέση 1 καταλαβαίνουμε πως οι χώροι περιορίζονται και η θέα προς το καλάθι κρύβεται.

Η Barca δίνει μεγάλη έμφαση στους χώρους. Δεν παίζει ακριβώς ζώνες αλλά χρησιμοποιεί υβρίδια άμυνας χώρου και ατομικού μαρκαρίσματος με εναλλαγές στις διατάξεις ανάμεσα σε 2-3 και box and 1.

Σπάνια θα δούμε τους παίχτες της αδύνατης πλευράς να μένουν στον παίχτη τους, αφού συνήθως κλείνουν προς το χώρο δράσης της μπάλας για να δώσουν βοήθεια ή να καλύψουν πιθανές γραμμές πάσας.

Τα χέρια παίζουν σημαντικό ρόλο στο αμυντικό πλάνο της Barca. Μακριά χέρια απλωμένα παντού και έτοιμα να παρέμβουν και να πραγματοποιήσουν τα, αγαπημένα του coach Pitino, τα deflections.

H άμυνα στο screen στην μπάλα δεν εμπεριέχει αλλαγές, όπως σε όλες τις ομάδες κορυφής, αλλά είναι αρκετά επιθετική. Οι ψηλοί επιδίδονται σε show ‘n’ recover ακόμα και σε high P’n’R συνθήκες. Αυτό το περιμένεις από τον Davies ή τον Oriola, αλλά ακριβώς ίδια συμπεριφορά έχει και ο Tomic.

Oι αποστάσεις είναι δουλεμένες αρκετά και διατηρούνται στο ελάχιστο δυνατό για είναι εφικτές και άμεσες οι βοήθειες και οι καλύψεις ακόμα και από τη δυνατή πλευρά. Επίσης με αυτόν τον τρόπο εξασφαλίζεται και το rebound (25 περίπου αμυντικά ανά παιχνίδι). Mπορεί κάποιον φοβερό blocker να μη διαθέτει η ομάδα της Βαρκελώνης, αλλά αντισταθμίζει αυτήν την απουσία με αρκετά καλές και δυναμικές τοποθετήσεις των κορμιών.

<Ηustle D with hands>

Ribas, Hanga, Higgins και Abrines αναλαμβάνουν την πίεση στην μπάλα και προσπαθούν, συνεπικουρούμενοι από τους ψηλούς τους παίζοντας ice,

<ice D>

να οδηγήσουν τον πιο επικίνδυνο δημιουργό των αντιπάλων στο κακό του χέρι και να του δώσουν μόνο την πάσα δίπλα του ή τη μεγάλη διαγώνια στη αδύναμη γωνία. Έτσι κερδίζουν χρόνο να κάνουν κάποιο κλέψιμο (7 ανά αγώνα) και να τρέξουν στο ανοιχτό γήπεδο.

<2 denies for the steal>

Δυστυχώς ο Covid-19 ίσως να μη μας επιτρέψει να δούμε αν η superteam της Barcelona κατάφερνε να κατακτήσει την κορυφή τόσο άμεσα. Ο coach Pesic μπορεί να έχει ακούσει πολλά, αλλά είναι ένας πολύ σπουδαίος διαχειριστής που αγγίζει τα όρια του θηριοδαμαστή. Χωρίς να παρουσιάζει κάτι το εξεζητημένο και σοφιστικέ, καταφέρνει να προσφέρει τις συνθήκες στους σταρ του να δράσουν.

Ακόμα και χωρίς χειριστές κατάφερε να βρει λύσεις και να ανταπεξέλθει ακόμα και στα πολύ απαιτητικά παιχνίδια που δεν αρκεί μόνο η ποιότητα.

Δεν ξέρω αν τελικά οι απουσίες των Heurtel και Pangos από κατάρα κατέληξαν σε ευλογία φέρνοντας μια ισορροπία σε ένα ρόστερ που κινούνταν στην κόψη.

Όπως και να έχει θα χρειαστεί να περιμένουμε ένα χρόνο για να δούμε αν το κυανέρυθρο εγχείρημα αποδώσει καρπούς.

(Στατιστικά από overbasket.com)