Φίλοι και φίλες του RPG καλησπέρα. Έχουμε απομείνει λίγες ώρες πριν την πρώτη διαβολοβδομάδα για φέτος και είπα να αραδιάσω μερικές σκέψεις για αυτή τη διπλή αγωνιστική. Καταρχάς μετά το 2-0 απέναντι στην πολύ δυνατή Real και την ακόμα μια 100αρα σε εγχώριο επίπεδο, η ομάδα πιστοποίησε ότι βρίσκεται σε εξαιρετική κατάσταση. Ο τρόπος με τον οποίο πνιγεί τον αντίπαλο στην άμυνα είναι εκκωφαντικός, αφού η παθητική συγκομιδή έως τώρα της ομάδας είναι εντυπωσιακή. Είναι εμφανής η ροπή έμφασης στο φετινό χτίσιμο του coach Μπαρτζωκα, και αυτή δεν είναι άλλη από την αμυνα, από την οποία η ομάδα δείχνει να αντλεί ρυθμό και για την επίθεση. Μετά τους μόλις 50 ποντους από τη, συνήθως παραγωγική, Baskonia ακολούθησαν οι 68 από τη Real, την οποία οδηγήσαμε στο εντυπωσιακό 3/24 τρίποντα, αφού ελάχιστα από αυτά εκτελέστηκαν υπό καλές προϋποθέσεις, κι αν δεν υπήρχε το σκιάχτρο που ακούει στο όνομα Tavares, το παιχνίδι θα είχε τελειώσει αρκετά νωρίτερα και με ακόμα μεγαλύτερη διαφορά.
Παρόλο που με τα ΑΝ δε γραφείς ιστορία, δεν ξέρω πως θα ήταν ο φετινός Ολυμπιακος αν δεν είχε υπογράψει τελικά τον Tyler Dorsey. Ο τύπος για την ώρα με έχει εντυπωσιάσει. Έχει δώσει στοιχεία επιθετικά που είχαμε χρόνια να δούμε στην ομάδα, συγκεκριμένα από τον Erick Green την περίοδο 2016-17, ενώ και στην άμυνα, όχι μόνο δεν “κλέβει”, αλλά πιέζει σωστά τον αντίπαλο χειριστή αφήνοντας χώρο στον Walkup να συμμετέχει στις περιστροφες μαρκάροντας ψηλότερους αντιπάλους, κανόντας την ομάδα να φαίνεται πιο συμπαγής πίσω, έχοντας ταυτόχρονα και σωστό timing και αντίληψη στο αμυντικό rebound. Τα δε σουτ που μας ξεκόλλησαν όταν η Real πέρασε μπροστά λίγο πριν το τελος, έδειξαν και στοιχεία της προσωπικότητας του που επισης θα φανούν ζωογόνα στο μέλλον. Το κρεσέντο του στο ματς με το Λαύριο προχθες δεν το σχολιάζω, αφού είπαμε ότι στα εντός των τειχών το επίπεδο ανταγωνιστικότητας είναι ανάξιο σχολιασμού. Παραταύτα καταδεικνύει το πολύ καλό φεγγάρι που βρίσκεται ο Tyler, αλλά και όλη η ομάδα συνολικά.
Τρίτη αγωνιστική λοιπόν απόψε και επιμένουμε… ισπανικά. Αυτή τη φορά με την Barcelona του Saras, και την πρώτη εκτός έδρας δοκιμασία για φέτος στο Palau Blaugrana. Πλούσια προϊστορία, οπως και με τη Real, που περιλαμβάνει τα πάντα. Regular season, playoffs , F4 με ημιτελικούς και τελικούς. Συνολικά είναι το 34ο συναπάντημα σήμερα με τους Καταλανούς, με το σκορ να είναι 20-13 υπέρ τους, ενώ στο Palau το επιμέρους είναι 11-5. Να θυμίσω το περσινο εμφατικό διπλό (88-96), στην κατά τεκμήριο καλύτερη περσινή εμφάνιση σε μία κακή συνολικά σεζόν. Ήταν ένα ματς που όλοι διακρίθηκαν (δε νικας αλλιως εκεί μέσα), αλλά ξεχώρισαν οι McKissic και Martin, δηλαδη οι δύο παίκτες που, έως τώρα, βρίσκονται ένα βήμα πίσω από τους υπόλοιπους σε ρυθμό. Σήμερα όμως η ομάδα θα τους χρειαστεί και τους δυο, αν θέλει να αποδράσει ξανά με το ροζ φύλλο.
Καταρχάς δεν υπάρχει… Tavares. Αντιθέτως, υπάρχει ενας Brandon Davies, με ολίγον Oriola, και μάλλον καθόλου από Sanli (αμφίβολος). Την ίδια στιγμή που εμείς στο “5” με Fall, Martin και Livio μπορούμε να προκαλέσουμε φθορά και πιστεύω θα ακουμπήσουμε αρκετά τη μπάλα στο post. Εννοείται πως καθοριστικό ρολο στην έκβαση του αγώνα θα παίξει και η εξουδετέρωση του Mirotic, ο οποιος πάντα απέναντί μας κάνει σπουδαίες εμφανίσεις. Αν κάτι με φοβίζει από την ομάδα του Saras είναι το μεγεθος στην περιφέρεια και φυσικά τα πολύ καλύτερα ποσοστά, με τα οποία θα σουτάρουν σε σχέση με τη Real. Ο Hayes πραγματικά ήταν ένα πολύ ευστοχο κούμπωμα και, προσωπικά, τον θεωρώ αναβάθμιση σε σχέση με τον Hanga, ενώ και οι Καλάθης, Jokubaitis, Kuric, Higgins, εκτός του οτι πιέζουν καλά στα 3/4 του γηπέδου, κάτι που αναμένω είναι πίεση και σε Walkup και σε Σλούκα από νωρίς, ταυτόχρονα σουτάρουν όλοι εξαιρετικά. Θα είναι πραγματικά μια ενδιαφέρουσα αναμέτρηση, ενώ περιμένω για κάποιο λόγο καλό Vezenkov (και) σήμερα.
Επειδή όμως η ομάδα, με την μέχρι τώρα εικόνα της, μας έχει κάνει να μη τη χορταίνουμε και να αδημονούμε για το επόμενο παιχνίδι της, σε 48 ωρες υποδεχόμαστε την Zalgiris στο ΣΕΦ. Η αλήθεια είναι ότι ο κακός μας δαίμονας διανύει περίεργο φεγγάρι, αλλόκοτο για τα λιθουανικά δεδομένα, που περισσότερο παραπέμπουν σε ελληνική κακή νοοτροπία, οπότε θα έλεγα ότι το timing είναι ευοίωνο. Εντελώς ξαφνικά αλλαγή προπονητή, με τον coach Schiller να απολύεται μόλις την δεύτερη αγωνιστική, με τον Σλοβένο Jure Zdovc να τον διαδέχεται. Η ομάδα που μας έριξε 2 φορές στο καναβάτσο πέρυσι με τον ίδιο τρόπο, και σχεδόν μας καταδίκασε, φαίνεται να αλλάζει δέρμα, ενώ φέτος δεν έχει και… Walkup. Επίσης δε θα έχει Lauvergne, αφού ο Γαλλος ψηλός τέθηκε νοκ-άουτ για αρκετό χρονικό διάστημα. Προσπαθεί γενικά να συνέλθει από τις αρκετες αλλαγες που έκανε (έχασε τον Hayes, επέστρεψε ο Ulanovas, ενώ άλλαξε ο Grigonis, που ήταν σημείο αναφοράς στο παιχνίδι τους με τον… καμία σχέση Strielnieks, ενώ και ο franchise player της φετος, ο NBAer Mudiay που άλλαξε τον δικό μας Thomas χρειάζεται κι αυτος τον χρόνο προσαρμογής του (αποδίδει καλύτερα από όλους μέχρι τώρα). Εν κατακλείδι, αν δε σπάσει η αρνητική παράδοση μεθαύριο δε θα σπάσει ποτέ.
ΥΓ: Προσωπικά, με 1/2 τη διαβολοβδομαδα εννοείται θα είμαστε σούπερ ενώ με 2/2 θα αρχίσω να τσιμπιέμαι να δω αν είμαι ξύπνιος, και ίσως πεταχτώ και σε ένα Βέρτη.
