Χαιρετώ την μπασκετογαυροσύνη!
Ξεκίνησε λοιπόν η αγωνιστική χρονιά και η Ολυμπιακάρα μας διεκδίκησε και κατέκτησε τον πρώτο τίτλο της χρονιάς, πέτυχε τον πρώτο στόχο της και έβαλε υποθήκη για μια πολύ καλή σεζόν!
Μιλάμε βεβαίως για το Σούπερ Καπ 2023 που διεξήχθη στην κατακαμμένη από τις φωτιές του καλοκαιριού Ρόδο, και η ομάδα μας πέρασε σαν τον λίβα που καίει τα σπαρτά! Μετά από τον ημιτελικό λοιπόν, όπου το αξιόμαχο Περιστέρι έβαλε δύσκολα στιγμές-στιγμές στην ομάδα μας, ήρθε ο πολυαναμενόμενος τελικός με τον αιώνιο αντίπαλο.
Ο αγώνας αυτός είχε ντυθεί με μεγάλα λόγια από τον διεκδικητή, με δηλώσεις και από τον προπονητή, και από τον αρχηγό και από σημαντικούς του παίκτες, ότι στοχεύουν να τον κερδίσουν (βέβαια, τι άλλο να έλεγαν;) και να διακόψουν έτσι την διετή απόλυτη κυριαρχία του Ολυμπιακού μας στο ελλαδικό μπάσκετ, από την Επιστροφή μετά το ΜεχριΤέλους και έπειτα. Σε αυτό το κόλπο δε, είχαν μπει και αρκετοί οπαδοί τους, θα σας κάνουμε, θα σας ράνουμε, τα γνωστά από τους μπασκετικους, όπου κ το χ. Από τη μεριά μας, από την ομάδα διαφάνηκε μια παράξενη για κάποιους αυτοπεποίθηση και υπήρξε σε γενικές γραμμές μια πολύ συγκρατημένη αισιοδοξία με κάποιες σκιές ανησυχίας από τους οπαδούς.
Η ομάδα μας, με το εξαναγκαστικό rebuilding και την αμφιλεγόμενη offseason, θα έψαχνε αποκούμπι στην ομοιογένεια και στην εγκατεστημένη, στους από πέρσι στο ρόστερ παίκτες, Bartzificial Intelligence, καθώς καθ’ ομολογίαν η προετοιμασία ήταν λειψή. Απέναντι είχε την μεταγραφική και επικοινωνιακή αντεπίθεση του αιωνίου, ο οποίος προφανώς θα πόνταρε στην σημαντική και ακριβοπληρωμένη ποιότητα που έχει φέρει στην ομάδα του και στην δημιουργία τεχνητής αυτοπεποίθησης, που θα έφερνε καλή ψυχολογία.
Ενώ και οι δύο δεν έθελξαν στους ημιτελικούς, είχαμε πριν τον τελικό και την έκτακτη αποχώρηση από την Ρόδο της μεταγραφής-επιστροφής μας, του Νάιτζελ Γκος, για το ευχάριστο της γέννησης της κόρης του, όπου πολλοί από μας κυνηγήσαμε σχεδόν φανταστικούς ανεμόμυλους, συγχαίροντας την ομάδα που του επέτρεψε να επιστρέψει Αττική και αλληλοσυγχαιρόμενοι για την ανωτερότητα που δείχνουμε, δηλαδή απλά για τα αυτονόητα.
Εδώ επιτρέψτε μου να σταθώ λίγο ή και περισσότερο, έχω έμπνευση, θα κρίνετε. Η απουσία αυτή σκέφτομαι, με όσο νιονιό διαθέτω, ίσως δημιούργησε κάποιες επιπλέον ανησυχίες σε εμάς, όμως θα πρέπει να εξεταστεί το ενδεχόμενο να δημιούργησε στον Αταμάν μια καινοφανή παράλλαξη του “Συνδρόμου της Αποβολής” ή αλλιώς γνωστό ως “Σύνδρομο Δανιήλ”, από τον εισηγητή του, τον γνωστό Βασίλη “100 χρόνια μπροστά” Δανιήλ.
Όπως περιέγραψε ο μύστης αυτός λοιπόν, βρέθηκε σε ανεξερεύνητα νερά μετά την απόβολή παίκτου της Εθνικής Γερμανίας σε παιχνίδι ενάντια στην Εθνική ποδοσφαίρου μας, όπου κοουτσάριζε, με αποτέλεσμα να μπερδευτούμε και να φάμε τεσσάρα. Είναι πιθανό η απουσία του Αρχηγού της Μαφίας του Πεντικιούρ να επέφερε ένα αντίστοιχο πλήγμα στην ψυχολογία των πρασίνων και να ανέτρεψε τους σχεδιασμούς τους;
Ναι, απαντώ, αξίζει το λιγότερο να εξεταστεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Πως αλλιώς να εξηγήθεί ότι ανάλογα με την τεσσάρα της Εθνικής, η αρμάδα του Εξάστερου έβαλε 4 -ολογράφως, τέσσερις- (ή αλλιώς όσα γκολ βάζουμε σε κάθε αγώνα πρωταθλήματος στο Καραϊσκάκης φέτος, ή αλλιώς όσα γκολ βάλανε την ίδια μέρα στο ντέρμπι εναντίον μας στο πόλο, 19-4 το σκορ, ή αλλιώς, καλά σταματάω πριν φτάσω Λεωφόρο) πόντους στο πρώτο δεκάλεπτο; Πως να δικαιολογηθεί ότι έμεινε συνολικά για 14 λεπτά άποντος στο πρώτο ημίχρονο, με 25 σερί άστοχες, ή με λάθος, επιθέσεις, δεχόμενος ένα 27-0;!
Δεν αξιώθηκε και κάποιος από την ομάδα ανάλυσης της σελίδας ένα ποστ γκέημ της προκοπής και αναγκάζεστε να διαβαζετε τις χαριτωμενιές μου, ας είναι. Πέρα από την αποτυχημένη ίσως προσπάθεια χιούμορ, είδαμε μια ανέτοιμη, αλλά με προπονητικό προσανατολισμό και ποιότητα, ομάδα να επιβάλλεται απόλυτα επί μιας ίσως πιο ποιοτικής αλλά ολοκαίνουργιας ομάδας, χωρίς δομή και συνοχή, που εσωτερικά κάθε μέρα μαθαίνει ο ένας τον άλλον, από προπονητή και δέκα νέους παίκτες, μέχρι τημ και οργανισμό γενικότερα.
Στο ημίχρονο τελικά έγραψε 37-11, στο δεύτερο κάθε υποψία αντίδρασης τιμωρούνταν με διορθωτικό της διαφοράς σερί και τελικά φτάσαμε στο τιμητικό για την εικόνα του αντίπαλου 75-51, 24 πόντους – ολογράφως είκοσι τέσσερις, ούτε καν τριάντα- που περιγράφει όμως την κυριαρχική εμφάνιση του Ολυμπιακού μας!
Η χαρά μας είναι προφανώς μεγάλη, αλλά πρέπει να περιοριστεί σε αυτές τις λίγες μέρες. Το πιό σημαντικό είναι ότι η ομάδα απέδειξε ότι έχει αρκετή ποιότητα και η ομοιογένειά της θα της επιτρέψει στην αρχή να κερδίσει χρόνο για να εντάξει τους νέους παίκτες, αλλάζοντας προβιά αλλά όχι συνήθειες, παραμένοντας μια αγέλη πεινασμένων σκύλων. Επίσης ιδιαίτερα σημαντική η κίνηση του Αρχηγού μας Κώστα Παπανικολάου, που νιώθει όσο λίγοι, να καλέσει τον προπονητή μας Γιώργο Μπαρτζώκα να σηκώσει πρώτος το τρόπαιο. Ο προπονητής μας που δέχεται μια, ανηθικη αλλά αναμενόμενη και ενδεικτική του φυράματός τους, επίθεση από τον επικοινωνιακό στρατό του αντιπάλου και τους πρόθυμους ηλίθιους ή πληρωμένους δημοσιολογούντες και δημοσιογραφόντες του, που κάθε του κίνηση και η αναπνοή ακόμα, ερμηνεύεται ως τρομερή πρόκληση ενάντια, και υποτίμηση του Εξάστερου και των παικτών του. Ο προπονητής μας και η μέθοδός του, που ονομάζω Bartzificial Intelligence, είναι η βασική εξασφάλιση ότι το rebuilding που λέγαμε και αμφίσημη τελική κατάρτιση του ρόστερ μας, θα οδηγήσουν σε έναν πολύ ανταγωνιστικό Ολυμπιακό, που θα διεκδικήσει όλους τους τίτλους στο διάβα του. Για αυτό τον χτυπάνε.
Να ξέρουμε βέβαια ότι σχεδόν τίποτα δεν είναι τόσο καλό ή τόσο κακό όσο φαίνεται τον Οκτώβρη. Προσωπικά θεωρώ ότι η ομάδα, και με την έλευση του Braz de Fer (δικό μου), έβαλε μέγεθος και εκεί που ανησυχούσα το τί άμυνα θα παίξουμε, και από τις δηλώσεις ότι εκεί θα εστιάσει αλλά και από το πρώτο δείγμα, ελπίζω να δούμε έναν πολύ καλό αμυντικά Ολυμπιακό. Όχι μόνο σε μέσους όρους, αλλά και στα οριακά εκείνα σημεία που πρέπει στα κρίσιμα ματς να φας την μπάλα, να μην φας καλάθι. Αυτό νομίζω μας στοίχησε το Τριπλ Κράουν, το καλό, πέρσι.
Απέναντι σε έναν αντίπαλο που δεν έχει δέσει, ήταν πνιγηρή η άμυνά μας, σε σημείο να γίνεται κομμάτι άβολο το θέαμα. Δεν θα είναι πάντα έτσι, ούτε καν απέναντί τους, αλλά φαίνεται να έχει τα φόντα να γίνεται έτσι, πνιγηρή, όταν χρειάζεται. Στην επίθεση δεν κάναμε κάτι τρομέρο και ο γνωστός σεληνιασμένος φθινοπωρινός Μίστεεεεερ Λάρρυ έκρυψε κάποιες ίσως ανορθογραφίες. Εκεί θα χρειαστεί πολλή δουλειά και χρόνος, χρόνος, χρόνος για να βρούμε τους νέους τρόπους, με τις νέες διατάξεις, για να δούμε από όλο το ρόστερ το δημοκρατικό, συμπεριληπτικό, αυτοοργανωμένο, ελευθεριακό αλλά όχι ασύδοτο μπάσκετ που αγαπήσαμε δύο χρόνια τώρα.
Χρόνος που κερδήθηκε στην Ρόδο και έτσι πρέπει να συνεχίσουμε στο ίσως εξίσου αν όχι περισσότερο σημαντικό ματς με τους rivals για την Ευρωλίγκα την Παρασκευή που μας έρχεται. Δεν θα είναι το ίδιο ματς, δεν ξέρουμε τι θα προλάβει να προσαρμόσει ο Αταμάν (κομμένα τα αστεία περί υγείας παρακαλώ, ποτέ δεν ξέρεις ή άμα ξέρεις δεν κάνεις χαβαλέ), περιμένω έναν πολύ ζόρικο αγώνα, αλλά μπορούμε βασιζόμενοι στα όπλα μας να κερδίσουμε ξανά. Πέρα από το προφανές πρόβλημα αμφιβολίας και εσωστρέφειας που θα τους δημιουργήσουμε, είναι απαραίτητο να μαζέψουμε νίκες στο δύσκολο ξεκίνημα της Ευρωλίγκας, αρχίζοντας σε μια έδρα που συν τω χρόνω και το δέσιμο των πρασίνων, λογικά θα είναι δύσκολο μετά να περάσει κανείς.
Στα πιο δικά μας της σελίδας τώρα, επειδή έχουμε αρρωστάκια σε διάφορους τομείς εκτός του Ολυμπιακού μας εδώ στο RedPointGuard, ετοίμασε ένα από αυτά, δηλαδή ο RedEmerald, ένα πρωτόλειο ίσως αλλά λειτουργικό σχήμα αξιολόγησης των παικτών μας, και των αντιπάλων, σε κάθε ματς. Εμένα με ξετρελαίνουν αυτά, θα το ξετινάξω και θα κάνω σκληρή αλλά γόνιμη κριτική, με την πρώτη ματιά βλέπουμε ότι ίσως έχει συνεργαστεί με τον Μαθητή του Οπενχάιμερ, τον Πανέξυπνο Λουκ, για να βάλει προδιαγραφές που τον ανεβάζουν στην αξιολόγηση. Θα ακολουθήσει ίσως και σχετικό άρθρο που θα εξηγεί το μπακγκράου της αξιολόγησης και εκεί θα δούμε πόσα Φερμά στη σειρά χρειάζεται να λύσει κάποιος. Παρακάτω βλέπετε την εικόνα για τον τελικό της Ευρωλίγκας 2022-2023. Δεν βάζω ακόμα αυτήν του Σουπερ Καπ 2023, εξήγησα γιατί ε!
Best of Discord
