Ένα κείμενο του Γιώργου Κοντοσάκου.
Ενώ το πρώτο Σάββατο του Ιουλίου, υπό κανονικές συνθήκες, θα έπρεπε να μας έβρισκε είτε σε μια παραλία, είτε να ετοιμαζόμαστε για τις διακοπές μας, είτε γενικά να χαλαρώνουμε, υπήρχαν οι κάτοικοι ενός (όχι και τόσο) ‘μικρού’ γαλατικού χωριού, που η ημέρα εκείνη μας βρήκε να κάνουμε συνεχή refresh στο twitter (μέχρι να κολλήσει και αυτό Α ρε Ελον) για το αν ο Σάσα Βεζενκοφ θα επέλεγε να παραμείνει στον Θρύλο ή θα δοκίμαζε το όνειρο του ΝΒΑ.
Η κατάληξη της υπόθεσης γνωστή. Ο Σάσα επέλεξε να κυνηγήσει το όνειρο του και θα μας “αναγκάσει” είτε να ξενυχτάμε (όσοι μπορούν), είτε να ξυπνάμε τα χειμωνιάτικα πρωινά βλέποντας τα αποτελέσματα των Kings, είτε κυρίως την προσωπική απόδοση του αγαπημένου μας Αλέξανδρου. Το εντυπωσιακό στην προκειμένη περίπτωση είναι πως δεν βρέθηκε ούτε ένας σύγαυρος που να κάνει αρνητική κριτική σε αυτή την επιλογή ή που να μην ευχηθεί τα καλύτερα! Πως εξηγείται αυτό; Γιατί ο Βεζενκοφ αγαπήθηκε τόσο πολύ από το ερυθρόλευκο κοινό έχοντας ουσιαστικά 3 χρόνια στα οποία ήταν ενεργό μέλος της ομάδας, καθώς αρχικά δεν υπολογιζόταν ιδιαίτερα;
Νομίζω η απάντηση είναι πως στο πρόσωπο του Σάσα όλοι είδαμε έναν μπασκετμπολίστα αλλά κατ’επεκταση και άνθρωπο που δεν επαναπαύτηκε, που συνέχεια προσπαθούσε να βελτιωθεί και που δεν τα παράτησε ποτέ, παρά την απογοήτευση των πρώτων δύο χρόνων με την φανέλα του Ολυμπιακού μας. Είδαμε δηλαδή μπροστά μας ένα παράδειγμα που ξεφεύγει από τα αθλητικά πλαίσια. Είδαμε ένα παράδειγμα πως δεν πρέπει να τα παρατάμε ποτέ, παρά τις όποιες δυσκολίες, πρέπει να σηκώνουμε κεφάλι και να παλεύουμε για το καλύτερο!
Αυτά, σε συνδυασμό με τον αδαμάντινο χαρακτήρα του αλλά και το γεγονός πως με την έλευση του Κόουτς Μπαρτζώκα βρήκε τον ρόλο του στην ομάδα και αυτό συνέπεσε και με την γενικότερη αγωνιστική ανάταση της ομάδας, συνέθεσαν ένα παζλ πολύ όμορφ,ο που θα μείνει για πάντα στις καρδιές μας… Μένει μια πίκρα; Ναι μην κρυβόμαστε. Όλοι θα θέλαμε ο Σάσα να έφευγε ως Πρωταθλητής Ευρώπης και σίγουρα ο πρώτος που θα το ήθελε είναι ο ίδιος. Αλλα τον Αύγουστο κλείνει τα 28 και πάει στα 29… Ίσως φέτος ήταν η τελευταία του ευκαιρία να κάνει την προσπάθεια του και να μην του μείνει ένα είδους “απωθημένο” ας το πω έτσι.
Από την άλλη, όσο και αν λέμε και ισχύει απόλυτα πως ο Σύνδεσμος είναι πάνω από κάθε πρόσωπο, δεν παύει να είναι μια αγωνιστική και όχι μόνο απώλεια για την οικογένειά μας. Θα μου λείψει ακόμα και το το τελετουργικό πριν την έναρξη των αγώνων, που ήταν αυτός που πάντα έδινε το τελικό σύνθημα πριν η ομάδα βγει στο παρκέ. Η ομάδα προχώρησε μπροστά με επιτυχημένα βήματα μετά την αποχώρηση των δύο ιερών τεράτων του Θρύλου Βασιλη και Γιωργου. Το ίδιο πιστεύω θα γίνει και τωρα. Η πόρτα του Ολυμπιακού θα είναι πάντα ανοιχτή για τον Σάσα Βεζενκοφ και μακάρι όλα να πάνε καλά στην πρωτεύουσα της Καλιφορνια!!! Ε, και αν δεν πάνε μωρέ δεν πειράζει… Και του χρόνου καλά να είμαστε εδώ θα σε περιμένουμε…
Σε ευχαριστούμε για όλα! Εις το επανιδείν!!!
