(Η στήλη “Σφηνάκια” αγγίζει επιγραμματικά – σε εβδομαδιαία βάση (κάθε Τετάρτη) όλα όσα περνάνε από το μυαλό μας και αφορούν την τρέχουσα επικαιρότητα – συμμετέχει όλη η παρέα του Red Point Guard.)
- Τη φετινή χρονιά ασχοληθήκαμε με τα πάντα, εκτός από αυτό καθαυτό το άθλημα. Αποχωρήσεις, δηλώσεις, παρεάκια, instastories, γυναικεία εσώρουχα, ηχητικά, πληρωμές. Φέρτε πίσω τις Τ-Τ-Π-Π-Σ-Κ μας!
- Μετά τους Dorsey, Young και στον Webber λείπει η μανούλα του… Παλιά οι παράγοντες καλόπιαναν τις συζύγους των παικτών, εμείς μάλλον πρέπει να τα έχουμε καλά με τις μανάδες. Αυτή η ομάδα ίσως έχει το μαμακομαγνήτη!
- Μιλώντας για μανάδες, μπορεί ο Γκος φέτος να μην πήρε τις ταυτότητες των αντιπάλων του, αλλά σύμφωνα με τον coach της Darusafaka Ερνάκ κατά την διάρκεια ενός time out στο ΣΕΦ «o Goss πήρε τα τηλέφωνα από τις μανάδες των παικτών της Νταρουσάφακα…» Ενδιαφέρον τρόπος για να τσιγκλήσεις των εγωισμό των παικτών σου να παίξουν άμυνα αλλά ρε coach τέτοια λόγια σε αυτό το επίπεδο… Δεν θέλω να σκεφτώ τι θα είχε γίνει αν το έλεγε προπονητής Ελληνικής ομάδας.
- Λέτε στο τέλος εκεί που είχε πιάσει κουβέντα ο Μπλατ με τον Έρικ να του έριξε την ιδέα να έρθει από τα μέρη μας; Μεγάλη η βελτίωση του τα τελευταία χρόνια και ίσως ήρθε η ώρα να δοκιμαστεί στο υψηλότερο επίπεδο.
- Μετά τον αγώνα είχαμε και τις κλισέ δηλώσεις του Πρίντεζη. Καυτή πατάτα πλέον η υπόθεση του για τη διοίκηση…
- Η οποία διοίκηση ακόμα να κάνει κάποια δήλωση. Ελπίζουμε να μην περιμένει το ΟΚ από τον σκληρό easy rider είτε τον νέο της συμπαίκτη(;)
- Πάντως ο Σκινδήλιας θα «τρίβει»… τα χέρια του με τον αποκλεισμό μας. Τώρα θα έχει παραπάνω μέρες στη διάθεση του για … σκληρές διαπραγματεύσεις!
- Η ανάγκη για νέο πλάνο είναι πλέον πιο επίκαιρη από ποτέ. Πέραν δε του αμιγώς αγωνιστικού, ίσως είναι και η ευκαιρία να μελετηθεί εκ νέου το business model του μαγαζιού. Αυτή τη κουβέντα για νέο γήπεδο πρέπει κάποια στιγμή να την ολοκληρώσουν εκεί στη ΚΑΕ. Μήπως μια επένδυση σήμερα δύναται να δώσει νέο όραμα και νέα ανάσα στην ομάδα του αύριο;
- Αλήθεια πόσο υποστηρίχθηκε έμπρακτα το #mexritelous από τους φιλάθλους; Γιατί ωραία τα hashtag και τα δακρύβρεχτα post στα social αλλά οι αριθμοί στα ματς με Mπάγερν και Ζαλγκίρις ήταν περίπου 6500 με την πρώτη και 9500 με τη δεύτερη.
- Αν η ομάδα είχε εξασφαλίσει την πρόκριση ή ακόμα καλύτερα αν ήταν σε καλύτερο μπασκετικό φεγγάρι δεν θα είχε περισσότερα εισιτήρια; – Σίγουρα θα πω εγώ…
- Τόσα χρόνια γκρινιάζαμε για παίχτες που χάθηκαν την περίοδο των Final4. Όταν αντίπαλες ομάδες ενήργησαν γρηγορότερα και υπέγραψαν με παίκτες μας, όσο εμείς είχαμε το μυαλό μας στις 4 γραμμές του παρκέ. Τώρα; Θα εκμεταλλευτούμε το πρόωρο ”τέλος” ουσιαστικά της σεζόν για ένα πρόωρο σχεδιασμό της επόμενης; Ή θα ξαναδούμε γνωστούς και φίλους τον Ιούλιο στο Λας Βέγκας;
- Αν υποθέσουμε ότι στον Ολυμπιακό έχουν αποφασίσει μια ολική ανανέωση στην ομάδα και στον τρόπο λειτουργίας, είναι έτοιμος ο κόσμος να το δεχθεί αυτό; Είναι έτοιμος, μετά από μια στείρα 3ετια τίτλων, να δεχθεί κι άλλη(ες), με στόχο τη δημιουργία μιας ομάδας που θα κάνει πρωταθλητισμό σε βάθος χρόνου;
- Ο Ολυμπιακός, σαν οργανισμός, δε μπορεί να σηκώσει πλάνο που δε συμπεριλαμβάνει – με κάποιο τρόπο- την έννοια του πρωταθλητισμού. Αποδεδειγμένα η εσωστρέφεια αυτού του τύπου οδηγεί σε γκρίνια και φαγωμάρα τον κόσμο του Ολυμπιακού ο οποίος τσιμπάει (δυστυχώς) εύκολα σε οποιοδήποτε επικοινωνιακό τρικ. Θα πρέπει το οποίο πλάνο να φέρει ισχυρή προοπτική, με τα σημάδια της να εμφανίζονται τακτικά.
- Μια τέτοια προοπτική για να ευδοκιμήσει, χρειάζεται κάποιον άνθρωπο με όραμα και επιμονή. Υπάρχει άραγε αυτός ο άνθρωπος; Ακόμα καλύτερα υπάρχει αυτός ο ρόλος μέσα στην ΚΑΕ;
- Είναι ζήτημα υπαρξιακό για μένα η σωστή συνοδεία του Μπίλαρου και του Γιώργαρου προς την τελευταία περίοδο της καριέρας τους. Υπάρχουν τα αντιπαραδείγματα, για μένα, όπου παικταράδες όπως ο Ναβάρο και ο Διαμαντίδης, δεν είχαν τον κατάλληλο ρόλο για αυτούς και το κατάλληλο ρόστερ δίπλα τους για να αποσυρθούν ομαλά, χωρίς να στενοχωρούν τους μπασκετόφιλους για την κατάπτωσή τους. Το ιδανικό για μένα πλαίσιο είναι η δημιουργία ενός ρόστερ με νέους, σφριγηλούς, ταλαντούχους παίκτες που θα είναι ικανοί να σηκώσουν το βάρος της φανέλας και των αγωνιστικών στόχων.
- Ο ρόλος του θρύλου της ομάδας θα πρέπει να είναι η προσφορά συσσωρευμένης εμπειρίας και ανυπέρβλητης ποιότητα σε ρόλο αναπληρωματικού, για 10-15 λεπτά, κατά την διάρκεια των οποίων θα “δίνει πόνο” παραδίδοντας τα τελευταία μαθήματα προς φίλους και αντιπάλους.
- Στα κρίσιμα η ομάδα όμως θα πρέπει να προσβλέπει στην νέα φουρνιά και ας χαθούν μια δυο ευκαιρίες προς μελλοντικό όφελος. Δεν έχω εμπιστοσύνη στην ομάδα αυτή την στιγμή, ότι συνειδητοποιεί πόσο σημαντικό είναι το κεφάλαιο των Διόσκουρων και αν θα κάνει τις κατάλληλες κινήσεις για να τους τιμήσουμε και να μας τιμήσουν ουσιαστικά μέχρι το τελευταίο λεπτό τους με την φανέλα μας, που πρέπει να είναι και το τελευταίο της καριέρας τους.
- Η ομάδα μοιάζει με ένα αιματοκυλισμένο πεδίο μάχης, όπου διαφόρων ειδών όρνεα και πτωματοφάγα πτηνά τριγυρνάνε άνετα και καταβροχθίζουν με βουλιμία ό,τι έχει απομείνει από τις σάρκες των πεσόντων πολεμιστών. Το άβολο της υπόθεσης είναι ότι έχει δημιουργηθεί αυτή η συνθήκη ενώ, τυπικά τουλάχιστον, η σεζόν ακόμα τρέχει.
- Η κατάσταση δυστυχώς είναι δηλητηριασμένη και αυτό γίνεται αντιληπτό από χιλιόμετρα. Και εδώ μπαίνει στη ζωή μας το Μεγάλο Ερώτημα: Υπάρχει τρόπος να βγει αυτό το δηλητήριο και να μπορέσει ο άρρωστος οργανισμός να αναπνεύσει;
- Το όλο διοικητικό μπέρδεμα έχει πάρει τα φώτα των προβολέων μακριά από τον Ντέιβιντ Μπλατ, ο οποίος κατά πολλούς δεν ευθύνεται παρά ελάχιστα για την κακή πορεία. Είναι μια κάπως βολική οπτική αυτή, υπό την έννοια ότι έτσι προωθείται μια υπόθεση, ότι αν οι Αγγελόπουλοι αλλάξουν σε θέματα αμιγώς διοικητικά (πληρωμές, συμμετοχή σε άλλη λίγκα), τότε το αγωνιστικό πλάνο ήταν σε ικανό βαθμό σωστό. Δεν είναι έτσι.
- Το φετινό αγωνιστικό πλάνο του Ολυμπιακού είχε πολύ περισσότερα ρίσκα σε σχέση με σταθερές και για αυτό έχει ευθύνη ο Ντέιβιντ Μπλατ. Στο ΝΒΑ, παρεμπιπτόντως, σε ελάχιστες ομάδες υπάρχει αυτό που ονομάζουμε «τυφλή εμπιστοσύνη στον κοουτς» , αλλά βέβαια εκεί ξέρουν μπάσκετ και οι υπόλοιποι. Στην Ευρώπη συχνά δεν υπάρχει άλλη επιλογή.
- Το άδοξο, αλλά ταυτόχρονα δίκαιο, τέλος της φετινής σεζόν στην EL έχει φέρει μια αμηχανία στον περισσότερο κόσμο. Το παράδοξο είναι ότι η αμηχανία αυτή συνοδεύεται από μια προσμονή για την επόμενη σεζόν, με όνειρα για αύξηση budget, παίκτες και “συμπαίκτες”, προπονητές κ.ο.κ. Δυστυχώς όσο οι κεφαλές εξακολουθούν και πίνουν το αμίλητο νερό δεν μπορούμε κάνουμε σχέδια για το τι θα συμβεί καν στο επόμενο ματς του πρωταθλήματος.
- Δεν ξέρω αν περιμένουν τη συνάντηση με την ABA που είναι να γίνει σήμερα ή να οριστεί κάποιος από τους 3 διαιτητές του ημιτελικού του κυπέλλου ή τους τελικούς του πρωταθλήματος (αν φτάσουμε μέχρι εκεί). Αυτή τη στιγμή το καράβι μοιάζει ακυβέρνητο. Μπορεί στην πραγματικότητα να μην είναι αλλά ακόμα κι όταν μοιάζεις αμέτοχος είναι πολύ εύκολο να γίνεις βορά στα δόντια αυτών που “πολεμάς”. Έχει έρθει η ώρα για μία εμφάνιση. Κι ας είναι guest. Δεν νομίζετε;
- Πέρασε μια βδομάδα και ακόμα δεν μπορώ να χωνέψω πως δε θα ξαναδώ παιχνίδι ευρωλίγκας που να συμμετέχει ο Θρύλος. Τώρα που το σκέφτομαι μπορεί να μην ξαναδούμε ούτε και εγχώριο. Εκεί θέλω να σταθώ. Η άποψη αυτή δε θα συγκεντρώσει πολλούς υποστηρικτές αλλά τελευταία στριφογυρνάει στο μυαλό μου.
- Αν ήμουν στη θέση των Αφων θα έβγαινα θα έδινα μια συνέντευξη τύπου και θα έλεγα το εξής: «Κύριες Κύριοι του ελληνικού μπάσκετ, είχαμε κάποια αιτήματα, δεν τα ικανοποιήσατε, δεν έγινε καν προσπάθεια, εμείς αποχωρούμε και δε θα συμμετάσχουμε στο επόμενο πρωτάθλημα και κύπελλο. Επειδή όμως σεβόμαστε τις υπόλοιπες ομάδες, θα ολοκληρώσουμε τις υποχρεώσεις μας τις φετινές #μεχρι_τελους. Δεν είμαστε ούτε φυγόπονοι ούτε δειλοί. Χαρείτε μας για όσο μπορείτε.»
- Πέρα όμως από τον έξω αγωνιστικό τομέα, πρέπει να μιλήσουν και για το τι συνέβη φέτος στην ομάδα, αλλά κυρίως στο τι σκοπεύουν να κάνουν με αυτή στο μέλλον. Τα σενάρια έχουν γούστο αλλά όταν διακινούνται από Απρίλη μήνα θα κουράσουν και θα φθείρουν.
- Γι’ αυτό λοιπόν καλό θα ήταν ο Θρύλος να το πάει και αγωνιστικά Μέχρι Τέλους.
- Σε μια πολύ πρώιμη συζήτηση για το σχεδιασμό της επόμενης σεζόν και πριν αρχίσει η περίφημη ονοματολογία, η ομάδα θα πρέπει να εστιάσει στο να γίνει περισσότερο ομάδα ανοιχτού γηπέδου που μπορεί να παίζει σε γρηγορότερο ρυθμό. Και αυτό κατά βάση ξεκινάει από γκαρντ που μπορούν να το κάνουν με συνέπεια τρέχοντας με τη μπάλα στα χέρια το γήπεδο. Ο Μπλατ δεν ήταν ποτέ κατεξοχήν προπονητής του τρανζίσιον αλλά σε σχέση με το φετινό ρόστερ διέθετε αμυντικές τακτικές που τον έσπρωχναν σε αυτό ή πιο ικανούς με individual scoring παίκτες.
- Η δουλειά του Ολυμπιακού δεν είναι να νοιάζεται για το καλό του Ελληνικού μπάσκετ αυτό είναι ευθύνη άλλων. Ως εκ τούτου είναι τουλάχιστον υποκριτικό να εγκαλείται γιατί δεν κάθεται να τον αδικούν και να τον εμπαίζουν όσοι εμμέσως χρηματοδοτεί με την εμπορική παρουσία του. Και μάλιστα από αυτούς που είναι τα αγαπημένα παιδιά του συστήματος.
- Σε περίπτωση που προχωρήσει η συμφωνία για μεταπήδηση του Ολυμπιακού στην Αδριατική Λίγκα οι χορηγικές του συμφωνίες θα απευθύνονται από ένα κοινό 11,1 εκατομμυρίων και ΑΕΠ 236 δις Ευρώ σε 32,2 εκατομμύρια και ΑΕΠ 454 δις. Ταυτόχρονα η αναγνωρισιμότητα και η όποια εμπορική αξία φέρει το brand της ομάδας θα απευθύνεται σε 6 επιπλέον αγορές (Κροατία, Σλοβενία, Σερβία, Βοσνία, FYROM, Μαυροβούνιο) όπου και το μπάσκετ είναι το 1ο ή 2ο δημοφιλέστερο σπορ.
- Για αυτό τον λόγο και οι φόβοι περί οικονομικής ζημίας μάλλον μετατίθενται σε αυτούς που θέλουν πρωταθλήματα όπου κυριαρχεί η διαφθορά και κυρίως ο κεντρικός έλεγχος. Θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε τι τηλεοπτικό συμβόλαιο θα επιτύχει ο ένας στην Αδριατική και τι ο άλλος στην Basket League.
- Η ανακοίνωση της ΠΑΕ για την ΚΑΕ έχει μόνο ένα σημείο που αξίζει να κρατήσει κανείς για τις μελλοντικές εξελίξεις “με την ομάδα μπάσκετ του Συλλόγου μας”
- Και κάτι τελευταίο για τους φίλους μπασκέτο bloggers μην ξεχνάτε ποτέ να αποδίδετε τα εύσημα σε όσους κάνουν εξαιρετική δουλειά – και η ελληνική μπλογκόσφαιρα έχει τα τελευταία χρόνια αρκετές αξιόλογες σελίδες – ενώ δημιουργούνται νέες συνεχώς. Δείγμα του πόσο αγαπάμε ως ελληνική κοινότητα το παιχνίδι και πόσο θέλουμε να μιλάμε για αυτό. Μέσα στην όλη τοξικότητα, τον γελοίο πολλές φορές ελιτισμό, τον άκρατο οπαδισμό και τις κακεντρεχείς αντεγκλήσεις υπάρχει μεγάλη αγάπη για το παιχνίδι – και είναι καλό να το θυμόμαστε και να μένουμε σε αυτό.
