AS Monaco: Back for more
Χαίρετε, χαίρετε και πάλι! Μετά την τελευταία μας ανάλυση για την Real Madrid, ήρθε η ώρα να στρέψουμε τους προβολείς μας στο Πριγκηπάτο και την Monaco. Μετά την πανηγυρική είσοδό της στην Euroleague ως νικήτρια του EuroCup, αποτέλεσε μία εκ των μεγάλων εκπλήξεων την περασμένη χρονιά, καταλαμβάνοντας την 7η θέση. Αποτέλεσμα αυτού ήταν μία εξαιρετική σειρά απέναντι στον Ολυμπιακό, που επικράτησε με 3-2 των Μονεγάσκων, για να φτάσει στο Final Four του Βελιγραδίου.
Λίγο πριν ξετυλίξουμε το κουβάρι της φετινής ομάδας, θα επιχειρήσουμε μία ανασκόπηση των περσινών πεπραγμένων, ώστε να εμβαθύνουμε στις βάσεις του αγωνιστικού της οικοδομήματος…
2021-2022: … Cause you came from out of nowhere
Η Monaco, ως κάτοχος του Eurocup της σεζόν 2020-2021 υπό τις οδηγίες του γνώριμου coach Zvezdan Mitrovic, προήχθη στις τάξεις της Euroleague, δημιουργώντας ντόρο με τις κινήσεις της στο recruiting – και όχι άδικα. Το σκεπτικό απόκτησης έμπειρων σε επίπεδο Euroleague και πρωτοεμφανιζόμενων πλην άπειρων παικτών ίσχυσε σε μεγάλο βαθμό, στοιχείο που αποτέλεσε την βάση της σημερινής ομάδας. Η απόκτηση ενός star, όπως είναι ο Mike James, ήταν ξεκάθαρο μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση ότι στόχος ήταν η διάκριση και όχι η απλή συμμετοχή – κι ας ήταν η πρώτη της στην ιστορία του θεσμού.
Εν συνεχεία, οι προσθήκες των Will Thomas, Donatas Motjejunas, Donta Hall, Leo Westermann, Danilo Andjusic, Paris Lee, Alpha Diallo δίπλα τους Rob Gray, Jerry Boutsielle, Yakuba Ouattara προσέδωσαν βάθος και ποικιλομορφία χαρακτηριστικών, με την τελευταία χρονικά προσθήκη του Dwayne Bacon να δίνει περισσότερη ώθηση στην γραμμή των forwards, με το εκρηκτικό αγωνιστικό του πακέτο να ξεχωρίζει.
Παρά το καλό της ξεκίνημα στην Euroleague με ρεκόρ 5-5, η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη. Το 5-5 έγινε 5-9 μέχρι τον Δεκέμβρη, οι τριγμοί στο εσωτερικό της ομάδας εντείνονταν σταδιακά, ο James αναλωνόταν σε «χαμηλές πτήσεις»και το περιβόητο επεισόδιο ανάμεσα σε Mitrovic – James στο εκτός έδρας ματς απέναντι στην Maccabi αποτέλεσε την αρχή του τέλους του Μαυροβούνιου προπονητή.
Μοιραία ανακοινώθηκε η κοινή συναινέσει αποχώρησή του στις 13 Δεκεμβρίου του 2021 και λίγο αργότερα επισημοποιήθηκε η επιστροφή ενός άλλου γνώριμου, του Aleksander Obradovic.
Μπορεί ο Σέρβος προπονητής να συνέβαλε καθοριστικά στην μεταμόρφωση της Monaco, εντούτοις, οφείλουμε να αναφερθούμε στα θεμέλια που εδραίωσε ο προκάτοχός του. O coach Mitrovic από την preseason είχε παρουσιάσει μία καλά δουλεμένη ομάδα, παρά την εκτενή αναδιαμόρφωση του roster. Η διάθεση για παιχνίδι πολλών κατοχών ήταν εμφανής, εξ ου και ο μέσος όρος κατοχών ανά παιχνίδι με 72.8, ωστόσο, η επιθετική παραγωγικότητα δεν ήταν σε υψηλά επίπεδα, μέχρι να αποχωρήσει. Οι 108.1 πόντοι σε όρους ORTG τής έδιναν την 11η θέση στην σχετική λίστα, με τον μέσο όρο της διοργάνωσης να ήταν τότε στους 109.8 πόντους. Αμυντικά η κατάσταση ήταν καλύτερη, έχοντας 109.6 πόντους στο DRTG.
Με τον James σαφώς απελευθερωμένο και … ήρεμο η κατάσταση εξομαλύνθηκε και η εικόνα στο παρκέ ήταν άρδην διαφορετική. Ο Αμερικανός combo guard ομαλοποίησε αρκετά το πλαίσιο αποφάσεών του, με το USG% του να πέφτει από το 28.8% στο 27.9%.
Η αγωνιστική εξέλιξη του Alpha Diallo (εξαιρετική rookie σεζόν και με σταθερότητα καθόλη την διάρκεια της χρονιάς), η υψηλής έντασης πίεση στην μπάλα του facilitator Paris Lee και οι δύο scoring σταθερές James, Bacon αποτέλεσαν ένα πύρινο μείγμα αγωνιστικής πληρότητας. Επιπλέον, o Hall αποτέλεσε έναν εκ των κορυφαίων rim protectors της περασμένης χρονιάς, κερδίζοντας επάξια την τριετή ανανέωση συμβολαίου του.
Η ασύλληπτη iso ικανότητα των δύο Αμερικανών αποτέλεσαν το βασικό άρμα μάχης για τους Μονεγάσκους, οι οποίοι είδαν τον Diallo να υπηρετεί άριστα τον ρόλο του glue guy και να συνεισφέρει σε κάθε τομέα του παιχνιδιού. Δευτερεύων χειριστής, συνεπής αμυντική παρουσία και στις δύο γραμμές άμυνας, πολύτιμη βοήθεια στο αμυντικό rebound και αποτελεσματικές επιλογές επιθετικά ήταν μερικά από τα κατορθώματα του 25χρονου guard/ forward, που ελάχιστοι περίμεναν να παρουσιάσει ένα τόσο υψηλό επίπεδο ετοιμότητας… Δικαιωματικά ήταν ένας εκ των κορυφαίων rookies της σεζόν.
Έχοντας δει τι συνέβη επιγραμματικά, ας δούμε πιο προσεκτικά πού βασίστηκαν τακτικά οι Μονεγάσκοι και παρουσιάστηκαν τόσο ανταγωνιστικοί μέχρι το τέλος της διαδρομής…
Deny, hustle και on ball pressure
Στο αμυντικό κομμάτι ορισμένες βάσεις ήταν:
- άρνηση στην εύκολη εισαγωγική πάσα είτε στα φτερά είτε στο high post
- πίεση στον αντίπαλο χειριστή, ώστε να μειωθεί ο χρόνος της αντίπαλης επίθεσης
- Zone up 2-3 σε συνθήκες post ups από τα σημεία του mid post κυρίως
- Deny strong hand/ ice σε ball screen συνεργασίες, «κατευθύνοντας» τον αντίπαλο χειριστή σε ευνοϊκά για την άμυνα σημεία (πλάγια γραμμή)
2022-2023: Βack for more
Μετά από μία εξαιρετικά πετυχημένη χρονιά στην Euroleague, οι προσδοκίες παρέμειναν υψηλές. Η παραμονή των James, Hall, Diallo, Motiejunas, Ouattara και ο ερχομός των Loyd, Okobo, Strazel, Blossomgame, Brown ll, Moerman στις θέσεις των Lee, Westermann, Bacon, Gray, Thomas, Motum προοικονομούν ένα άκρως ενδιαφέρον σύνολο, που θα κληθεί να εδραιώσει την προαπαιτούμενη από το άθλημα πια ταυτότητα της two way ομάδας.
Τι πιθανότητες συγκεντρώνει αυτό το ενδεχόμενο; Τι επίπεδο προσαρμοστικότητας θα φτάσει η Monaco δίχως επαρκή ισορροπία χαρακτηριστικών στο backcourt; Θα είναι αρκετά τα ευέλικτα σχήματα με τους Blossomgame, Brown, Hall στα μετόπισθεν;
Πάμε να δούμε τι έχουν παρουσιάσει μέχρι στιγμής οι Μονεγάσκοι φέτος, μαζί με το depth chart:
Guards: Mike James, Jordan Loyd, Elie Okobo, Matthew Strazel
Forwards: Alpha Diallo, Jaron Blossomgame, John Brown ll, Yakuba Ouattara, Andrew Moerman
Bigs: Donta Hall, Donatas Motiejunas, Joan Makoundou
Μιλώντας για την άμυνα σε πρώτη φάση, οφείλουμε να σταθούμε στα ερωτηματικά, που προκύπτουν από την στελέχωση του backcourt. Οι Lee και Westermann, μπορεί να μην ήταν οι πρωταγωνιστές της περσινής ομάδας, εντούτοις, προσέφεραν σημαντικά στην πορεία της Monaco, κυρίως μέσα από την αμυντική τους συμπεριφορά ως κατά βάση defensive minded χειριστές. Ο νυν παίκτης του Παναθηναϊκού αποτέλεσε μία από τις ευχάριστες εκπλήξεις λόγω της αδιάλειπτης πίεσης στην μπάλα, ενώ ο Γάλλος, μετά από αρκετούς τραυματισμούς και μέτριες χρονιές αγωνιστικά, αποτέλεσε έναν facilitator PG με μέγεθος και εμπειρία.
Η αποχώρησή τους σε συνδυασμό με τον ερχομό των Loyd, Okobo, Strazel μάς δίνει την αίσθηση ότι οι Μονεγάσκοι θα στηρίξουν πολλά στην ιδιαίτερα αθλητική γραμμή forwards, που διαθέτουν, θέλοντας έτσι να αντισταθμίσουν τα αμυντικά κενά των guards. Φέτος η παρουσία του Diallo θα είναι ακόμα κομβικότερη, καθώς αποτελεί έναν πολύ καλό υπό εξέλιξη two way forward, που μπορεί να υπηρετήσει διάφορα σχήματα μέσα από την άμυνα αρχικά. O Brown ll θα φέρει υψηλά επίπεδα hustle και έντασης ακόμα και ως mobile 5 αν χρειαστεί και ο Blossomgame θα κληθεί να συνεισφέρει στο rim protection ως αμυντικός της helpside, βοηθώντας έτσι τους Hall, Motiejunas.
Τακτικά η προσέγγιση του coach Obradovic προς στιγμήν φαίνεται να έχει ορισμένες τροποποιήσεις. Η κατά βάση man to man προσέγγιση παραμένει και η δεύτερη γραμμή άμυνας εν τη παρουσία των Brown ll, Blossomgame στην ίδια πεντάδα πιθανότατα να αποτελέσει το κύριο άρμα μάχης στα μετόπισθεν της ομάδας (jump to the ball, χέρια στις γραμμές πάσας). Αμφότεροι είναι high motor forwards και κάλλιστα μπορούν να καλύπτουν χώρους. Όμως, το παν στην ομαδική άμυνα είναι η συνεργασία.
Προς το παρόν – και είναι λογικό – σε συνθήκες αμυντικών περιστροφών μετά την τρίτη πάσα η Monaco «χάνεται». Ακόμα, υπάρχει η διάθεση για προτίμηση switch τακτικής (κυρίως σε side ball screens), ώστε να οδηγηθεί η μπάλα στις παρυφές του mid/ low post, για να ανέβει ο βαθμός δυσκολίας της skip πάσας. Αυτό, όμως, συνεπάγεται με μέτρια αποτελεσματικότητα στο αμυντικό rebound. Το 64% στο DRB% δίνει στους Μονεγάσκους την προτελευταία θέση στην εν λόγω λίστα…
Στο μπροστινο μέρος του παρκέ τώρα, το βασικό δίδυμο guards είναι το James – Loyd. Ο πρώην off guard της Zenit «ταιριάζει» με το on ball προφίλ των James, Okobo. Ο Loyd προσφέρει σημαντικά τόσο ως catch ‘n’ shoot όσο και ως pull up shooter. Γνωρίζει να παίζει ως χειριστής και ως εκτελεστής, όντας αρκετά ικανός σε pick ‘n’ roll συνεργασίες σε όρους εκτέλεσης και δημιουργίας, βασίζοντας πολλά στο pull up jumper του – όχι πάντα με την καλύτερη κατάληξη…
Οι spread out & 4 out – 1 in διατάξεις αποτελούν και φέτος την ραχοκοκκαλιά της επιθετικής ροής της Monaco, ώστε να μεγιστοποιηθούν οι χώροι για τις 2, 3 men συνεργασίες (pick ‘n’ roll/ pop, Spain pick ‘n’ roll/ replace) και τα drives των guards. O Moerman θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στο spacing ως spot up απειλή από γωνίες και weakside στην θέση του PF.
Αξίζει να σημειωθεί ότι την περασμένη σεζόν οι Μονεγάσκοι αποτέλεσαν την πιο heavy iso ομάδα της διοργάνωσης, έχοντας το χαμηλότερο AST% στην λίγκα με 50% μαζί με την Vileurbanne και ταυτόχρονα τις περισσότερες κερδισμένες βολές κατά μέσο όρο με 18.8 ανά παιχνίδι. Φέτος σε δείγμα τεσσάρων αγώνων έχει 20.3 κερδισμένες βολές (3η θέση).
Εν κατακλείδι, η Monaco θα αποτελέσει και φέτος μία εκ των οκτώ υποψήφιων ομάδων για είσοδο στα play offs, έχοντας περπατήσει το μονοπάτι ήδη μία φορά. Το βάθος του roster ενδείκνυται για μπάσκετ υψηλής έντασης και σε διάρκεια. Let us see that the season upholds…
*Πηγές:
https://basketnews.com/teams/2222-as-monaco.html
https://hackastat.eu/en/euroleague-stats-2022-2023/
https://basketball.realgm.com/player/Alpha-Diallo/Summary/85800
Encore song:
https://www.youtube.com/watch?v=xFEaDIKkdug&ab_channel=5FDPVEVO
