Δως μου λίγη ακόμα αγάπη |

Το «η κατάστασις είναι κρίσιμη και εγκυμονεί πλείστους κινδύνους», που έλεγε καλή του ώρα, κάθε τρεις και λίγο, ενας λοχαγός μας στο στρατό, περιγράφει νομίζω απόλυτα την αποψινή πραγματικότητα. Ανοίγω παρένθεση σε αυτό το σημείο. Δεν μπορώ ακριβώς να θυμηθώ από πότε ξεκίνησα να πίνω το πρωί ελληνικό καφέ βάζοντας μία κουταλιά ταχίνι και να πίνω ένα φρεσκοστυμένο χυμό από ενάμιση ακριβώς πορτοκάλι και μισό λεμόνι, αλλα αυτό με τα χρόνια κατέληξε μια συνήθεια που σχεδόν δεν μπορώ να κάνω χωρίς αυτή.

Δεν μπορώ βέβαια και να θυμηθώ μπασκετικό Ολυμπιακό να μην χρειάζεται να κανει τα εύκολα δύσκολα και να φτάνει σε εντελώς οριακές καταστάσεις για να πετύχει κάτι. Τί ειχες Γιάννη ? Τι είχα πάντα. Αλλα «οπου αγαπά παιδεύει» ρε παιδί μου αυτή η ομάδα και ακόμα και αυτό είναι κομμάτι της μαγείας της. Είναι το ταχίνι του καφέ μου και το λεμόνι της πορτοκαλάδας μου. Κομμάτι της ρουτίνας πλέον λοιπόν τα ματς ζωής και θανάτου του Ολυμπιακού, που όμως δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτά. Κλείνει παρένθεση.

Μια φίλη μου Αγγλίδα , που έρχεται τακτικά Ελλάδα , και προσπαθεί να μάθει ελληνικά με ρώτησε τις προάλλες τι είναι αυτά που λένε οι πιλότοι της Aegean στην αρχή για καλωσόρισμα, αυτά τα «Κιρικικίκι».. Λοιπον, αφιερωμένη στην φίλη μου Sabina η προσφώνηση του σημερινού pre-game. Kirikiki, λοιπόν, Κυρίες και Κύριοι, Ladies and Gentlemen, καθίστε αναπαυτικά στις θέσεις σας απόψε, οπλιστείτε με θάρρος και υπομονή και απολαύστε τον αγώνα της χρονιάς για την ομάδα μας. Νωρίς νωρίς φέτος. Με χειμερινή ώρα, ακόμα, και με την ελπίδα να ξεφύγει η ομάδα από τους «ατελείωτους φετινους της χειμώνες». Ξημέρωσε λοιπόν η ημέρα που θα μάθουμε αν το φετινό μαρτύριο θα λάβει τέλος η θα έχουμε παράταση στις όποιες ελπίδες.

Υπό φυσιολογικές συνθήκες θα μιλάγαμε πρωτίστως για τεχνικά χαρακτηριστικά των 2 ομάδων το momentum των 2 ομάδων και πως οι προπονητές και η προϊστορία μπορούν να δώσουν στην αναμέτρηση ένα κάποιο χαρακτήρα ντέρμπι. Αλλά ας μην κοροιδευόμαστε από την περσυνή σειρά όπου η Zalgiris ισοπέδωσε την ομάδα πτώμα που εμφάνισε ο coach Σφαιρόπουλος και μας πέταξε εκτός με 3-1 έχουν αλλάξει πάρα πολλά και στις δύο ομάδες. Αλλά για διαφορετικούς λόγους τίποτα δεν δούλεψε αποτελεσματικά σε καμία από τις 2.

Ο Saras επένδυσε πάνω στην χημεία και τις μπασκετικές αρχές που εγκαθίδρυσε μεθοδικά τα τελευταία 2 χρόνια αλλά το γλυκό με παραπλήσια υλικά βγήκε άνοστο. Το μπάσκετ διαρκούς κίνησης με τους αυτοματισμούς και τις δημιουργίες μέσα από off ball κινήσεις – το οποίο εξαντλούσε τις πιθανότητες να δημιουργήσει ελεύθερο σουτ – βρήκε τοίχο. Όχι γιατί έγιναν δραστικές αλλαγές στο τρόπο που επιτίθεται η αμύνεται αλλά γιατί έχασε την ποιότητα που τις έδινε η περυσινή της περιφέρεια με Micic, Pangos και Udrih.

Μια πρώτη γεύση από την φετινή Ζalgiris πήραμε τον Δεκέμβη στην πρώτη φετινή μας αναμέτρηση, στην οποία βέβαια ηττηθήκαμε. Όμως τότε όλα ήταν αλλιώς, παραμυθένια, ρόδινα. Πουλάκια τιτίβιζαν στην μυαλό του κάθε ερυθρόλευκου @pennyhardaway (καλά ακόμα τιτιβίζουν, αλλά αυτό δεν είναι θέμα που θα εξετάσουμε εδώ αυτή τη στιγμή). Ζούσαμε την δική μας «Άνοιξη της Πράγας». Αν και τώρα που το σκέφτομαι το παιχνίδι εκέινο ανέδειξε όλες τις φετινές παθογένειες.

Μπορεί για ένα ημίχρονο να σταθήκαμε καλά αλλά τελικά μάλλον συμπτωματικό ήταν και εν πολλοις οφέιλοταν στην τρομερή ευστοχία του Πρίντεζη που σκόραρε 4/4 τρίποντα. Αλλά αυτό μάλλον ήταν αποτέλεσμα του επιτυχημένου σχεδίου του Jasikevicius o οποίος σταμάτησε αποτελεσματικά το post up παιχνίδι μας δυσκολεύοντας την εισαγωγική πάσα και με τις βοήθειες που έστελνε, οταν η μπάλα περνούσε στο post, στον δεύτερο ερυθρόλευκο ψηλό, από την weak side.

Τα πράγματα εξελίχθηκαν χειρότερα στο δεύτερο ημίχρονο, αφενός με τα hard hedge out στα δικά μας σκρίν στην μπάλα και αφετέρου με την πιεση σε όλο το γήπεδο στον εκάστοτε χειριστή που οδήγησε σε πολλά λαθη. Επίσης η Zalgiris έπαιξε εξαιρετική άμυνα σε απόσταση μιας πάσας. Η δυσκολία λοιπόν, να δημιουργήσουμε μεσα από post up καταστάσεις και η έλειψη κάθετου παιχνιδιου, σε συνδυασμό με τα πολλά λάθη στο δεύτερο ημίχρονο, μας οδήγησαν μοιραία στην ήττα.

Πρίν πούμε όμως για το παιχνίδι, να πόυμε λίγο για τον καφενέ του RPG. Μέχρι χτές το βράδυ ατενίζαμε το μέλλον με λιγότερη αισιοδοξία από θανατοποινίτη, πριν τον ρωτήσουν ποια είναι τα τελευταία του λόγια. Αυτό είναι η αλήθεια. Στο ανέκδοτο ο έρμος απάντησε «ποιος είναι ο κωδικός του wifi?» και μπορεί κάποιος στο podcast αποδεικνύοντας πόσο χιουμορίστας είναι να απάντησε « περιμένω 7/7 #mexritelous, για Ολυμπιακό» αλλά η αλήθεια είναι ότι το μυαλό μας είχε πιο θολή εικόνα και από πλάνο του Tarkovski στο Solaris.

Αλλά λίγο ο Rudi λίγο ή Fener, φρόντισαν να ξεκαθαρίσουν του πράγμα. Νίκη ισούται με πρόκριση. Υπήρχαν και άσχημα νεά όμως χτές. Ο Βασίλης Σπανούλης θα μείνει εκτός (όπως και ο Strelnieks), καθιστώντας την περιφερειακή γραμμή μας εντελώς αδύναμη στον κρισιμότερο φετινό αγώνα και μειώνοντας κατ’ επέκταση, τις πιθανότητες και τις ελπίδες μας για νίκη.

Για τα κλειδιά του αγώνα ρωτήθηκε χτες ο κόουτς Blatt και απάντησε ότι « ..Πολλά είναι τα κλειδιά της αναμέτρησης, αλλά αυτό το οποίο θα παίξει ρόλο θα είναι το επίπεδο της προσπάθειάς μας…» Και η αλήθεια είναι ότι πρέπει να καταβάλουμε μεγάλη προσπάθεια και στις δύο ακρες του παρκέ για να φύγουμε νικητές απόψε. Σε ότι αφορά την άμυνα είναι απαράιτητο να αμυνθούμε σωστά στο ζωγραφιστό. Κλειδιά η προσαρμογή στην high post δημιουργία του Kavaliauskas και στον δυναμισμό του Davies (55% FG 5,5 Reb).

Η Zalgiris θα χρησιμοποιήσει τις post up δράσεις για να παράγει καταστάσεις ελεύθερης περιφερειακής επίθεσης (39,29% 3p) , στις οποιές πρέπει να αμυνθούμε σωστά και συγκεντρωμένα. Η απώλεια του Jankunas είναι σημαντική σε αυτό το κομμάτι, γιατί επιπλέομ στερεί και μια σειρά από safe plays από τον κόουτς Jasikevicius. Οι Λιθουανοί εκτελούν με καλά ποσοστα από το τρίποντο το τελευταίο διάστημα και ο βαθμός που θα ανταποκριθούμε σε αυτό θα κρίνει και το αποτέλεσμα της αναμέτρησης.

Εννοείται ότι ο έλεγχος του ριμπάουντ αποτελει εξίσου σημαντικό κομμάτι του σημερινού αγώνα. H Zalgiris υποστηρίζει την επίθεση της με τις έξτρα μπάλες (9,08 ORB) που κερδίζει στη ρακέτα του αντιπάλου. Παίχτες όπως οι White, ο Ulanovas και ο Davies πρέπει να μείνουν μακριά από την διεκδίκηση του επιθετικού ριμπάουντ.

Η εξασφάλιση του ριμπάουντ όμως θα μας δώσει βέβαια την δυνατότητα να ελέγξουμε τον ρυθμό. Αλλωστέ είμαστε στην δέυτερη θέση στη λίγκα (35,96 TRB).Η Zalgiris είναι μια ομάδα που αρέσκεται στο μπάσκετ του μισού γηπέδου (Pace 69,5). Ισως έιναι μια μεγάλη ευκαρία για μας, ελέγχοντας το ριμπαόυντ να τρέξουμε και γενικά να πάμε σε περισσότερες κατοχές. Νομίζω ότι αξίζει να πάρουμε αυτό το ρίσκο απόψε.

Ο Jasikevicius φέτος χρησιμοποιεί απλωμένες άμυνες σε όλο το γήπεδο, γνωρίζονταςοτι επιθετικά δεν έχει φέτος, το ψηλό περσινό επίπεδο συνεργασιών του μισού γηπέδου, αναμένεται να προσεγγίσει το ματς μέσα από την άμυνα στοχεύοντας να πιέσει τους περιφερειακόυς σης ομάδας μας για να κλέψει μπάλες αλλα και για να αλλάξει του χρόνους εκτέλεσης στην δική μας επίθεση. Παράλληλα θα προσπαθήσει να αποτρέψει τις post up καταστάσεις για μας δυσκολεύοντας την εισαγωγική πάσα ή επιλέγοντας να στέιλει βοήθειες.

Είναι αναγκαίο λοιπόν να αποφύγουμε τα λάθη και ανταπεξέλθουμε κάλα στην πιεση κυκλοφορόντας σωστά την μπάλα και αποφεύγοντας τις παγίδες, κυρίως σε περιπτώσεις hard hedge out που εμπλέκεται ο Davies μετά από σκρίν στην μπάλα.

Κυκλοφορόντας σωστά την μπάλα θα βρεθούν ελέυθερα σουτ που ΠΡΕΠΕΙ σήμερα να μπούν, ώστε να ανοίξουν οι χώροι και να γίνουν όλα πιο εύκολα.

Είναι αυτονόητο ότι η απόδοση παικτών όπως ο Goss, o Milutinov και ο Παπανικολάου θα κρίνουν πολλά. Η αποψινη βραδιά όμως είναι ανάγκη να είναι μια βραδιά Γιωργου Πριντεζη (52% 2FG, 29,7% 3FG, 5,3 RB), για πολλούς λόγους

Όπως είπαμε και στην αρχή όλα θα κριθούν από το επίπεδο της προσπάθειας και της θέλησης. Η ομάδα καλείται μετά από τρεις μήνες (παιχνίδι με ΠΑΟ) να κάνει ένα πραγματικό καλο παιχνίδι επιτέλους και να καταθέσει θέληση και ψυχή. Δεν ξέρω αν χρειάζεται να δούν όλοι μαζί το «Αποστολή στην Νικαράγουα» και μετά να μαζευτούν και να κουρευτούν με την ψιλή, όπως έκαναν με τις οδηγίες του πατριάρχη Φαιδωνα Ματθαίου πριν 35 χρόνια οι παίκτες του ΠΑΟΚ. Πιστέυω ότι όλοι θα εμφανιστούν έτοιμοι πνευματικά . Το οφείλουν στους ευατούς τους πρωτίστως. Μια ήττα θα είναι ενας πολύ φτηνός αποκλεισμός για αυτή την ομάδα. Εμεις θα είμαστε όλοι «εκει» δίπλα. Με τους χτύπους της καρδιάς μας να ακολουθούν τον ήχο της πορτοκαλί στο παρκέ. Θρύλε, δωσ’ μου λίγη ακόμα αγάπη ρε..