Για διάφορους λόγους το encore του φιάσκου στο Τελ Αβίβ δεν γράφτηκε ποτέ. Όχι γιατί δε θέλαμε σαν Red Point Guard να το αναλύσουμε / συζητήσουμε, αλλά γιατί μπλέξαμε.
Τα έχετε διαβάσει και ακούσει όλα. Σήμερα προετοιμαζόμαστε για ένα ακόμα απαιτητικό και must win παιχνίδι με τον σκληρό Ερυθρό, αλλά ένα μικρό σημείωμα δεν κάνει κακό.
Άλλωστε θα αναφερθώ σε μια παρατήρηση που αφορά όλα τα παιχνίδια μετά την διακοπή της Όμικρον.
Ναι, δεν έχουμε ρυθμό, ναι παίκτες κλειδιά όπως ο Dorsey και ο Walkup και ακόμα περισσότερο ο Fall έχουν επηρεαστεί αρκετά, αλλά υπάρχει και τακτικός λόγος που ο Ολυμπιακός ζορίζεται στην αρχή του 2022.
Στα τέλη του ’21 η επίθεση του είχε βρει χημεία και κάποιους έξτρα αυτοματισμούς, που η διακοπή φυσιολογικό είναι να τους διατάραξε. Προσωπική μου άποψη είναι πως όταν ο Ολυμπιακός εκτός έδρας δεν βρίσκει σταθερά επιθετική ροή και δημιουργία καταστάσεων, δυσκολεύεται και να αμυνθεί. Άλλωστε οι 3 νίκες ήρθαν μετά από καλά επιθετικά παιχνίδια.
Αυτό είναι το ένα κομμάτι. Στην Πόλη και στο Τελ Αβίβ, απέναντι σε άμυνες που είχαν αποφασίσει πως δε θα αλλάξουν πολύ στα μαρκαρίσματα και θα πιέζουν αρκετά τα handoffs, έχοντας πάντα αρκετά κορμιά γύρω από τον Fall, οι ερυθρόλευκοι έβγαλαν εκνευρισμό και ελάχιστες φορές παρουσίασαν το αγαπημένο τους παιχνίδι, που στηρίζεται στην έξτρα πάσα και στην τιμωρία της <close-out> άμυνας.
Για να είμαι ακριβής, απέναντι σε πολύ επιθετικές <close-out> άμυνες, αρκετές φορές δίστασαν να εκτελέσουν ή να πασάρουν .
Ακόμα όμως και αυτή η επιθετική οπισθοχώρηση θα μπορούσε να έχει εξισορροπηθεί, αν η κόκκινη άμυνα παρουσίαζε τα ίδια επίπεδα συγκέντρωσης, έστω και σε χαμηλότερη ένταση από αυτή που μας είχε συνηθίσει πριν τη διακοπή. Δεν είναι κάποια τρομερή μπασκετική γνώση ότι η άμυνα που θέλει να παίζει ο coach Μπαρτζώκας απαιτεί τρομερή ποσότητα ενέργειας και έντασης. Κυρίως όμως απαιτεί συγκέντρωση.
Κατά την ταπεινή μου άποψη , το μυστικό της αμυντικής επιτυχίας του φετινού Ολυμπιακού είναι η σωστή, έγκαιρη και αποτελεσματική χρήση των tags. Είτε από χαμηλά όταν καλύπτει τον ψηλό, είτε από ψηλά δίνοντας βοήθεια και κάλυψη στο drive, τα tag και τα <nail help> ήταν ο τρόπος με τον οποίο οι Πειραιώτες καταφέρνουν να ελέγχουν τους διαδρόμους που οδηγούν στο ζωγραφιστό, αλλά και το ίδιο το ζωγραφιστό.
Στα δύο πρώτα παιχνίδια του νέου έτους για την Euroleague, αν και το παρατήρησα και στο παιχνίδι με τον Κολοσσό, αυτές οι βοήθειες είτε δεν έρχονται καθόλου, είτε έρχονται αργά, είτε νωχελικά.
Σίγουρα υπάρχει και τακτική προετοιμασία του αντιπάλου. Ο coach Σφαιρόπουλος σημάδεψε το πλάι και όταν δεν συνέβαινε αυτό φρόντιζε με, τις διατάξεις και το spacing της ομάδας του, να απομακρύνει ή να βάζει δεύτερες σκέψεις κυρίως στα tag από τις 45 (<nail help>), τοποθετώντας σε εκείνα τα σημεία σουτέρ.
Έτσι ο Wilbekin και o Evans βρήκαν πεδίο δόξης λαμπρό και έφτιαξαν τη βραδιά του Zizic, κάτι που είχε επαναληφθεί και στο ΣΕΦ και το είχαμε σημειώσει. Στο βίντεο που ακολουθεί συγκέντρωσα κάποιες ενδεικτικές τέτοιες φάσεις.
Αν κάτι λοιπόν πρέπει να επιστρέψει στα προ Όμικρον στάνταρ είναι αυτές οι βοήθειες ή καλύτερα καλύψεις. Όταν ο Ολυμπιακός βρει πάλι το αμυντικό του φίλτρο όλα θα γίνουν λίγο πιο εύκολα.
Ας γίνει η αρχή από σήμερα.
