Τεράστιας σημασίας νίκη πέτυχε η ομάδα μας την Παρασκευή το βράδυ απέναντι στην Armani στο Μιλάνο. Η πρώτη εκτός έδρας νίκη ήρθε μετά από μια ψυχωμένη εμφάνιση, με την ομάδα να αντιδράει με τον ιδανικό τρόπο, μετά την κάκιστη ήττα του ΣΕΦ απέναντι στον Παναθηναϊκό. Πάμε να δούμε πως φτάσαμε σε αυτή την ήττα και τι συμπεράσματα μπορούμε να βγάλουμε από αυτή.
Photo Credit: @Spanoularos
Α’ ΔΕΚΑΛΕΠΤΟ
Ο Μπαρτζώκας ξεκίνησε τον αγώνα ως συνήθως με την πεντάδα Walkup – Dorsey – Παπανικολάου – Vezenkov – Fall, ενώ ο Messina επέλεξε τους Delaney – Shields – Datome – Melli – Tarczewski.
Ο Ολυμπιακός αρχικά έπαιξε με υπομονή, χτίζοντας τις επιθέσεις του γύρω απ τα screens που έδινε ο Fall. Οι Ιταλοί παρουσίασαν πολύ νωθρή εικόνα στην άμυνά τους, όντας πολύ αργοί στην close out, ειδικά μετά από τα <tags> πάνω στον Fall, όπως στην παρακάτω φάση. Μετά το <side pick> με τον Dorsey, ο Melli μένει για το low tag στον Fall, αλλά αργεί χαρακτηριστικά να αντιδράσει στην close out.
Η άμυνά μας για ακόμη μια φορά έβαλε τις βάσεις, ώστε να ελέγξουμε το παιχνίδι. Ο Μπαρτζώκας αρχικά προτίμησε να μην αλλάζει στα screens με τον Fall πάνω στον Delaney, δείγμα της εμπιστοσύνης του στον Walkup και στην προσωπική άμυνα που μπορούσε να παίξει στον βασικό χειριστή των Ιταλών. Η παρακάτω φάση είναι χαρακτηριστική.
Σε αντίθεση με τη θέση “5”, υπήρχε εντολή για αλλαγές στα screen με το 4αρι μας, ώστε να πηγαίνουμε σε κλασικά double teams και εξαιρετικά rotations με καλή close out όπως σε αυτή τη φάση.
Η Armani πραγματικά μάτωνε για να βρει πόντους (μόλις 6 πόντοι στα πρώτα 5’), τη στιγμή που ο Dorsey απεδείκνυε γιατί στην εποχή μας είναι τόσο σημαντικό ο guard να δημιουργεί το δικό του σουτ. Με 3/3 εύστοχα τρίποντα ο Tyler έδωσε το έναυσμα για επίθεση από νωρίς. Το σημαντικό είναι ότι και τα 3 σουτ ήταν αποτέλεσμα του εξαιρετικού “σκαναρίσματος” του παρκέ από τον Dorsey. Στο πρώτο δημιουργεί απόσταση με side step χτυπώντας στα πόδια τον αργό Melli, στο δεύτερο δουλεύει το rescreen του Fall και βρίσκει καλύτερη γωνία εκτέλεσης και στο τρίτο απλά τιμωρεί το αφελές under του Hall. Ο Dorsey έχει την ευκαιρία να βελτιωθεί σημαντικά ως σκόρερ φέτος και ήδη τα 2 πολύτιμα χρόνια εμπειρίας του στην Euroleague παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στο πως διαβάζει το παιχνίδι.
Έτσι λοιπόν, χτίσαμε μια διαφορά 10+ πόντων παίζοντας με <flow> στην επίθεση, βρίσκοντας ακόμη και cuts στην πλάτη των Ιταλών, όταν προσπάθησαν να αυξήσουν σποραδικά την πίεσή τους στην άμυνα με <overhelping> και <high tags>. Θα δείξουμε και αργότερα ένα τέτοιο cut, που για να πω την αλήθεια έχουν μεγάλο ενδιαφέρον και πρέπει να δουλευτούν ακόμη περισσότερο, διότι με τις <high pick n’ roll> δράσεις που τρέχουμε, σε συνδυασμό με παίκτες που είναι φύσει κινητικοί μακριά από τη μπάλα (π.χ. Dorsey – Vezenkov) μπορούμε να βρίσκουμε και εύκολους πόντους στην επίθεση. Ο coach βάζει σταδιακά σε μεγαλύτερο βαθμό νέα στοιχεία στην επίθεση, κάτι που έχουμε ανάγκη, αν θέλουμε να μιλάμε σοβαρά για καλή πορεία φέτος και ένα από αυτά είναι και τα <horns sets> που τρέχει περισσότερο τώρα τελευταία, όπως στην παρακάτω φάση. Εδώ βλέπουμε ένα <horns flare>, ο Παπανικολάου ουσιαστικά πάει σε ghost screen και ανοίγεται για να εκτελέσει, με τον Fall να δίνει και ένα τυπικό σπρωξίδι στον Hall καθώς η δράση εκτελέστηκε πολύ γρήγορα.
Και ακόμη μια δράση που δουλεύουμε δειλά δειλά, <flex screen> για εύκολο lay up που… χάνει ο Κώστας. Έχουμε ανάγκη τις off ball δράσεις.
Το 1ο δεκάλεπτο έκλεισε στο 25-30, καθώς ο Shields με προσωπικές φάσεις προσπαθούσε να μαζέψει τα… ασυμμάζευτα για τους Ιταλούς.
Β’ ΔΕΚΑΛΕΠΤΟ
Στο δεύτερο δεκάλεπτο πέρασαν στον πάγκο οι Walkup και Fall με τους Σλούκα και Martin να τους αντικαθιστούν, κάτι που ο coach δε συνήθιζε ως τώρα, καθώς άλλαζε ολόκληρη την αρχική πεντάδα, αλλά σε εκείνο το σημείο ήταν σημαντικό να διατηρήσουμε το μομέντουμ. Να σημειώσω ότι, τουλάχιστον στα μάτια μου, ο Martin βρήκε δυνατά πατήματα για πρώτη φορά φέτος, κάτι που φάνηκε σε αρκετές φάσεις που έπαιξε ξύλο με τον Hines, αλλά και στα τελειώματά του, όπως στις παρακάτω φάσεις.
Ο Martin μας κουβάλησε επιθετικά με 8 πόντους. τη στιγμή που η Armani συνέχιζε να είναι τρομερά μονοδιάστατη επιθετικά, χωρίς να διαβάζει σωστά τις αλλαγές στα screens και χωρίς να μετακινεί τη μπάλα. Η πρώτη φορά που κατάφεραν να εκμεταλλευτούν missmatch ήταν 2.30’ πριν τη λήξη του ημιχρόνου, χάρη στα fundamentals του Hines, που έσπασε τη στατικότητα κάνοντας το flash στη γραμμή των βολών για το high/low. Το ημίχρονο έκλεισε στο +15 (45-60) με την second unit να κάνει εξαιρετικό παιχνίδι και τον Λαρεντζάκη να ζεσταίνεται με 2 σερί τρίποντα…
Γ’ ΔΕΚΑΛΕΠΤΟ
Η ομάδα ξεκίνησε το δεύτερο ημίχρονο με τους ίδιους παίκτες της αρχικής πεντάδας στις θέσεις 1-4 και τον Martin στο “5”. Ο Messina σε εκείνο το σημείο έδωσε περισσότερες πρωτοβουλίες στον Shields, καθώς τα γερασμένα πόδια των Delaney – Rodriguez δοκιμάστηκαν από την ασφυκτική άμυνά μας. Το δίδυμο των guards της Armani είχε 5/16 σουτ και 5 asts για 5 λάθη. Ο Shields πήρε κάποια <pick n roll>, στα οποία αλλάζαμε με χαρά, καθώς έμενε ο Παπανικολάου στην πίσω γραμμή άμυνας.
Η Armani ανέβασε την πίεση στην περιφέρεια αλλάζοντας στα screens με τον Hines και εφαρμόζοντας ice και trapping πάνω στον Dorsey, κάτι που μας έβγαλε για λίγο από το ρυθμό μας επιθετικά, αλλά για ακόμη μια φορά η άμυνά μας δεν επέτρεψε στην Armani να πλησιάσει περισσότερο στο σκορ. Και μιας και λέμε για άμυνα, ας δείξουμε και μια κλασική αντιμετώπιση στο χαμηλό post, ο Sasha πολύ έξυπνα έχει το νου του στην εισαγωγική πάνω στο missmatch του Hines με τον Walkup, ώστε να πάει σε double team, και ο Παπανικολάου απλά εκεί δείχνει την αμυντική του αντίληψη κλέβοντας τη μπάλα για να βρούμε το καλάθι στον αιφνιδιασμό.
Να πούμε και ένα respect στον αφανή ήρωα του παιχνιδιού, τον Mckissic, ο οποίος ειδικά αμυντικά ήταν εξαιρετικός και γενικά φέτος έχει προσαρμοστεί σε καλό βαθμό στο νέο του ρόλο. Εδώ θα δείξουμε δύο φάσεις στην επίθεση, που δείχνουν το πως μπορεί να λειτουργήσει ως facilitator. Αυτό που θα πρέπει να ζητάμε φέτος από τον Mckissic είναι το παιχνίδι από έξω προς τα μέσα, όχι απαραίτητα για να τελειώσει με drive και κάρφωμα για highlights, αλλά και για <drive n kicks>, που είναι πολύτιμα για την ομάδα. Ο Mckissic είναι τρομερά εκρηκτικός με πολύ δυνατό κάθετο παιχνίδι, όμως πρέπει να κατεβάσει ένα κλικ την ταχύτητα που επιτίθεται ώστε να μπορεί να βλέπει καλύτερα το γήπεδο. Εδώ μια φάση που δεν βάζει τα τούρμπο όταν επιτίθεται (δεν χρειάζεται σε τέτοιες καταστάσεις) και έτσι μπορεί να δει τον Παπανικολάου στη γωνία.
Και άλλη μια φάση από το πρώτο ημίχρονο, μετά το <spain pick n roll> και την αργή αντίδραση του Datome στο close out, ο Mckissic μετά το drive σχεδόν “σβήνει” πάνω στην επαφή με τον Hines, πασάροντας στον Πρίντεζη.
Η διαφορά έμεινε σε διψήφια νούμερα και έφτασε το +17 (53-70 1.30’ πριν το τέλος του δεκαλέπτου) με την Armani να δυσκολεύεται να μας βγάλει με συνέπεια απ’ τις δράσεις του κεντρικού άξονα και την άμυνά μας να κάνει τα πάντα σωστά. Το τρίτο δεκάλεπτο είναι σεμινάριο του Παπανικολάου για το πως πρέπει να αμύνεσαι μετά τις αλλαγές στη δεύτερη γραμμή άμυνας, με τον Κώστα να δίνει φοβερές μάχες για τα deny σε Melli και Tarczewski, σε δύο φάσεις που κερδίσαμε το επιθετικό φάουλ.
Ο Delaney συνέχιζε να πληγώνει την Armani με το να επιτίθεται κάθετα πάνω σε Παπανικολάου και Fall, εισπράττοντας διαδοχικές τάπες και ένα τρίτο κερδισμένο επιθετικό του Παπανικολάου σε drive του Melli έφεραν το παιχνίδι στον απόλυτο έλεγχό μας, με το δεκάλεπτο να κλείνει στο 57-72.
Δ’ ΔΕΚΑΛΕΠΤΟ
Επί της ουσίας δεν άλλαξε τίποτα στην τελευταία περίοδο, που εξελίχθηκε σε προσωπικό show του Λαρεντζάκη. Είδαμε για πρώτη φορά στο παρκέ τον Jean–Charles με σαφή εντολή για switch all άμυνα, η οποία δούλεψε μια χαρά απέναντι στην αρτηριοσκληρωτική επίθεση της Armani (27 πόντους στο β’ ημίχρονο).
Εδώ να δείξουμε άλλη μια φάση για το πως ένα cut μπορεί να δώσει λύσεις. Μετά το <pick n roll> ο Melli πέφτει στη μπάλα στη λογική του next και ο Πρίντεζης κόβει στην πλάτη του τραβώντας την προσοχή του Rodriguez και έτσι ο Σλούκας βλέπει τον ελεύθερο Λαρεντζάκη.
Η φάση μπορεί να λειτουργήσει πανομοιότυπα και στη λογική του <worst shooter cuts>, με τον Πρίντεζη να κόβει και να δίνει screen στον παίχτη του Λαρεντζάκη για να βρει χώρο να πάρει την πάσα για ελεύθερο σουτ ο Γιαννούλης ή για να παίξει με ψηλότερο και πιο αργό αντίπαλο αν αλλάξουν στο screen.
Ο Λαρεντζάκης με βόμβα από τα 8 μέτρα έκανε το 67-85 2.30’ πριν το τέλος και με buzzer beater έγραψε το τελικό 72-93.
Συμπερασματικά, η ομάδα έβγαλε σοβαρότητα και ένταση στο παρκέ και κέρδισε κατά κράτος μια ποιοτική ομάδα στην έδρα της. Αυτή την ένταση, αυτή τη νοοτροπία, ότι θα επικρατήσω ρίχνοντας και ξύλο στον αντίπαλο, θα τη χρειαστούμε συνολικά στην πορεία μας φέτος και έχουμε τους παίκτες να το υποστηρίξουμε. Έχουμε έναν ικανό προπονητή και ένα σύνολο έμπειρων παικτών με δίψα για διάκριση και τέτοιες νίκες είναι μια υπενθύμιση για το ότι η ομάδα, στην παρούσα φάση, βρίσκεται σε καλό δρόμο. Υπάρχουν θέματα να λύσουμε και το συγκεκριμένο παιχνίδι έκρυψε κατά κάποιο τρόπο τις αδυναμίες μας σε κομμάτια όπως η επιθετική μας ασυνέπεια απέναντι σε άμυνες που βάζουν πραγματικά πίεση με επιθετική αντιμετώπιση των <pick n roll> και με καλούς αθλητές και στις δύο γραμμές άμυνας με μέγεθος και μούσκουλα. Η Unics είναι μια τέτοια ομάδα που βρήκε ρυθμό και νίκες μέσα από την άμυνά της, οπότε το επόμενο crash test αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον.
