Φίλες και φίλοι, είναι η ώρα να πάρουμε τους παλμούς μας. Καλωσορίσατε στον τρίτο Παλμογράφο της χρονιάς.
Έντονες οι διακυμάνσεις στην πορεία της ομάδας και εντονότεροι παλμοί όλων εμάς που παρακολουθούμε. Στην Α1 η νικηφόρα πορεία ανακόπηκε από τον αιώνιο αντίπαλο μέσα στο ΣΕΦ και αυτό αποτέλεσε το πρώτο «καρδιακό» της χρονιάς.
Ρίξαμε από τη μία το ανάθεμα στον coach Μπι για τα γνωστά, rotation και προετοιμασία, απέναντι στην «ζώνη παιδικού» του coach Πρίφτη. Ανέτοιμοι ψυχολογικά να διαχειριστούμε μια ήττα στο πρώτο παιχνίδι με δαύτους μετά την επιστροφή στα σαλόνια της Α1, λέω γω. Άλλοι κράτησαν ψυχραιμία. Ο Παλμογράφος έδειξε ότι πιο βαριά το πήραν όσοι σκιζόντουσαν να επιστρέψουμε, ενώ οι αντίθετοι ή οι πιο χλιαροί το δέχτηκαν αλλιώς. Δεν ξέρω αν βγαίνει κάποιο συμπέρασμα από αυτό.
Τελικά τι ήττα ήταν; Ήττα καταστροφή και εξέγερση, για να κλάψουμε από τώρα τους τίτλους στην Ελλάδα, αφού ο κόουτς «δε μπορεί»; Ώρα ίσως να πάρουμε κεφάλια; Ή μια ήττα οδυνηρή, που δημιουργεί ερωτήματα, όμως δεν κρίνει τίποτα και με σωστή διαχείριση μπορεί να λειτουργήσει ως καμπανάκι/λίπασμα (δύο στερεότυπα Β2Β) για την συνέχεια;
Έδειξαν οι σύγαυροι να χωριζόμαστε, ω της εκπλήξεως, στα δύο. Ευτυχώς που η ομάδα παρόλαυτά προχώρησε μπροστά και παρόλη την εσωστρέφεια, έφερε δύο δυνατά διπλά σερί… Όμως ας το πάρουμε με την σειρά.
Με ρεκόρ 6-2 στην τελευταία μέτρηση του Παλμογράφου, που τότε φαινόταν υπερβατικό, ενώ ήταν απλά καλό, σημειωνόταν ότι την ομάδα πρέπει «Να την δούμε τώρα, όπου έχει ένα πρόγραμμα με 5 εκτός αναμετρήσεις σε 6 αγώνες. Τώρα που έχει κάνει τον θόρυβο και όλοι την μετράνε πιο βαριά, από την 2η θέση της βαθμολογίας. Τώρα που θα πάει να παίξει με θεωρητικά ανταγωνιστές για την 8άδα, με σκληρές ομάδες των χαμηλών στρωμάτων, σε must win παιχνίδια με ομάδες στον πάτο της βαθμολογίας, ξανά με ομάδες του περσινού Φ4 στην έδρα τους.»
Ας δούμε λοιπόν τι κάναμε. Είμαστε στο 9-5, με ένα, μέτριο στο μάτι, 3-3 έκτοτε. Δύο σερί ήττες εκτός, από ανταγωνιστή για την 8άδα και από ομάδα Φ4, που δεν είναι στα καλά της. Μια νίκη-ανάσα εντός με τρομερή απόδοση, με ανταγωνιστή 8άδας. Μια εμφατική νίκη, αμέσως μετά το στραπάτσο στην Α1 από τους οχτρούς, μέσα σε ομάδα Φ4, που έπαιζε καλά. Μία νίκη με απρόσμενο ανταγωνιστή 8άδας, διότι ήταν στα πατώματα της βαθμολογίας στην αρχή, εκτός έδρας, σε μια κυνομαχία θέλησης και δύναμης. Στην δεύτερη τέτοια αναμέτρηση στην σειρά, με τα αδέρφια από το Βελιγράδι, χάσαμε.
Συνολικά λοιπόν; Ο εξεταζόμενος πέρασε από υποτονικός σε κωματώδης (στα 4α δεκάλεπτα σε Πόλη και ΣΕΦ Α1), έδειξε σφυγμό όμως αμέσως μετά με δύο σημαντικές νίκες, που εν μέρει τις διέγραψε από την τελευταία ήττα. Σε κάθε περίπτωση, σημαντική η αντίδραση μετά το κάζο.
Τι να γράψω στην διάγνωση; Σταθερά ασταθής; Ίσως ναι, και μάλλον αναμενόμενο, αν και είναι ομάδα με μόλις τρεις νέους παίκτες. Όμως αυτοί οι τρεις είναι μέσα στους 5-6 που στηρίζεται η ομάδα, άρα οι μισοί πυλώνες της είναι καινούργιοι. Δεν πρέπει να ξεχνάμε επίσης ότι βγαίνουμε από μια υπερδεκαετή περίοδο όπου είχε ένα σημείο αναφοράς τόσο σημαντικό όσο ο Βασίλης Σπανούλης, και πλέον δεν το έχει.
Όσο περνάει ο καιρός, πρέπει να βρει η ομάδα και σταθερότητα και να δείξει ότι ξεπερνάει τους κραδασμούς της αλλαγής. Ο νέος Ολυμπιακός φαίνεται να προσπαθεί να γίνει μια ομάδα που δεν έχει απονεμημένο ρόλο ηγέτη για κάποιον, και κάθε ματς κάποιος βγαίνει μπροστά. Στα δικά μου μάτια, αυτός που κερδίζει και αναμενόμενα αυτόν τον ρόλο είναι ο Σλούκας, με έναν ανορθόδοξο τρόπο, βέβαια.
Είναι ανορθόδοξος διότι καλείται να κουμαντάρει την κατά τεκμήριο δεύτερης δυναμικότητας ομάδα παικτών, παίζοντας κυρίως με Λάρυ, McKissic, Livio, Πρίντεζη, Hassan. Μια λογική που λέει ότι οι άλλοι πέντε «βασικοί» μπορούν να αποδώσουν καλά μαζί, και όντως το κάνουν αλλά κανείς τους δεν μπορεί να κάνει ότι ο Κώστας με τους άλλους. Δηλαδή να τους σηκώνει με την ποιότητά του ψηλά, κάτι που συχνά πετυχαίνει, ιδίως όταν, ιδιαίτερα ο Λάρυ, μετά ο Livio με τον Shaq και λιγότερο οι υπόλοιποι, τον ακολουθούν. Κάποιες φορές δεν μπορεί να αποδώσει ούτε ο ίδιος, ούτε να παρασύρει τους συνήθεις συμπαίκτες του.
Υπάρχουν βέβαια πραγματάκια που μπορεί να γίνουν για αυτό, ενδεχομένως μια καλύτερη ιδέα για την χρήση του Shaquille ως cutter ή ίσως η μεταφορά του Fall στην «δεύτερη» πεντάδα με κάποιες προσαρμογές στον τρόπο επίθεσης και άμυνας και των δύο ομάδων παικτών. Αν υποθέσουμε ότι δεν φέρνουμε pnr roller για να εκμεταλλευτούμε τον ένα από τους 3-4 καλύτερους pnr χειριστές της Euroleague, απαξιώνοντας ένα σημαντικό ποσοστό της αξίας του. Ο ίδιος ο Σλούκας θα ήθελα να γίνει πιο τολμηρός, να κινείται πιο δυναμικά και τελειώνει με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση φάσεις. Νομίζω αυτό θα του ξεκλειδώσει και περισσότερες πάσες.
Ριψοκινδυνεύω να πω, διότι το ρεκόρ μας στην 14η αγωνιστική θα το αγόραζα χωρίς δεύτερη σκέψη στην αρχή της χρονιάς, ότι είμαι μόνο αρκετά ικανοποιημένος από την όλη διαχείριση του coach Μπι. Αντιλαμβάνομαι ότι οι λίγες αλλαγές, τα μετρημένα τάημ άουτ και το παγιωμένο ως ένα βαθμό ροτέησιον έχουν πολλά θετικά. Η «αυτo-οργάνωση» ας πούμε την ώρα του αγώνα, με ελκύει σαν ιδέα, αν υποθέσουμε ότι έχουμε γερές τεχνικές βάσεις στο τι θέλουμε να παίξουμε. Η ομάδα πάει να παίξει το παιχνίδι της χωρίς να επηρεάζεται από αντίπαλο και οι παίκτες τρίβονται στο να το επιβάλλουν, το μη time out μεταφράζεται και ως εμπιστοσύνη. Ενώ οι παγιωμένες σχεδόν πεντάδες δημιουργούν ομοιογένεια.
Ωστόσο, υπάρχει μια λεπτή γραμμή που χωρίζει την θεμιτή αποφυγή του overcoaching με την απουσία υποστήριξης των παικτών. Έχω την πεποίθηση ότι με το που εκτιμήσει ο κόουτς ότι έχει εμπεδωθεί ο τρόπος που περιγράφω παραπάνω, θα αρχίσει να ανακατεύει λίγο την μαρμίτα, επεμβαίνοντας λίγο πιο συχνά, όταν η ομάδα δείχνει να κολλάει.
Περιμένουμε κατά τα άλλα να δούμε την ένταξη του Acy και την επαναφορά του Martin. Ο Acy χρειαζόταν ερχόμενος κανα σκάρτο δίμηνο να μπει με τα όλα στην ομάδα, άρα θα τον δούμε ουσιαστικά με την νέα χρονιά. Είναι πολύ απαραίτητος και για τα λεπτά του στο «4», αλλά και γιατί ίσως απελευθερώσει κάποια λεπτά τον Sasha για το «3», όπου επιμένω χάσκει κενό δίπλα και πίσω από τον Παπ, ειδικά αν μιλάμε για μέγεθος. Και ο Hassan πρέπει να επανέλθει διότι, εκτός από τα καλά του τελειώματα, η ομάδα χρειάζεται και ανάσες για τον Fall, που δεν πρέπει να χρησιμοποιείται πάνω από 18-19 λεπτά ως σωματοδομή, και έχει 23 λ.μ.ο. στην Euroleague.
Αφού πιάσαμε ξανά τους παίκτες, να δηλώσω ότι μέχρι στιγμής για μένα ο Fall είναι ο κρυφός, ή φανερός δεν ξέρω, MVP της ομάδας. Δίνει πολύ περισσότερα από όσα περίμενα και μακάρι να συνεχίσει έτσι. Επίσης ότι θέλουμε λίγο περισσότερο σταθερότητα, ή σκληρότητα πνευματική, από Tyler, καθώς άμα φάει ξύλο στην αρχή μετά δυσκολεύεται να ξαναμπεί στο ματς, αν και ίσως πρέπει να δούμε και κάποιο σύστημα να βγαίνει για catch n shoot. Είναι πολύ καλός πάντως. Επίσης χρειάζεται να βρουν την ευστοχία τους o Thomas (ο καλύτερος περιφερειακός αμυντικός της διοργάνωσης) και κυρίως ο Sasha (πάλι και θέμα συστημάτων) και ο Παπανικολάου να βγει από την μίνι περίοδο ντεφορμαρίσματος που αισθάνομαι ότι περνάει. Εδώ να σημειώσω την τρελή άνοδο στην απόδοση του Λάρυ, που μπουκώνει πολλούς μας και την βελτιούμενη προσαρμογή Shaq και Livio. Όμως πάλι μένει μια αίσθηση ότι μπορούμε να ανακατέψουμε λίγο την συνταγή και να πάρουμε περισσότερα. Ο coach Μπι έχει στήσει μια καλή ομάδα, την παέι καλά και περιμένουμε τις προσαρμογές που θα την διατηρήσουν σε σωστή τροχιά, ει μην και καλύτερη.
Ισχύει πάντως ότι παρά τις όποιες ενστάσεις, είμαστε πολύ καλά στην βαθμολογία, όπου το 9-5 μας δίνει την 3η θέση στην ισοβαθμία 3 ως 5. Για μια ομάδα που έχει τρία χρόνια να μπει οκτάδα, είναι υπόθεση. Όπως ισχύει ότι η 10η θέση είναι δύο νίκες απόσταση, όπως δύο νίκες απόσταση ήταν πέρυσι στο τέλος της κανονικής περιόδου η 4η με την 9η ομάδα. Θεωρώ ότι τα έχουμε πάει απλώς καλά, χωρίς αληθινές υπερβάσεις, και για να παραμείνουμε καλά πρέπει να κάνουμε δύο τουλάχιστον νίκες στα επόμενα τρία ματς που κλείνουν τον 1ο γύρο. Με 11 νίκες είμαστε καλά, με 10 αδίκως μέτρια κ ίσως ανησυχητικά, αλλά ο στόχος πρέπει να είναι οι 12 νίκες. Έχουμε δύο εντός με ομάδες που παραμονεύουν στο όριο της 8άδας, με τις οποίες έχουμε αυτές τις 2 νίκες διαφορά, επικίνδυνες αλλά είμαστε φαβορί και πρέπει να τα πάρουμε και τα δύο. Κλείνουμε εκτός με τους αχώνευτους, όπου μετά το χουνέρι που μας σκάρωσαν στην Α1 στο ΣΕΦ, είναι μια καλή και χρήσιμη ευκαιρία να τους ανταποδώσουμε. Μέχρι δε το τέλος του χρόνου, έχουμε και ένα δύσκολο εντός έδρας ματς με την Αρκούδα, που μάχεται να επανέλθει στις θέσεις του πλεονεκτήματος και στεκόμαστε στο διάβα της προς το παρόν, ελπίζω και ως τότε. Ένα παιχνίδι-δήλωση για την συνέχεια.
Κατά τα άλλα, εμείς την δουλειά μας. Δύο ματς εντός σε διαβολοβδομάδα, να είμαστε όσοι περισσότεροι μπορούμε εκεί, αποδεικνύοντας την πίστη μας στην ομάδα, στηρίζοντας με μυαλό, ψυχή και φωνή την ομάδα. Άλλωστε έκανε κάλεσμα και ο coach Μπι, επισημαίνοντας σε πόσο κρίσιμη καμπή βρισκόμαστε στην Euroleague. Άλλωστε ως House Gavreides (μη βαράτε, ε!) “There is no call we do not answer, there is no faith that we betray”. Ας ελπίσουμε να μην καταλήξει σε “λουτρό αίματος” αλά Dune, αυτή η παρομοίωσή μου.
Όλα τα μάτια στραμμένα στο ΣΕΦ λοιπόν, σύγαυροί μου, πάμε να ανεβάσουμε την ομάδα να μείνει γερά όπως είναι τώρα στην μάχη της οκτάδας και να λοξοκοιτάει καλό πλασάρισμα!
